Wyrok SA we Wrocławiu z 12 listopada 2013 r. w sprawie o oszustwo.

UZASADNIENIE

C. Z. został oskarżony o to, że:

LXIII.  w dniu 30 grudnia 1997 r. w O., występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co do przeprowadzenia transakcji handlowej oraz co do zdolności kredytowej i dobrej kondycji finansowej reprezentowanego przez siebie podmiotu gospodarczego i swojego kontrahenta Przedsiębiorstwa (...) z R., doprowadził do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...), wynikającej z faktury z dnia 29 grudnia 1997 r. nr (...) na kwotę 230.000,- złotych oraz pobrania przez PHU (...) Sp. z o.o. z O., z prowadzonego w tym Oddziale Banku rachunku, środków pieniężnych, na skutek czego powstała szkoda w mieniu Banku (...) S.A. II Oddział w O. w kwocie nie mniejszej niż 11.069,24 złotych,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk przy zast. art. 11 § 2 kk;

LXIV.  w dniu 30 grudnia 1997 r. w O., występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co do przeprowadzenia transakcji handlowej oraz co do zdolności kredytowej i dobrej kondycji finansowej reprezentowanego przez siebie podmiotu gospodarczego i swojego kontrahenta Towarzystwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K., doprowadził do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...), wynikającej z faktury z dnia 29 grudnia 1997 r. nr (...) na kwotę 315.000,- złotych oraz pobrania przez PHU (...) Sp. z o.o. z O., z prowadzonego w tym Oddziale Banku rachunku, środków pieniężnych, na skutek czego powstała szkoda w mieniu Banku (...) S.A. II Oddział w O. w kwocie nie mniejszej niż 315.000,- złotych,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk przy zast. art. 11 § 2 kk;

LXV.  w dniu 15 stycznia 1998 r. w O., występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co do przeprowadzenia transakcji handlowej oraz co do zdolności kredytowej i dobrej kondycji finansowej reprezentowanego przez siebie podmiotu gospodarczego i swojego kontrahenta (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B., doprowadził do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...), wynikającej z faktury z dnia 13 stycznia 1998 r. nr (...) na kwotę 277,183,50 złotych oraz pobrania przez PHU (...) Sp. z o.o. z O., z prowadzonego w tym Oddziale Banku rachunku środków pieniężnych, na skutek czego powstała szkoda w mieniu Banku (...) S.A. II Oddział w O. w kwocie nie mniejszej niż 277.183,50 złotych,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk przy zast. art. 11 § 2 kk;

LXVI.  w dniu 15 stycznia 1998 r. w O., występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co do przeprowadzenia transakcji handlowej oraz co do zdolności kredytowej i dobrej kondycji finansowej reprezentowanego przez siebie podmiotu gospodarczego i swojego kontrahenta (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B., doprowadził do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...), wynikającej z faktury z dnia 13 stycznia 1998 r. nr (...) na kwotę 306.191,20 złotych oraz pobrania przez PHU (...) Sp. z o.o. z O., z prowadzonego w tym Oddziale Banku rachunku środków pieniężnych, na skutek czego powstała szkoda w mieniu Banku (...) S.A. II Oddział w O. w kwocie nie mniejszej niż 306.191,20 złotych,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk przy zast. art. 11 § 2 kk;

LXVII.  w dniu 23 stycznia 1998 r. w O. , występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O., co do przeprowadzenia transakcji handlowej oraz co do zdolności kredytowej i dobrej kondycji finansowej reprezentowanego przez siebie podmiotu gospodarczego i swojego kontrahenta (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B., doprowadził do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...), wynikającej z faktury z dnia 21 stycznia 1998 r. nr (...) na kwotę 103.576,- złotych oraz pobrania przez PHU (...) Sp. z o.o. z O., z prowadzonego w tym Oddziale Banku rachunku środków pieniężnych, na skutek czego powstała szkoda w mieniu Banku (...) S.A. II Oddział w O. w kwocie nie mniejszej niż 53.813,81,- złotych,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk przy zast. art. 11 § 2 kk;

LXVIII.  w dniu 26 stycznia 1998 r. w O., występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co do przeprowadzenia transakcji handlowej oraz co do zdolności kredytowej i dobrej kondycji finansowej reprezentowanego przez siebie podmiotu gospodarczego i swojego kontrahenta (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B., doprowadził do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...) , wynikającej z faktury z dnia 21 stycznia 1998 r. nr (...) na kwotę 229.515,- złotych oraz pobrania przez PHU (...) Sp. z o.o. z O., z prowadzonego w tym Oddziale Banku rachunku, środków pieniężnych, na skutek czego powstała szkoda w mieniu Banku (...) S.A. II Oddział w O. w kwocie nie mniejszej niż 229.515,- złotych,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk przy zast. art. 11 § 2 kk;

LXIX.  w dniu 29 stycznia 1998 r. w O., występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O., co do przeprowadzenia transakcji handlowej oraz co do zdolności kredytowej i dobrej kondycji finansowej reprezentowanego przez siebie podmiotu gospodarczego i swojego kontrahenta (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B., doprowadził do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...), wynikającej z faktury z dnia 26 stycznia 1998 r. nr (...) na kwotę 249.534,70 złotych oraz pobrania przez PHU (...) Sp. z o.o. z O., z prowadzonego w tym Oddziale Banku rachunku środków pieniężnych, na skutek czego powstała szkoda w mieniu Banku (...) S.A. II Oddział w O. w kwocie nie mniejszej niż 249.534,70 złotych,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk przy zast. art. 11 § 2 kk;

LXX.  w dniu 29 stycznia 1998 r. w O. , występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co do przeprowadzenia transakcji handlowej oraz co do zdolności kredytowej i dobrej kondycji finansowej reprezentowanego przez siebie podmiotu gospodarczego i swojego kontrahenta (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B., doprowadził do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...) , wynikającej z faktury z dnia 26 stycznia 1998 r. nr (...) na kwotę 341.249,75 złotych oraz pobrania przez PHU (...) Sp. z o.o. z O. , z prowadzonego w tym Oddziale Banku rachunku środków pieniężnych, na skutek czego powstała szkoda w mieniu Banku (...) S.A. II Oddział w O. w kwocie nie mniejszej niż 341.249,75 złotych,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 2 kk przy zast. art. 11 § 2 kk;

LXXI.  w dniu 29 stycznia 1998 r. w O., występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O., co do przeprowadzenia transakcji handlowej oraz co do zdolności kredytowej i dobrej kondycji finansowej reprezentowanego przez siebie podmiotu gospodarczego i swojego kontrahenta (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B., doprowadził do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...), wynikającej z faktury z dnia 26 stycznia 1998 r. nr (...) na kwotę 119.786,50 złotych oraz pobrania przez PHU (...) Sp. z o.o. z O., z prowadzonego w tym Oddziale Banku rachunku, środków pieniężnych, na skutek czego powstała szkoda w mieniu Banku (...) S.A. II Oddział w O. w kwocie nie mniejszej niż 119.786,50 złotych,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk przy zast. art. 11 § 2 kk;

LXXII.  w dniu 2 lutego 1998 r. w O. , występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co do przeprowadzenia transakcji handlowej oraz co do zdolności kredytowej i dobrej kondycji finansowej reprezentowanego przez siebie podmiotu gospodarczego i swojego kontrahenta (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B., doprowadził do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...), wynikającej z faktury z dnia 28 stycznia 1998 r. nr (...) na kwotę 210.308,50 złotych oraz pobrania przez PHU (...) Sp. z o.o. z O., z prowadzonego w tym Oddziale Banku rachunku, środków pieniężnych, na skutek czego powstała szkoda w mieniu Banku (...) S.A. II Oddział w O. w kwocie nie mniejszej niż 210.308,50 złotych,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk przy zast. art. 11 § 2 kk;

LXXIII.  w dniu 2 lutego 1998 r. w O. , występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co do przeprowadzenia transakcji handlowej oraz co do zdolności kredytowej i dobrej kondycji finansowej reprezentowanego przez siebie podmiotu gospodarczego i swojego kontrahenta (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B., doprowadził do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...), wynikającej z faktury z dnia 28 stycznia 1998 r. nr (...) na kwotę 261.128,15 złotych oraz pobrania przez PHU (...) Sp. z o.o. z O. , z prowadzonego w tym Oddziale Banku rachunku środków pieniężnych, na skutek czego powstała szkoda w mieniu Banku (...) S.A. II Oddział w O. w kwocie nie mniejszej niż 261.128,15 złotych,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk przy zast. art. 11 § 2 kk;

LXXIV.  w dniu 13 lutego 1998 r. w O., występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co do przeprowadzenia transakcji handlowej oraz co do zdolności kredytowej i dobrej kondycji finansowej reprezentowanego przez siebie podmiotu gospodarczego i swojego kontrahenta (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B., doprowadził do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...), wynikającej z faktury z dnia 10 lutego 1998 r. nr (...) na kwotę 233.103,78 złotych oraz pobrania przez PHU (...) Sp. z o.o. z O., z prowadzonego w tym Oddziale Banku rachunku środków pieniężnych, na skutek czego powstała szkoda w mieniu Banku (...) S.A. II Oddział w O. w kwocie nie mniejszej niż 233.103,78 złotych,

tj. o przestępstwo z art. 297 § 1 kk przy zast. art. 11 § 2 kk;

LXXV.  w dniu 13 lutego 1998 r. w O. , występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co do przeprowadzenia transakcji handlowej oraz co do zdolności kredytowej i dobrej kondycji finansowej reprezentowanego przez siebie podmiotu gospodarczego i swojego kontrahenta (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B., doprowadził do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...), wynikającej z faktury z dnia 10 lutego 1998 r. nr (...) na kwotę 238.310,40 złotych oraz pobrania przez PHU (...) Sp. z o.o. z O., z prowadzonego w tym Oddziale Banku rachunku środków pieniężnych, na skutek czego powstała szkoda w mieniu Banku (...) S.A. II Oddział w O. w kwocie nie mniejszej niż 238.310,40 złotych,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk przy zast. art. 11 § 2 kk;

LXXVI.  w dniu 13 lutego 1998 r. w O. , występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O., co do przeprowadzenia transakcji handlowej oraz co do zdolności kredytowej i dobrej kondycji finansowej reprezentowanego przez siebie podmiotu gospodarczego i swojego kontrahenta (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B., doprowadził do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...), wynikającej z faktury z dnia 10 lutego 1998 r. nr (...) na kwotę 238.310,40 złotych oraz pobrania przez PHU (...) Sp. z o.o. z O., z prowadzonego w tym Oddziale Banku rachunku, środków pieniężnych , na skutek czego powstała szkoda w mieniu Banku (...) S.A. II Oddział w O. w kwocie nie mniejszej niż 238.310,40 złotych,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk przy zast. art. 11 § 2 kk;

