Art. 18. 1. Wyróżnia się pięć poziomów kwalifikacji zawodowych do
wykonywania zawodu regulowanego.
2. Posiadanie kwalifikacji zawodowych na poziomie piątym potwierdzają:
1) dyplom, świadectwo lub inny dokument, wydane przez uprawnioną instytucję,
poświadczające ukończenie studiów wyższych o co najmniej czteroletnim
okresie kształcenia albo odpowiednio dłuższym w przypadku kształcenia w
niepełnym wymiarze, albo innego kształcenia uznanego w państwie
wnioskodawcy za równorzędne, a także, o ile jest to wymagane, ukończenie
szkolenia zawodowego, stanowiące jednocześnie poświadczenie posiadania
kwalifikacji zawodowych wymaganych do wykonywania zawodu regulowanego
w państwie wnioskodawcy, gdy ponad połowę kształcenia albo szkolenia odbyto
w państwie członkowskim albo gdy osoba, o której mowa w art. 2 ust. 1, uzyskała trzyletnie doświadczenie zawodowe poświadczone przez państwo
członkowskie, które uznało dokumenty wydane w państwie niebędącym
państwem członkowskim, albo
2) dokumenty wydane przez uprawnioną instytucję poświadczające ukończenie
studiów wyższych o co najmniej czteroletnim okresie kształcenia albo
odpowiednio dłuższym w przypadku kształcenia w niepełnym wymiarze, albo
innego kształcenia uznanego w państwie wnioskodawcy za równorzędne,
a także, o ile jest to wymagane, ukończenie szkolenia zawodowego, stanowiące
jednocześnie poświadczenie posiadania kwalifikacji zawodowych do wykonywania zawodu niebędącego w państwie wnioskodawcy zawodem regulowanym oraz dodatkowo dokumenty poświadczające wykonywanie
zawodu w państwie członkowskim przez rok w pełnym wymiarze czasu pracy
albo odpowiednio dłużej w niepełnym wymiarze czasu pracy, w okresie
ostatnich dziesięciu lat, chyba że osoba, o której mowa w art. 2 ust. 1, posiada
dokument poświadczający ukończenie kształcenia regulowanego na tym
poziomie.
3. Posiadanie kwalifikacji zawodowych na poziomie czwartym potwierdzają:
1) dyplom, świadectwo lub inny dokument, wydane przez uprawnioną instytucję,
poświadczające ukończenie studiów wyższych o okresie kształcenia od trzech do
czterech lat albo odpowiednio dłuższym w przypadku kształcenia w niepełnym
wymiarze, albo innego kształcenia uznanego w państwie wnioskodawcy za
równorzędne, a także, o ile jest to wymagane, ukończenie szkolenia
zawodowego, stanowiące jednocześnie poświadczenie posiadania kwalifikacji
zawodowych wymaganych do wykonywania zawodu regulowanego w państwie
wnioskodawcy, gdy ponad połowę kształcenia albo szkolenia odbyto w państwie
członkowskim albo gdy osoba, o której mowa w art. 2 ust. 1, uzyskała trzyletnie
doświadczenie zawodowe poświadczone przez państwo członkowskie, które
uznało dokumenty wydane w państwie niebędącym państwem członkowskim, albo
2) dokumenty wydane przez uprawnioną instytucję poświadczające ukończenie
studiów wyższych o okresie kształcenia od trzech do czterech lat albo
odpowiednio dłuższym w przypadku kształcenia w niepełnym wymiarze, albo
innego kształcenia uznanego w państwie wnioskodawcy za równorzędne,
a także, o ile jest to wymagane, ukończenie szkolenia zawodowego, stanowiące
jednocześnie poświadczenie posiadania kwalifikacji zawodowych do
wykonywania zawodu niebędącego w państwie wnioskodawcy zawodem
regulowanym oraz dodatkowo dokumenty poświadczające wykonywanie
zawodu w państwie członkowskim przez rok w pełnym wymiarze czasu pracy
albo odpowiednio dłużej w niepełnym wymiarze czasu pracy, w okresie
ostatnich dziesięciu lat, chyba że osoba, o której mowa w art. 2 ust. 1, posiada
dokument poświadczający ukończenie kształcenia regulowanego na tym poziomie.
