Teza W myśl art. 191 § 1 Kodeksu spółek handlowych wspólnik ma prawo do udziału w zysku wynikającym z rocznego sprawozdania finansowego i przeznaczonym do podziału uchwałą zgromadzenia wspólników. Dywidenda jest pożytkiem prawa udziałowego, stanowi więc dochód z prawa majątkowego (art. 54 k.c.). Przysługujące tylko wspólnikowi spółki kapitałowej prawo do podziału zysku w spółce (prawo do dywidendy), przekształca się w roszczenie o wypłatę dywidendy w konkretnej kwocie z chwilą podjęcia przez wspólników uchwały o podziale zysku. Roszczenia o wypłatę dywidendy, która z reguły stanowi świadczenia pieniężne, to uprawnienie o charakterze obligacyjnym. Jako takie podlega cesji (art. 509 i n.k.c.), może też być przedmiotem potrącenia (art. 498 i n. k.c.). czytaj dalej

Teza Zgodnie z zasadą art. 365 § 1 k.p.c. którą orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, ale również inne organy państwowe i organy administracji publicznej, a w wypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby. Związanie prawomocnym orzeczeniem oznacza zarówno zakaz dokonywania ustaleń sprzecznych z uprzednio osądzoną kwestią, jaki i niedopuszczalność prowadzenia w tym zakresie postępowania dowodowego. Nabycie praw do gospodarstwa rolnego przez Skarb Państwa w warunkach określonych w art. 1063 § 2 k.c. prowadziło jedynie do powstania na rzecz spadkobierców ustawowych prawa do spłat, które wchodziło jako wierzytelność do spadku i podlegało dziedziczeniu na zasadach ogólnych. W razie nieuiszczenia jej w całości lub w części na rzecz osoby trwale niezdolnej do pracy, jej spadkobiercy mogli dochodzić od Skarbu Państwa niezapłaconych kwot czytaj dalej