Teza Zgodnie z art. 445 § 1 k.c. zasadniczym kryterium decydującym o wysokości należnego zadośćuczynienia jest przede wszystkim rozmiar doznanej krzywdy, a jej niewymierny charakter sprawia, że ocena w tej mierze winna być dokonywana na podstawie całokształtu okoliczności sprawy. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, zarzut niewłaściwego określenia wysokości zadośćuczynienia mógłby być uwzględniony tylko wtedy, gdyby nie zostały wzięte pod uwagę wszystkie istotne kryteria wpływające na tę postać kompensaty. Z mocy art. 21 ust. 3 c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych renty uzyskiwane z tytułu uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej są wolne od podatku dochodowego, stąd także i renta należna od pozwanego prawidłowo została ustalona w kwocie netto. czytaj dalej

Teza Istotą art. 907 § 2 k.c. jest możliwość żądania zmiany wysokości lub czasu trwania renty w przypadku zmiany stosunków, przy czym oczywistym jest, że chodzi o te stosunku, od których zależy wysokość lub czas rwania renty i w oparciu o które świadczenie rentowe zostało ustalone. Innymi słowy, o zmianie wysokości renty może decydować zmiana tylko w zakresie faktów mających wpływ na przesłanki, które legły u podstaw przyznania dotychczasowej renty. czytaj dalej

Teza Zgodnie z art. 907 § 2 k.c. w razie zmiany stosunków, powódce służyło prawo żądania zmiany wysokości lub czasu trwania renty. czytaj dalej