4. Posiadanie kwalifikacji zawodowych na poziomie trzecim potwierdzają
dokumenty:
1) poświadczające posiadanie wykształcenia albo ukończenie szkolenia, wydane
przez uprawnioną instytucję po ukończeniu:
a) kształcenia o okresie co najmniej rocznym lecz krótszym niż trzy lata albo
odpowiednio dłuższym w przypadku kształcenia w niepełnym wymiarze,
podejmowanego na podstawie świadectwa uprawniającego do kształcenia
w systemie szkolnictwa wyższego, albo innego kształcenia uznanego
w państwie wnioskodawcy za równorzędne, a także, o ile jest to wymagane,
szkolenia zawodowego lub
b) kursów o specjalnym programie na tym poziomie
– stanowiące jednocześnie poświadczenie posiadania kwalifikacji zawodowych
wymaganych do wykonywania zawodu regulowanego w państwie
wnioskodawcy, jeżeli ponad połowę kształcenia albo szkolenia odbyto
w państwie członkowskim albo gdy osoba, o której mowa w art. 2 ust. 1,
uzyskała trzyletnie doświadczenie zawodowe poświadczone przez państwo
członkowskie, które uznało dokumenty wydane w państwie niebędącym
państwem członkowskim, albo
2) wydane przez uprawnioną instytucję poświadczające ukończenie kształcenia
o okresie co najmniej rocznym lecz krótszym niż trzy lata albo odpowiednio
dłuższym w przypadku kształcenia w niepełnym wymiarze, podejmowanego na
podstawie świadectwa uprawniającego do kształcenia w systemie szkolnictwa
wyższego, albo innego kształcenia uznanego w państwie wnioskodawcy za
równorzędne, a także, o ile jest to wymagane, ukończenie szkolenia
zawodowego, stanowiące jednocześnie poświadczenie posiadania kwalifikacji
zawodowych do wykonywania zawodu, który w państwie wnioskodawcy nie jest
zawodem regulowanym, oraz dodatkowo dokumenty poświadczające
wykonywanie zawodu w państwie członkowskim przez rok w pełnym wymiarze
czasu pracy albo odpowiednio dłużej w niepełnym wymiarze czasu pracy,
w okresie ostatnich dziesięciu lat, chyba że osoba, o której mowa w art. 2 ust. 1,
posiada dokument poświadczający ukończenie kształcenia regulowanego na tym
poziomie.
5. Posiadanie kwalifikacji zawodowych na poziomie drugim potwierdzają
dokumenty:
1) poświadczające posiadanie wykształcenia albo ukończenie szkolenia wydane
przez uprawnioną instytucję po ukończeniu nauki w:
a) szkole średniej ogólnej – poświadczające ukończenie kształcenia albo
szkolenia innego niż wymienione w ust. 4 pkt 1 lit. a, uzupełnionego
okresem próbnym albo praktyką zawodową,
b) szkole średniej technicznej lub zawodowej – poświadczające ukończenie
kształcenia albo szkolenia innego niż wymienione w ust. 4 pkt 1 lit. a,
uzupełnionego, o ile jest to wymagane, okresem próbnym albo praktyką
zawodową,
c) innej szkole, której ukończenie jest uznane w państwie wnioskodawcy za
równorzędne z ukończeniem szkół, o których mowa w lit. a i b
– stanowiące jednocześnie poświadczenie posiadania kwalifikacji zawodowych
wymaganych do wykonywania zawodu regulowanego w państwie
wnioskodawcy, jeżeli ponad połowę kształcenia albo szkolenia odbyto
w państwie członkowskim albo gdy osoba, o której mowa w art. 2 ust. 1,
uzyskała trzyletnie doświadczenie zawodowe poświadczone przez państwo
członkowskie, które uznało dokumenty wydane w państwie niebędącym
państwem członkowskim, albo
2) wydane po ukończeniu nauki w:
a) szkole średniej ogólnej – poświadczające ukończenie kształcenia albo
szkolenia uzupełnionego okresem próbnym albo praktyką zawodową,
b) szkole średniej technicznej lub zawodowej – poświadczające ukończenie
kształcenia albo szkolenia uzupełnionego, o ile jest to wymagane, okresem
próbnym albo praktyką zawodową,
c) innej szkole, której ukończenie jest uznane w państwie wnioskodawcy za
równorzędne z ukończeniem szkół, o których mowa w lit. a i b
– stanowiące jednocześnie poświadczenie posiadania kwalifikacji zawodowych
do wykonywania zawodu, który w państwie wnioskodawcy nie jest zawodem
regulowanym, oraz dodatkowo dokumenty poświadczające wykonywanie
zawodu w państwie członkowskim przez rok w pełnym wymiarze czasu pracy
albo odpowiednio dłużej w niepełnym wymiarze czasu pracy, w okresie ostatnich dziesięciu lat, chyba że osoba, o której mowa w art. 2 ust. 1, posiada dokument poświadczający ukończenie kształcenia regulowanego na tym poziomie.
6. Posiadanie kwalifikacji zawodowych na poziomie pierwszym potwierdzają
dokumenty:
1) wydane przez uprawnioną albo upoważnioną do tego instytucję, poświadczające:
a) ukończenie istotnego dla wykonywania zawodu regulowanego kształcenia
albo szkolenia innego niż wymienione w ust. 2–5 albo
b) zdanie egzaminu specjalistycznego niepoprzedzonego kształceniem, albo
c) wykonywanie zawodu w państwie członkowskim przez trzy lata w pełnym
wymiarze czasu pracy albo odpowiednio dłużej w niepełnym wymiarze
czasu pracy, w okresie ostatnich dziesięciu lat;
2) wydane po ukończeniu w państwie członkowskim ogólnego kształcenia
podstawowego albo średniego, poświadczające posiadanie przez osobę, o której
mowa w art. 2 ust. 1, wiedzy ogólnej;
3) poświadczające wykonywanie zawodu w państwie członkowskim przez rok
w pełnym wymiarze czasu pracy albo odpowiednio dłużej w niepełnym
wymiarze czasu pracy, w okresie ostatnich dziesięciu lat – w przypadku gdy
zawód nie jest zawodem regulowanym w państwie wnioskodawcy.

Ustawa o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej art. 18

DODAJ