Wyrok SA we Wrocławiu z 6 lutego 2012 r. w sprawie o ustalenie stopnia niepełnosprawności.

UZASADNIENIE

Ubezpieczony W. K. złożył 16 listopada 2011 r. skargę na przewlekłość w postępowaniu sądowym, domagając się stwierdzenia, że we wniesionej przez niego do Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu oraz rozpoznawanej w następstwie apelacji przez Sąd Okręgowy we Wrocławiu sprawie przeciwko Wojewódzkiemu Zespołowi do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...) we W. o ustalenie stopnia niepełnosprawności, doszło do nieuzasadnionej zwłoki.

Skarżący wniósł także o przyznanie na jego rzecz od Skarbu Państwa kwoty 20 000 zł.

Jako okoliczności uzasadniające żądanie skarżący podał, że wniósł odwołanie do Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu od wydanego 07 czerwca 2010 r. orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...).

Zaznaczając, że Sąd I Instancji podjął czynności „zaraz po wniesieniu odwołania od decyzji WZON”, skarżący zarzucił w szczególności, że odmówiono mu dostępu do akt sprawy, zbyt późno ustanowiono pełnomocnika z urzędu, który spotkał się ze skarżącym 27 września 2011 r., zaś następne spotkanie zaplanowano na 11 listopada 2011 r. Nie został także powiadomiony o wyniku rozprawy dniu 07 lipca 2011 r. Sformułował szereg dalszych zarzutów pod adresem postępowania sądowego, kwestionując opinie biegłych oraz zasadność wyroku Sądu Rejonowego. Wskazał, że wnioski i zastrzeżenia składał na piśmie podczas prowadzonych przez Sądy czynności, jednakże nie przyniosły one oczekiwanego rezultatu.

Z tej przyczyny, w ocenie wnioskodawcy, doszło do pozbawienia go „gwarantowanych praw do skutecznego odwołania”, dyskryminacji i poniżenia.

Skarżący W. K. podniósł, że nieznajomość prawa oraz brak fachowego pełnomocnika, nadto zły stan zdrowia uniemożliwiły mu precyzyjne sformułowanie zarzutów pod adresem toczącego się postępowania, jednakże stwierdził, że Sądy Rejonowy oraz Okręgowy przy rozpoznaniu jego sprawy o ustalenie stopnia niepełnosprawności dopuściły się „matactw i uchybień” skutkujących przewlekłością postępowania.

Analiza akt sprawy wskazuje, że odwołanie skarżącego od decyzji strony pozwanej wpłynęło do Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia w dniu 20 lipca 2010 r. i już 22 dnia tego miesiąca zostało przekazane Wojewódzkiemu Zespołowi do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie (...). Odpowiedź na odwołanie wraz z aktami nadesłano do Sądu Rejonowego 31 sierpnia 2010 r. Dnia 03 września Sąd wydał postanowienie dowodowe. Opinie biegłych sporządzone zostały na podstawie zebranej przez Sąd dokumentacji medycznej 06 listopada 2010 r. oraz 10 stycznia 2011 r. Doręczono je wnioskodawcy, który zawiadomiony został także o terminie rozprawy: 21 marca 2011 r. Wydany w tym dniu wyrok doręczono W. K. 28 marca 2011 r. Po wniesieniu w terminie apelacji wnioskodawca zwolniony został od opłaty podstawowej postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 30 maja 2011 r. Rozprawa apelacyjna wyznaczona na 21 lipca 2011 r. podlegała odroczeniu w związku z potrzebą rozpoznania wniosku o ustanowienie dla ubezpieczonego pełnomocnika z urzędu. Nastąpiło to postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 23 sierpnia 2011 r. Zażalenie W. K. na to postanowienie odrzucił Sąd Rejonowy postanowieniem z dnia 22 września 2011 r. Zarządzeniem z 20 października 2011 r. Sąd Okręgowy wyznaczył kolejny termin rozprawy apelacyjnej: 24 listopada 2011 r., o czym zawiadomiono pełnomocnika wnioskodawcy. W dniu 10 listopada 2011 r. W. K. zapoznał się w Zakładzie karnym we W. z aktami sprawy, 16 listopada 2011 r. wniósł skargę o stwierdzenie, że w sprawie doszło do przewlekłości postępowania.