LXXVII.  w dniu 18 marca 1998 r. w O. , występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co do przeprowadzenia transakcji handlowej oraz co do zdolności kredytowej i dobrej kondycji finansowej reprezentowanego przez siebie podmiotu gospodarczego i swojego kontrahenta Gospodarstwa (...) Skarbu Państwa w C., doprowadził do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...), wynikającej z faktury z dnia 13 marca 1998 r. nr (...) na kwotę 36.165,44 złotych oraz pobrania przez PHU (...) Sp. z o.o. z O., z prowadzonego w tym Oddziale Banku rachunku, środków pieniężnych, na skutek czego powstała szkoda w mieniu Banku (...) S.A. II Oddział w O. w kwocie nie mniejszej niż 33.537,54 złotych,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk przy zast. art. 11 § 2 kk;

LXXVIII.  w dniu 19 marca 1998 r. w O., występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej , poprzez wprowadzenie w błąd pracowników miejscowego (...) Banku (...) S.A. co do przeprowadzenia transakcji handlowych , na skutek których Spółka weszła w posiadanie dyskontowanych weksli oraz wprowadzeniu w błąd co do zdolności kredytowej i dobrej kondycji finansowej reprezentowanego przez siebie podmiotu gospodarczego i podmiotu wystawiającego weksle , doprowadził do zawarcia umowy dyskonta 10 weksli na kwotę 100.000,- złotych każdy, wystawionych przez Biuro (...) Sp. z o.o. z siedzibą w T. oraz pobrał z rachunku PHU (...) Sp. z o.o. z O., prowadzonego w miejscowym Oddziale (...) S.A. środki pieniężne , na skutek czego powstała szkoda w mieniu II Oddziału Banku (...) S.A. w O. w kwocie nie mniejszej niż 1.000.000,- złotych,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk przy zast. art. 11 § 2 kk;

LXXIX.  w dniu 26 marca 1998 r. w O. , występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co do przeprowadzenia transakcji handlowej oraz co do zdolności kredytowej i dobrej kondycji finansowej reprezentowanego przez siebie podmiotu gospodarczego i swojego kontrahenta Gospodarstwa (...) Skarbu Państwa w C., doprowadził do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...), wynikającej z faktury z dnia 23 marca 1998 r. nr (...) na kwotę 132.149,18 złotych oraz pobrania przez PHU (...) Sp. z o.o. z O. , z prowadzonego w tym Oddziale Banku rachunku środków pieniężnych, na skutek czego powstała szkoda w mieniu Banku (...) S.A. II Oddział w O. w kwocie nie mniejszej niż 132.149,18 złotych,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk przy zast. art. 11 § 2 kk;

LXXX.  w dniu 1 kwietnia 1998 r. w O. , występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co do przeprowadzenia transakcji handlowej oraz co do zdolności kredytowej i dobrej kondycji finansowej reprezentowanego przez siebie podmiotu gospodarczego i swojego kontrahenta (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ś., doprowadził do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...), wynikającej z faktury z dnia 27 marca 1998 r. nr (...) na kwotę 34.232,25 złotych oraz pobrania przez PHU (...) Sp. z o.o. z O. , z prowadzonego w tym Oddziale Banku rachunku środków pieniężnych, na skutek czego powstała szkoda w mieniu Banku (...) S.A. II Oddział w O. w kwocie nie mniejszej niż 34.343,25 złotych,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk przy zast. art. 11 § 2 kk;

LXXXI.  w dniu 1 kwietnia 1998 r. w O. , występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co do przeprowadzenia transakcji handlowej oraz co do zdolności kredytowej i dobrej kondycji finansowej reprezentowanego przez siebie podmiotu gospodarczego i swojego kontrahenta (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ś., doprowadził do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...)(...) wynikającej z faktury z dnia 27 marca 1998 r. nr (...) na kwotę 22.782,40 złotych oraz pobrania przez PHU (...) Sp. z o.o. z O. , z prowadzonego w tym Oddziale Banku rachunku środków pieniężnych, na skutek czego powstała szkoda w mieniu Banku (...) S.A. II Oddział w O. w kwocie nie mniejszej niż 22.782,40 złotych,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk przy zast. art. 11 § 2 kk;

LXXXII.  w dniu 1 kwietnia 1998 r. w O. , występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, poprzez wprowadzenie w błąd pracowników miejscowego (...) Banku (...) S.A. co do przeprowadzenia transakcji handlowych, na skutek których Spółka weszła w posiadanie dyskontowanych weksli oraz wprowadzeniu w błąd co do zdolności kredytowej i dobrej kondycji finansowej reprezentowanego przez siebie podmiotu gospodarczego i podmiotu wystawiającego weksle, doprowadził do zawarcia umowy dyskonta 6 weksli na kwotę 50,000,00- złotych każdy oraz 5 weksli na kwotę 100.000,00- złotych każdy, wystawionych przez (...) Sp. z o.o. z siedzibą w S. oraz pobrał z rachunku PHU „ (...)” Sp. z o.o. z O., prowadzonego w miejscowym Oddziale (...) S.A. środki pieniężne, na skutek czego powstała szkoda w mieniu II Oddziału Banku (...) S.A. w O. w kwocie nie mniejszej niż 800.000,00- złotych,

tj. o przestępstwo z art. 297 § 1 kk przy zast. art. 11 § 2 kk;

LXXXIII.  w dniu 6 kwietnia 1998 r. w O., występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O., co do przeprowadzenia transakcji handlowej oraz co do zdolności kredytowej i dobrej kondycji finansowej reprezentowanego przez siebie podmiotu gospodarczego i swojego kontrahenta Gospodarstwa (...) Skarbu Państwa w C., doprowadził do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...), wynikającej z faktury z dnia 30 marca 1998 r. nr (...) na kwotę 23.488,42 złotych oraz pobrania przez PHU (...) Sp. z o.o. z O. , z prowadzonego w tym Oddziale Banku rachunku środków pieniężnych, na skutek czego powstała szkoda w mieniu Banku (...) S.A. II Oddział w O. w kwocie nie mniejszej niż 23.488,42 złotych,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk przy zast. art. 11 § 2 kk;

LXXXIV.  w dniu 6 kwietnia 1998 r. w O. , występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O., co do przeprowadzenia transakcji handlowej oraz co do zdolności kredytowej i dobrej kondycji finansowej reprezentowanego przez siebie podmiotu gospodarczego i swojego kontrahenta Gospodarstwa (...) Skarbu Państwa w C. , doprowadził do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...), wynikającej z faktury z dnia 30 marca 1998 r. nr (...) na kwotę 58.049,94 złotych oraz pobrania przez PHU „ (...)” Sp. z o.o. z O., z prowadzonego w tym Oddziale Banku rachunku środków pieniężnych, na skutek czego powstała szkoda w mieniu Banku (...) S.A. II Oddział w O. w kwocie nie mniejszej niż 58.049,94 złotych,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk przy zast. art. 11 § 2 kk;

LXXXV.  w dniu 9 kwietnia 1998 r. w O., występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co do przeprowadzenia transakcji handlowej oraz co do zdolności kredytowej i dobrej kondycji finansowej reprezentowanego przez siebie podmiotu gospodarczego i swojego kontrahenta Gospodarstwa (...) Skarbu Państwa w C., doprowadził do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...), wynikającej z faktury z dnia 7 kwietnia 1998 r. nr (...) na kwotę 42.782,47 złotych oraz pobrania przez PHU (...) Sp. z o.o. z O. , z prowadzonego w tym Oddziale Banku rachunku środków pieniężnych , na skutek czego powstała szkoda w mieniu Banku (...) S.A. II Oddział w O. w kwocie nie mniejszej niż 42.782,47 złotych,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk przy zast. art. 11 § 2 kk;

LXXXVI.  w dniu 15 kwietnia 1998 r. w O. , występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co do przeprowadzenia transakcji handlowej oraz co do zdolności kredytowej i dobrej kondycji finansowej reprezentowanego przez siebie podmiotu gospodarczego i swojego kontrahenta Gospodarstwa (...) Skarbu Państwa w C. , doprowadził do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...), wynikającej z faktury z dnia 9 kwietnia 1998 r. nr (...) na kwotę 82.316,65 złotych oraz pobrania przez PHU (...) Sp. z o.o. z O. , z prowadzonego w tym Oddziale Banku rachunku środków pieniężnych, na skutek czego powstała szkoda w mieniu Banku (...) S.A. II Oddział w O. w kwocie nie mniejszej niż 82.316,65 złotych,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk przy zast. art. 11 § 2 kk;

LXXXVII.  w dniu 15 kwietnia 1998 r. w O., występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, poprzez wprowadzenie w błąd pracowników miejscowego (...) Banku (...) S.A. co do przeprowadzenia transakcji handlowych, na skutek których Spółka weszła w posiadanie dyskontowanych weksli oraz wprowadzeniu w błąd co do zdolności kredytowej i dobrej kondycji finansowej reprezentowanego przez siebie podmiotu gospodarczego i podmiotu wystawiającego weksle , doprowadził do zawarcia umowy dyskonta 2 weksli na kwotę 100.000,00- złotych każdy, wystawionych przez (...) Sp. z o.o. z siedzibą w S. oraz pobrał z rachunku PHU (...) Sp. z o.o. z O. , prowadzonego w miejscowym Oddziale (...) S.A. środki pieniężne , na skutek czego powstała szkoda w mieniu II Oddziału Banku (...) S.A. w O. w kwocie nie mniejszej niż 200.000,00- złotych,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk przy zast. art. 11 § 2 kk;

przy czym czyny opisane w punktach od LXIII do LXXXVII stanowią ciąg przestępstw kwalifikowany z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk przy zast. art. 11 § 2 kk w zw. z art. 91 § 1 kk

Sąd Okręgowy w Opolu wyrokiem z dnia 18 kwietnia 2013 r. orzekł:

I. w ramach czynów opisanych w punktach LXIII - LXXXVII aktu oskarżenia uznał C. Z. za winnego tego, że:

1. w dniu 30 grudnia 1997 r. w O., występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co do zaistnienia zdarzenia gospodarczego mającego polegać na sprzedaży przez PHU (...) firmie PW (...) I.. – (...) w R. z/s w S. jęczmienia browarnianego w ilości 500 ton, a opisanego w fakturze z dnia 29 grudnia 1997 r. nr (...) na kwotę 230.000 złotych, doprowadził Bank (...) S.A. II Oddział w O. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, tj. do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...), wynikającej z powyższej faktury, i wpłaty przez Bank na tej podstawie na prowadzony w tym Oddziale Banku rachunek PHU (...), środków pieniężnych w kwocie 190.596,53 złotych, tj. o przestępstwa z art. 286 § 1 k.k.

