Teza Podstawowym obowiązkiem, jaki zobowiązanie to kreowało u dłużnika, jest prowadzenie sprawy w sposób zgodny z podwyższonym - z uwagi na zawodowy charakter wykonywanej działalności - modelem należytej staranności (art. 355 § 2 k.c.). Wzorzec ten wymaga, aby pełnomocnik dysponował kompetencjami w sprawach, których prowadzenia się podejmuje, a zatem żeby znał je od strony normatywnej i teoretycznej, a nadto posiadał wystarczające do ich prowadzenia doświadczenie zawodowe i życiowe czytaj dalej

Teza Samego przeludnienia nie można traktować, jako bezprawnego naruszenia dóbr osobistych, zwłaszcza że w okresie pobytu powoda w ZK obowiązywał przepis art. 110 § 2b k.k.w. dopuszczający umieszczenie skazanych w szczególnie uzasadnionych wypadkach w warunkach, w których powierzchnia celi na jedną osobę wynosiła mniej niż 3 m 2. Zgodnie z art. 4 ust 1 ustawy o prawach pacjenta w razie zawinionego naruszenia praw pacjenta sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę na podstawie art. 448 Kodeksu cywilnego. W orzecznictwie Sądu Najwyższego dotyczącym zadośćuczynienia przewidzianego w art. 19 a nieobowiązującej już ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej wyrażono pogląd, że roszczenie o zadośćuczynienie uregulowane w art. 445 § 1 k.c. oraz roszczenie o zadośćuczynienie uregulowane w art. 19a ustawy o zakładach opieki zdrowotnej będące następstwem zawinionego naruszenia praw pacjenta mają odrębny charakter, określając zasady odpowiedzialności sprawców za odrębne czyny bezprawne. czytaj dalej

Teza Przepis art. 10 § 1 k.p.k. obliguje prokuratora do wszczęcia i przeprowadzenia postępowania przygotowawczego, a także do wniesienia i popierania oskarżenia. Powołanie biegłego mieści się natomiast w zakresie jego kompetencji procesowych i jest wręcz powinnością w sprawach wymagających wiadomości specjalnych (art. 193 § 1 k.p.k.). czytaj dalej

Teza Uznaje za winnego tego, kto telefonicznie groził pozbawieniem życia, wzbudzając u pokrzywdzonych uzasadnioną obawę, że będzie ona spełniona, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności. Za umyślne przestępstwo podobne, która to kara została następnie objęta wyrokiem łącznym,uznaje za winnego popełnienia przestępstwa z art. 200§1 kk w zw. z art. 64§1 kk i za to na podstawie art. 200§1 kk wymierza mu karę 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności. czytaj dalej

Teza „Handel ludźmi’’ jest obrotem przenoszącym własność człowieka jako przedmiotu, połączonym z przeznaczeniem go celom sprzecznym z ludzką podmiotowością, a odpowiedzialności karnej podlega ten, kto kupuje, sprzedaje, zastawia, dokonuje zamian, użycza lub dokonuje innych transakcji cywilnoprawnych, których przedmiotem jest człowiek. czytaj dalej