Orzecznictwo dla art. 77 Kodeks Karny

II AKa 40/15 Wyrok SA we Wrocławiu z 10 marca 2015 r. w sprawie o rozbój.
#Rozbój #Zabójstwo

Teza Sprawca wypełnia znamiona przestępstwa zarówno wtedy gdy używając przemocy wobec osoby lub grożąc natychmiastowym jej użyciem albo doprowadzając człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności działa ze z góry powziętym zamiarem zaboru mienia. czytaj dalej

II AKa 154/16 Wyrok SA we Wrocławiu z 30 sierpnia 2016 r. w sprawie o zabójstwo.
#Zabójstwo

Teza Zabójstwo kwalifikowane przez sposób działania sprawcy może być zatem uznane za szczególnie okrutne w wypadkach wyjątkowych, zawierających w swym opisie elementy dodatkowe. czytaj dalej

II AKa 177/13 Wyrok SA we Wrocławiu z 27 czerwca 2013 r. w sprawie o zabójstwo.
#Przestępstwo przeciwko życiu

Teza Przypisanie zbrodni zabójstwa wymaga wykazania zamiaru zabójstwa tj. wykazania, że sprawca chciał śmierci swojej ofiary albo przewidując taką możliwość godził się na to. czytaj dalej

II AKa 251/13 Wyrok SA we Wrocławiu z 28 listopada 2013 r. w sprawie o zabójstwo.
#Przestępstwo przeciwko życiu

Teza Przestępstwo zabójstwa może być popełnione jedynie umyślnie, a zatem w zamiarze bezpośrednim lub wynikowym. czytaj dalej

II AKa 409/18 Wyrok SA we Wrocławiu z 24 stycznia 2019 r. w sprawie o zabójstwo.
#Zabójstwo

Teza Niewspółmierność rażąca oznacza zaś znaczną dysproporcję między karą wymierzoną, a karą sprawiedliwą, zasłużoną. czytaj dalej

II AKa 46/13 Wyrok SA w Gdańsku z 29 kwietnia 2013r. w sprawie z art. 148 kk
#Przestępstwo przeciwko życiu

Teza TEZA I : Nie powinno rodzić kontrowersji, że zgodnie z regułą proporcjonalności, im więcej jest zgodnych poszlak tym większe jest prawdopodobieństwo udowodnienia na ich podstawie faktu głównego. W przypadku wielości poszlak należy mieć także na względzie, że może mieć miejsce sytuacja, zaistnienia w układzie faktów dowodowych, poszlak pozytywnych (potwierdzających wersje oskarżenia) jak i negatywnych (tej wersji przeczących). Trzeba mieć też na uwadze, że powyższe może wymagać uwzględniania przez organ orzekający kombinacji (tak rozumianych poszlak), które odtwarzając w procesie dowodzenia nie sposób jest pomijać a prowadząc w ich ramach ocenę należy się kierować zasadą określoną w art.7 k.p.k. Zachodzić może wówczas potrzeba wartościowania mocy (przekonywania) tych faktów dowodowych. Co prawda w literaturze zwraca się uwagę, że nie powinna odgrywać znaczenia moc ( siła ), oddziaływania określonej poszlaki, to jednak zdaniem sądu odwoławczego, moc (siła ), zgodnych ze sobą wielu poszlak, w znaczeniu uprawdopodobnienia zaistnienia faktu głównego ma znaczenie. Nie powinno natomiast podlegać wątpliwości w kwestii prawidłowego orzekania w procesie poszlakowym, iż każda z poszlak (faktów ubocznych), z których wnioskuje się o winie oskarżonego, musi być udowodniona ("ustalona w sposób niebudzący wątpliwości"), gdyż tylko wtedy pozwala na ustalenia dotyczące faktu głównego; wymaga to dokładnego rozważenia każdej z poszlak, zwłaszcza, co już podkreślono starannej oceny dowodów, które służyły do ich ustalenia. TEZA II : Taka czynność przeprowadzona ze świadkiem nie była więc eksperymentem procesowym, lecz okazaniem świadkowi terenu. Okazywanie zwłaszcza obiektów budowlanych ma charakter statyczny. Dopiero dzięki relacji obserwatora uzyskujemy wiedzę, iż to ten np. obiekt. To relacja tej osoby (zeznania, czy wyjaśnienia) odgrywają znaczenie dowodowe. Słusznie w związku z tym wskazuje się w literaturze, że okazanie nie jest formą odtwarzania zdarzenia a jest nią przesłuchanie osoby, która uprzednio będąc obserwatorem np. obiektu postrzega go ponownie i jednocześnie relacjonuje (także w znaczeniu porównawczym) dane, zapisywane jako środki dowodowe w protokole. czytaj dalej

Wyszukiwarka