Orzecznictwo dla art. 192 Kodeks Postępowania Cywilnego

I ACa 294/18 Wyrok SA w Białymstoku z 3 sierpnia 2018 r. w sprawie o zapłatę.
#Odpowiedzialność za długi spadkowe

Teza Zgodnie z art. 75 ustawy o księgach wieczystych i hipotece, zaspokojenie wierzyciela hipotecznego z nieruchomości następuje według przepisów o sądowym postępowaniu egzekucyjnym. Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, który to, gdyby została wszczęta egzekucja z nieruchomości obciążonej hipoteką na rzecz powoda, to byłby zaspokojony w pierwszej kolejności w zakresie należności za pracę za okres 3 miesięcy do wysokości najniższego wynagrodzenia za pracę (art. 1025 § 1 pkt 3 k.p.c.) czytaj dalej

I ACa 759/18 Wyrok SA w Białymstoku z 30 sierpnia 2019 r. w sprawie o zapłatę.
#Kredyt #Potrącenie

Teza Zgodnie z art. 531 § 1 k.sh. spółki przejmujące lub spółki nowo zawiązane powstałe w związku z podziałem wstępują z dniem podziału bądź z dniem wydzielenia w prawa i obowiązki spółki dzielonej, określone w planie podziału. Spółka kapitałowa, która w toku procesu nabyła w wyniku podziału przez wydzielenie (art. 529 § 1 pkt 4 k.s.h.) część majątku spółki dzielonej, wstępuje do procesu o prawo objęte wydzielonym majątkiem w miejsce spółki dzielonej bez potrzeby uzyskania zgody przeciwnika procesowego. czytaj dalej

I C 1157/13 Wyrok SR w Prudniku z 12 marca 2014 r. w sprawie o zapłatę.
#Przelew wierzytelności

Teza Zgodnie z art. 509 § 2 k.c. wierzytelność przechodzi na nabywcę ze wszystkimi właściwościami, przywilejami i brakami. Oznacza to, że jeśli w odniesieniu do przelanej wierzytelności termin przedawnienia jest przerwany i nie biegnie, cesjonariusz także uzyskuje ją w takim kształcie. Nie ma żadnych przepisów, które by wyłączały te ogólne zasady w stosunku do przelewu wierzytelności banków. czytaj dalej

I C 654/12 Wyrok SO w Zielonej Górze z 23 czerwca 2015 r. w sprawie o zapłatę.
#Zapłata

Teza Pojęciem dobrej wiary objęte są również przypadki błędnego, ale uzasadnionego okolicznościami przekonania posiadacza, że przysługuje mu prawo do korzystania z rzeczy, w takim zakresie, w jakim nią faktycznie włada. W złej wierze jest zarówno ten, kto wie, że prawo do korzystania z rzeczy mu nie przysługuje, a także ten, kto nie posiada takiej świadomości, na skutek rażącego niedbalstwa. Badając kwestię dobrej lub złej wiary na gruncie roszczeń uzupełniających z art. 224 - 225 k.c. nie można ograniczyć się wyłącznie do czasu objęcia nieruchomości w posiadanie, stan dobrej wiary powinien bowiem istnieć przez cały czas korzystania z nieruchomości. Dochodzenie roszczeń uzupełniających przez właściciela nie jest uzależnione od uprzedniego wszczęcia sprawy o wydanie nieruchomości i może nastąpić również wówczas, gdy właściciel nie skorzystał z innych, dalej idących uprawnień. W związku z tym dobrą wiarę wyłącza także ujawnienie okoliczności, które u przeciętnego obserwatora stosunków społecznych powinny wzbudzić poważne wątpliwości co do tego, czy przysługuje mu nadal prawo do korzystania z nieruchomości w dotychczasowym zakresie i na dotychczasowej podstawie prawnej czytaj dalej

I C 427/12 Wyrok SR w Strzelcach Opolskich z 28 listopada 2012 r. w sprawie o uzgodnienie stanu prawnego nieruchomości ujawnionego w księdze wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym.
#Uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym

Teza Art. 10 ust. 1 ustawy o księgach wieczystych i hipotece, stanowi, iż w razie niezgodności między stanem prawnym nieruchomości ujawnionym w księdze wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym osoba, której prawo nie jest wpisane lub wpisane błędnie albo jest dotknięte wpisem nieistniejącego prawa obciążenia lub ograniczenia, może żądać usunięcia niezgodności. czytaj dalej

I ACa 1059/12 Wyrok SA we Wrocławiu z 30 listopada 2012 r. w sprawie o ustalenie.
#Dzierżawa

Teza W przypadku umów zawartych na czas określony brak jest możliwości wypowiedzenia jednostronnego lub rozwiązania tych umów poza sytuacjami wprost przewidzianymi w samej umowie. czytaj dalej

Wyszukiwarka