2. w dniu 30 grudnia 1997 r. w O., występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co do zaistnienia zdarzenia gospodarczego mającego polegać na sprzedaży przez PHU (...) firmie (...) sp. z o.o. z/s w K. kukurydzy w ilości 700 ton, a opisanego w fakturze z dnia 29 grudnia 1997 r. nr (...) na kwotę 315.000 złotych, doprowadził Bank (...) S.A. II Oddział w O. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, tj. do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...), wynikającej z powyższej faktury, i wpłaty przez Bank na tej podstawie na prowadzony w tym Oddziale Banku rachunek PHU (...), środków pieniężnych w kwocie 261.034,37 złotych tj. przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k.

3. w dniu 15 stycznia 1998 r. w O., występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co do zaistnienia zdarzenia gospodarczego mającego polegać na sprzedaży przez PHU (...) firmie (...) sp. z o.o. z/s w B. pustaków szcz. (...) w ilości 26.500 sztuk i kostki brukowej (...) kolor w ilości 10.000 sztuk, a opisanego w fakturze z dnia 13 stycznia 1998 r. nr (...) na kwotę 277,183,50 złotych, doprowadził Bank (...) S.A. II Oddział w O. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, tj. do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...), wynikającej z powyższej faktury, i wpłaty przez Bank na tej podstawie na prowadzony w tym Oddziale Banku rachunek PHU (...), środków pieniężnych w kwocie 227.155,78 złotych, tj. przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k.

4. w dniu 15 stycznia 1998 r. w O., występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co do zaistnienia zdarzenia gospodarczego mającego polegać na sprzedaży przez PHU (...) firmie (...) sp. z o.o. z/s w B. pustaków szcz. (...) w ilości 100.000 sztuk i kostki brukowej B. 8 szary w ilości 6.000 sztuk, a opisanego w fakturze z dnia 13 stycznia 1998 r. nr (...) na kwotę 306.191,20 złotych, doprowadził Bank (...) S.A. II Oddział w O. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, tj. do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr(...), wynikającej z powyższej faktury, i wpłaty przez Bank na tej podstawie na prowadzony w tym Oddziale Banku rachunek PHU (...), środków pieniężnych w kwocie 250.927,96 złotych tj. przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k.

5. w dniu 23 stycznia 1998 r. w O., występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co do zaistnienia zdarzenia gospodarczego mającego polegać na sprzedaży przez PHU (...) firmie (...) sp. z o.o. z/s w B. kostki brukowej B. 8 szary w ilości 5.000 sztuk, a opisanego w fakturze z dnia 21 stycznia 1998 r. nr (...) na kwotę 103.576,00 złotych, doprowadził Bank (...) S.A. II Oddział w O. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, tj. do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...), wynikającej z powyższej faktury, i wpłaty przez Bank na tej podstawie na prowadzony w tym Oddziale Banku rachunek PHU (...), środków pieniężnych w kwocie 84.802,85 złotych tj. przestępstwa z art. 286 § 1 k.k.

6. w dniu 26 stycznia 1998 r. w O., występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co do zaistnienia zdarzenia gospodarczego mającego polegać na sprzedaży przez PHU (...) firmie (...) sp. z o.o. z/s w B. cegły klinkierowej pełnej kl. 350 w ilości 275.000 sztuk, a opisanego w fakturze z dnia 21 stycznia 1998 r. nr (...) na kwotę 229.515,00 złotych, doprowadził Bank (...) S.A. II Oddział w O. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, tj. do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...), wynikającej z powyższej faktury, i wpłaty przez Bank na tej podstawie na prowadzony w tym Oddziale Banku rachunek PHU (...), środków pieniężnych w kwocie 188.090,73 złotych tj. przestępstwa z art. 286 § 1 k.k.

7. w dniu 29 stycznia 1998 r. w O., występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co do zaistnienia zdarzenia gospodarczego mającego polegać na sprzedaży przez PHU (...) firmie (...) sp. z o.o. z/s w B. kostki brukowej (...) szara w ilości 6.000 sztuk i kostki brukowej B. 8 kolor w ilości 5.000 sztuk, a opisanego w fakturze z dnia 26 stycznia 1998 r. nr (...) na kwotę 249.534,70 złotych, doprowadził Bank (...) S.A. II Oddział w O. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, tj. do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...), wynikającej z powyższej faktury, i wpłaty przez Bank na tej podstawie na prowadzony w tym Oddziale Banku rachunek PHU (...), środków pieniężnych w kwocie 204.306,53 złotych tj. przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k.

8. w dniu 29 stycznia 1998 r. w O. , występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co do zaistnienia zdarzenia gospodarczego mającego polegać na sprzedaży przez PHU (...) firmie (...) sp. z o.o. z/s w B. kostki brukowej (...) 6 w ilości 10.500 sztuk i kostki brukowej (...) szara w ilości 5.000 sztuk, a opisanego w fakturze z dnia 26 stycznia 1998 r. nr (...) na kwotę 341.249,75 złotych, doprowadził Bank (...) S.A. II Oddział w O. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, tj. do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...), wynikającej z powyższej faktury, i wpłaty przez Bank na tej podstawie na prowadzony w tym Oddziale Banku rachunek PHU (...), środków pieniężnych w kwocie 279.398,23 złotych tj. przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k.

9. w dniu 29 stycznia 1998 r. w O., występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co do zaistnienia zdarzenia gospodarczego mającego polegać na sprzedaży przez PHU (...) firmie (...) sp. z o.o. z/s w B. kostki brukowej B. 8 kolor w ilości 5.000 sztuk, a opisanego w fakturze z dnia 26 stycznia 1998 r. nr (...) na kwotę 119.786,50 złotych, doprowadził Bank (...) S.A. II Oddział w O. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, tj. do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...), wynikającej z powyższej faktury, i wpłaty przez Bank na tej podstawie na prowadzony w tym Oddziale Banku rachunek PHU (...), środków pieniężnych w kwocie 97.892,18 złotych tj. przestępstwa z art. 286 § 1 k.k.

10. w dniu 2 lutego 1998 r. w O., występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co do zaistnienia zdarzenia gospodarczego mającego polegać na sprzedaży przez PHU (...) firmie (...) sp. z o.o. z/s w B. kostki brukowej H. 6 kolor w ilości 5.000 sztuk i kostki brukowej H. 6 szara w ilości 5.000 sztuk, a opisanego w fakturze z dnia 28 stycznia 1998 r. nr (...) na kwotę 210.308,50 złotych, doprowadził Bank (...) S.A. II Oddział w O. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, tj. do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...) wynikającej z powyższej faktury, i wpłaty przez Bank na tej podstawie na prowadzony w tym Oddziale Banku rachunek PHU (...), środków pieniężnych w kwocie 172.190,07 złotych tj. przestępstwa z art. 286 § 1 k.k.

11. w dniu 2 lutego 1998 r. w O., występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co do zaistnienia zdarzenia gospodarczego mającego polegać na sprzedaży przez PHU (...) firmie (...) sp. z o.o. z/s w B. kostki brukowej H. 6 kolor w ilości 5.500 sztuk i kostki brukowej H. 6 szara w ilości 7.000 sztuk, a opisanego w fakturze z dnia 28 stycznia 1998 r. nr (...) na kwotę 261.128,15 złotych, doprowadził Bank (...) S.A. II Oddział w O. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, tj. do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...) wynikającej z powyższej faktury, i wpłaty przez Bank na tej podstawie na prowadzony w tym Oddziale Banku rachunek PHU (...), środków pieniężnych w kwocie 213.798,67 złotych tj. przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k.

12. w dniu 13 lutego 1998 r. w O., występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co do zaistnienia zdarzenia gospodarczego mającego polegać na sprzedaży przez PHU (...) firmie (...) sp. z o.o. z/s w B. kostki brukowej (...) kolor w ilości 10.500 sztuk, a opisanego w fakturze z dnia 10 lutego 1998 r. nr (...) na kwotę 233.103,78 złotych, doprowadził Bank (...) S.A. II Oddział w O. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, tj. do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...) wynikającej z powyższej faktury, i wpłaty przez Bank na tej podstawie na prowadzony w tym Oddziale Banku rachunek PHU (...), środków pieniężnych w kwocie 190.853,72 złotych tj. przestępstwa z art. 286 § 1 k.k.

13. w dniu 13 lutego 1998 r. w O., występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co do zaistnienia zdarzenia gospodarczego mającego polegać na sprzedaży przez PHU (...) firmie (...) sp. z o.o. z/s w B. kostki brukowej (...) 6 kolor w ilości 12.000 sztuk, a opisanego w fakturze z dnia 10 lutego 1998 r. nr (...) na kwotę 238.310,40 złotych, doprowadził Bank (...) S.A. II Oddział w O. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, tj. do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...) wynikającej z powyższej faktury, i wpłaty przez Bank na tej podstawie na prowadzony w tym Oddziale Banku rachunek PHU (...), środków pieniężnych w kwocie 195.116,64 złotych tj. przestępstwa z art. 286 § 1 k.k.

14. w dniu 13 lutego 1998 r. w O., występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co do zaistnienia zdarzenia gospodarczego mającego polegać na sprzedaży przez PHU (...) firmie (...) sp. z o.o. z/s w B. kostki brukowej (...) szara w ilości 12.000 sztuk, a opisanego w fakturze z dnia 10 lutego 1998 r. nr (...) na kwotę 238.310,40 złotych, doprowadził Bank (...) S.A. II Oddział w O. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, tj. do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...) wynikającej z powyższej faktury, i wpłaty przez Bank na tej podstawie na prowadzony w tym Oddziale Banku rachunek PHU (...), środków pieniężnych w kwocie 195.116,64 złotych tj. przestępstwa z art. 286 § 1 k.k.

15. w dniu 18 marca 1998 r. w O., występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co do faktu istnienia niezaspokojonej wierzytelności, będącej przedmiotem cesji nr (...), doprowadził Bank (...) S.A. II Oddział w O. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, tj. do zawarcia powyższej umowy przelewu wierzytelności za przeprowadzoną transakcję handlową – sprzedaży (...) pomiędzy PHU (...) a Gospodarstwem (...) Skarbu Państwa w C., wynikającej z faktury z dnia 13 marca 1998 r. nr (...) na kwotę 36.165,44 złotych, i wpłaty przez Bank na tej podstawie na prowadzony w tym Oddziale Banku rachunek PHU (...), środków pieniężnych w kwocie 29.726,27 złotych, tj. przestępstwa z art. 286 § 1 k.k.

