Art. 105. 1. Administracyjną karę pieniężną uiszcza się w terminie 14 dni od
dnia upływu terminu na wniesienie skargi, albo od dnia uprawomocnienia się
orzeczenia sądu administracyjnego.
2. Prezes Urzędu może, na wniosek podmiotu ukaranego, odroczyć termin
uiszczenia administracyjnej kary pieniężnej albo rozłożyć ją na raty, ze względu na
ważny interes wnioskodawcy.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się uzasadnienie.
4. W przypadku odroczenia terminu uiszczenia administracyjnej kary
pieniężnej albo rozłożenia jej na raty, Prezes Urzędu nalicza od nieuiszczonej
kwoty odsetki w stosunku rocznym, przy zastosowaniu obniżonej stawki odsetek za zwłokę, ogłaszanej na podstawie art. 56d ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. − Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), od dnia
następującego po dniu złożenia wniosku.
5. W przypadku rozłożenia administracyjnej kary pieniężnej na raty, odsetki,
o których mowa w ust. 4, są naliczane odrębnie dla każdej raty.
6. W przypadku niedotrzymania odroczonego terminu uiszczenia
administracyjnej kary pieniężnej albo terminu uiszczenia jej rat, odsetki są
naliczane za okres od dnia upływu odroczonego terminu uiszczenia kary albo
terminu uiszczenia poszczególnych rat.
7. Prezes Urzędu może uchylić odroczenie terminu uiszczenia
administracyjnej kary pieniężnej albo rozłożenie jej na raty, jeżeli ujawniły się
nowe lub uprzednio nieznane okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia lub jeżeli rata
nie została uiszczona w terminie.
8. Rozstrzygnięcie Prezesa Urzędu w przedmiocie odroczenia terminu
uiszczenia administracyjnej kary pieniężnej albo rozłożenia jej na raty następuje
w drodze postanowienia.
9. Prezes Urzędu, na wniosek podmiotu ukaranego prowadzącego działalność
gospodarczą, może udzielić ulgi w wykonaniu administracyjnej kary pieniężnej
określonej w ust. 2, która:
1) nie stanowi pomocy publicznej;
2) stanowi pomoc de minimis albo pomoc de minimis w rolnictwie lub
rybołówstwie – w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio
obowiązujących przepisach prawa Unii Europejskiej dotyczących pomocy
w ramach zasady de minimis;
3) stanowi pomoc publiczną zgodną z zasadami rynku wewnętrznego Unii
Europejskiej, której dopuszczalność została określona przez właściwe organy
Unii Europejskiej.