Wyrok SR w Głubczycach z 11 lipca 2017 r. w sprawie o zapłatę.

Sygn. akt I C 269/16

WYROK ZAOCZNY

Dnia 11 lipca 2017 roku

Sąd Rejonowy w Głubczycach, I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Daria Dusanowska

Protokolant: sekretarz sądowy Monika Bliźnicka

po rozpoznaniu w dniach 14 lipca 2016 roku, 15 listopada 2016 roku, 2 maja 2017 roku, 11 lipca 2017 roku w G.

na rozprawie

sprawy z powództwa M. C. (1)

przeciwko M. C. (2)

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego M. C. (2) na rzecz powoda M. C. (1) kwotę 40.184,04 zł (czterdzieści tysięcy sto osiemdziesiąt cztery złote i 04/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 10 września 2016 roku do dnia zapłaty,

2.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 6.813,08 zł (sześć tysięcy osiemset trzynaście złotych i 08/100) tytułem zwrotu kosztów procesu,

4.  nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w G. kwotę 190,03 zł (sto dziewięćdziesiąt złotych i 03/100) tytułem zwrotu wydatków poniesionych tymczasowo w sprawie przez Skarb Państwa,

5.  wyrokowi w pkt 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt I C 269/16

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym do tutejszego Sądu powód M. C. (1) domagał się zasądzenia na swoją rzecz od pozwanego M. C. (2) kwoty 60.368,09 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 20.000 zł od dnia 29 maja 2006 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 40.368,09 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także zwrotów kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego.

W uzasadnieniu wskazano, iż powód w dniu 28 stycznia 2004 r. zawarł z pozwanym przedwstępną umowę sprzedaży udziału wynoszącego 1/2 części w prawie własności nieruchomości stanowiącej działkę nr (...). Strony ustaliły cenę sprzedaży na kwotę 20 000,00 płatną w 28 ratach po 700,00 zł i 1 ratę w kwocie 400 zł oraz uzgodniły zawarcie definitywnej umowy sprzedaży przed notariuszem w formie aktu notarialnego po otrzymaniu przez M. C. (2) przedostatniej raty za swój udział w nieruchomości, tj. do dnia 15 maja 2006 r. Pomimo jednak, iż powód zapłacił pozwanemu wymaganą cenę i wielokrotnie namawiał pozwanego do zawarcia umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego, nie doszło do zawarcia przyrzeczonej umowy, wobec czego wnosi o zwrot kwoty zapłaconej pozwanemu tytułem ceny sprzedaży z w/w umowy przedwstępnej wraz z odsetkami. Ponadto wniósł o zasądzenie na jego rzecz kwoty 40.368,09 zł tytułem nakładów koniecznych dokonanych na nieruchomości należącą do pozwanego, które czynił przez wiele lat, będąc przekonanym, że dojdzie do zawarcia umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego, o czym M. C. (2) wielokrotnie go zapewniał.

Pozwany M. C. (2), pomimo prawidłowego wezwania na termin rozprawy, nie stawił się na rozprawę, nie złożył odpowiedzi na pozew i nie wnosił o rozpoznanie sprawy pod swoją nieobecność.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód M. C. (1), przez wiele lat wynajmował od Z. C. - ojca pozwanego dom posadowiony się na nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy w G. prowadzi księgę wieczystą Kw nr (...), a której Z. C. był współwłaścicielem w udziale wynoszącym 1/2 części.

dowód: zeznania świadka E. C. – karta 85 akt (min. 00:15:05 nagrania),

zeznania świadka H. J. – karta 86 akt (min. 00:31:52 nagrania),

zeznania powoda M. C. (1) – karta 125 akt (min. 00:07:18 nagrania),

- wydruk treści KW nr (...) - karta 16-20 akt

W dniu 17 maja 2001 r. na podstawie umowy darowizny Z. C. darował synowi M. C. (2) przysługujący mu udział wynoszący ½ części w prawie własności zabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę nr (...) położonej w S., o obszarze 0,18 ha, objętej księgą wieczystą KW nr (...) prowadzoną przez Sąd Rejonowy w G..

