Art. 103. Do wekslu własnego stosuje się przepisy o wekslu trasowanym, o ile
z istotą wekslu własnego nie zostają w sprzeczności i dotyczą:
indosu (art. 11–20);
płatności (art. 33–37);
zapłaty (art. 38–42);
zwrotnego poszukiwania spowodu niezapłacenia (art. 43–50, 52–54);
zapłaty przez wyręczenie (art. 55, 59–63);
odpisów (art. 67 i 68);
zmian (art. 69);
przedawnienia (art. 70 i 71);
dni świątecznych, obliczania terminów i zakazu dni ulgowych (art. 72, 73 i 74);
sposobu uwierzytelniania podpisów osób niepiśmiennych lub niemogących pisać (art.
75);
roszczenia z tytułu niesłusznego zbogacenia (art. 76);
kolizji ustaw (art. 77–80 i 82–84);
weksli zaginionych (art. 96–100).
Również stosuje się do wekslu własnego przepisy o wekslu płatnym u trzeciego
lub w innej miejscowości, niż miejsce zamieszkania trasata (art. 4 i 27), o zastrzeżeniu
odsetek (art. 5), o różnicach w oznaczeniu sumy wekslowej (art. 6), o skutkach
podpisu, złożonego w warunkach, przewidzianych w art. 7, o skutkach podpisu osoby,
działającej bez pełnomocnictwa albo przekraczającej jego granice (art. 8), o wekslu in
blanco (art. 10) oraz o protestach (art. 85–94) z tą różnicą, że protest ma być dokonany
przeciw wystawcy.
Do wekslu własnego stosuje się również przepisy o poręczeniu wekslowem (art.
30–32); w przypadku, przewidzianym w ustępie ostatnim art. 31, jeżeli poręczyciel nie
wskazał, za kogo poręcza, uważa się, że poręczenie dał za wystawcę.

Prawo wekslowe art. 103