Orzecznictwo dla art. 211 Kodeks Spółek Handlowych

I ACa 375/14 Wyrok SA w Białymstoku z 22 października 2014 r. w sprawie o zapłatę.
#Odpowiedzialność cywilna

Teza Zgodnie z art. 231 k.p.c. domniemanie faktyczne może być podstawą ustaleń o tyle tylko, o ile stanowi wniosek logiczny z prawidłowo ustalonych faktów stanowiących jego podstawę i wchodzi w rachubę tylko w braku bezpośrednich środków dowodowych. W niniejszej sprawie sytuacja taka nie występuje, skoro podstawa faktyczna rozstrzygnięcia w zakresie przyczyn, jakimi kierowali się pracownicy i kontrahenci wypowiadając umowy, została ustalona w oparciu o bezpośrednie i miarodajne dowody w postaci zeznań osób bezpośrednio zainteresowanych w tej sprawie. Zgodnie z treścią normatywną art. 296 k.s.h. którą w przypadku wytoczenia powództwa przez wspólnika na podstawie art. 295 k.s.h. osoby obowiązane do naprawienia szkody nie mogą powoływać się na uchwałę wspólników udzielającą im absolutorium, ani na dokonane przez spółkę zrzeczenie się roszczeń o odszkodowanie. Stosownie bowiem do art. 228 pkt. 1 i 2 k.s.h. o udzieleniu absolutorium członkom organów władz spółki, jak i zrzeczeniu się przez spółkę roszczeń o naprawienie szkody wyrządzonej przy zawiązaniu spółki lub sprawowaniu zarządu albo nadzoru, decydują wspólnicy, gdyż kwestie te wymagają ich uchwały. W tym ujęciu treść art. 228 pkt. 1 i 2 k.s.h. koresponduje z kręgiem osób legitymowanych biernie w procesie z actio pro socio czytaj dalej

I ACa 33/20 Wyrok SA w Białymstoku z 21 października 2020 r. w sprawie o uchylenie i stwierdzenie nieważności uchwał.
#Uchwały organów spółdzielni

Teza Prawo spółdzielcze nie definiuje pojęcia „konkurencji”, co nastręcza wiele problemów interpretacyjnych w kontekście wykładni jego art. 56 § 3 i skazuje w istocie na poszukiwanie takiej definicji w regulacjach pokrewnych. Najszerzej kwestia konkurencji omawiana jest obecnie na gruncie przepisów ustawy z 16 lutego 2007 roku O ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. 2020.1076- aktualny t.j.), a w szczególności na gruncie jej art. 4 pkt 11, nazywającego konkurentami przedsiębiorców, którzy wprowadzają lub mogą wprowadzać albo nabywają lub mogą nabywać, w tym samym czasie, towary na rynku właściwym. Przepis ten dopuszcza więc konkurencję jako relację potencjalnie możliwą, a nie realnie istniejącą w momencie analizowanym przez sąd. czytaj dalej

Wyszukiwarka