W przedmiotowym akcie notarialnym strony wniosły również o ujawnienie w księdze wieczyste Kw nr (...) podziału działki (...) na działki (...) o obszarze 0,1831 ha.

dowód: umowa darowizny Rep A: nr (...) - karta 14-15 akt,

Sąd Rejonowy w G. prowadzi księgę wieczystą Kw nr (...) dla nieruchomości położonej S., gmina B., składającej się z działek nr (...) stanowiącej tereny osiedlowe zabudowane i tereny niezabudowane o łącznej powierzchni 0,1831 ha. W dziale II przedmiotowej księgi wieczystej jako współwłaściciel w udziale 1/2 części wpisany jest M. C. (2), natomiast w komentarzu znajduje się wpis „B. H. oraz Z. H.”.

B. H. oraz Z. H. nie żyją.

dowód: wydruk treści KW nr (...)- karta 16-20 akt

- odpis aktu zgonu karta 120 akt,

W dniu 28 stycznia 2004 r. M. C. (2) zawarł z M. C. (1) umowę przedwstępną sprzedaży udziału wynoszącego 1/2 części w prawie własności działki (...) o obszarze 0,1831ha. Na mocy przedmiotowej umowy M. C. (1) zobowiązał się do uiszczenia kwoty 20.000,00 zł płatnej w 29 ratach rozdzielonych na 28 rat miesięcznych w wysokości po 700,00 zł i 1 ratę w wysokości 400 zł, począwszy od dnia 15.02.2004 r. , natomiast M. C. (2) zobowiązał się, po otrzymaniu na konto wpłaty przedostatniej raty i wpłaty łącznie kwoty 19.600,00 zł, do zawarcia w formie aktu notarialnego umowy sprzedaży udziału w 1/2 części działki (...) na rzecz powoda.

Powód, zgodnie z umową płacił raty i w czerwcu 2006 r. zapłacił pozwanemu umówioną cenę.

dowód: umowa przedwstępna sprzedaży z dnia 28 stycznia 2004 r. – karta 12-13 akt

zeznania świadka E. C. – karta 85 akt (min. 00:15:05 nagrania)

zeznania powoda M. C. (1) – karta 125 akt (min. 00:07:18 nagrania),

potwierdzenia wpłat - karta 21-35 akt,

Po uiszczeniu uzgodnionej ceny powód wielokrotnie kontaktował się z pozwanym, celem zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży. Za każdym razem pozwany zapewniał M. C. (1), że umowa zostanie zawarta.

