Postanowienie SR w Kędzierzynie Koźlu z 7 maja 2013 r. w sprawie o podział majątku.

Sygn. akt I Ns 874/11

POSTANOWIENIE

Kędzierzyn-Koźle dnia 22 listopada 2012 r.

Sąd Rejonowy w Kędzierzynie - Koźlu - I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodnicząca: Sędzia Sądu Rejonowego Anna Lipnicka

Protokolant: sekr. sądowy Anna Matusiak

po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2012 roku na rozprawie

sprawy z wniosku S. W.

z udziałem K. W.

o podział majątku

postanawia:

oddalić wniosek.

I Ns 874/11

UZASADNIENIE

Wnioskodawczyni S. W.wystąpiła z żądaniem podziału majątku wspólnego powstałego w czasie trwania związku małżeńskiego w/w z uczestnikiem postępowania K. W.. Wniosła przy tym o ustalenie, iż udziały stron w rzeczonym majątku są równe, a w jego skład wchodzą, na zasadzie spółdzielczego własnościowego prawa, dwa garaże samochodowe położone w K.przy ulicy (...), oznaczone numerami : (...)i (...). S. W.domagała się dokonania podziału tak oznaczonego majątku poprzez przyznanie na jej rzecz garażu oznaczonego numerem (...), a na rzecz uczestnika postępowania garażu o numerze (...).

W uzasadnieniu tak sformułowanego wniosku S. W. podniosła, iż związek małżeński strony zawarły w dniu 7 stycznia 1984 r. w Urzędzie Stanu Cywilnego w K. . Dla każdej ze stron był to pierwszy związek małżeński. Z małżeństwa strony posiadają dwoje dzieci – Ł. W. i M. W.. Wnioskodawczyni zajmowała się domem i dziećmi, a uczestnik prowadził firmę. Na skutek rozkładu małżeństwa z winy uczestnika wnioskodawczyni wystąpiła o rozwód. Sąd Okręgowy w Opolu po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2002 r. w sprawie sygn. akt I RC 1249/02, rozwiązał przez rozwód związek małżeński, powierzając wnioskodawczyni wykonywanie władzy rodzicielskiej.

Zdaniem wnioskodawczyni, strony w równym stopniu przyczyniły się do powstania majątku wspólnego w postaci wybudowania garażów samochodowych. Wnioskodawczyni znalazła się w bardzo trudnej sytuacji materialnej i zdrowotnej, dotychczas utrzymywała się z alimentów, których nie otrzymuje. Na utrzymaniu ma dwójkę dzieci, z których jedno jest po 10 nieudanych zabiegach operacyjnych, a na następny zabieg wnioskodawczyni nie stać.

Pismem procesowym z dnia 19.08.2005 r. wnioskodawczyni rozszerzyła zakres przedmiotowy wniosku, domagając się ustalenia, iż w skład majątku wchodzą ponadto:

kwota 64.400 zł pożyczona przez uczestnika postępowania w dniu 10.09.2001 r. P. C., która pierwotnie miała być przeznaczona na wpłatę do (...) na poczet wkładu budowlanego,

samochód marki D. (...)nr rej. (...) o wartości 10.000 zł,

samochód marki D. (...)nr rej. (...)o wartości 9.000 zł,

nieruchomość położona w B. przy ul. (...), ujawniona w księdze wieczystej KW nr (...) Wydziału Ksiąg Wieczystych SR w Kędzierzynie-Koźlu o wartości 232.450 zł.

Wnioskodawczyni zmodyfikowała swoje wcześniejsze żądanie w zakresie sposobu podziału majątku wspólnego, domagając się przyznania na rzecz uczestnika postępowania nieruchomości położonej w B., a na swoją rzecz wszystkich pozostałych składników, w tym również obu opisanych we wniosku garaży.

