Art. 13. 1. Podmiot korzystający ze środowiska uzgadnia warunki
przeprowadzenia działań naprawczych z organem ochrony środowiska.
2. Wniosek o uzgodnienie warunków przeprowadzenia działań naprawczych
w odniesieniu do szkody w środowisku w gatunkach chronionych lub chronionych
siedliskach przyrodniczych lub w wodach zawiera informacje dotyczące:
1) obszaru wymagającego podjęcia działań naprawczych;
2) funkcji pełnionych przez obszar wymagający działań naprawczych;
3) początkowego stanu środowiska na danym terenie;
4) aktualnego stanu środowiska na danym terenie;
5) planowanego zakresu i sposobu przeprowadzenia działań naprawczych oraz
planowanego terminu ich rozpoczęcia i zakończenia.
2a. Wniosek o uzgodnienie warunków przeprowadzenia działań naprawczych
w odniesieniu do szkody w środowisku w powierzchni ziemi zawiera projekt planu
remediacji obejmujący informacje o:
1) terenie wymagającym przeprowadzenia remediacji, poprzez wskazanie adresu
i numerów działek ewidencyjnych oraz jego powierzchni;
2) aktualnym i, o ile jest to możliwe, planowanym sposobie użytkowania
zanieczyszczonego terenu;
3) właściwościach gleby oraz rodzaju pokrycia terenu, w tym roślinności
i zabudowy;
4) o nazwach substancji powodujących ryzyko wraz z wynikami badań
zanieczyszczenia gleby i ziemi tymi substancjami, wykonanych przez
laboratorium, o którym mowa w art. 147a ust. 1 pkt 1 lub ust. 1a ustawy z dnia
27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska;
5) nazwach substancji powodujących ryzyko oraz ich zawartości w glebie
i w ziemi, do jakich doprowadzi remediacja;
6) ocenie występowania znaczącego zagrożenia dla zdrowia ludzi lub stanu środowiska;
7) budowie geologicznej i warunkach hydrogeologicznych niezbędnych do
dokonania oceny, o której mowa w pkt 6 – jeżeli zachodzi taka potrzeba;
8) planowanym sposobie przeprowadzenia remediacji;
9) planowanym terminie rozpoczęcia i zakończenia remediacji;
10) sposobie potwierdzenia przeprowadzenia remediacji, oraz terminie przedłożenia
dokumentacji z jej przeprowadzenia, w tym wyników badań zanieczyszczenia gleby i ziemi wykonanych przez laboratorium, o którym mowa w art. 147a ust. 1 pkt 1 lub ust. 1a ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska.
3. Uzgodnienie warunków przeprowadzenia działań naprawczych następuje
w drodze decyzji:
1) dla szkody w środowisku w gatunkach chronionych lub chronionych siedliskach
przyrodniczych lub w wodach, określającej:
a) stan, do jakiego ma zostać przywrócone środowisko,
b) zakres i sposób przeprowadzenia działań naprawczych,
c) termin rozpoczęcia i zakończenia działań naprawczych,
d) sposób potwierdzenia osiągnięcia założonego efektu ekologicznego;
2) dla szkody w środowisku w powierzchni ziemi ustalającej plan remediacji,
z uwzględnieniem art. 217d ust. 3–5 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo
ochrony środowiska, określającej:
a) teren wymagający przeprowadzenia remediacji, poprzez wskazanie adresu
i numerów działek ewidencyjnych oraz jego powierzchni,
b) nazwy substancji powodujących ryzyko oraz ich zawartości w glebie
i w ziemi, do jakich doprowadzi remediacja,
c) sposób przeprowadzenia remediacji,
d) termin rozpoczęcia i zakończenia remediacji,
e) sposób potwierdzenia przeprowadzenia remediacji oraz termin przedłożenia
dokumentacji z jej przeprowadzenia, w tym wyników badań
zanieczyszczenia gleby i ziemi wykonanych przez laboratorium, o którym
mowa w art. 147a ust. 1 pkt 1 lub ust. 1a ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r.