dowód: zeznania świadka E. C. – karta 85 akt (min. 00:15:05 nagrania),

zeznania M. C. (1) – karta 125 akt (min. 00:07:18 nagrania),

Wobec zawartej umowy przedwstępnej, uiszczenia uzgodnionej ceny oraz zapewnień M. C. (2) powód, będąc przekonanym, że zawarcie umowy przyrzeczonej sprzedaży jest tylko kwestią czasu, na budynku posadowionym na nieruchomość objętej księgą wieczystą Kw nr (...) poczynił szereg nakładów na łączną kwotę 40.368,09 zł. W szczególności powód wymienił w domu 8 okien za kwotę 6.049,18 zł, wyremontował część dachu budynku o powierzchni 45 m 2 za kwotę 3.588,91 zł, wymienił kocioł centralnego ogrzewania za kwotę 3.530 zł, drzwi wejściowe – 2 sztuki, których koszt wyniósł 3.000 zł oraz 2 pary drzwi pokojowych i jedne drzwi łazienkowe, uiszczając z tego tytułu kwotę 2.500 zł. Położył także panele na podłogi w 2 pokojach, korytarzu i klatce schodowej (razem 55 m 2), których koszt wyniósł 2.000 zł, za 4.000,00 zł oprawił drewnem betonowe schody, położył płytki podłogowe w łazience i kuchni (12 m 2), uiszczając kwotę 2.000 zł, kuchnię i sufit pokrył gładzią gipsową i pomalował, co wiązało się z kosztem rzędu 2.000 zł. Zbudował także od podstaw małą łazienkę z WC i prysznicem, co wiązało się z koniecznością wykonania niezbędnej instalacji CO i sanitarnej, a jej koszt po wykafelkowaniu podłogi i ścian oraz położeniu paneli na suficie, wyniósł 5.000 zł. M. C. (1) położył także gładź gipsową na ścianach i sufitach w 2 pokojach za kwotę 3.500 zł, wykafelkował pomieszczenie pieca C.O., ponosząc koszty w wysokości 1.000 zł i wytapetował korytarz za kwotę 500 zł. Wykonał także przed wejściem do budynku chodnik brukowy (5,4 m 2), którego koszt wyniósł 1.700 zł. W pracach remontowych, które prowadził, powodowi pomagał jego szwagier H. J. .

dowód: zeznania świadka E. C. – karta 85 akt (min. 00:15:05 nagrania)

zeznania świadka H. J. – karta 86 akt (min. 00:31:52 nagrania)

zeznania M. C. (1) – karta 125 akt (min. 00:07:18 nagrania)

faktura VAT z dnia 31/03/2012 r. - karta 36 akt

zamówienie z dnia 15/04/2005 r. - karta 37 akt

dowody wpłaty - karta 38 i 51 akt

zamówienie - karta 39 akt

potwierdzenie wpłaty - karta 40, 43, 46 i 48 akt

faktury - karta 41, 44, 47 i 50 akt,

zamówienie nr 636/04 karta - 42 akt

zamówienie z dnia 24/03/2004 r. - karta 45 akt

zamówienia z dnia 08/08/2005 r. - karta 49 akt

Przed wytoczeniem niniejszego powództwa nie doszło do skutecznego wezwania pozwanego do zapłaty kwoty uiszczonej tytułem umowy przedwstępnej oraz zwrotu nakładów poniesionych na nieruchomość.

dowód: zeznania powoda M. C. (1) – karta 125 akt (min. 00:07:18 nagrania)

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługuje na częściowe uwzględnienie.

Na wstępie zauważyć należy, że w ocenie Sądu zaistniały przesłanki z art. 339 § 1 k.p.c., do wydania wyroku zaocznego, albowiem pozwany, pomimo prawidłowego wezwania, bez usprawiedliwienia nie stawił się na rozprawę, nie złożył odpowiedzi na pozew, a także nie wnosił o przeprowadzenie rozprawy pod swoją nieobecność.

Zgodnie z art. 339 k.p.c., jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. W razie wydania wyroku zaocznego z uwagi na zaistnienie przesłanek określonych w art. 339 § 1 k.p.c., przyjmuje się za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa. Komentowany przepis ustanawia domniemanie prawdziwości twierdzeń powoda dotyczących okoliczności faktycznych w wypadku bezczynności pozwanego, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia praw. Domniemanie to dotyczy wyłącznie strony faktycznej wyroku i nie obowiązuje w zakresie prawa materialnego . Domniemanie to zastępuje jedynie postępowanie dowodowe. Ten wyjątkowy przepis nie może być wykładany rozszerzająco. Zatem Sąd zawsze jest zobowiązany rozważyć, czy w świetle przepisów obowiązującego prawa materialnego twierdzenia powoda uzasadniają uwzględnienie żądań pozwu, w zakresie tym nie obowiązuje bowiem domniemanie z art. 339 § 2 k.p.c., negatywny zaś wynik takich rozważań powoduje wydanie wyroku zaocznego oddalającego powództwo ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 07 czerwca 1972 r. III CRN 30/72, niepubl., wyrok Sądu Najwyższego z dnia 31 marca 1999 r. I CKU 176/97 Prok i Pr. 1999, Nr 9, s. 30).

