Postanowienie SA we Wrocławiu z 23 lipca 2012 r. w sprawie o zapłatę.

UZASADNIENIE

Pozwany wniósł skargę na przewlekłość postępowania w sprawie prowadzonej przez Sąd Okręgowy we Wrocławiu o sygn. akt I Nc 826/10 z powództwa (...) S.A. we W. przeciwko F. K. o zapłatę kwoty 147.082, 75 zł.

Z treści skargi wynika, że podczas toczącego się postępowania sądowego pozwany jest nękany i odmawia mu się dostępu do Sądu.

Skarżący żąda stwierdzenia przewlekłości w sprawie, ponieważ przekroczono w niej uprawnienia działając na szkodę interesu prywatnego w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i osobistej, co stanowi nadużycie władzy.

W związku z powyższym skarżący wnosi o zasądzenie kwoty 20.000 zł oraz zasądzenie od Sędziego prowadzącego sprawę 12-krotności miesięcznego wynagrodzenia.

Skarb Państwa Sąd Okręgowy we Wrocławiu zgłosił swój udział w sprawie i wniósł o oddalenie skargi jako bezzasadnej.

W odpowiedzi na skargę przedstawił chronologicznie podejmowane w sprawie czynności i wskazał, że w chwili obecnej sprawa jest już prawomocna.

Sąd Apelacyjny zważył:

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179 poz. 18430) dla stwierdzenia, czy w sprawie doszło do przewlekłości postępowania, należy w szczególności ocenić terminowość i prawidłowość czynności podjętych przez sąd w celu wydania w sprawie rozstrzygnięcia co do istoty lub czynności podjętych przez sąd w celu przeprowadzenia i zakończenia sprawy, uwzględniając charakter sprawy, stopień faktycznej i prawnej jej zawiłości, znaczenie dla strony która wniosła skargę, rozstrzygniętych w niej zagadnień oraz zachowanie się stron, a w szczególności strony, która zarzuciła przewlekłość postępowania. W realiach rozpoznawanej sprawy nie można uznać, że skarga jest uzasadniona.

W toku postępowania Sąd I Instancji podejmował bowiem w sposób terminowy wszystkie wynikające ze stanu sprawy czynności.

Pozwany natomiast zamiast wykonywać wezwania Sądu, polemizował z jego decyzjami, jak choćby w sytuacja, gdy został wezwany do usunięcia braków swojego oświadczenia w przedmiocie zwolnienia od kosztów sądowych.

Po złożeniu wniosku o wyłączenie sędziego, zaskarżył postanowienie oddalające jego wniosek, ale wezwany do usunięcia braków, nie zastosował się do niego, co skutkowało odrzuceniem zażalenia. Także kolejne zażalenie pozwanego zostało odrzucone, jako wniesione po terminie. Zaś po wezwaniu do uiszczenia opłaty od zarzutów, pozwany składa pismo i mimo próby wyjaśnienia przez Sąd jaki to pismo ma charakter, nie reaguje na wezwanie, co skutkuje potraktowaniem jego pisma jako wniosku o zwolnienie go od opłaty od zarzutów, oddaleniem wniosku i ponownie, po prawomocności kolejnym wezwaniem do uiszczenia opłaty od zarzutów.

Ostatecznie wobec ich nieopłacenia, Sąd Okręgowy zarzuty te odrzuca, co ostatecznie prowadzi do prawomocności nakazu zapłaty.

W swojej skardze pozwany wprawdzie żąda stwierdzenia przewlekłości jak i zasądzenia na jego rzecz kwoty pieniężnej, ale w żaden sposób nie wskazuje na czym w jego ocenie przewlekłości postępowania miałaby polegać. Podnosi natomiast szereg niczym nieuzasadnionych zarzutów związanych z pozbawieniem go prawa do Sądu.

W związku zaś z jego jedynym konkretnym zarzutem dotyczącym naruszenia art. 128 k.p.c., to wskazać należy, że Sąd nie ma obowiązku doręczania pozwanemu odpisu dowodu uiszczenia opłaty sądowej przez stronę powodową (opłata sądowa została zresztą prawidłowo uiszczona).

Mając zatem na uwadze powyższe, jak i treść art. 12 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy, skargę jako niezasadną należało oddalić.

(...)

1.  (...)

2.  (...)

-.

(...)

(...)

2.  (...)

bp