Postanowienie SA we Wrocławiu z 30 sierpnia 2012 r. w sprawie o stwierdzenie przewlekłości postępowania.

UZASADNIENIE

W skardze z dnia 16.08.2012 r. C. G. wniósł o stwierdzenie przewlekłości postępowania przed Sądem Apelacyjnym we Wrocławiu zainicjowanego skargą na przewlekłość postępowania z dnia 04.05.2012 r. oraz przewlekłości postępowania przed Sądem Okręgowym w Opolu zainicjowanego skargą z dnia 17.06.2011 r. w części, w której Sąd ten miał nie rozpoznać skargi na przewlekłość postępowania w sprawie prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Oleśnie pod sygn. akt I Co 42/06. Ponadto domagał się zasądzenia na jego rzecz tytułem odszkodowania od Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu 6.000 zł a od Sądu Okręgowego w Opolu kwoty 10.000 zł jako tymczasowej rekompensaty.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Skarga podlega odrzuceniu w całości.

Na wstępie podkreślić należy, iż gdy idzie o skargę C. G. w części dotyczącej jego skargi z dnia 04.05.2012 r. na przewlekłość postępowania, które miałoby być rzekomo prowadzone przez Sąd Apelacyjny we Wrocławiu na skutek wcześniejszej jego skargi z dnia 17.06.2011 r., to taka skarga nigdy nie wpłynęło do tutejszego Sądu, a co za tym idzie nigdy nie było wszczęte i prowadzone postępowanie w jej przedmiocie.

Na marginesie jedynie wskazać przy tym należy, iż owa skarga, na którą powołuje się C. G. i której kserokopia została dołączona do rozpoznawanej skargi (k.12 akt), jak wynika z jej treści została wniesiona przez niego w trybie administracyjnym do Prezesa Sądu Okręgowego w Opolu a nie w trybie ustawy z dnia 17.06.2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843, ze zm. – dalej w skrócie ustawa). Mało tego podkreślić należy, iż skarżący z uwagi na dużą ilość składanych przez niego skarg na przewlekłość postępowania w różnych sprawach jest doskonale zorientowany w procedurze, sposobie i trybie złożenia takiej skargi (np. skargi C. G. w sprawach rozpoznanych przez Sąd Apelacyjny we Wrocławiu o sygn. akt I S 7/07, I S15/11, I S 21/11, I S 32/11, I S 24/12).

Zatem już tylko z tej, wskazanej na wstępie przyczyny, przedmiotowa skarga w powyżej wskazanym zakresie podlegała odrzuceniu w oparciu o treść przepisu art. 370 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 zdanie 1 k.p.c. i w zw. z art. 5 ust.1 i art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 17.06.2004 r.

Natomiast, gdy idzie o skargę C. G. w pozostałym zakresie dotyczącym rzekomej przewlekłości postępowania w sprawie z jego skargi wniesionej w dniu 17.06.2011 r. a dotyczącej zarzucanej przewlekłości postępowania w rozpoznaniu przez Sąd Okręgowy w Opolu skargi na przewlekłość postępowania w sprawie I Co 42/06 prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Oleśnie, to również i ona podlegała odrzuceniu.

Po pierwsze dlatego, iż przepis art.3 ustawy zawierający traksatywne wskazanie rodzajów postępowań, w których stronom lub innym uczestnikom postępowania przysługuje prawo do złożenia skargi na przewlekłość postępowania nie wymienia postępowania o naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki. W konsekwencji oznacza to, że w takim postępowaniu tego rodzaju skarga nie przysługuje (tak też Sąd Najwyższy w postanowieniach z dnia 16.06.2005 r. KSP 5/05, LEX 153394, z dnia 30.08.2005 r., KSP 7/05, LEX 567701, czy też z dnia 20.07.2010 r., III SPP 16/10, LEX 1112976)

Po wtóre również dlatego, że postępowanie w sprawie I Co 42/06, na długo przed wniesieniem skargi z dnia 17.06.2011 r., zostało już prawomocnie zakończone postanowieniem Sądu Rejonowego w Oleśnie z dnia 24.04.2006 r., które wprawdzie zaskarżył zażaleniem C. G., ale który to środek zaskarżenia został następnie oddalony prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego w Opolu z dnia 27.02.2007 r., sygn. akt II Cz 174/07.

Zgodnie zaś z art. 5 ust. 1 ustawy skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiła przewlekłość postępowania, wnosi się w toku postępowania w sprawie. Sąd Apelacyjny w składzie rozpoznającym skargę pełni podziela przy tym stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w postanowieniu z dnia 6.05.2011 r. (III SPP 5/11, LEX 8481148), iż „okoliczność, że sprawa została prawomocnie zakończona, zaś skarga na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki została złożona po prawomocnym zakończeniu postępowania, powoduje niedopuszczalność skargi z uwagi na wniesienie jej po upływie przepisanego terminu i stanowi przesłankę odrzucenia skargi”. W świetle przepisów cytowanej ustawy, w szczególności zaś jej art. 2 oczywistym bowiem, z uwagi na wskazany trafnie przez skarżącego cel i funkcję niniejszego postępowania, którą jest przeciwdziałanie przewlekłości postępowania w trakcie jego trwania i usunięcie skutków opieszałości sądów i innych wskazanych w ustawie organów w rozpoznawaniu sprawy pozostaje to, że owo postępowanie ze skargi na przewlekłość nie jest samodzielnym postępowaniem zmierzającym tylko i wyłącznie do stwierdzenia przewlekłości i ewentualnie zasądzenia z tego tytułu odpowiedniego odszkodowania (zadośćuczynienia).

Po trzecie wreszcie przedmiotowa skarga w omawianej części podlegała odrzuceniu z tej przyczyny, iż wbrew dywagacjom skarżącego, jego skarga z dnia 17.06.2011 r. została w całości rozpoznana przez Sąd Apelacyjny we Wrocławiu, który postanowieniem z dnia 11.07.2011 r. w sprawie o sygnaturze akt I S 15/11 odrzucił ją w całości. Wniosek ten jednoznacznie wynika z treści owego orzeczenia i jego uzasadnienia, jak również był przedmiotem udzielonych skarżącemu w piśmie z dnia 23.07.2012 r. wyjaśnień przez Prezesa Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu (k.7 akt przedmiotowej sprawy). Dodatkowo podkreślić zaś należy, iż skargę dotyczącą tego samego etapu postępowania, co objęty skargą z dnia 17.06.2011 r. C. G. wniósł w 2007 r. i prawomocnym postanowieniem Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 7.03.2007 r. została ona oddalona. Zatem również i z tej przyczyny owa skarga, jako ponowna, dotycząca tych samych czynności postępowania była niedopuszczalna.

Mając zatem całokształt powyższych okoliczności na względzie Sąd Apelacyjny, po myśli przepisu art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. i w zw. z art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 17.06.2004 r., odrzucił przedmiotową skargę w tej części.

W konsekwencji odrzucenia przedmiotowej skargi w całości, zdaniem Sądu Apelacyjnego, bezprzedmiotowymi stały się wnioski C. G. o zwolnienie go od kosztów sadowych oraz ustanowienie dla niego pełnomocnika z urzędu i dlatego też owe wnioski pozostawiono bez rozpoznania.

(...)

1.  (...)

2.  (...)

MR