Teza brak tezy czytaj dalej

Teza Zgodnie z art. 24 k.c. przesłankami ochrony dóbr osobistych, które muszą być spełnione łącznie, są: 1) istnienie dobra osobistego, 2) zagrożenie lub naruszenie tego dobra, 3) bezprawność zagrożenia lub naruszenia. Pierwsze dwie przesłanki musi udowodnić powód dochodzący ochrony; pozwany może bronić się, wykazując, że nie działał bezprawnie. czytaj dalej

Teza Dobrem chronionym prawnie w art. 23 k.c. jest cześć człowieka. Można stwierdzić, że powszechnie w piśmiennictwie i judykaturze wskazuje się na dwa aspekty czci – tzw. zewnętrzny (dobre imię) i wewnętrzny (godność osobistą). Rozróżnienie to znajduje swój wyraz także na gruncie prawa karnego, które osobno reguluje odpowiedzialność za zniesławienie (art. 212 k.k.) i znieważenie (art. 216 k.k.), przy czym w pierwszym przypadku przedmiotem ochrony jest dobre imię pokrzywdzonego, a w drugim jego godność osobista. Przepis art. 11 k.p.c. statuuje zasadę związania ustaleniami wyroku karnego ze skutkami erga omnes, co oznacza, że nikt nie może wykazywać, że wyrok skazujący, jako wadliwy, nie wiąże w zakresie swoich ustaleń. Zdanie drugie artykułu nie uchyla wskazanej reguły, daje tylko wyraz temu, że zasada związania ustaleniami wyroku skazującego nie przesądza, sama przez się, w świetle przepisów prawa cywilnego, odpowiedzialności osoby tzw. cywilnie odpowiedzialnej. czytaj dalej

Teza W przypadku postępowań sądowych zakres ochrony osoby dotkniętej naruszeniem dobra osobistego przez przeciwnika procesowego powinien być określany przy uwzględnieniu przysługującego mu prawa do sądu. Jest to również prawo chronione na poziomie konstytucyjnym (art. 45 Konstytucji RP), podobnie jak prawo poszanowania dóbr osobistych, w tym godności człowieka (art. 30 Konstytucji RP). czytaj dalej

Teza Jak stanowi przepis unormowany w art. 157 § 2 k.k., kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Z kolei w myśl art. 190 § 1 k.k., kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. czytaj dalej

Teza Popełnia przestępstwo z art. 233 § 1 kk i art. 234 kk przy zast. art. 11 § 2 kk. działając w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w toku dochodzenia prowadzonego w sprawie zniesławienia innej osoby za pośrednictwem internetu, będąc przesłuchiwaną, zeznała nieprawdę na temat zaistnienia, okoliczności i przebiegu tego przestępstwa oraz personaliów sprawcy. czytaj dalej

Teza uwzglednienie powództwa o zobowiazanie do złożenia oświadczenia woli na skutek odwołania przez darczyńcę darowizny z powodu rażącej niewdzięczności obdarowanego jest możliwe także wtedy gdy określone zdarzenia spełniające kryteria z art. 898 paragraf 1 k.c. zaistniały już po złożeniu oświadczenia o odwołaniu darowizny /doreczenie pozwu/ lecz przed zamknięciem rozprawy a darczyńca w toku postępowania powoływał się na nie jako na podstawę faktyczną powództwa. czytaj dalej

Teza Przestępstwo pozbawienia wolności można popełnić wyłącznie wówczas, gdy pozbawienie wolności innej osoby jest wyłącznym celem sprawcy. czytaj dalej