Art. 17. 1. W czasie stanu wyjątkowego może być odosobniona osoba mająca
ukończone 18 lat, w stosunku do której zachodzi uzasadnione podejrzenie, że
pozostając na wolności będzie prowadziła działalność zagrażającą konstytucyjnemu
ustrojowi państwa, bezpieczeństwu obywateli lub porządkowi publicznemu albo gdy
odosobnienie jest niezbędne dla zapobieżenia popełnienia czynu karalnego lub
uniemożliwienia ucieczki po jego popełnieniu. Nie narusza to immunitetów
wynikających z odrębnych przepisów.
2. Odosobniona może być również osoba, która ukończyła 17 lat, jeżeli
przeprowadzona uprzednio z nią rozmowa ostrzegawcza okazała się nieskuteczna.
3. Odosobnienie następuje na podstawie decyzji wojewody właściwego ze
względu na miejsce pobytu stałego lub czasowego osoby odosobnionej i jest
wykonywane przez właściwego komendanta wojewódzkiego Policji, w drodze
zatrzymania tej osoby i przymusowego doprowadzenia do ośrodka odosobnienia
podległego Ministrowi Sprawiedliwości.
4. Wojewoda, o którym mowa w ust. 3, wszczyna postępowanie w sprawach
odosobnienia na wniosek właściwych organów prokuratury, Policji, Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Straży Granicznej, Żandarmerii Wojskowej lub
Służby Kontrwywiadu Wojskowego.
5. Decyzję w sprawie odosobnienia doręcza się osobie odosobnionej
niezwłocznie, nie później niż w ciągu 48 godzin od chwili jej wydania. Decyzję tę
uchyla się niezwłocznie, jeżeli ustaną przyczyny uzasadniające odosobnienie.
6. Decyzje w sprawach odosobnienia są ostateczne i mogą być zaskarżone
bezpośrednio do sądu administracyjnego w trybie i na zasadach określonych
w odrębnych przepisach, z tym że sąd wyznacza rozprawę w terminie 7 dni od daty
otrzymania skargi. Przepisu art. 52 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 i 1370) nie stosuje się.
7. W czasie odosobnienia nie może być rozwiązany stosunek pracy z osobą
odosobnioną, chyba że przed odosobnieniem zaistniały z jej winy okoliczności
uzasadniające rozwiązanie stosunku pracy bez wypowiedzenia. Termin do wniesienia
środków prawnych przeciwko rozwiązaniu stosunku pracy liczy się w tych
przypadkach od dnia zakończenia odosobnienia.
8. Do pobytu osób odosobnionych w ośrodkach odosobnienia stosuje się
odpowiednio przepisy Kodeksu karnego wykonawczego dotyczące praw
i obowiązków tymczasowo aresztowanych, wykonywania tymczasowego
aresztowania oraz nadzoru penitencjarnego.
9. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
wewnętrznych, w drodze rozporządzenia, tworzy i znosi ośrodki odosobnienia
z uwzględnieniem odpowiedniego stopnia zabezpieczenia ośrodków oraz izolacji odosobnionych.

Ustawa o stanie wyjątkowym art. 17

DODAJ