Teza Domniemanie wadliwości udzielonej pozwanemu gwarancji wywodzona z faktu jej wystawienia na rzecz podmiotu już nieistniejącego w dacie podpisania przez powódkę umowy z gwarantującym Bankiem nie oznacza, że gwarancja nie została skutecznie udzielona w terminie wskazanym w art. 649 z ind. 4 § 1 k.c. czytaj dalej

Teza Brak jest podstaw do przyjęcia wymogu tożsamości podmiotowej pomiędzy podmiotem, którego szeroko rozumiane sfery majątkowej dotyczy dane postępowanie a podmiotem podejmującym bezprawne zachowania w celu osiągnięcia przez stronę zamierzonego celu w jej sferze majątkowej. czytaj dalej

Teza Możliwość zastosowania art. 387 § 2 kc jest zasadniczo dopuszczalna jedynie w wypadku rzeczywistej obiektywnej niemożliwości świadczenia, czyli w wypadku, gdy świadczenia nie może spełnić ani dłużnik, ani żadna inna osoba. Ponadto niemożność ta musi mieć charakter trwały to znaczy, że według rozsądnych ludzkich przewidywań świadczenie nie stanie się możliwe w niedalekiej przyszłości. Powyższy przepis odnosi się do sytuacji, gdy świadczenie było niemożliwe w chwili zawarcia umowy. Nie ma on natomiast zastosowania, gdy świadczenie stało się niemożliwe dopiero później (nawet z przyczyny istniejącej w chwili zawarcia umowy), choćby przed nadejściem terminu wymagalności roszczenia wierzyciela. Pogląd, że odpowiedzialność której podstawę stanowi art. 516 zd 1 kc dotyczy zarówno tego, że wierzytelność nie przysługuje cedentowi, jak i tego, że cedowana wierzytelność istnieje, dominuje zdecydowanie w doktrynie (patrz Marcin Witkowski, Glosa do wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 30.06.2004, I A Ca 1404/2003, Glosa 2010/3/42-50 i cytowane tam piśmiennictwo). W sytuacji gdy umową cesji objęte byłyby wierzytelności nieistniejące w chwili jej zawarcia, uznać należy, że umowa jest ważna. Nie wywiera co prawda skutku rozporządzającego a cedent ponosi odpowiedzialność za wadę prawną przedmiotu świadczenia (art. 516 zd. 1 kc). czytaj dalej