Teza Celem zadośćuczynienia nie jest uzupełnienie uszczerbku majątkowego poszkodowanego, jak dzieje się to np. w przypadku renty z tytułu utraty zdolności do pracy zarobkowej (art. 444 § 2 k.c.). Jego istotą jest zapewnienie mu odczuwalnego pocieszenia ekonomicznego, które mogłoby złagodzić doznane w wyniku szkody cierpienie. Z tych względów kompensata nie powinna być ograniczana statusem społecznym i materialnym powoda, lecz aktualną stopą życia społeczeństwa. Ubezwłasnowolnienie całkowite poszkodowanego nie stanowi bowiem przesłanki uzasadniającej zmniejszenie wysokości roszczenia dochodzonego w oparciu o art. 445 § 1 k.c. czytaj dalej

Teza Hipoteza art. 362 k.c. aktualizuje się m.in., gdy na skutek nagannego zachowania poszkodowanego dochodzi do powstania lub zwiększenia szkody. Ciężar wykazania powyższych przesłanek zawsze spoczywa na tym, kto wywodzi z nich skutki prawne (art. 6 k.c.), a zatem na podmiocie, który jest zobowiązany do zapłaty odszkodowania. Stąd nie da się zaaprobować stanowiska strony pozwanej, jakoby samo wykazanie, że poszkodowany nie dopełnił obowiązku zapięcia pasów bezpieczeństwa, powodowało zmianę rozkładu ciężaru dowodu przesuwając na tego ostatniego obowiązek wykazania, że to zaniechanie nie przyczyniło się do powstania bądź zwiększenia rozmiarów szkody (przesłanka związku przyczynowego). Zadośćuczynienie jest świadczeniem bezterminowym, zatem do jego wymagalności stosuje się przepis art. 455 k.c., z modyfikacją, jaką wprowadza dla ubezpieczenia obowiązkowego regulacja zawarta w art.14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych. czytaj dalej