Teza brak tezy czytaj dalej

Teza brak tezy czytaj dalej

Teza Mając na uwadze powyższe oraz niewątpliwą w świetle zebranych dowodów okoliczność wywozu przez pozwanego z (...) praktycznie całej dostępnej wówczas tam soli drogowej, zestawionych z faktem składowania w tym miejscu i czasie jedynie soli powoda i pozwanego, uznać należy, że pozwany przejął sól powoda i jego zachowanie jako bezprawne rodzi odpowiedzialność odszkodowawczą. Powód oszacował swoją szkodę odnosząc się do ceny nabycia soli i nie przedstawił dowodów potwierdzających wyższą jej cenę na datę ustalania odszkodowania (art. 363 § 2 k.c.), czytaj dalej

Teza Przepis art. 169 k.c. o ochronie nabywcy w dobrej wierze nie pozbawia kupującego możności skorzystania z przepisów o rękojmi. Celem bowiem przepisu art. 169 kc jest ochrona nabywcy, a nie zbywcy (zatem sprzedawcy). Uprawnienia z tytułu rękojmi za wady prawne może wykonać kupujący, który z różnych powodów nie zamierza skorzystać z przewidzianej w art. 169 § 1 bądź § 2 zdanie 1 kc ochrony. Zadaniem rękojmi jest polepszenie, a nie pogorszenie sytuacji prawnej kupującego. czytaj dalej

Teza Nie ulega wątpliwości, że tak zasada z art. 7 k.c. (domniemanie dobrej wiary), jak i formuła art. 169 § 1 k.c., sprawiają, że ciężar dowodu złej wiary nabywcy obciąża osobę, która kwestionuje skuteczność nabycia - w tym wypadku pozwanego ubezpieczyciela. Dodać także trzeba, że według art. 169 § 1 k.c. dobra wiara dotyczy uprawnienia do rozporządzania rzeczą, a nie samego prawa własności. Nabywca musi więc być przekonany, że zbywca jest właścicielem rzeczy lub osobą mającą szczególną legitymację do zbycia rzeczy, która nie stanowi jego własności, a więc jest przedstawicielem ustawowym właściciela, pełnomocnikiem, komisantem itp. Zgodnie z art. 169 § 1 k.c. jeżeli osoba nieuprawniona do rozporządzenia rzeczą ruchomą zbywa rzecz i wydaje nabywcy, nabywca uzyskuje własność z chwilą objęcia rzeczy w posiadanie, chyba że działa w złej wierze. czytaj dalej

Teza Podstawowy element stanu faktycznego, określonego w hipotezie art. 169 § 1 k.c. polega na tym, że nieuprawniony zbywca zawiera z osobą trzecią (nabywcą) umowę przeniesienia własności rzeczy. Wspomniana umowa, którą z reguły jest jedna z umów zobowiązujących do przeniesienia własności (sprzedaż, zamiana, darowizna), powinna spełniać wymagania ważnej czynności prawnej. Skutek rzeczowy tej umowy zależy jednak od spełnienia dwóch dalszych przesłanek: objęcia rzeczy w posiadanie przez nabywcę i jego dobrej wiary czytaj dalej

Teza Jeżeli pośrednio poszkodowany jest w stanie udowodnić istnienie związku przyczynowego pomiędzy działaniem sprawcy a szkodą jaką poniósł, to z powodzeniem może dochodzić odszkodowania z tego tytułu. czytaj dalej

Teza Przedmiotem wykonawczym przestępstwa określonego w tym przepisie jest bowiem cudza rzecz, a więc taka, która w chwili dokonania przywłaszczenia jest choćby w części własnością osoby innej niż sprawcy. czytaj dalej