Postanowienie SA we Wrocławiu z 9 marca 2016 r. w sprawie o skargę na przewlekłość.

UZASADNIENIE

Skazany W. L. złożył skargę na przewlekłość postępowania w sprawie Sądu Okręgowego we Wrocławiu sygn. akt V 2 Kow 3258/15/ wz i wniósł jednocześnie o zasądzenia zadośćuczynienia w kwocie 4000zł.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

W dniu 24 lutego 2016r. wpłynęła do Sądu Apelacyjnego skarga W. L. na przewlekłość postępowania wraz z wnioskiem o zwolnienie od opłaty od tej skargi.

Wniosek o zwolnienie od opłaty zasługiwał na uwzględnienie, bowiem skazany w dostateczny sposób wykazał, iż uiszczenie stałej opłaty od skargi byłoby dla niego zbyt uciążliwe ze względu na jego aktualną sytuację. Dlatego też Sąd Apelacyjny postanowił jak w punkcie I niniejszego orzeczenia.

Całkowicie bezzasadne było natomiast główne żądanie skargi, zmierzające do stwierdzenia przewlekłości postępowania przed Sądem Okręgowym we Wrocławiu w sprawie o sygn. V 2 Kow 3258/wz/15.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego wskazać należy, że analityczne spojrzenie na czynności podejmowane przed Sądem Okręgowym wskazuje na oczywistą bezzasadności skargi. Przewlekłość jest - zgodnie z leksykalnym znaczeniem tego słowa - z jednej strony pojęciem, które odnoszone być może jedynie do stanów nadmiernie rozciągniętych w czasie, do czynności prowadzonych "ślamazarnie", a przez to nadmiernie przedłużających się. Z drugiej strony jest to pojęcie względne, a zatem zawsze musi być odnoszone do konkretnych realiów i podjętego trybu postępowania. Musi być do niego adekwatne, a zatem jedynie nadmierne odstępstwa od czasu zwyczajowo koniecznego do wykonania określonych czynności i procedur mogą być uznawane za tworzące stan nieuzasadnionej zwłoki (por. np. postanowienie SA w Katowicach z dnia 10 listopada 2004 r., II S 4/04, niepubl.). Przy dokonywaniu ocen w tym przedmiocie muszą być stosowane zobiektywizowane kryteria (poprzez porównanie z innymi postępowaniami), a samo subiektywne przekonanie strony co do przewlekłości postępowania jest dalece niewystarczające. W piśmiennictwie podkreśla się zatem, że nie każda zwłoka może być przyczyną stwierdzenia przewlekłości, lecz jedynie zwłoka nieuzasadniona. Jeśli zaś ustawa nie zawiera żadnych wskazówek, co do długości określonych czynności czy stadiów postępowania, należy się odwołać do wiedzy wynikającej z praktyki, orzecznictwa sądów lub przeciętnej długości postępowania w podobnych sprawach.

Przechodząc do realiów niniejszej sprawy wskazać zatem należy, że:

- wniosek o warunkowe zwolnienie wpłynął do Sądu Okręgowego we Wrocławiu w dniu 29 października 2015r. i w tym samym dniu wydano zarządzenie o wpisaniu sprawy do wykazu K./wz i wyznaczeniu sędziego referenta. W dniu 30 października 2015r. wystąpiono do Dyrektora Zakładu Karnego w W. o udzielenie informacji o skazanym. Opinia o skazanym w sprawie o udzielenie warunkowego przedterminowego zwolnienia sporządzona przez Dyrektora Zakładu Karnego w W. wpłynęła do sądu w dniu 9 grudnia 2015r. W dniu 10 grudnia 2015r. wezwano skazanego W. L. do uiszczenia opłaty sądowej. 15 grudnia skazany wniósł opłatę. W dniu 8 lutego 2016r. odbyło się w Zakładzie Karnym w W. posiedzenie, na którym Sąd Okręgowy we Wrocławiu wydał postanowienie o odmowie udzielenia skazanemu W. L. warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbycia reszty orzeczonej kary pozbawienia wolności.

Sekwencja czynności podejmowanych przez Sąd Okręgowy we Wrocławiu oraz zestawienie dat, figurujące wyżej, w najmniejszym stopniu nie upoważnia do twierdzenia, iżby postępowanie przed Sądem Okręgowym we Wrocławiu cechowało się opieszałością. Sąd Apelacyjny nie stwierdził przewlekłości ani w kwestii wyznaczania terminów posiedzeń, ani co do podejmowania tzw. rozstrzygnięć incydentalnych, ani w zakresie doręczeń.

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny orzekł jak na wstępie.

SSA Zdzisław Pachowicz SSA Grzegorz Kapera SSA Tadeusz Kiełbowicz