Na rozprawie w dniu 22 sierpnia 2005 r. uczestnik postępowania K. W. ustnie do protokołu zaakceptował propozycję podziału majątku wspólnego złożoną przez wnioskodawczynię, w tym przyznanie na jej rzecz obu garaży. Wyraził również gotowość spłaty na rzecz S. W. całej kwoty zgromadzonej celem wpłaty na poczet wkładu budowlanego, lecz zaznaczył, iż spłata ta może nastąpić w terminie późniejszym, jako że przedmiotowa suma jest przedmiotem sporu sądowego wytoczonego dłużnikowi przez S. W..

Na rozprawie w dniu 12 stycznia 2006 r. strony zawarły ugodę sądową, mocą której dokonały częściowego podziału majątku wspólnego tj. w zakresie spółdzielczego prawa do dwóch garaży położonych w K. przy ulicy (...). W związku z powyższym w tej części sąd postępowanie umorzył.

Postanowieniem z dnia 10 maja 2006 r., na zgodny wniosek stron, sąd zawiesił postępowanie w sprawie, a to do czasu zakończenia sporu sądowego o zapłatę, prowadzonego przed Sądem Okręgowym w Opolu pod sygnaturą akt I C 571/04.

Postanowieniem z dnia 7 października 2011 r., podjęto postępowanie w sprawie.

Ostatecznie wnioskodawczyni i uczestnik postępowania zgodnie ograniczyli żądanie podziału majątku wspólnego wyłącznie do nieruchomości położonej w B., wnosząc o przyznanie jej na wyłączną własność wnioskodawczyni.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Wnioskodawczyni S. W. oraz uczestnik postępowania K. W. pozostawali w związku małżeńskim od stycznia 1984 r. Wyrokiem z dnia 19 grudnia 2002 r. Sąd Okręgowy w Opolu rozwiązał małżeństwo stron przez rozwód. W dniu 10.09.1999 r. uczestnik postępowania K. W. zakupił zabudowaną nieruchomość położoną w B. o powierzchni 0,03 ha, zapisaną w księdze wieczystej KW nr (...) Wydziału Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w Kędzierzynie-Koźlu. Nieruchomość ta stanowi wyłączną własność K. W..

Dowód: okoliczności bezsporne.

Sąd zważył, co następuje :

Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.

Z chwilą zawarcia związku małżeńskiego, między małżonkami powstaje z mocy ustawy wspólność majątkowa. Oznacza to, iż co do zasady, wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania wspólności przez oboje małżonków lub przez jednego z nich wchodzą do ich majątku wspólnego. W szczególności do majątku wspólnego wchodzą pobrane wynagrodzenia za pracę, dochody z innej działalności zarobkowej każdego z małżonków, dochody z ich majątku wspólnego, dochody z majątku osobistego każdego z małżonków oraz środki zgromadzone na rachunku otwartego lub pracowniczego funduszu emerytalnego każdego z małżonków. Majątek osobisty każdego z małżonków, pomiędzy którymi istnieje wspólność ustawowa majątkowa obejmuje przedmioty majątkowe nabyte przez tego małżonka przed powstaniem wspólności ustawowej, przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba, że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił, przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego oraz inne przedmioty majątkowe wymienione w art. 33 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Zasadą jest, że oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym, chyba, że w umowie majątkowej małżeńskiej postanowią inaczej (art. 43 §1 k.r.i o.).

W postępowaniu o podział majątku wspólnego Sąd dokonuje nie tylko podziału majątku, ale również rozstrzyga o wzajemnych roszczeniach majątkowych. Sąd orzeka o zwrocie wydatków i nakładów poczynionych z majątku wspólnego na majątek odrębny i z majątku odrębnego na majątek wspólny w trakcie trwania wspólności oraz nakładów poczynionych przez strony po ustaniu wspólności ustawowej. Istotnym rozstrzygnięciem Sądu jest również stwierdzenie, czy dany przedmiot należy do majątku wspólnego, jaką jego wartość należy przyjąć na potrzeby postępowania o podział majątku dorobkowego oraz w jaki sposób zadysponować tym składnikiem majątkowym. Sąd ustalając skład majątku dorobkowego w pewnym zakresie działa z urzędu - nie jest w tej mierze związany wnioskiem składanym przez wnioskodawcę. Na majątek ten składa się w zasadzie wszystko to, co zostało przez małżonków wypracowane podczas trwania małżeństwa.