Domniemanie prawdziwości twierdzeń powoda nie obowiązuje, jeżeli budzą one uzasadnione wątpliwości lub zostały przytoczone w celu obejścia prawa. Chodzi tu o kwalifikowaną postać wątpliwości, a mianowicie muszą być one uzasadnione. W literaturze wskazuje się, że uzasadnione wątpliwości mogą powstać w wypadku kiedy twierdzenia powoda zawarte w pozwie odnośnie stanu faktyczne sprawy są ze sobą sprzeczne, nie zawierają pełnego stanu faktycznego pozwalającego na rozstrzygnięcie sprawy, wskazują na brak legitymacji procesowej strony. W przypadku zaistnienia uzasadnionych wątpliwości sąd powinien przeprowadzić postępowanie dowodowe, o ile powód zgłosił dowody.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów, których prawdziwości i wiarygodności nie kwestionowała żadna ze stron, a które również w ocenie Sądu nie budziły wątpliwości. Sąd dał również wiarę zeznaniom świadków E. C. i H. J., a także zeznaniom powoda, albowiem były logiczne, spójne i konsekwentne.

Odnosząc się zaś do oceny zasadności przedmiotowego powództwa podkreślić należy, że nie ulega wątpliwości, iż M. C. (2) zawarł z M. C. (1) umowę przedwstępną sprzedaży udziału wynoszącego 1/2 części w prawie własności działki (...) o obszarze 0,1831 ha. Na mocy przedmiotowej umowy M. C. (1) zobowiązał się do uiszczenia kwoty 20.000,00 zł, płatnej w 29 ratach rozdzielonych na 28 rat miesięcznych w wysokości po 700,00 zł i 1 ratę w wysokości 400 zł, począwszy od dnia 15.02.2004 r., natomiast M. C. (2) zobowiązał się, po otrzymaniu na konto wpłaty przedostatniej raty przy spłaceniu kwoty 19.600,00 zł, do zawarcia w formie aktu notarialnego umowy sprzedaży udziału w 1/2 części działki (...) na rzecz powoda. Wątpliwości Sądu, w świetle dołączonych do pozwu dowodów wpłaty, jak i zgodnych zeznań świadka E. C. i powoda M. C. (1) nie budziło także to, że powód zapłacił pozwanemu w ustalonych terminach łącznie 20 000,00 zł oraz że do zawarcia umowy przyrzeczonej nie doszło.

Jak wskazuje się w judykaturze, stosunkowo często zdarza się, że przed ustalonym w umowie przedwstępnej terminem zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży, strona, która ma kupić rzecz (art. 535 KC) lub prawo (art. 555 KC), płaci drugiej stronie, zgodnie z dokonanym z nią uzgodnieniem, określoną kwotę. Nieraz bywa ona dość wysoka, zbliża się do kwoty ceny z przyrzeczonej umowy sprzedaży (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 marca 2004 r., II CK 116/03) lub jest nawet jej równa. W wielu takich przypadkach prawidłowa wykładnia porozumienia stron prowadzi do uznania tej kwoty za zaliczkę na poczet ceny z przyrzeczonej umowy sprzedaży lub za uiszczoną z góry całą cenę z przyrzeczonej umowy sprzedaży.

