Postanowienie SA we Wrocławiu z 30 kwietnia 2015 r. w sprawie o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki.

Teza Uwzględniając lub odrzucając skargę, sąd z urzędu zwraca uiszczoną od niej opłatę.
Data orzeczenia 30 kwietnia 2015
Data uprawomocnienia 30 kwietnia 2015
Sąd Sąd Apelacyjny we Wrocławiu II Wydział Karny
Przewodniczący Wojciech Kociubiński
Tagi Skarga na przewlekłość
Podstawa Prawna 17skarga-na-naruszanie-prawa-strony-do-rozpoznania-sprawy-w-postepowaniu-przygotowawczym 623kpk 12skarga-na-naruszanie-prawa-strony-do-rozpoznania-sprawy-w-postepowaniu-przygotowawczym 17skarga-na-naruszanie-prawa-strony-do-rozpoznania-sprawy-w-postepowaniu-przygotowawczym

Rozstrzygnięcie
Sąd

p o s t a n a w i a

I. zwolnić skazanego Ł. K. od obowiązku uiszczenia opłaty w kwocie 100 zł przewidzianej w art. 17 ust. 1 w/w ustawy;

II. oddalić skargę.



UZASADNIENIE


Pismem z dnia 14.12.2014 r. skazany Ł. K. złożył wniosek o:


1)  stwierdzenie przewlekłości postępowania przed Sądem Okręgowym we Wrocławiu w postępowaniu o wznowienie postępowania w sprawie II K 522/10 Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej;


2)  przyznanie mu od Skarbu Państwa 3.500 zł jako odpowiedniej sumy w związku z przewlekłością w/w postępowania wznowieniowego;


3)  zwolnienie go od opłaty przewidzianej w przepisach w/w ustawy o skardze (k.3 akt).


Prezes Sądu Okręgowego we Wrocławiu wniósł o oddalenie powyższej skargi (k. 8 i 9).


Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.


Skarga jest niezasadna i to w stopniu niemalże oczywistym.


1.Tak oceniając wniesioną skargę zauważa Sąd Apelacyjny, iż skazany Ł. K. istotnie skierował w dniu 26.09.2014 r. (data stempla wpływu do Sądu Okręgowego) szereg pism w tym m.in. wniosek o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej z dnia 6.07.2010 r. w sprawie II K 522/10. Wniosek ten został zarejestrowany pod sygnaturą IV Ko 379/14.


2.Sąd Apelacyjny ma świadomość, że mimo upływu ponad 7 miesięcy wniosek powyższy nie został rozpoznany. Nie można jednak zgodzić się z sugestiami skarżącego, jakoby zwłoka ta miała być zawiniona przez Sąd Okręgowy we Wrocławiu. Wymieniony Sąd zasadnie bowiem dostrzegł, iż w/w pismach skazany Ł. K. obok żądania wznowienia postępowania w sprawie II K 522/10 zawarł także alternatywny wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia apelacji od wyroku wydanego w/w sprawie II K 522/10 (k.3111 akt II K 522/10).Jest więc oczywistym, że ten alternatywny wniosek skazanego o przywrócenie terminu do wniesienia apelacji od wyroku z dnia 6.07.2010 r. powinien być rozpoznany w pierwszej kolejności. Przecież ewentualne uwzględnienie tego wniosku czyniłoby bezprzedmiotowym postępowanie wznowieniowe. Zasadnym było więc przekazanie przez Sąd Okręgowy wniosku skazanego do Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej. Decyzję taką podjęto niezwłocznie a mianowicie 13.10.2014 r. (k.315). Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej wniosek ten załatwił odmownie postanowieniem z dnia 14 listopada 2014 r. (k. 320). Postanowienie to uprawomocniło się 28.11.2014 r.


3.Dopiero więc po tej dacie, a konkretnie po zwrocie akt z Sądu Rejonowego mógł Sąd Okręgowy podjąć czynności zmierzające do rozpoznania wniosku skazanego Ł. K. o wznowienie postępowania w sprawie II K 522/10. Akta tej sprawy zostały zwrócone do Sądu Okręgowego we Wrocławiu 12 marca 2015 r., w związku z problemami wynikłymi ze zmianą siedziby tego Sądu, a nadto w związku z faktem skierowania skargi przez skazanego nie do Wydziału Karnego Sadu Okręgowego, lecz do Wydziału Cywilnego tego Sądu.


W tym stanie rzeczy należy stwierdzić, że:


1) po pierwsze – zwłoka w rozpoznaniu wniosku o wznowienie postępowania de facto nie ma przewlekłego charakteru (7 miesięcy),


2) po drugie – opóźnienie powyższe wynikło z faktu konieczności rozpoznania w pierwszym rzędzie wniosku skazanego Ł. K. o przywrócenie terminu do wniesienia apelacji w sprawie II K 522/10.


W konsekwencji skargę tę, jako oczywiście bezpodstawną należało oddalić. Kończąc niniejsze postanowienie stwierdzić równocześnie należy, że za zasadny uznano zawarty w tej skardze wniosek skazanego o zwolnienie go od obowiązku uiszczenia opłaty od skargi, przewidzianej w art. 17 przedmiotowej ustawy. Zważyć należy, że skarżący odbywa od kilku lat karę pozbawienia wolności i nie stwierdzono, aby posiadał on majątek umożliwiające uiszczenie przedmiotowej opłaty. Stąd decyzja o zwolnieniu go od obowiązku uiszczenia opłaty określonej w art. 17 przedmiotowej ustawy.

Wyszukiwarka