Art. 1. 1. Ustawa określa warunki nabywania prawa do świadczenia
wychowawczego oraz zasady przyznawania i wypłacania tego świadczenia.
2. Prawo do świadczenia wychowawczego przysługuje:
1) obywatelom polskim;
2) cudzoziemcom:
a) do których stosuje się przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia
społecznego,
b) jeżeli wynika to z wiążących Rzeczpospolitą Polską dwustronnych umów
międzynarodowych o zabezpieczeniu społecznym,
c) przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie
zezwolenia na pobyt czasowy udzielonego w związku z okolicznościami,
o których mowa w art. 127 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o
cudzoziemcach (Dz. U. z 2018 r. poz. 2094 i 2399 oraz z 2019 r. poz. 577
i 622), jeżeli zamieszkują z dziećmi na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej,
d) posiadającym kartę pobytu z adnotacją „dostęp do rynku pracy”, jeżeli
zamieszkują z dziećmi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
z wyłączeniem obywateli państw trzecich, którzy uzyskali zezwolenie na
pracę na terytorium państwa członkowskiego na okres nieprzekraczający
sześciu miesięcy, obywateli państw trzecich przyjętych w celu podjęcia
studiów lub pracy sezonowej oraz obywateli państw trzecich, którzy mają
prawo do wykonywania pracy na podstawie wizy,
e) przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
– na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 139a
ust. 1 lub art. 139o ust. 1 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o
cudzoziemcach, lub
– w związku z korzystaniem z mobilności krótkoterminowej pracownika
kadry kierowniczej, specjalisty lub pracownika odbywającego staż w
ramach przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa na warunkach
określonych w art. 139n ust. 1 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o
cudzoziemcach
– jeżeli zamieszkują z dziećmi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
z wyłączeniem cudzoziemców, którym zezwolono na pobyt i pracę na okres
nieprzekraczający dziewięciu miesięcy, chyba że przepisy o koordynacji
systemów zabezpieczenia społecznego lub dwustronne umowy
międzynarodowe o zabezpieczeniu społecznym stanowią inaczej,
f) przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
– na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 151
lub art. 151b ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach,
– na podstawie wizy krajowej w celu prowadzenia badań naukowych lub
prac rozwojowych,
− w związku z korzystaniem z mobilności krótkoterminowej naukowca
na warunkach określonych w art. 156b ust. 1 ustawy z dnia 12 grudnia
2013 r. o cudzoziemcach
− z wyłączeniem cudzoziemców, którym zezwolono na pobyt na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej przez okres nieprzekraczający sześciu miesięcy,
chyba że przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego lub
dwustronne umowy międzynarodowe o zabezpieczeniu społecznym
stanowią inaczej.
3. Prawo do świadczenia wychowawczego przysługuje osobom, o których mowa
w ust. 2, jeżeli zamieszkują na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres,
w jakim mają otrzymywać świadczenie wychowawcze, chyba że przepisy
o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego lub dwustronne umowy
międzynarodowe o zabezpieczeniu społecznym stanowią inaczej.

Ustawa o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci art. 1

DODAJ