Teza brak tezy czytaj dalej

Teza Wysokość zadośćuczynienia przyznawanego na podstawie art. 445 § 1 k.c. ma charakter ocenny, dlatego przy jego ustalaniu sąd zachowuje stosunkowo duży zakres swobody, niemniej jednak ocena ta nie może być dowolna. Korekta przez sąd odwoławczy zasądzonego zadośćuczynienia może nastąpić tylko wtedy, gdy przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy, mających wpływ na jego wysokość, jest ono niewspółmiernie nieodpowiednie, czyli albo rażąco wygórowane, albo rażąco niskie. czytaj dalej

Teza Umowa o zastępstwo procesowe przed sądem zawarta może być w sposób ważny i skuteczny jedynie z podmiotami określonymi w art. 87 k.p.c., a powodowa spółka do kręgu tych podmiotów nie należy. Jak jednak wiadomo, treść oświadczeń woli składanych w umowach należy wykładać z uwzględnieniem zgodnego zamiaru stron i celu umowy, a nie poprzestawać na ich dosłownym brzmieniu Zgodnie z art. 385 ³ pkt. 16 k.c. klauzula umowna nakładająca wyłącznie na konsumenta obowiązek zapłaty swoistej kary umownej w razie rezygnacji z wykonywania umowy jest dyskryminująca dla konsumenta i sprzeczna z zasadą równowagi stron. czytaj dalej

Teza Przepis art. 445 § 1 k.c. nie precyzuje przesłanek, które należy uwzględniać przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Wskazuje jedynie, że zadośćuczynienie to winno być „odpowiednie”. Kryteriów pomocnych dla takiej oceny dostarcza bogate w tym zakresie orzecznictwo. Wskazuje się w nim, co zresztą już wyżej zostało zasygnalizowane, na tak istotną okoliczność indywidualizującą odpowiedniość zadośćuczynienia, jak wiek poszkodowanego. czytaj dalej

Teza Określając wysokość „odpowiedniej sumy", sąd powinien niewątpliwie kierować się celami oraz charakterem zadośćuczynienia i uwzględnić wszystkie okoliczności mające wpływ na rozmiar doznanej szkody niemajątkowej, przede wszystkim zakres doznanej krzywdy. czytaj dalej