Art. 129. 1. Zezwolenia rady wierzycieli pod rygorem nieważności wymagają
następujące czynności dłużnika albo zarządcy:
1) obciążenie składników masy układowej lub sanacyjnej hipoteką, zastawem,
zastawem rejestrowym lub hipoteką morską w celu zabezpieczenia
wierzytelności nieobjętej układem;
2) przeniesienie własności rzeczy lub prawa na zabezpieczenie wierzytelności
nieobjętej układem;
3) obciążenie składników masy układowej lub sanacyjnej innymi prawami;
4) zaciąganie kredytów lub pożyczek;
5) zawarcie umowy dzierżawy przedsiębiorstwa dłużnika lub jego zorganizowanej
części lub innej podobnej umowy.
2. Zezwolenia rady wierzycieli pod rygorem nieważności wymaga również
sprzedaż przez dłużnika nieruchomości lub innych składników majątku o wartości
powyżej 500 000 zł.
3. Rada wierzycieli może udzielić zezwolenia na zawarcie umowy kredytu lub
pożyczki lub ustanowienie zabezpieczeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3, jeżeli jest
to niezbędne do zachowania zdolności do bieżącego zaspokajania kosztów
postępowania restrukturyzacyjnego i zobowiązań powstałych po jego otwarciu lub
zawarcia i wykonania układu oraz zostało zagwarantowane, że środki zostaną
przekazane dłużnikowi i wykorzystane w sposób przewidziany przez uchwałę rady
wierzycieli, a ustanowione zabezpieczenie jest adekwatne do udzielonego kredytu lub
pożyczki.
4. Czynności, o których mowa w ust. 1, dokonane za zezwoleniem rady
wierzycieli nie mogą być uznane za bezskuteczne w stosunku do masy upadłości.

Prawo restrukturyzacyjne art. 129

DODAJ