Postanowienie SA we Wrocławiu z 18 września 2012 r. w sprawie o stwierdzenie przewlekłości postępowania.

UZASADNIENIE

C. G. wniósł skargę na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy bez uzasadnionej zwłoki, domagając się stwierdzenia przewlekłości, postępowania w sprawie o sygn. akt II S 26/12, tj. w postępowaniu toczącym się ze skargi na przewlekłość złożonej przez niego do Sądu Okręgowego w Opolu.

Tymczasem zważyć należy, że w postępowaniu ze skargi na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki, nie przysługuje skarga na przewlekłość postępowania (patrz: postanowienie SN z dnia 16.06.2005 r., KSP-OSNKW 2005/9/88). Powyższy wniosek należy wywodzić z treści art. 3 ustawy z 17.06.2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843, ze zm., dalej zwana ustawą), w którym zawarto zamknięty katalog postępowań, w których skarga jest dopuszczalna. Również w doktrynie zwraca się uwagę, że postępowanie skargowe na opieszałość postępowania w przedmiocie przewlekłości nie jest dopuszczalne (tak: P. Górecki, S. Stachowiak, P. Wiliński, Skarga na przewlekłość postępowania przygotowawczego i sądowego. Komentarz, Oficyna 2010, wyd. II.).

Sąd Apelacyjny powyższe poglądy podziela, wskazując nadto na charakter postępowania unormowanego w w/w ustawie, które to postępowanie ma charakter incydentalny, prowadzone jest w ramach postępowania co do istoty sprawy, przy odpowiednim stosowaniu przepisów o postępowaniu zażaleniowym. Skarga na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki nie wszczyna nowej (odrębnej) sprawy (por. postanowienie SN z 12.10.2007 r., I CNP 57/07, LEX). W konsekwencji zatem skarga nie inicjuje odrębnego postępowania sądowego, o którym mowa w art. 3 pkt 5 ustawy.

Z tych też przyczyn wniesiona przez C. G. skarga na przewlekłość postępowania skargowego jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu.

Nadto wskazać należy, iż sformułowana przez C. G. skarga na rzekomą przewlekłość postępowania przed Sądem Najwyższym była całkowicie bezprzedmiotowa, skoro żadne postępowanie w tej sprawie się przed tym Sądem nie toczyło.

Na koniec wskazać należy, że z uwagi na treść art. 126 ¹ § 2 k.p.c., zgodnie z którym nie żąda się opłaty od pisma, jeżeli z jego treści wynika, że podlega ono odrzuceniu. Skoro wniesiona skarga z uwagi na braki, o których mowa w art. 6 ust. 2 ustawy podlega odrzuceniu, to zbędne było wzywanie skarżącego o opłatę, jak również rozpoznanie jego wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych w tym postępowaniu.

Mając zatem całokształt powyższych okoliczności na względzie Sąd Apelacyjny, po myśli przepisu art. 370 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 zdanie 1 k.p.c. i w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 17.06.2004 r., odrzucił przedmiotową skargę.

bp