16. w dniu 19 marca 1998 r. w O., występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, poprzez wprowadzenie w błąd pracowników miejscowego (...) Banku (...) S.A. co do przeprowadzenia transakcji handlowych, na skutek których Spółka weszła w posiadanie dyskontowanych weksli, doprowadził Bank (...) S.A. II Oddział w O. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, tj. do zawarcia umowy dyskonta 10 weksli na kwotę po 100.000 złotych każdy, wystawionych przez Biuro (...) Sp. z o.o. z siedzibą w T., i wpłaty przez Bank na tej podstawie na prowadzony w tym Oddziale Banku rachunek PHU (...), środków pieniężnych w kwocie 772.212,5 złotych, tj. przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k.

17. w dniu 26 marca 1998 r. w O., występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co faktu istnienia niezaspokojonej wierzytelności za przeprowadzoną transakcję handlową – sprzedaży (...) pomiędzy PHU (...) a Gospodarstwem (...) Skarbu Państwa w C., będącej przedmiotem cesji nr (...), doprowadził Bank (...) S.A. II Oddział w O. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, tj. do zawarcia powyższej umowy przelewu wierzytelności, wynikającej z faktury z dnia 23 marca 1998 r. nr (...) na kwotę 132.149,18 złotych, i wpłaty przez Bank na tej podstawie na prowadzony w tym Oddziale Banku rachunek PHU (...), środków pieniężnych w kwocie 108.096,2 złotych, tj. przestępstwa z art. 286 § 1 k.k.

18. w dniu 1 kwietnia 1998 r. w O., występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co do faktu istnienia niezaspokojonej wierzytelności za przeprowadzoną transakcję handlową – sprzedaży oleju napędowego pomiędzy PHU (...) a (...) sp. z o.o. z/s w Ś., będącej przedmiotem cesji nr (...), doprowadził Bank (...) S.A. II Oddział w O. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, tj. do zawarcia powyższej umowy przelewu wierzytelności, wynikającej z faktury z dnia 27 marca 1998 r. nr (...) na kwotę 34.232,25 złotych, i wpłaty przez Bank na tej podstawie na prowadzony w tym Oddziale Banku rachunek PHU (...), środków pieniężnych w kwocie 28.905,56 złotych, tj. przestępstwa z art. 286 § 1 k.k.

19. w dniu 1 kwietnia 1998 r. w O., występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co faktu do istnienia niezaspokojonej wierzytelności za przeprowadzoną transakcję handlową – sprzedaży oleju napędowego pomiędzy PHU (...) a (...) sp. z o.o. z/s w Ś., będącej przedmiotem cesji nr (...), doprowadził Bank (...) S.A. II Oddział w O. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, tj. do zawarcia powyższej umowy przelewu wierzytelności, wynikającej z faktury z dnia 27 marca 1998 r. nr (...) na kwotę 22.782,40 złotych, i wpłaty przez Bank na tej podstawie na prowadzony w tym Oddziale Banku rachunek PHU (...), środków pieniężnych w kwocie 19.258,15 złotych, tj. przestępstwa z art. 286 § 1 k.k.

20. w dniu 1 kwietnia 1998 r. w O., występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co do przeprowadzenia transakcji handlowych, na skutek których Spółka weszła w posiadanie dyskontowanych weksli, doprowadził Bank (...) S.A. II Oddział w O. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, tj. do zawarcia umowy dyskonta 6 weksli na kwotę 50.000 złotych każdy oraz 5 weksli na kwotę 100.000 złotych każdy, wystawionych przez (...) Sp. z o.o. z siedzibą w S., i wpłaty przez Bank na tej podstawie na prowadzony w tym Oddziale Banku rachunek PHU (...), środków pieniężnych w kwocie 701.100 złotych, tj. przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k.

21. w dniu 6 kwietnia 1998 r. w O., występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co do uzgodnionego sposobu zapłaty i istnienia niezaspokojonej wierzytelności za przeprowadzoną transakcję handlową – sprzedaży (...) pomiędzy PHU (...) a Gospodarstwem (...) Skarbu Państwa w C., doprowadził Bank (...) S.A. II Oddział w O. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, tj. do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...) wynikającej z faktury z dnia 30 marca 1998 r. nr (...) na kwotę 23.488,42 złotych, i wpłaty przez Bank na tej podstawie na prowadzony w tym Oddziale Banku rachunek PHU (...), środków pieniężnych w kwocie 19.231,15 złotych, tj. przestępstwa z art. 286 § 1 k.k.

22. w dniu 6 kwietnia 1998 r. w O., występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O., co do faktu istnienia niezaspokojonej wierzytelności za przeprowadzoną transakcję handlową – sprzedaży (...) pomiędzy PHU (...) a Gospodarstwem (...) Skarbu Państwa w C., będącej przedmiotem cesji nr (...), doprowadził Bank (...) S.A. II Oddział w O. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, tj. do zawarcia powyższej umowy przelewu wierzytelności, wynikającej z faktury z dnia 30 marca 1998 r. nr (...) na kwotę 58.049,94 złotych, i wpłaty przez Bank na tej podstawie na prowadzony w tym Oddziale Banku rachunek PHU (...), środków pieniężnych w kwocie 47.528,4 złotych, tj. przestępstwa z art. 286 § 1 k.k.

23. w dniu 9 kwietnia 1998 r. w O., występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O., co do uzgodnionego sposobu zapłaty i istnienia niezaspokojonej wierzytelności za przeprowadzoną transakcję handlową – sprzedaży (...) pomiędzy PHU (...) a Gospodarstwem (...) Skarbu Państwa w C., doprowadził Bank (...) S.A. II Oddział w O. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, tj. do zawarcia umowy przelewu wierzytelności nr (...) wynikającej z faktury z dnia 7 kwietnia 1998 r. nr (...) na kwotę 42.782,47 złotych, i wpłaty przez Bank na tej podstawie na prowadzony w tym Oddziale Banku rachunek PHU (...), środków pieniężnych w kwocie 35.028,15 złotych, tj. przestępstwa z art. 286 § 1 k.k.

24. w dniu 15 kwietnia 1998 r. w O., występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co do uzgodnionego sposobu zapłaty i istnienia niezaspokojonej wierzytelności za przeprowadzoną transakcję handlową – sprzedaży (...) pomiędzy PHU (...) a Gospodarstwem (...) Skarbu Państwa w C. , doprowadził Bank (...) S.A. II Oddział w O. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, tj. do zawarcia powyższej przelewu wierzytelności nr (...) wynikającej z faktury z dnia 9 kwietnia 1998 r. nr (...) na kwotę 82.316,65 złotych, i wpłaty przez Bank na tej podstawie na prowadzony w tym Oddziale Banku rachunek PHU (...), środków pieniężnych w kwocie 67.784,38 złotych, tj. przestępstwa z art. 286 § 1 k.k.

25. w dniu 15 kwietnia 1998 r. w O., występując jako prezes Zarządu PHU (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., działając wspólnie i w porozumieniu z L. S. – członkiem Zarządu Spółki, dyrektorem d/s (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, poprzez wprowadzenie w błąd pracowników II Oddziału Banku (...) S.A. w O. co do przeprowadzenia transakcji handlowych, na skutek których Spółka weszła w posiadanie dyskontowanych weksli, doprowadził Bank (...) S.A. II Oddział w O. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, tj. do zawarcia umowy dyskonta 2 weksli na kwotę po 100.000 złotych każdy, wystawionych przez (...) Sp. z o.o. z siedzibą w S., i wpłaty przez Bank na tej podstawie na prowadzony w tym Oddziale Banku rachunek PHU (...), środków pieniężnych w kwocie 175.045,84 złotych, tj. przestępstwa z art. 286 § 1 k.k.,

z tym, iż przyjął, że powyższe czyny zabronione zostały popełnione w warunkach ciągu przestępstw, o którym mowa w art. 91 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 91 § 1 k.k. oraz art. 33 § 2 k.k. wymierzył C. Z. karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności i karę grzywny w wysokości 200 (dwustu) stawek dziennych, każda w kwocie po 100 (sto) złotych.

II. Na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 §1 pkt. 1 k.k. wykonanie kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby lat 5 (pięciu).

III. Na podstawie art. 41 § 1 k.k. orzekł wobec C. Z. środek karny postaci zakazu zajmowania stanowiska kierowniczego w spółkach prawa handlowego na okres 6 (sześciu) lat .

IV. Na podstawie art. 627 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt 4 i art. 3 ust. 1 Ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego C. Z. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 206,50 zł tytułem części wydatków oraz wymierzył mu opłatę od orzeczonych kar w kwocie 4.300 zł.

Apelację od powyższego wyroku wnieśli prokurator i dwóch obrońców oskarżonego.

Prokurator zaskarżył wyrok w całości na niekorzyść oskarżonego C. Z. i zarzucił:

I.  obrazę przepisów prawa materialnego, a to art. 297 § 1 k.k., art. 91 § 1 k.k., art. 91 § 2 k.k., art. 85 k.k. polegającą na:

- niezastosowaniu w kwalifikacji prawnej zarzucanych oskarżonemu czynów art. 297 § 1 kk pomimo dokonania bezspornych ustaleń, iż oskarżony C. Z. w celu uzyskania środków pieniężnych z tytułu wykupu przez Bank (...) S.A. wierzytelności (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. wielokrotnie przedkładał faktury VAT, które nie dokumentowały rzeczywistych transakcji handlowych, a także weksle, które nie zabezpieczały jakiegokolwiek obrotu gospodarczego, a nadto dokumenty niepełne, to jest nie zawierające podpisów osób, od których miały pochodzić, lub powołujące się na nieaktualne oświadczenia, a tym samym swoimi zachowaniami wyczerpał znamiona oszustwa kredytowego stypizowane w powołanym wyżej przepisie,

- niewłaściwej wykładni art. 297 § 1 kk poprzez wyrażeniu błędnego poglądu prawnego jakoby zawierane przez oskarżonego C. Z. w imieniu (...) Sp. z o.o. umowy wykupu wierzytelności nie stanowiły materialnie umów kredytu w rozumieniu art. 297 § 1 k.k. zawężając tym samym pojęcie kredytu wyłącznie do kredytu bankowego,

- zastosowaniu art. 286 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk nie wyczerpują znamion tego samego przepisu, a tym samym nie mogą stanowić jednego ciągu przestępstw i w konsekwencji nie zastosowaniu art. 294 § 1 kk oraz z art. 286 § 1 kk,

- przyjęciu jako podstawy skazania art. 286 § 1 kk, mimo, że podstawę skazania mógł stanowić wyłącznie art. 294 § 1 kk;

