Orzecznictwo dla art. 336 Kodeks Cywilny
Teza brak tezy czytaj dalej
Teza Instytucja zasiedzenia, która została uregulowana w art. 172 -176 k.c. ze swej istoty zmierza do nabycia prawa własności na skutek upływu czasu. Umożliwia, sankcjonując stan faktyczny, usunięcie długotrwałej niezgodności między stanem prawnym a stanem posiadania. Z treści art. 172 k.c. wynika jednak, że do nabycia w drodze zasiedzenia prawa własności nieruchomości konieczne jest łączne spełnienie dwóch podstawowych przesłanek: samoistnego posiadania oraz upływu czasu 20 lub 30 lat. W myśl art. 336 k.c., posiadaczem samoistnym rzeczy jest ten, kto postępuje z rzeczą jak właściciel, o czym świadczą okoliczności dostrzegalne dla innych osób, wyrażając tym samym wolę wykonywania względem niej prawa własności czytaj dalej
Teza Nabycie służebności gruntowej przez zasiedzenie następuje na rzecz jej posiadacza, a jest nim ten, kto faktycznie korzysta z cudzej nieruchomości w zakresie odpowiadającym treści służebności (art. 352 kc); do posiadania służebności stosuje się odpowiednio przepisy o posiadaniu rzeczy. czytaj dalej
Teza pozwany nie wykazał żadnej z przesłanek prowadzących do uznania, iż nabył przez zasiedzenie służebność gruntową o treści odpowiadającej służebności przesyłu, jak też, iż legitymował się tytułem prawnym do korzystania z nieruchomości powodów w zakresie w jakim ich nieruchomości zajęte są przez urządzenia przesyłowe. Pozwany korzysta zatem z tej nieruchomości w złej wierze i zobowiązany jest do świadczenia wynagrodzenia na postawie art. 225 k.c. w zw. z art. 224 § 1 k.p.c. i 352 k.c. Służebność pełniąca rolę służebności przesyłu, podobnie jak służebność przesyłu unormowana w art. 305 1 i n. k.c., ma charakter czynny. Obejmuje ona uprawnienie do określonych działań dotyczących nieruchomości obciążonej, w szczególności do utrzymywania posadowionych na nieruchomości urządzeń i korzystania z nich zgodnie z ich przeznaczeniem. Zgodnie z art. 305 1 k.c. obciążenie nieruchomości służebnością przesyłu wiąże się przyznaniem przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, o których mowa w art. 49 § 1 k.c. na tej nieruchomości, prawa, polegającego na korzystaniu z niej w oznaczonym zakresie, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń. czytaj dalej
Teza Zgodnie z art. 225 w zw. z art. 224 § 2 k.c. samoistny posiadacz w złej wierze jest zobowiązany względem właściciela m.in. do wynagrodzenia za korzystanie z jego rzeczy. Przedsiębiorstwo przesyłowe, które nie legitymuje się uprawnieniem do ingerowania w sferę cudzej własności dla bieżącego utrzymania urządzeń przesyłowych, korzysta z nieruchomości w złej wierze i zobowiązane jest, na wskazanej wyżej podstawie, do świadczenia wynagrodzenia. czytaj dalej
Teza Umowa użyczenia, motywowana jest najczęściej bezinteresownością i chęcią przyjścia z pomocą osobom bliskim, ma na celu przysporzenie przez użyczającego korzyści biorącemu, który bezpłatnie może korzystać z rzeczy użyczającego. Nie jest to umowa wzajemna: świadczeniu użyczającego nie odpowiada świadczenie biorącego, bowiem nie jest on zobowiązany do żadnych świadczeń. Jest to umowa jednostronnie zobowiązująca, w której biorący korzysta z rzeczy cudzej w sposób określony przez użyczającego. Zgodnie z art. 224 § 1 k.c. jedynie posiadacz w dobrej wierze nie ma obowiązku płacić wynagrodzenia. Warunkiem rozpoznania sporu na gruncie tak zwanych przepisów o roszczeniach uzupełniających (art. 224 i nast. k.c.) jest stwierdzenie braku stosunku zobowiązaniowego pomiędzy stronami albo stwierdzenie, że treść tego stosunku nie reguluje przedmiotu roszczeń strony powodowej. czytaj dalej
Teza Nakładami koniecznymi są wydatki, których celem jest utrzymanie rzeczy w stanie zdatnym do normalnego korzystania, zgodnie z przeznaczeniem. Mieszczą się tu wydatki na remonty i konserwację rzeczy, dokonanie zasiewów, utrzymanie inwentarza, podatki oraz inne świadczenia publiczne, a także ubezpieczenia rzeczy. Natomiast nakłady nieodpowiadające temu celowi, a więc nakłady zmierzające do ulepszenia rzeczy (nakłady użyteczne) albo nadanie jej cech odpowiadających szczególnym upodobaniom posiadacza (nakłady zbytkowne) stanowią rodzaj innych nakładów w rozumieniu art. 226 k.c. czytaj dalej
Teza Posiadanie powoda i jego żony nosi znamiona posiadania zależnego realizowanego w ramach użyczenia lokalu przez właścicieli, co oznacza konieczność posiłkowania się w drodze delegacji z art. 230 k.c. in fine w zw. z art. 713 k.c. przepisami o prowadzeniu cudzych spraw bez zlecenia, a konkretnie art. 755 k.c., który odnosi się jednak do obiektywnej możliwości odłączenia nakładów tak, by rzecz nie została uszkodzona. Natomiast niedające się usunąć bez uszkodzenia rzeczy nakłady poczynione w mieniu osoby zainteresowanej przez prowadzącego jej sprawę bez zlecenia należy traktować jako korzyść w rozumieniu art. 405 k.c., do zwrotu której zobowiązana jest osoba zainteresowana czytaj dalej
Teza Zagadnienie zwrotu nakładów pomiędzy posiadaczem rzeczy a jej właścicielem reguluje art. 226 kc. W literaturze prawniczej oraz w orzecznictwie sądowym przyjmuje się, iż zawarte w nim regulacje stanowią przepisy szczególne do ogólnych norm o bezpodstawnym wzbogaceniu i posiadacz nieruchomości, który dokonał na nią nakładów, nie może po upływie terminu przedawnienia przewidzianego w art. 229 kc dochodzić ich równowartości na podstawie przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu. czytaj dalej
Teza Zasiedzenie polega na nabyciu prawa przez nieuprawnionego posiadacza wskutek faktycznego wykonywania tego prawa w ciągu oznaczonego w akcie normatywnym czasu. Podstawową funkcją zasiedzenia jest eliminacja długotrwałej rozbieżności między faktycznym wykonywaniem uprawnień właścicielskich a formalnoprawnym stanem własności, co przyczynia się do ustabilizowania i uporządkowania stosunków społecznych pod względem prawnym. czytaj dalej
Wyszukiwarka
- Kodeks Karny dostęp do ustawy
- 22 Kodeks Karny konkretny artykuł ustawy
- Sąd Okręgowy w Ełku informacje o sądzie
- Pełnomocnictwo ogólne dostęp do wzorców