Wyrok w sprawie sygn. akt IX Ua 54/11 zapadł 24 listopada 2011 r., na wniosek pełnomocnika wnioskodawcy doręczono mu odpis orzeczenia z uzasadnieniem.

Sąd Apelacyjny rozważył, co następuje: w przedstawionym stanie faktycznym skarga W. K. na przewlekłość postępowania przed Sądami Rejonowym dla Wrocławia-Śródmieścia oraz Okręgowym we W. nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ w sprawie nie doszło do nieuzasadnionej zwłoki, zaś w formie skargi na przewlekłość postępowania sądowego skarżący kwestionuje rozstrzygnięcie sprawy co do istoty.

Skarga o stwierdzenie, że w postępowaniu przed Sądem nastąpiła przewlekłość postępowania może być uwzględniona, jeśli są podstawy do przyjęcia, że na skutek działania lub bezczynności Sądu naruszone zostało prawo strony do rozpoznania jej sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki ( art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz.U. nr 179, poz. 1843 ze zm.) Konieczne jest ustalenie, że wystąpiła zwłoka w postępowaniu sądowym (przewlekłość postępowania) oraz, że zwłoka ta jest nieuzasadniona. Stosownie do przepisu art. 2 ustawy, o nieuzasadnionej zwłoce można mówić wówczas, jeśli postępowanie w sprawie trwa dłużej niż to konieczne do jego zakończenia, uwzględniając ocenę terminowości i prawidłowości czynności sądowych, ale także zachowania stron, a w szczególności strony, która zarzuca przewlekłość postępowania. Ocena powinna także uwzględniać obowiązek Sądu rozpoznania bez nieuzasadnionej zwłoki wszystkich spraw wniesionych do Sądu, przy zachowaniu zasady rozpoznawania spraw według kolejności ich wpływu.

W kontrolowanej sprawie nie można zarzucić Sądowi Rejonowemu dla Wrocławia-Śródmieścia oraz Okręgowemu we Wrocławiu przewlekłości postępowania, ponieważ poszczególne czynności sądowe podejmowane były prawidłowo i niezwłocznie. Odwołanie wraz z aktami sprawy i odpowiedzią strony pozwanej wpłynęło do Sądu Rejonowego dnia 31 sierpnia 2010 r. Od tej chwili Sąd podjął czynności mające na celu nadanie sprawie dalszego biegu procesowego. Podczas postępowania sądowego wnioskodawca składał liczne skargi, rozpoznany został także jego wniosek o ustanowienie pełnomocnika z urzędu oraz zażalenie. Wyrok Sądu I instancji zapadł 21 marca 2011 r., orzeczenie Sądu Okręgowego w postępowaniu apelacyjnym: 24 listopada 2011 r.

Celem skargi jest przeciwdziałanie trwającej przewlekłości, zaś jej funkcją przede wszystkim wymuszenie nadania sprawie odpowiedniego, sprawnego biegu procesowego. Służy temu zarówno samo stwierdzenie wystąpienia przewlekłości w postępowaniu ( art. 12 ust. 2 ustawy), jak i możliwość zalecenia podjęcia przez Sąd rozpoznający sprawę odpowiednich czynności w wyznaczonym terminie ( art. 12 ust. 3 ustawy). Tak zdefiniowane zadanie skargi na przewlekłość postępowania nie może zostać zrealizowane w sytuacji, kiedy sprawnie przeprowadzone postępowanie zostało prawomocnie zakończone.

Wobec bezzasadności skargi, Sąd Apelacyjny orzekł stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r.