II.  obrazę przepisów postępowania, a to art. 443 kpk, art. 410 kpk, art. 424 § 1 pkt 2 kpk polegającą na:

- niesłusznym powołaniu się na zakaz orzekania na niekorzyść oskarżonego wynikający z art. 443 kpk jako powód odstąpienia od zastosowania przepisów o karze łącznej, mimo, że analiza okoliczności faktycznych determinujących wymiar kary nie prowadzi do wniosku, iż stosowanie przepisów o karze łącznej w niniejszej sprawie automatycznie doprowadziłoby do wydania surowszego wyroku niż uchylony,

- nie przyjęciu, wbrew dyspozycji art. 410 kpk, jako podstawy wyroku całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej, to jest nie rozważeniu przy rozstrzyganiu sprawy okoliczności wynikających z analizy treści wniosków o przelew konkretnych wierzytelności i dyskonto konkretnych weksli wskazujących, że oskarżony, spółka (...) jak i jej kontrahenci rzekomo posiadali zadeklarowany majątek oraz środki pieniężne gwarantujące spłatę zobowiązań wynikających z wnioskowanych umów,

- nie wyjaśnieniu w treści uzasadnienia, wbrew wymogom wynikającym z art. 297 § 1 kk pomimo stwierdzenia w uzasadnieniu faktu przedkładania przez oskarżonego C. Z. w celu uzyskania środków pieniężnych z tytułu wykupu przez Bank (...) S.A. wierzytelności (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. faktur VAT, które nie dokumentowały rzeczywistych transakcji handlowych, a także weksli, które nie zabezpieczały jakiegokolwiek obrotu gospodarczego, a nadto dokumentów niepełnych, albowiem nie zawierających podpisów osób, od których miały pochodzić, lub powołujących się na nieaktualne oświadczenia,

III.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wydanego wyroku, polegający na wprowadzeniu błędnych wniosków jakoby oskarżony C. Z. swoim zachowaniem nie wprowadzał w błąd pracowników banku odnośnie zdolności kredytowej oraz dobrej kondycji finansowej PHU (...) i jej kontrahentów, jakkolwiek z treści składanych przez oskarżonego C. Z. w banku oświadczeń zawartych we wnioskach o przelew konkretnych wierzytelności i dyskonto weksli wynika, że oskarżony, spółka (...) jak i jej kontrahenci posiadali zadeklarowany majątek oraz środki pieniężne gwarantujące spłatę zobowiązań wynikających z wnioskowanych umów, co nie polegało na prawdzie.

Podnosząc powyższe zarzuty prokurator wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Opolu.

Pierwszy obrońca oskarżonego C. Z. adw. I. G. (1) zaskarżył powyższy wyrok w całości i zarzucił:

1.  obrazę przepisów postępowania mających wpływ na treść wyroku, a to art. 2 § 2 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k. polegającą na dowolnej ocenie wszystkich przeprowadzonych w przedmiotowej sprawie dowodów z naruszeniem zasady prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego;

2.  obrazę przepisów postępowania mających wpływ na treść wyroku, a to art. 4 i 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez dowolną a nie swobodną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i nieuwzględnienie okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonego i oparcie stanu faktycznego sprawy wyłącznie na okolicznościach i dowodach obciążających oskarżonego przy równoczesnym pominięciu dowodów z dokumentów i zeznań świadków przemawiających na jego korzyść, a nadto odmówienia nadania wiarygodności konsekwentnym i niezmiennym wyjaśnieniom oskarżonego.

3.  obrazę przepisów postępowania mających wpływ na treść wyroku, a to art. 5 § 2 k.p.k. poprzez rozstrzygnięcie niedających się usunąć wątpliwości na niekorzyść oskarżonego,

4.  obrazę przepisów postępowania mających wpływ na treść wyroku, a to art. 170 § 1 k.p.k. w zw. z art. 193 k.p.k. poprzez oddalenie wniosku dowodowego o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu bankowości, która to w sposób jednoznaczny przesądziłaby czy zachowania oskarżonego opisane w części wstępnej wyroku mogły w rzeczywistości doprowadzić do wprowadzenia w błąd Banku (...) S.A. i w konsekwencji niekorzystnego rozporządzenia mieniem oraz oceny zgromadzonej dokumentacji przez pryzmat wymagań zawartych w porozumieniu w sprawie wykupu wierzytelności handlowych (k. 24684) w kontekście spełnienia wymagań przedkładanych dokumentów do jednostki finansującej factoring zwłaszcza, iż Sąd meriti uznał, że opinia z zakresu rachunkowości znajdująca się w aktach sprawy była niepełna, a jej walor dowodowy nie miał istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy,

5.  obrazę przepisów postępowania mających wpływ na treść wyroku, a to art. 424 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. powodująca brak możliwości kontroli odwoławczej zaskarżonego wyroku, a wyrażającą się w nieprawidłowym uzasadnieniu wyroku, w szczególności poprzez brak wskazania Sądu jakiej oceny i jaką moc dowodową nadał porozumieniu w sprawie wykupu wierzytelności handlowych wraz z umowami stanowiącymi zabezpieczenia transakcji, mając przy tym na uwadze, że podstawą orzeczenia musi być analiza całokształtu ujawnionych okoliczności, a więc zarówno tych które stały się podstawą ustaleń faktycznych, jak i tych które te ustalenia podważają;

6.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, a mający wpływ na treść wyroku, wynikający z wyżej wskazanych naruszeń prawa procesowego, a polegający na przyjęciu, iż zachowanie oskarżonego C. Z. wypełniło przesłanki czynu zabronionego penalizowanego w art. 286 § 1 k.p.k.

Stawiając na powyższe zarzuty apelujący obrońca wniósł o:

- zmianę zaskarżonego wyroku i orzeczenie odmienne co do istoty sprawy poprzez uniewinnienie C. Z. od czynów opisanych w części wstępnej wyroku;

ewentualnie

- uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Drugi obrońca oskarżonego adw. S. W. zaskarżył wyrok w całości na korzyść oskarżonego C. Z., zarzucając zaskarżonemu wyrokowi:

1.  błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść orzeczenia polegający na przyjęciu, iż zachowania oskarżonego stanowią występki z art. 286 § 1 k.k. oraz art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. podczas gdy zebrany materiał dowodowy, w tym wyjaśnienia oskarżonego, zeznania świadków oraz zeznania biegłej, a także dokumenty w połączeniu z prawidłową ich analizą oraz z prawidłowymi wnioskami prawnymi prowadzą do wniosku, iż oskarżony swoim działaniem nie wyczerpał znamion zarzucanych mu przestępstw.

2.  obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, a to art. 180 § 2 k.p.k. w zw. z art. 391 § 1 k.p.k. poprzez przeprowadzenie na rozprawie w dniu 28 września 2012 r. dowodu z zeznań radcy prawnego E. A. bez uprawomocnienia się postanowienia o zwolnieniu z tajemnicy radcowskiej i odczytywanie mu zeznań z postępowania przygotowawczego pomimo, iż składając zeznania w śledztwie, nie został on zwolniony z tajemnicy zawodowej po myśli art. 180 § 2 k.p.k. a zatem nie mógł zeznawać jako świadek, co stanowi rażące naruszenie prawa procesowego.

3.  obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, a to art. 180 § 2 k.p.k. poprzez przeprowadzenie na rozprawie w dniu 30 października 2012 r. dowodu z zeznań radcy prawnego K. B. pomimo, iż nie został on przez Sąd zwolniony z tajemnicy zawodowej po myśli art. 180 § 2 k.p.k., a zatem nie mógł zeznawać jako świadek, co stanowi rażące naruszenie prawa procesowego.

4.  obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, a to 391 § 1 k.p.k. w związku z art. 365 k.p.k. poprzez nieprzeprowadzenie zgodnie z zasadą bezpośredniości, dowodu z zeznań świadka S. T. bezpośrednio przed Sądem i odczytanie jego zeznań na rozprawie w dniu 21 marca 2013 r. pomimo, iż nie zachodziły prawne przesłanki do odczytania zeznań, albowiem świadek ten odebrał wezwanie na rozprawę w dniu 31 stycznia 2013 r. i sporządził pismo do Sądu odczytanie na rozprawie czego konsekwencją była próba przesłuchania za pomocą telekonferencji, a zatem był z nim kontakt i dowód można było przeprowadzić bezpośrednio przed Sądem.

5.  obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść wpływ na treść orzeczenia, a to art. 5 § 2 k.p.k. poprzez rozstrzygnięcie w toku procesu przed Sądem Okręgowym w Opolu wszystkich niedających się usunąć wątpliwości na niekorzyść oskarżonego, podczas gdy winny zostać one uwzględnione na jego korzyść.

6.  obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, a to art. 170 § 1 pkt. 2,3,5 k.p.k. w zw. z art. 4 i 6 k.p.k. poprzez bezzasadne oddalanie zgłaszanych przez oskarżonego wniosków dowodowych na okoliczność braku sprawstwa, zamiaru i winy oskarżonego, a tym samym uniemożliwieniu oskarżonemu korzystania z prawa do obrony przez przeprowadzenie dowodów przeczącym stawianym zarzutom,

7.  obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, a to art. 2 § 1 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 424 § 1 k.p.k. mającą wpływ na treść orzeczenia poprzez nieprawidłowe sporządzenie uzasadnienia zaskarżonego wyroku, w którego treści brak jest wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku w zakresie zastosowania lub niezastosowania względem zarzucanych oskarżonemu czynów ustawy względniejszej po myśli art. 4 § 1 k.k. oraz odpowiedzialności karnej na gruncie art. 1 § 1 k.k. a zatem w zakresie przepisów obowiązujących w chwili czynu, co biorąc pod uwagę fakt, iż wszystkie zarzucane aktem oskarżenia czyny oskarżony popełnił przed wejściem w życie, zgodnie z przepisem art. 1 § 1 Ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Dz. U Nr 88 poz. 554 z późn. zmianami Przepisy wprowadzające Kodeks Karny z dnia 6 czerwca 1997 r. z dniem 1 września 1998 r. aktualnie obowiązującej Ustawy Kodeks Karny z dnia 6 czerwca 1997 r. jest podstawowym obowiązkiem sądu meriti, przy uzasadnianiu podstawy prawnej wyroku a co miało wpływ na jego treść, wskazując, iż okoliczności opisanych wyżej nie brano pod uwagę przy konstruowaniu wyroku, co godzi w wynikającą z art. 2 § 1 pkt. 2 k.p.k. zasadę prawdy materialnej i trafnej reakcji karnej.

Podnosząc powyższe zarzuty obrońca oskarżonego wniósł o:

- uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanych mu czynów,

ewentualnie,

- o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Opolu.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje :

Żadna ze złożonych apelacji nie zasługiwała na uwzględnienie.

