Art. 1. 1. Ustawa reguluje uprawnienia do ulgowych przejazdów środkami
publicznego transportu zbiorowego w regularnych przewozach osób,
wykonywanych przez uprawnionych przewoźników kolejowych i autobusowych.
2. Przepisów ustawy nie stosuje się do komunikacji miejskiej.

Art. 1a. 1. Uprawnienia do ulgowych przejazdów środkami publicznego
transportu zbiorowego kolejowego przysługują w klasie 2 wyłącznie
w określonych kategoriach pociągów i na podstawie określonych rodzajów biletów.
2. Osoba uprawniona do ulgowego przejazdu w klasie 2 na podstawie biletów
jednorazowych korzystająca z przejazdu w klasie 1 zobowiązana jest do uiszczenia
dopłaty w wysokości stanowiącej różnicę między należnością za pełnopłatny
przejazd w klasie 1 a należnością za pełnopłatny przejazd w klasie 2.
3. Przewoźnicy wykonujący publiczny transport zbiorowy mogą wprowadzić
uprawnienia do bezpłatnych albo ulgowych przejazdów dla swoich pracowników
oraz emerytów i rencistów i najbliższych członków rodzin.
4. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) osobach niezdolnych do samodzielnej egzystencji – należy przez to rozumieć
osoby całkowicie niezdolne do pracy oraz niezdolne do samodzielnej
egzystencji, w rozumieniu przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych, albo posiadające znaczny stopień
niepełnosprawności, w rozumieniu przepisów o rehabilitacji zawodowej
i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, bądź inwalidów I grupy, jeżeli orzeczenie o zaliczeniu do I grupy inwalidzkiej nie utraciło mocy;
2) dzieciach i młodzieży dotkniętych inwalidztwem lub niepełnosprawnych –
należy przez to rozumieć dzieci i młodzież dotknięte inwalidztwem lub
niepełnosprawne do ukończenia 24 roku życia oraz studentów dotkniętych
inwalidztwem lub niepełnosprawnych do ukończenia 26 roku życia;
3) opiekunach lub przewodnikach – należy przez to rozumieć jedną osobę
pełnoletnią, a w przypadku przewodnika osoby niewidomej – osobę, która
ukończyła 13 lat, albo psa – przewodnika;
3a) środkach publicznego transportu zbiorowego – należy przez to rozumieć
środki transportu wykorzystywane w transporcie kolejowym lub drogowym,
w przewozie o charakterze użyteczności publicznej, o którym mowa
w przepisach ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie
zbiorowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 2136 i 2371);
4) uldze 100% – należy przez to rozumieć uprawnienie do uzyskania w kasie
biletowej przewoźnika biletu z ulgą 100% wydawanego nieodpłatnie.
5. Ilekroć w odrębnych przepisach jest mowa o środkach publicznego
transportu zbiorowego, w których przysługuje ulga za przejazd, z wyłączeniem
komunikacji miejskiej, przez środki publicznego transportu zbiorowego należy
rozumieć środki określone w ust. 4 pkt 3a.

Art. 1b. 1. Przepisów ustawy nie stosuje się do:
1) osób odbywających podróż na podstawie wykupionych od przewoźnika na
rzecz tych osób legitymacji lub biletów uprawniających do ulgowych
przejazdów, z zastrzeżeniem art. 5a;
2) osób, którym przewoźnik przyznał, w ramach własnej strategii handlowej,
ulgi i zniżki taryfowe o charakterze komercyjnym;
3) pracowników firm przewozowych kolejowych i autobusowych, emerytów,
rencistów tych firm i najbliższych członków ich rodzin, w zakresie, w jakim
firmy te przyznały uprawnienia do ulgowych przejazdów;
4) pracowników przewoźników kolejowych odbywających służbowe przejazdy
na podstawie zezwoleń, o których mowa w odrębnych przepisach,
uprawniających do służbowego przebywania podczas jazdy w kabinach
podróżnych pojazdów trakcyjnych nieprzeznaczonych dla podróżnych;
5) pasażerów odbywających podróż pociągami EuroCity i InterCity
w komunikacji międzynarodowej;
6) osób w komunikacji autobusowej ekspresowej, z zastrzeżeniem art. 2 ust. 2a.
2. Wielkość ulg i zniżek taryfowych, o których mowa w ust. 1 pkt 2, nie może
wynosić 95%, 93%, 78%, 51%, 49%, 37% i 33%, stanowić wielokrotności tych
liczb oraz nie może być przez nie podzielna.

Ustawa o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego art. 1

DODAJ