Teza Pominięcie powszechnie znanego faktu, że prowadzenie korespondencji elektronicznej nie musi wiązać się z korzystaniem z urządzenia stacjonarnego, znajdującego się w konkretnym lokalu, skoro żadna ze stron nie twierdziła, iż korespondencja mailowa była wysyłana przez pracowników pozwanej z innych urządzeń, niż znajdujących się w siedzibie przedsiębiorstwa pozwanej narusza art. 228 § 1 k.p.c. czytaj dalej

Teza Domniemanie wadliwości udzielonej pozwanemu gwarancji wywodzona z faktu jej wystawienia na rzecz podmiotu już nieistniejącego w dacie podpisania przez powódkę umowy z gwarantującym Bankiem nie oznacza, że gwarancja nie została skutecznie udzielona w terminie wskazanym w art. 649 z ind. 4 § 1 k.c. czytaj dalej

Teza Z mocy zaś art. 43 k.c. przepisy o ochronie dóbr osobistych osób fizycznych stosuje się odpowiednio do osób prawnych. Zasady jakimi rządzą się roszczenia o ochronę dóbr osobistych osób fizycznych i osób prawnych są w gruncie rzeczy takie same, z tą jednakże różnicą, że w przypadku osób prawnych decydujące i zarazem wyłączne znaczenie mają obiektywne kryteria naruszenia dóbr osobistych. W przeciwieństwie do osób fizycznych, w przypadku osoby prawnej oddziaływanie naruszenia dobra osobistego może dotyczyć jedynie sfery zewnętrznej, z tych względów, że osoby prawne nie odczuwają - zastrzeżonych dla osób fizycznych - uczuć. Ochrona dóbr osobistych osoby prawnej obejmuje w zasadzie dobra związane z jej funkcjonowaniem i zapewniające jej niezakłócone działanie, w szczególności takie jak jej nazwa (firma), znak towarowy, opinia handlowa, tajemnica korespondencji. Dobrem osobistym osoby prawnej jest też jej dobre imię rozumiane jako dobra sława, marka, renoma, ugruntowana pozycja. czytaj dalej