Odnosząc się do apelacji Prokuratora.

Nie dopuścił się Sąd Okręgowy zarzucanej obrazy przepisów prawa materialnego, tj. art. 91 § 1 kk, art. 91 § 2 kk i art. 85 kk.

Istotnie Sąd Okręgowy w Opolu uznał oskarżonego C. Z. za winnego zarzucanych mu czynów (modyfikując ich opis, o czym będzie mowa w dalszej części uzasadnienia), stanowiących jeden ciąg przestępstw w rozumieniu w art. 286 § 1 kk, ale również z art. 286 § 1 kk w zw. 294 § 1 kk. Sąd I instancji dostrzegł wprawdzie, iż przyjęcie w tym przypadku jednego ciągu przestępstw pozostaje w sprzeczności z art. 91 § 1 kk, odwołał się jednak do zakazu reformationis in peius (art. 443 kpk). Wskazał mianowicie, iż poprzedni wyrok Sądu Okręgowego w Opolu w tej sprawie, skazujący C. Z. za jeden ciąg przestępstw, nie był zaskarżony apelacją na niekorzyść, a zatem konstrukcja dwóch ciągów przestępstw, jakkolwiek odpowiadałoby wymogom art. 91 § 1 kk, prowadziłoby do pogorszenia sytuacji skazanego, na co nie pozwala powołany przepis art. 443 kpk. Sąd Apelacyjny podziela takie stanowisko Sądu Okręgowego. Nie budzi żadnej wątpliwości, że skazanie za dwa ciągi przestępstw wiązałoby się z koniecznością orzeczenia dwóch kar jednostkowych i w konsekwencji orzeczenia kary łącznej. Oskarżonemu zaskarżonym wyrokiem wymierzono tylko jedną karę za wszystkie przypisane mu przestępstwa. Już to powoduje, że aktualne orzeczenie – w przeciwieństwie do skazania za dwa ciągi przestępstw – jest dla oskarżonego korzystniejsze. Nie ma większego znaczenia to, że potencjalna kara łączna obejmująca dwie kary orzeczone za dwa ciągi przestępstw nie mogła przekraczać dwóch lat pozbawienia wolności. Takie ograniczenie nie wykluczało bowiem orzeczenia w realiach sprawy kar jednostkowych surowszych niż jeden rok pozbawienia wolności. To z kolei otwierałoby w przyszłości pole do modyfikacji kary w sytuacji gdyby dotychczasowa kara łączna utraciła moc. W takiej sytuacji Sąd I instancji respektując zakaz określony w art. 443 kpk nie mógł tak, kształtować wymiaru kary, jak postuluje skarżący.

Chybiony jest zarzut oskarżyciela publicznego, że Sąd I instancji niesłusznie odstąpił od zastosowania art. 297 § 1 kk, pomimo dokonania bezspornych ustaleń, iż oskarżony C. Z., w celu uzyskania środków pieniężnych z tytułu nabycia przez Bank (...) S.A. wierzytelności (...) sp. z o. o. wielokrotnie przedkładał faktury VAT, które nie dokumentowały rzeczywistych transakcji handlowych, weksle, które nie zabezpieczały obrotu gospodarczego, bądź dokumenty nieaktualne. Rację ma skarżący, że takie faktury są dokumentami poświadczającymi nieprawdę, zaś dokumenty przedkładane na potrzeby dyskonta weksli i są dokumentami nierzetelnymi. Rzecz w tym, co trafnie zaakcentował Sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, że skarżący wadliwie interpretuje inne znamiona art. 297 § 1 k.k. Powołany przepis zawiera katalog usług finansowych oraz przysporzeń majątkowych, na których uzyskanie powinno być ukierunkowane działanie sprawcy. Są to instrumenty wsparcia finansowego, tj. kredyt, pożyczka pieniężna, poręczenie, gwarancja, akredytywa, dotacja, subwencja, potwierdzenie przez bank zobowiązania wynikającego z poręczenia lub z gwarancji, lub podobnego świadczenia pieniężnego na określony cel gospodarczy, bądź elektroniczne instrumenty płatnicze bądź też zamówienia publiczne. Skarżący uważa, że stanowiące przedmiot przypisanych oskarżonemu przestępstw cesje wierzytelności oraz dyskonta weksli są formą kredytu. Jego zdaniem (strona 10 apelacji) pojęcie kredytu występujące w znamiona przestępstwa z art. 297 § 1 kk nie jest ograniczone jedynie do kredytu bankowego. Powołując się na poglądy doktryny (O. Górniok, Prawo karne gospodarcze…, strona 26-27; A. Ratajczak, Ochrona obrotu gospodarczego…, strona 36) wywodzi, że kredyt o jakim mowa w art. 297 § 1 kk obejmuje wszelkie typy umów regulujących stosunki kredytowe, a więc nie tylko umów kredytowych w rozumieniu prawa bankowego. Za taką wykładnią przemawia bowiem, zdaniem cytowanych autorów, brak wyraźnego ograniczenia kredytu wyłącznie do instytucji uregulowanych w przepisach prawa bankowego oraz wynikająca z zasady swobody umów możliwość dowolnego kształtowania przez strony treści umowy. Lojalnie jednak apelujący zauważa, że w doktrynie prezentuje się również pogląd przeciwny (np. Skorupka, Wybrane…, strona 62). Sąd Apelacyjny podobnie jak Sąd I instancji opowiada się za tą drugą, ścisłą wykładnią znamienia kredyt. Zdaniem Sądu Apelacyjnego należy mieć na uwadze to, że art. 297 § 1 kk obok kredytu wymienia także inne formy wsparcia finansowego, m. in. pożyczkę pieniężną, poręczenie, gwarancję czy akredytywę. Zwłaszcza tym dwóm ostatnim, charakterystycznym dla obrotu profesjonalnego, nie można nadać znaczenia wyłącznie w oparciu o reguły znaczeniowe języka potocznego, które takiego pojęcia jak akredytywa w ogóle nie zna, gwarancję często utożsamia zaś z poręczeniem. Zdecydowana większość usług finansowych, o jakich mowa w art. 297 § 1 kk, tj. kredyt, gwarancja, akredytywa uregulowana została w przepisach prawa bankowego. Pożyczkę i poręczenie regulują art. 720 , 724 oraz art. 876 -877 kc. Kodeks cywilny reguluje również kredyt w art. 69 -79b. Powyższe pojęcia zostały więc zdefiniowane w ustawie. Mając na uwadze konstytucyjną zasadę nullum crimen sine lege certa, należy przyjąć, że określone w art. 297 § 1 kk instrumenty wsparcia finansowego mają znaczenie stricte prawne a nie zaczerpnięte z języka potocznego. Zostały bowiem one jasno i precyzyjnie zdefiniowane w przepisach prawa. Zważyć nadto należy, że udzielanie kredytów jest domeną aktywności gospodarczej banków. Wyjątkowo kredytów udzielać mogą inne podmioty niż banki, np. Spółdzielcze Kasy Oszczędnościowo – Kredytowe. Uzupełnienie znamienia kredyt w art. 297 § 1 kk o słowo bankowy, bo co do zasady kredytów udzielają tylko banki, również przemawia za tym, żeby nie interpretować rozszerzająco owego znamienia. Argumentem przemawiającym za przyjętą przez Sąd I i II instancji wykładnią znamienia kredyt jest również nowelizacja przepisu art. 297 § 1 kk z dnia 18 marca 2004 roku. Wprowadzone w niej uściślenie, że znamieniem oszustwa kredytowego jest pozyskanie kredytu od „ banku lub jednostki organizacyjnej prowadzącej podobną działalność gospodarczą na podstawie ustawy albo od organu lub instytucji dysponującej środkami publicznymi” zdaje się jednoznacznie wskazywać, że chodzi o kredyt w rozumieniu czynności bankowej, która została zdefiniowana w Prawie bankowym (art. 69 ). Dokonaną przez Sąd I instancji ocenę prawną w zakresie znamion przestępstwa z art. 297 § 1 kk wspiera także porównanie istotnych elementów umowy kredytu z umową przelewu wierzytelności i z umową dyskonta weksla. Zarówno cesja wierzytelności jak i dyskonto weksla to zupełnie odmienne od kredytu czynności prawne. Chociaż w wyniku każdej z tych umów jedna ze stron uzyskuje określoną sumę pieniężną, to w przypadku kredytu odbywa się to z obowiązkiem zwrotu natomiast zarówno cesja jak i dyskonto mają charakter definitywny, tzn. że otrzymane w zamian za zbytą wierzytelność środki pieniężne nie podlegają zwrotowi. Ponadto umowy cesji i dyskonta nie ingerują w sposób, w jaki zbywca wierzytelności postąpi z uzyskanymi tytułem zapłaty środkami pieniężnymi. Może je zatem przeznaczyć na dowolny cel. W przypadku kredytu udostępnione środki należy wykorzystać zgodnie z ich przeznaczeniem określonym w umowie. Reasumując, Sąd Apelacyjny stoi na stanowisku, że kredyt - o jakim mowa w art. 297 § 1 kk - należy rozumieć nie w ujęciu ekonomicznym (przy takiej wykładni zarówno cesja wierzytelności jak i dyskonto weksla może pełnić funkcje kredytowe, bowiem może zapewnić środki pieniężne przed terminem wymagalności), lecz w ujęciu prawnym, definiowanym przez ustawę. Opowiadając się za taką wykładnią Sąd I instancji nie popełnił błędu uznając, że przypisane oskarżonemu czyny nie wyczerpują znamion art. 297 § 1 kk.

Nie jest zasadny zarzut Prokuratora, że Sąd Okręgowy niesłusznie wyeliminował z opisu zarzucanych oskarżonemu czynów zachowania oskarżonego polegające na wprowadzeniu w błąd pracowników banku odnośnie zdolności kredytowej oraz dobrej kondycji (...) spółki (...) i jej kontrahentów. Wbrew twierdzeniom skarżącego, Sąd Okręgowy poddał swojej rozwadze okoliczności wynikające z analizy treści wniosków o przelew wierzytelności i dyskonta weksli. Trafnie przy tym stwierdził (strona 63 i 64 uzasadnienia zaskarżonego wyroku), że pracownicy rozporządzającego mieniem banku mieli wystarczającą wiedzę co do majątku i sytuacji finansowej spółki (...). Fakt, że bank nie oceniał szerzej sytuacji finansowej spółki, ponad zakres o jakim była mowa we wniosku o cesję wierzytelności bądź dyskonto weksli świadczy o tym, że okoliczność ta pozostawała dla banku bez znaczenia dla decyzji w przedmiocie jego uwzględnienia.

