Art. 222. 1. Pozytywne zakończenie postępowania, o którym mowa w art. 221,
stanowi podstawę do wydania aktu mianowania, o którym mowa w art. 42 ust. 8, na
określone stanowisko służbowe co najmniej równorzędne w zakresie uposażenia
zasadniczego ze stanowiskiem zajmowanym przez funkcjonariusza bezpośrednio
przed ustaniem stosunku służbowego.
2. Ponowne nawiązanie stosunku służbowego następuje z dniem uchylenia przez
właściwy organ skutków ustania stosunku służbowego, o których mowa w art. 221.
Prawo do uposażenia powstaje z dniem określonym w akcie mianowania.
3. W przypadku braku możliwości mianowania, o którym mowa w ust. 1,
funkcjonariusza mianuje się na stanowisko służbowe odpowiednio niższe,
z uwzględnieniem art. 72 ust. 1.
4. Mianowanie funkcjonariusza na niższe stanowisko służbowe następuje za jego
zgodą. W przypadku niewyrażenia przez funkcjonariusza zgody zwalnia się go ze służby.
5. W przypadku negatywnego zakończenia postępowania, o którym mowa
w art. 221, wydaje się decyzję o umorzeniu tego postępowania. Przepisy
art. 218 stosuje się odpowiednio.
6. Decyzja ostateczna o umorzeniu postępowania w sprawie ponownego
nawiązania stosunku służbowego stanowi podstawę do stwierdzenia wygaśnięcia
stosunku służbowego z dniem faktycznego zaprzestania pełnienia służby przez
funkcjonariusza.

Ustawa o Służbie Więziennej art. 222

DODAJ