Jeżeli chodzi o skład rzeczowy masy majątkowej powstałej w trakcie trwania związku małżeńskiego S. W. i K. W., to stanowiska stron w toku postępowania w tej kwestii wielokrotnie ulegały zmianie, przy czym uczestnik postępowania za każdym razem przychylał się do kolejno modyfikowanych żądań wnioskodawczyni. Pierwotny wniosek S. W., po jego rozszerzeniu pismem procesowym z dnia 19.08.2005 r., obejmował swoim żądaniem następujące składniki majątkowe : dwa spółdzielcze garaże, dwa samochody osobowe, nieruchomość położoną w B. oraz kwotę 64.000 zł pożyczoną przez uczestnika postępowania osobie trzeciej. W pierwszej fazie postępowania sądowego, przed jego zawieszeniem, strony zawarły ugodę sądową odnośnie podziału części majątku wspólnego, a konkretnie dwóch garaży. Mocą wspomnianej ugody przypadły one na wyłączną własność wnioskodawczyni. W tym stanie rzeczy sąd umorzył postępowanie w zakresie tych dwóch składników majątkowych. Toczyło się ono nadal w odniesieniu do pozostałego majątku wskazanego zgodnie przez strony postępowania. Spór sądowy, który prowadziła S. W. z dłużnikiem swojego byłego męża, zakończył się niekorzystnie dla wnioskodawczyni, gdyż Sąd Okręgowy w Opolu oddalił jej powództwo. Ostatecznie, po podjęciu postępowania w dniu 7 października 2011 r., strony zgodnie wycofały się z żądania podziału majątku wspólnego w odniesieniu do samochodów oraz wzajemnego rozliczenia finansowego w związku z udzieloną przez uczestnika postępowania pożyczką. Strony wyjaśniły, iż jedynym składnikiem majątku wspólnego podlegającym podziałowi jest nieruchomość opisana w piśmie procesowym z dnia 19 sierpnia 2005 r. ujawniona w księdze wieczystej KW (...) Wydziału Ksiąg Wieczystych Sądu rejonowego w Kędzierzynie-Koźlu. Zarówno wnioskodawczyni, jak i uczestnik postępowania stali zgodnie na stanowisku, iż wspomniana nieruchomość winna przypaść na wyłączną własność wnioskodawczyni, bez obowiązku jakichkolwiek spłat na rzecz byłego współmałżonka. Oboje taki sposób podziału majątku uzasadniali faktem, iż uczestnik postępowania od wielu lat zalega względem wnioskodawczyni z płatnością alimentów, a nadto nie doszło do wzajemnych rozliczeń finansowych, co było źródłem pokrzywdzenia materialnego wnioskodawczyni. Uczestnik postępowania zapewniał, iż poprzez rezygnację z przedmiotowej nieruchomości na rzecz byłej żony, pragnąłby zrekompensować jej wyrządzoną krzywdę.

Wnioskodawczyni S. W., na polecenie sądu, przedłożyła aktualny odpis księgi wieczystej rzeczonej nieruchomości. Z jej treści wynika, iż nieruchomość ta położona jest w B., ma powierzchnię 0,03 ha i stanowi teren zabudowany inny. Jej wyłącznym właścicielem jest K. W., syn E. i M.. W księdze wieczystej odnotowano ponadto szereg wzmianek o prowadzonych postępowaniach egzekucyjnych.

Reasumując, sąd stwierdza, iż jedyny składnik majątku wspólnego jaki strony przedstawiły do podziału, stanowi w rzeczywistości majątek odrębny K. W.. Z tego względu nie podlega on podziałowi w niniejszym postępowaniu. Ponieważ nie ustalono innych składników majątku wspólnego stron, wniosek S. W. należało oddalić.

Kierując się treścią powyższych rozważań, orzeczono jak w sentencji postanowienia.