Teza W myśl art. 191 § 1 Kodeksu spółek handlowych wspólnik ma prawo do udziału w zysku wynikającym z rocznego sprawozdania finansowego i przeznaczonym do podziału uchwałą zgromadzenia wspólników. Dywidenda jest pożytkiem prawa udziałowego, stanowi więc dochód z prawa majątkowego (art. 54 k.c.). Przysługujące tylko wspólnikowi spółki kapitałowej prawo do podziału zysku w spółce (prawo do dywidendy), przekształca się w roszczenie o wypłatę dywidendy w konkretnej kwocie z chwilą podjęcia przez wspólników uchwały o podziale zysku. Roszczenia o wypłatę dywidendy, która z reguły stanowi świadczenia pieniężne, to uprawnienie o charakterze obligacyjnym. Jako takie podlega cesji (art. 509 i n.k.c.), może też być przedmiotem potrącenia (art. 498 i n. k.c.). czytaj dalej

Teza Zgodnie z art. 358 ¹ § 3 k.c. w razie istotnej zmiany siły nabywczej pieniądza po powstaniu zobowiązania, sąd może po rozważeniu interesu stron, zgodnie z zasadami współżycia społecznego, zmienić wysokość lub sposób spełnienia świadczenia pieniężnego, chociażby były ustalone w orzeczeniu lub umowie. Na przeszkodzie waloryzacji świadczenia nie stoi § 4 art. 358 ¹ k.c. Zgodnie z tym przepisem z żądaniem zmiany wysokości lub sposobu spełnienia świadczenia pieniężnego nie może wystąpić strona prowadząca przedsiębiorstwo, jeżeli świadczenie powstaje w związku z prowadzeniem tego przedsiębiorstwa. Przepis art. 358 ¹ § 3 k.c. wprowadza powszechną możliwość waloryzacji świadczeń pieniężnych, jeżeli tylko po powstaniu zobowiązania nastąpiła istotna zmiana siły nabywczej pieniądza. To oznacza, że unormowanie z § 4 art. 358 ¹ k.c. stanowi wyjątek i jako taki nie może podlegać wykładni rozszerzającej. czytaj dalej