Rację ma Prokurator twierdząc, że powołanie w podstawie wymiaru kary za przypisany oskarżonemu ciąg przestępstw, obok przepisu art. 294 § 1 kk, art. 294 § 1 kk oznacza, że to w granicach sankcji określonej tym przepisem Sąd Okręgowy się „poruszał”. Dodatkowa wzmianka o przepisie art. 286 § 1 kk poprzedzona słowami „w związku” wskazuje jedynie na to, że przepis art. 294 § 1 kk stanowi uzupełnienie znamion art. 286 § 1 kk. Nie doszło zatem w ocenie Sądu Apelacyjnego do naruszenia prawa, które uzasadniałyby korektę zaskarżonego wyroku.

Odnosząc się do apelacji obrońców oskarżonego.

W ocenie Sądu Apelacyjnego nie doszło do zarzucanego naruszenia prawa procesowego.

Nie dopuścił się Sąd Okręgowy obrazy art. 180 § 2 kpk w zw. z art. 391 § 1 kpk przeprowadzając na rozprawie w dniu 20 września 2012 roku dowód z zeznań świadka radcy prawnego E. A.. Świadek ów został bowiem – zanim rozpoczęto jego przesłuchanie – zwolniony z tajemnicy radcowskiej. Prawdą jest, że postanowienie w tym przedmiocie podlegało zaskarżeniu (art. 180 § 2 kpk), jednak zarówno świadek jak i którakolwiek ze stron postępowania, nie wyraziła woli zaskarżenia tej decyzji, zresztą nie kwestionowano jej w drodze zażalenia również później, po złożeniu zeznań. Nie było zatem przeszkód aby Sąd czynił ustalenia faktyczne na podstawie zeznań radcy prawnego, który prawomocnie został zwolniony z tajemnicy radcowskiej. Dodać też należy, że złożenie zażalenia co do zasady nie wstrzymuje wykonania postanowienia (art. 462 § 1 kpk). Postanowienie o zwolnieniu z tajemnicy radcowskiej, wbrew odmiennym twierdzeniom skarżącego, uprawniało Sąd Okręgowy do odczytania zeznań złożonych w postępowaniu przygotowawczym przy spełnieniu przesłanek z art. 391 § 1 kpk, pomimo faktu, że w śledztwie świadek nie został zwolniony z tajemnicy. Podstawą ustaleń faktycznych w procesie, zgodnie z art. 410 kpk są dowody przeprowadzone na rozprawie. Jeśli zatem na rozprawie, przed przesłuchaniem radcy prawnego, Sąd orzekający podjął decyzję o zwolnieniu go z obowiązku zachowania tajemnicy, nie uchybił art. 180 § 2 kpk. W żaden sposób skarżący nie wykazał też, aby Sąd przy wydaniu kwestionowanego postanowienia uchybił przesłankom wymienionym w art. 180 § 2 kpk.

Nie doszło do naruszenia prawa procesowego w związku z przesłuchaniem radcy prawnego K. B.. O ile zgodzić się można ze skarżącym, że do zwolnienia z tajemnicy zawodowej nie jest wymagana inicjatywa radcy prawnego o tyle nie można z pola widzenia tracić, że to radca prawny określa jaki zakres przekazywanych przez niego informacji jest objęty tajemnicą zawodową. Skoro K. B. – pracownik pokrzywdzonego banku, nie oskarżonego nie powołał się w trakcie przesłuchania na tajemnicę radcowską, a i z urzędu Sąd nie miał podstaw do uznania, że okoliczności o jakich świadek ma zeznawać objęte są taką tajemnicą, był ów Sąd uprawniony do przesłuchania świadka. Dodać należy, że zeznania K. B. (pomimo wzmiankowania ich w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku) w istocie nie były podstawą ustaleń faktycznych, zatem nawet ewentualne uchybienie przepisom prawa procesowego w tej kwestii nie mogło mieć żadnego wpływu na treść zaskarżonego orzeczenia.

Nie podziela Sąd Apelacyjny zarzutu, że Sąd naruszył przepis art. 391 § 1 kpk odczytując protokoły zeznań świadka S. T.. Przepis ten dopuszcza bowiem odstąpienie od zasady bezpośredniości przy spełnieniu jednej z przesłanek w nim określonych. Przesłuchanie świadka S. T. na rozprawie okazało się niemożliwe mimo wielu zabiegów, które w tym kierunku były podejmowane, łącznie z zarządzeniem przesłuchania w ramach wideokonferencji. Wielokrotnie Sąd Okręgowy wzywał świadka do osobistego stawiennictwa, a doręczenie mu wezwania okazało się niemożliwe, co wynika wprost z wielu informacji nadsyłanych przez Policję (m.in.k.28986, 29000)

Nie podziela Sąd Apelacyjny zarzutu naruszenia przepisu art. 170 § 1 kpk. Po pierwsze, skarżący nie precyzuje tego zarzutu nie odnosząc się do konkretnych wniosków dowodowych. Wszak znacząca część wniosków dowodowych składanych przez oskarżonego była przez Sąd uwzględniana. Naruszenia art. 170 § 1 kpk skarżący zdaje się upatrywać w bezzasadnym oddalaniu wniosków o przeprowadzenie dowodów na okoliczność wyliczenia ustalenia szkody wyrządzonej przez oskarżonego. Tymczasem uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie pozostawia wątpliwości co do tego, że z uwagi na braki dokumentacyjne, a konkretnie niemożliwość udostępnienia przez bank dokumentów źródłowych dotyczących rozliczeń ze spółką (...), nie pozwala na precyzyjne ustalenie owej szkody. Obrońca nie wskazał w jaki sposób owe braki dokumentacyjne mogłyby być zastąpione dowodami wnioskowanymi przez oskarżonego. Nie oznacza to jednak, że nie było podstaw do ustalenia, iż oskarżony swoim zachowaniem doprowadził pokrzywdzony bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Znamię to bowiem, jak trafnie wywodzi Sąd Okręgowy, należy rozumieć szerzej niż szkoda w znaczeniu uszczerbku majątkowego i utraconych korzyści. Dodać należy, że nie wykazał skarżący, iż którykolwiek z wnioskowanych przez oskarżonego dowodów miał znaczenie dla prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy. Obiektywizm Sądu, do którego apelujący się odwołuje, nie wymaga uwzględnienia wszystkich wniosków dowodowych strony.

Nie można się zgodzić z zarzutem naruszenia art. 170 § 1 kpk i art. 193 kpk polegającego zdaniem skarżącego na zaniechaniu zaciągnięcia opinii biegłego z zakresu bankowości. Kluczowe dla rozstrzygnięcia sprawy ustalenia co do wprowadzenia w błąd pokrzywdzonego banku i doprowadzenia go do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znajdowały oparcie w zeznaniach świadków. To świadkowie bowiem kwestionowali rzetelność dokumentów przedkładanych bankowi przy zawieraniu umów. Nie było uzasadnione w realiach niniejszej sprawy dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu bankowości w celu ustalenia, czy i w jakim zakresie została wyrządzona szkoda (...). U podstaw takiego zarzutu apelującego leży niewłaściwe rozumienie znamion określonych w art. 286 § 1 kk. Jak już to sygnalizowano wyżej, szkoda takim znamieniem nie jest. Nie wymagało natomiast wiadomości specjalnych ustalenie o wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego banku co do istnienia takich zdarzeń gospodarczych, które miały odzwierciedlenie w przedkładanych mu dokumentach i o niekorzystnym rozporządzeniu mieniem. Prawidłowo ocenił zasadność wniosków dowodowych Sąd Okręgowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku na stronach 70-71 uzasadnienia zaskarżonego wyroku, co czyni zbędne ponowne przywołanie zawartej tam argumentacji.

Niewykluczone jest, że zerwanie umowy przez bank i windykacja należności od spółki (...) wpłynęła negatywnie na działalność gospodarczą spółki i doprowadziła do wzrostu jej zadłużenia. Nie zmienia to jednak faktu, że oskarżony przypisanym mu zachowaniem doprowadził bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem.

Apelujący obrońca adw. I. G. (2) akcentuje, że sprawozdanie z postępowania wyjaśniającego (k. 6717) wykazało, iż wykup wierzytelności odbywał się tylko w oparciu o złożony przez klienta wniosek, podpisaną umową przelewu oraz wystawione faktury. Nie dokonywano oceny zdolności kredytowej zbywców i dłużników. Zdaniem obrońcy, to po stronie pośrednika – J. S. istniał obowiązek należytej staranności w przygotowaniu przedmiotowych transakcji. Za brak wymaganych dokumentów, istotnych z punktu widzenia transakcji, nie można winić oskarżonego. Przywołany argument nie jest w pełni trafny. Skarżący pomija bowiem to, że oskarżony działając w imieniu spółki (...) zbywał wierzytelności oderwane od rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. W tym zakresie wprowadzał pokrzywdzony bank w błąd. Bez znaczenia jest w tej materii to, czy bank żądał potwierdzenia, czy też nie, istnienia owych wierzytelności. Podkreślić należy to, co wielokrotnie zasadnie eksponował Prokurator w odpowiedzi na apelacje obrońców, że oskarżony wiedział, iż zarządzana przez niego Spółka jest traktowana przez Bank w sposób uprzywilejowany, na skutek określonych powiązań towarzyskich, w szczególności L. S. z kierownictwem Banku. Wspomniany pośrednik – J. S., była żoną dyrektora jednego z Oddziałów (...). Tego rodzaju układy towarzyskie, nie pozostawały bez wpływu , z jednej strony na karygodne zaniechania pokrzywdzonego banku, z drugiej zaś na przekonanie oskarżonego o bezkrytycznym podejściu tychże pracowników do przedkładanych przy zawieraniu umów dokumentów.

Bez znaczenia dla prawidłowości ustaleń faktycznych są twierdzenia wskazujące na podział obowiązków w zarządzie spółki P.. Sąd Okręgowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wskazał na powody dla jakich przyjął, że oskarżony miał świadomość wprowadzenia banku w błąd i doprowadzenia go do niekorzystnego rozporządzenia mieniem.

