Teza Art. 355 § 1 k.c. przewiduje zatem winę nieumyślną w postaci niedbalstwa, które ogólnie rzecz biorąc z natury swej wyklucza pełną świadomość i polega na sprzeniewierzeniu się wzorcowi należytej staranności. Wzorzec należytej staranności w stosunku do przedsiębiorcy oceniany jest przez pryzmat prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, w którą wkomponowane jest wymaganie posiadania niezbędnej wiedzy fachowej, obejmującej nie tylko czysto formalne kwalifikacje, ale także doświadczenie wynikające z praktyki zawodowej oraz ustalone zwyczajowo standardy wymagań. czytaj dalej

Teza Zgodnie z art. 556 k.c. sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, m.in. jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub z przeznaczenia rzeczy. Na dłużniku spoczywa nadto ciężar wykazania, że kupujący w chwili zawarcia umowy sprzedaży wiedział o wadzie i pomimo to zdecydował się na dokonanie tej czynności prawnej (art. 557 § 1 k.c.) czytaj dalej

Teza Jeżeli rzecz sprzedana ma wady – kupujący może żądać obniżenia ceny jedynie w takim stosunku, w jakim wartość rzeczy wolnej od wad pozostaje do jej wartości obliczonej z uwzględnieniem istniejących wad (art. 560 § 1i 3 k.c.). czytaj dalej

Teza Na gruncie przepisu art. 556 § 1 k.c., a także w oparciu o dotychczasową praktykę orzeczniczą, przyjmuje się, iż odpowiedzialność z tytułu rękojmi za wady fizyczne rzeczy nie zależy od poniesienia przez kupującego szkody, ale od wykazania, że wada spowodowała zmniejszenie wartości lub użyteczności rzeczy. O istnieniu wad decyduje zatem kryterium funkcjonalne, obejmujące przeznaczenie rzeczy i jej użyteczność, a nie kryterium normatywno-techniczne. czytaj dalej

Teza Skoro przedmiotem umów ustanowienia odrębnej własności lokali mieszkalnych i ich sprzedaży przez pozwaną na rzecz członków grupy nie było zapewnienie członkom grupy bezpłatnych miejsc parkingowych na nieruchomości oznaczonej (...), to pozwana nie zapewniając członkom grupy tych miejsc nie może odpowiadać z tytułu nienależytego wykonania tych umów. Na podstawie art. 471 k.c. można domagać się naprawienia szkody wynikłej z naruszenia zobowiązania, którego źródłem jest umowa zobowiązaniowa. czytaj dalej

Teza Z art. 483 § 1 k.c. wynika bowiem, że kara umowna jest związana z odpowiedzialnością odszkodowawczą za szkodę spowodowaną niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem zobowiązania niepieniężnego. W klauzulach umownych przewidujących karę umowną na wypadek odstąpienia od umowy nie chodzi bowiem o swego rodzaju sankcję finansową wobec dłużnika z umowy wzajemnej za samo skorzystanie przez stronę przeciwną z uprawnienia do odstąpienia od umowy, lecz o karę w znaczeniu art. 483 § 1 k.c., której celem jest naprawienie szkody spowodowanej przez dłużnika niewykonaniem zobowiązania wynikającego z umowy, od której odstąpiono. czytaj dalej

Teza Na tle art. 656 k.c., który nakazuje odpowiednie stosowanie do umowy o roboty budowlane niektórych przepisów o umowie o dzieło, należy bowiem przyjąć że w razie wadliwego wykonania przedmiotu umowy inwestor w sprawie skierowanej przeciwko niemu o zapłatę wynagrodzenia może podjąć obronę poprzez odwołanie się do uprawnienia z przepisów regulujących rękojmię za wady dzieła ( art. 638 k.c) ale też alternatywnie inwestor może korzystać z ogólnych roszczeń odszkodowawczych z tytułu nienależytego wykonania zobowiązania, przysługujących mu zgodnie z art. 471 k.c. dlatego też nie sposób zaprzeczyć, że wadliwe wykonanie części zobowiązania przyjętego przez wykonawcę w ramach umowy o roboty budowlane dla inwestora jest szkodą, o którą należało pomniejszyć wynagrodzenie należne wykonawcy od pozwanego inwestora. Bowiem wartość robót budowlanych zrealizowanych w sposób prawidłowy jest niewątpliwie pełniejsza jakościowa niż wartość obiektu budowlanego z wadami. czytaj dalej

Teza Proces dowodzenia wadliwości przedmiotu sprzedaży ma charakter służebny ( prejudycjalny ) wobec środków prawnych, których nabywca może użyć w ramach obrony przed żądaniem zapłaty ceny zgłaszanym przez sprzedawcę. Procesowa potrzeba ustaleń w kwestii wadliwości towaru zależy więc od tego, czy nabywca wystąpił skutecznie z określonym, przewidzianym przez prawo materialne i procesowe zarzutem czerpiącym z dokonanej wcześniej czynności prawokształtującej ( odstąpienia od umowy, żądania obniżenia wynagrodzenia, potrącenia z własną wierzytelnością odszkodowawczą kwoty dochodzonej przez sprzedawcę ). Widocznym tego przykładem jest dyspozycja art. 560 § 1 k.c. lub art. 574 § 1 k.c. wskazująca na sekwencję określonych zdarzeń: ustalenia wady, po którym następuje oświadczenie woli o charakterze prawokształtującym, a więc zmieniającym dogłębnie treść relacji istniejącej dotychczas między kontrahentami. czytaj dalej

Teza Przelew wierzytelności, jako nabycie pochodne, prowadzi do uzyskania przez cesjonariusza wierzytelności w takim stanie, w jakim ona przysługiwała lub przysługiwałaby cedentowi. Jednak ze względu na to, że przelew nie wymaga zgody dłużnika, fundamentalne znaczenie ma zasada, w myśl której dłużnikowi przysługują przeciwko cesjonariuszowi wszelkie zarzuty, które miał przeciwko cedentowi w chwili powzięcia wiadomości o przelewie (art. 513 § 1 k.c.) Zgodnie z art. 565 k. c. jeżeli spośród rzeczy sprzedanych tylko niektóre są wadliwe i dają się odłączyć od rzeczy wolnych od wad, bez szkody dla stron obu, uprawnienie kupującego do odstąpienia od umowy ogranicza się do rzeczy wadliwych. czytaj dalej

Teza Przepis art. 169 k.c. o ochronie nabywcy w dobrej wierze nie pozbawia kupującego możności skorzystania z przepisów o rękojmi. Celem bowiem przepisu art. 169 kc jest ochrona nabywcy, a nie zbywcy (zatem sprzedawcy). Uprawnienia z tytułu rękojmi za wady prawne może wykonać kupujący, który z różnych powodów nie zamierza skorzystać z przewidzianej w art. 169 § 1 bądź § 2 zdanie 1 kc ochrony. Zadaniem rękojmi jest polepszenie, a nie pogorszenie sytuacji prawnej kupującego. czytaj dalej