– Prawo ochrony środowiska.
4. W decyzji, o której mowa w ust. 3, w przypadku wystąpienia więcej niż jednej
szkody w środowisku, w taki sposób, że nie można zapewnić jednoczesnego podjęcia
działań naprawczych w odniesieniu do wszystkich tych szkód, organ ochrony
środowiska może określić, w odniesieniu do których szkód należy podjąć działania
naprawcze w pierwszej kolejności.
4a. W przypadku wystąpienia więcej niż jednej szkody w środowisku, w tym
szkody w środowisku w powierzchni ziemi, wniosek o uzgodnienie warunków
prowadzenia działań naprawczych zawiera informacje, o których mowa w ust. 2 i 2a.
5. Ustalając kolejność podejmowania działań naprawczych, organ ochrony
środowiska kieruje się charakterem, zasięgiem i rozmiarem poszczególnych szkód
w środowisku oraz zagrożeniem dla zdrowia ludzi, a także możliwością naturalnej
naprawy elementów przyrodniczych na obszarze, na którym szkoda w środowisku
wystąpiła.
6. Organ ochrony środowiska wydaje decyzję, o której mowa w ust. 3, po
zasięgnięciu opinii w zakresie warunków przeprowadzenia działań naprawczych
zawartych w projekcie tej decyzji:
1) dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa
Wodnego Wody Polskie – w odniesieniu do szkody w środowisku w wodach lub
szkody w środowisku w powierzchni ziemi, jeżeli dotyczy ona zanieczyszczenia
w strefach ochronnych ujęć wody;
2) dyrektora urzędu morskiego – w odniesieniu do szkody w środowisku na
obszarach morskich;
3) dyrektora okręgowego urzędu górniczego – w odniesieniu do szkody
w środowisku spowodowanej ruchem zakładu górniczego;
4) dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych – w odniesieniu do szkody
w środowisku na gruntach będących w zarządzie Państwowego Gospodarstwa
Leśnego Lasy Państwowe;
5) dyrektora parku narodowego – w odniesieniu do szkody w środowisku na
obszarze parku narodowego i jego otuliny;
6) państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego – w odniesieniu do oceny
występowania znaczącego zagrożenia dla zdrowia ludzi na danym terenie;
7) państwowego powiatowego inspektora sanitarnego – w odniesieniu do szkody
w środowisku w ujęciach wody przeznaczonej do spożycia oraz wody
w kąpieliskach;
8) starosty – w odniesieniu do szkody w środowisku w powierzchni ziemi na
gruntach wykorzystywanych na cele rolne.
6a. Organ ochrony środowiska, występując o opinię, o której mowa w ust. 6,
przedkłada projekt decyzji.
6b. Niewydanie opinii w terminie określonym w art. 106 § 3 ustawy z dnia
14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r. poz.
256, 695 i 1298) uważa się za akceptację warunków zawartych w projekcie decyzji.
7. Przepisów ust. 1–6 nie stosuje się w przypadku prowadzenia działań
ratowniczych.

Ustawa o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie art. 13

Poprzedni

Art. 12. 1. Jeżeli bezpośrednie zagrożenie szkodą w środowisku lub szkoda w środowisku zostały spowodowane przez więcej niż jeden podmiot korzystający ze środowiska, odpowiedzialność tych podmiotów ...

Nastepny

Art. 14. Minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska, uwzględniając wpływ podejmowanych działań na zdrowie i bezpieczeństwo ludzi, potrzebę minimaliza...

Powiązania

Powiązane orzeczenia (0)

brak powiązań

Szczegóły

  • Stan prawny Obecnie obowiązujący
  • Uchwalenie Ustawa z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie
  • Wejscie w życie 30 kwietnia 2007
  • Ost. zmiana ustawy 19 sierpnia 2020
  • Ost. modyfikacja na dlajurysty 15 02 2021
Komentarze

Wyszukiwarka