Ogólnikowe wywody obydwu apelujących odnoszące się do konstrukcji prawnej zawieranych umów cesji wierzytelności, dyskonta weksli, co do zasady trafne, pomijają istotę spornego zagadnienia, tj. ocenę zeznań świadków, które stanowiły podstawę przyjęcia, że owe umowy odzwierciedlały nierzeczywiste transakcje. Sąd Okręgowy natomiast szczegółowo te kwestie rozważał w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Odmienne stanowisko autorów apelacji ma charakter wyłącznie polemiczny. Zasadnie zatem wskazał Sąd Okręgowy na zeznania M. K., który zakwestionował prawdziwość transakcji stanowiącej przedmiot faktury z dnia 29 grudnia 1997 roku nr (...) stwierdzając wprost, że transakcja sprzedaży jęczmienia była fikcyjna. Zeznania te zostały potwierdzone przez Z. C. i A. K.. Sąd Okręgowy odniósł się przekonująco do kolejnych wersji przedstawianych w postępowaniu przez M. K. i wyjaśnił dlaczego za podstawę ustaleń faktycznych przyjął zeznania świadka złożone na wstępnym etapie postępowania przygotowawczego (strona 39-40). Zasadnie Sąd I instancji odwołał się przy tym do zeznań E. A.. Przywołane przez skarżących argumenty nie pozwalają na uznanie dokonanej przez Sąd Okręgowy oceny wskazanych dowodów za dowolną. Czyniąc ustalenia faktyczne w zakresie czynu przypisanego oskarżonemu w pkt II wyroku zasadnie odwołał się Sąd Okręgowy do zeznań J. M., E. A. i S. T.. Żaden z apelujących w istocie nie zakwestionował oceny owych dowodów osobowych ( za takie nie można wszak uznać twierdzeń o ukierunkowywaniu przez przesłuchującego prokuratora) poprzestając na ich ogólnej negacji. Kolejne dowody osobowe wskazujące na pozostałe przestępcze działania oskarżonego przypisane zaskarżonym wyrokiem to zeznania J. R. (1), A. B., potwierdzone zeznaniami E. A., J. M.. One również w sposób nie budzący wątpliwości wskazują na pozorność transakcji sprzedaży materiałów budowlanych pomiędzy spółką (...) a spółką (...). Sąd Okręgowy, podobnie jak we wcześniej opisywanych przypadkach, dokonał gruntownej analizy zeznań świadków i pojawiających się w późniejszych wersjach różnic. Nie ma zatem powodów, by uznać ocenę owych dowodów za dowolną.

Weksle o jakich mowa w opisie czynu przypisanego oskarżonemu w pkt 16 były niewątpliwie oderwane od jakichkolwiek zdarzeń gospodarczych co wynika z zeznań A. B.. Nie kwestionował zresztą tego faktu sam oskarżony C. Z.. To prawda, że zobowiązanie wekslowe ma charakter abstrakcyjny, a bank nie zwrócił się z zapytaniem, czy przedłożone do dyskonta weksle dotyczą rzeczywistych operacji gospodarczych. Oczywistym jest wszakże to, że weksle, które zabezpieczają rzeczywistą transakcję gospodarczą mają inną wartość niż te, które są zupełnie od zdarzeń gospodarczych oderwane, a zatem wiedza na ten temat była istotna z punktu widzenia oszacowania ryzyka transakcji. Samego faktu przedłożenia do dyskonta 10 weksli nie można oddzielić od treści umowy dyskontowej. Jednoznacznie bowiem ona wskazywała na to, że przedmiotowe weksle zabezpieczały obrót gospodarczy pomiędzy spółką (...) a spółką (...). Tymczasem jasnym jest, ze weksle owe zostały wystawione wyłącznie na potrzeby kredytowania działalności owych spółek, co istotne, znajdujących się na skraju zapaści finansowej. Słuszne są uwagi Sądu Okręgowego dotyczące omawianej materii, zawarte na stronach 53-54 uzasadnienia zaskarżonego wyroku i nie ma potrzeby ponownie ich przywoływać.

Świadomości oskarżonego co do kierunkowego wprowadzenia w błąd pokrzywdzonego banku dowodzą zeznania świadka J. R. (2) złożone w postępowaniu przygotowawczym, omówione na stronie 46 uzasadnienia zaskarżonego wyroku, J. G. (strona 47 uzasadnienia), J. W. (1), S. S., A. M., J. W. (2), J. G., o których mowa na stronie 47-49 uzasadnienia zaskarżonego wyroku.

W tym stanie rzeczy ogólne wywody apelujących na temat rzeczywistości gospodarczej i praktycznych aspektów obrotu, w zestawieniu z konkretnymi przypadkami analizowanymi przez Sąd Okręgowy nie mają żadnego znaczenia. Nie traci Sąd Apelacyjny z pola widzenia faktu, że większość wierzytelności stanowiących przedmiot obrotu pomiędzy spółką (...) a bankiem (...) odnosiła się do wierzytelności rzeczywistych i wymagalnych. Wykazywanie tego w apelacjach jest zbędne, ponieważ nie jest to przedmiotem zarzutów stawianych oskarżonemu i nie może zdeprecjonować prawidłowości ustaleń Sądu Okręgowego dotyczących tych konkretnych przypadków, które stanowiły podstawę przypisania oskarżonemu przestępstw.

Bez wpływu na ustalenia Sądu Okręgowego pozostają twierdzenia, że nie stwierdzono w toku kontroli skarbowych nieprawidłowości w spółce (...) w zakresie fakturowania nierzeczywistych transakcji gospodarczych z udziałem spółki (...). Kontrola owa dotyczyła wszak dokumentacji spółki i w jej trakcie nie przesłuchano świadków, którzy w niniejszym procesie dowodzili fikcyjności niektórych z dokumentowanych zdarzeń gospodarczych.

Chybiony jest argument, że P., jako klient banku, udzielał wszelkich prawdziwych i rzetelnych informacji jakich od niego bank żądał, a za zaniedbania pracowników banku oskarżony nie może odpowiadać. Jeśli bowiem idzie o przedmiotowe cesje wierzytelności umowa zawierana przez oskarżonego z bankiem wskazywała wprost, że wierzytelność stanowiąca przedmiot owej cesji ma być rzeczywista i wymagalna. W związku z powyższym zawarcie umowy, której przedmiotem było zbycie wierzytelności nieistniejącej, niewymagalnej, było w istocie wprowadzeniem pokrzywdzonego banku w błąd.

Nie przekonują i te argumenty apelujących, które zmierzają do przerzucenia odpowiedzialności przypisanej oskarżonemu na innych członków spółki (...). Wina oskarżonego została udowodniona nie tylko na tej podstawie, że podpisywał dokumenty, które wprowadzały w błąd pracowników banku. Sąd Okręgowy trafnie wskazał na przesłanki, na podstawie których przyjął, że oskarżony miał wiedzę na temat przedmiotowych transakcji (vide rozważania strona 49-51 uzasadnienia zaskarżonego wyroku). Przywołane zeznania A. Z., M. R., K. M., J. G. dowodzą świadomości oskarżonego wprowadzenia banku w błąd co do istnienia określonych zdarzeń gospodarczych stanowiących przedmiot zawieranych umów. Poza sporem jest, że w analizowanym czasie kondycja (...) spółki (...) była trudna. Gdy uwzględnić nadto, na okoliczności zatrudnienia w spółce (...), jego powiązania towarzysko – biznesowe z przedstawicielami banku – kontrahenta spółki (...), ustalenia Sądu Okręgowego w zakresie znamion strony podmiotowej przypisanych oskarżonemu przestępstw, jawią się jako prawidłowe.

Wielokrotnie przywoływany jest przez apelujących argument, że po stronie banku (...) nie powstała szkoda wskutek zawarcia umów wzmiankowanych w opisie przypisanych oskarżonemu czynów. Także na ten temat Sąd Okręgowy wypowiedział się zasadnie w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku (strona 57-58) zwracając uwagę, że niekorzystne rozporządzenia mieniem to pojęcie szersze od terminu strata. Niekorzystne rozporządzenie mieniem jako skutek przestępstwa oszustwa może polegać także na takiej zmianie w stanie majątkowym, która nie przejawia się ani w pozbawieniu poszkodowanego przyszłych dochodów, ani w stworzeniu podstaw prawnych do poniesienia w przyszłości określonych wydatków, lecz polega na pogorszeniu sytuacji majątkowej poszkodowanego, np. przez pogorszenie szans na odzyskanie należności.

Wspomniano już wyżej, że brak dokumentacji uniemożliwiał ustalenie w niniejszym procesie szkody wyrządzonej pokrzywdzonemu bankowi, nie stanowiło to jednak przeszkody do przypisania oskarżonemu przestępstw wyczerpujących znamiona art. 286 § 1 kk.

Odnosząc się do zarzutu obrazy art. 424 kpk należy stwierdzić, że Sąd Okręgowy sporządzając pisemne uzasadnienie zaskarżonego wyroku spełnił wszystkie wymogi stawiane w cytowanym przepisie. Przedstawił dowody, na których oparł ustalenia faktyczne, wyczerpująco odniósł się do dowodów przeciwnych, w tym również do wyjaśnień oskarżonego, szczegółowo również wyjaśnił podstawę prawną rozstrzygnięcia.

Prawdą jest, że w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd Okręgowy nie analizował zachowania oskarżonego na gruncie ustawy obowiązującej w dacie popełnienia czynów, tj. kodeksu karnego z 1969 roku. Nie mamy tu jednak do czynienia z uchybieniem, które miałoby jakikolwiek wpływ na treść skarżonego rozstrzygnięcia. Przepis art. 4 § 1 kk stanowi, że zasadą jest odpowiedzialność karna wedle reguł określonych w ustawie obowiązującej w dacie orzekania, chyba że ustawa obowiązująca w dacie czynu jest względniejsza dla sprawcy. Twierdzenie skarżącego, że kodeks karny z 1969 roku był dla oskarżonego względniejszy jest całkowicie niezasadne. Nie dostrzega skarżący, że z uwagi na kwalifikowaną postać oszustw przypisanych oskarżonemu (art. 294 ) poprzednia ustawa również przewidywała za nie zagrożenie karą do 10 lat pozbawienia wolności. Nie doszłoby zatem do przedawnienia karalności popełnienia przestępstw przy uwzględnieniu terminów określonych w obowiązującym kodeksie karnym, nawet gdyby czyny oskarżonego kwalifikować według kodeksu karnego z 1969 roku.

Karę pozbawienia wolności wymierzoną oskarżonemu nie sposób uznać za rażąco surową, gdy zważyć, że oscyluje w dolnej granicach ustawowego zagrożenia, jej wykonanie zostało warunkowo zawieszone i jeśli uwzględnić wielość popełnionych przestępstw. Co się zaś tyczy orzeczonej kary grzywny, gdy zestawi się ją z wysokością niekorzystnie rozporządzonego przez pokrzywdzonego mienia, jawi się ona także jako łagodna.

Z tych wszystkich względów, nie znajdując podstaw do uwzględnienia zarzutów apelujących, Sąd Apelacyjny zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.

Nie znalazł Sąd Apelacyjny podstaw by odstąpić od obciążenia oskarżonego opłatą za II instancję (art. 8 ustawy z dnia 23.06.1973 roku o opłatach w sprawach karnych).