Wyrok SA we Wrocławiu z 27 listopada 2012 r. w sprawie o emeryturę.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z 12 lipca 2012 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu VIII Wydział Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału we W. z dnia 30 września 2011 r., 27 października 2011 r. i 18 stycznia 2012 r. w ten sposób, że przyznał wnioskodawcy S. K. prawo do emerytury od 1 marca 2011 r., uznając okres zatrudnienia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w L. od 1 kwietnia 1978 r. do 30 października 1978 r., a w pozostałej części odwołanie oddalił.

Powyższe rozstrzygnięcie Sąd I instancji oparł o następująco ustalony stan faktyczny:

Wnioskodawca, urodzony (...) w dniu 19 stycznia 2011 r. złożył wniosek o emeryturę. Wnioskodawca ma ustalone prawo do świadczenia rolnego o symbolu (...). Okresy pracy we własnym gospodarstwie rolnym zostały uwzględnione przy ustalaniu prawa do renty rolnej.

Na podstawie dołączonej do wniosku dokumentacji, a także dowodów zatrudnienia złożonych już w trakcie trwania procesu ZUS uznał za udowodniony okres zatrudnienia w wymiarze 19 lat, 7 miesięcy i 1 dnia.

Zaskarżonymi decyzjami Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił przyznania wnioskowanego świadczenia, bowiem nie uwzględnił pracy wnioskodawcy w okresie od 1 kwietnia 1978 r. do 30 października 1978 r. w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w L. z powodu braku dniówek obrachunkowych.

Rozpoznając odwołanie wnioskodawcy od powyższej decyzji, Sąd przesłuchał świadków na okoliczność pracy wnioskodawcy, a także dopuścił dowód z jego akt rentowych.

S. K. w okresie od 1 kwietnia 1978 r. do 30 października 1978 r. świadczył pracę w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w L. na stanowisku kierowcy ciągnika rolniczego. Był zatrudniony na podstawie spółdzielczej umowy o pracę, był członkiem tej spółdzielni. Jeździł na maszynach rolniczych - przewoził nawozy, trawę, siano, pracował przy orce, przy żniwach, wykopkach. Pracował w pełnym wymiarze czasu pracy, a z reguły dłużej niż przez 8 godzin. Nie zdarzało się, aby pracował krócej.

Dniówki obrachunkowe liczone były co miesiąc od ilości przepracowanych dziennie godzin. Jeżeli pracownik pracował dłużej niż 8 godzin dziennie to tych dniówek mogło być i 500 rocznie. Obecnie nie istnieje dokumentacja na podstawie, której można by wyliczyć ilość przepracowanych przez powoda dniówek - jedyną dokumentację posiada W. H., lecz ta część dokumentów, które dotyczyły wnioskodawcy się nie zachowała.

Mając za podstawę powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy uznał, że odwołanie wnioskodawcy zasługuje na uwzględnienie, bowiem w ocenie tego Sądu zebrany w sprawie materiał dowodowy jasno wskazywał na to, że S. K. w spornym okresie przepracował wymaganą przepisami ilość dni pracy. W konsekwencji Sąd I instancji, powołując jako podstawę art. 27 i art. 28 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r., nr 153, poz. 1227 ze zm.) przyjął, że wnioskodawca spełnił wszystkie warunki do przyznania świadczenia emerytalnego. Dodatkowo w uzasadnieniu orzeczenia Sąd ten wskazał, że z powodu oczywistej omyłki przyznał emeryturę od 1 marca 2011 r., podczas gdy w rzeczywistości datą początkową przyznania świadczenia winien być dzień 17 listopada 2011 r., jako że dopiero wtedy zostały dostarczone nowe dowody wskazujące na spełnienie wszystkich przesłanek do przyznania emerytury.

Apelację od powyższego wyroku w części dotyczącej daty początkowej przyznania emerytury wywiódł organ rentowy, zarzucając orzeczeniu:

1.  naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie – art. 28 i art. 116 i art. 129 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r., nr 153, poz. 1227 ze zm.) przez przyznanie S. K. prawa do emerytury od dnia 1 marca 2011 r., pomimo że na wskazaną datę wnioskodawca nie udokumentował wymaganego, co najmniej 20 – letniego okresu składkowego i nieskładkowego,

2.  sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego, przez uznanie, że S. K. na dzień 1 marca 2011 r., tj. na dzień ukończenia 65 roku życia spełnia wymogi ustawowe do przyznania świadczenia emerytalnego, podczas gdy z zebranego materiału dowodowego jednoznacznie wynika, że w związku z faktem, że wnioskodawca dopiero w dniu 17 listopada 2011 r. przedłożył dowody uzasadniające przyznanie mu prawa do emerytury, świadczenie winno zostać przyznane od miesiąca, w którym przedłożył ww. dowody.

Wskazując na powyższe apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez przyznanie S. K. prawa do emerytury od dnia 1 listopada 2011 r. i oddalenie odwołania wnioskodawcy w pozostałym zakresie.

Sąd Apelacyjny zważył:

Apelacja organu rentowego zasługiwała na uwzględnienie.

Słusznie podnosi apelujący, że Sąd Okręgowy, przyznając S. K. prawo do emerytury, błędnie przyjął jako datę początkową dzień ukończenia przez wnioskodawcę 65 roku życia, tj. 1 marca 2011 r., podczas gdy prawo do emerytury powstało faktycznie z momentem przedstawienia przez ubezpieczonego nowych dowodów, potwierdzających jego zatrudnienie w Przedsiębiorstwie (...) we W.. Dopiero bowiem doliczenie wskazanych w tych dokumentach okresów zatrudnienia pozwoliło uznać, że wnioskodawca udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący 20 lat (art. 28 ustawy emerytalno - rentowej).

Zgodnie z treścią art. 129 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r., nr 53, poz. 1227 ze zm.) świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. Skoro zatem dopiero w dniu 17 listopada 2011 r. wnioskodawca przedstawił nowe dowody, które potwierdziły jego uprawnienie do spornego świadczenia, słusznie podnosi apelujący, że emerytura winna być przyznana wnioskodawcy od 1 listopada 2011 r.

Mając to na uwadze Sąd Apelacyjny, na podstawie art. 386 § 1 k.p.c., zmienił zaskarżony wyrok i orzekł jak w sentencji.

R.S.