Mając na względzie stan faktyczny niniejszej sprawy uznać należy, iż skoro powód zapłacił pozwanemu określoną sumę na poczet ceny sprzedaży – której obowiązek zapłaty miał wynikać dopiero z umowy przyrzeczonej – nastąpiło spełnienie świadczenia przed powstaniem zobowiązania opiewającego na to świadczenie. W razie zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży, uiszczona przez powoda kwota podlegałaby zarachowaniu na poczet ustalonej ceny, a więc stałaby się świadczeniem definitywnym. Jeżeli natomiast nie nastąpiło zawarcie przyrzeczonej umowy sprzedaży, kwota zapłacona na poczet ceny powinna zostać zwrócona jako świadczenie nienależne (art. 410 § 2 k.c.). Nie zostaje bowiem wówczas osiągnięty zamierzony cel świadczenia (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 30 stycznia 2004 r., I CK 129/03, z dnia 25 marca 2004 r., II CK; 116/03, "Izba Cywilna" 2004, nr 10, s. 33 i z dnia 12 stycznia 2006 r., II CK 342/05, OSNC 2006, nr 10, poz. 170). Wobec powyższego w ocenie Sądu żądanie pozwu co do kwoty 20 000,00 zł tytułem zwrotu wpłat dokonanych przez powoda na poczet umowy przedwstępnej zasługuje w całości na uwzględnienie.

Natomiast odnośnie żądania kwoty 40 368,09 zł tytułem nakładów poczynionych przez powoda na nieruchomość objętą księgą wieczystą Kw nr (...) prowadzoną przez Sąd Rejonowy w G., to zasługiwało ono jedynie na częściowe uwzględnienie.

Zgodnie bowiem z art. 226 k.c. samoistny posiadacz w dobrej wierze może żądać zwrotu nakładów koniecznych o tyle, o ile nie mają pokrycia w korzyściach, które uzyskał z rzeczy. Zwrotu innych nakładów może żądać o tyle, o ile zwiększają wartość rzeczy w chwili jej wydania właścicielowi. Jednakże gdy nakłady zostały dokonane po chwili, w której samoistny posiadacz w dobrej wierze dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy, może on żądać zwrotu jedynie nakładów koniecznych. W myśl zaś art. 230 k.c. przepisy dotyczące roszczeń właściciela przeciwko samoistnemu posiadaczowi o wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy, o zwrot pożytków lub o zapłatę ich wartości oraz o naprawienie szkody z powodu pogorszenia lub utraty rzeczy, jak również przepisy dotyczące roszczeń samoistnego posiadacza o zwrot nakładów na rzecz, stosuje się odpowiednio do stosunku między właścicielem rzeczy a posiadaczem zależnym, o ile z przepisów regulujących ten stosunek nie wynika nic innego.

Mając na względzie stanowisko pozwanego, który nie kwestionował ani faktu poniesienia przez M. C. (1) nakładów na budynek posadowiony na nieruchomości, w której udział miał być przedmiotem umowy przyrzeczonej, ani też rodzaju tych nakładów, dobrej wiary posiadacza, a także wysokości nakładów, uwzględniając zebrany w sprawie materiał dowody, Sąd podzielił stanowisko strony powodowej co do faktu poniesienia nakładów oraz ich wartości, bez konieczności przeprowadzania w tymże zakresie dowodu z opinii biegłego (wniosek o przeprowadzenie tegoż dowodu została zgłoszony jedynie w przypadku kwestionowania przez pozwanego wartości nakładów, co jednakże w niniejszej sprawie nie miało miejsca). Sąd uznał, iż czyniąc nakłady powód znajdował się w dobrej wierze, a to z tego względu iż uiścił cenę sprzedaży zgodnie z umowa przedwstępną, a pozwany nieustannie zapewniał go o tym, iż umowa przyrzeczona zostanie zawarta.

Jednocześnie Sąd będąc zawsze zobowiązany rozważyć, czy w świetle przepisów obowiązującego prawa materialnego twierdzenia powoda uzasadniają uwzględnienie żądań pozwu (w zakresie tym nie obowiązuje bowiem domniemanie z art. 339 § 2 k.p.c.) uznał, iż w okolicznościach niniejszej sprawy żądanie pozwu w zakresie nakładów zasługuje na uwzględnienie wyłącznie co do kwoty 20.184,04 zł. Bezspornym jest, iż M. C. (2) przysługuje wyłącznie udział w 1/2 części w prawie własności nieruchomości gruntowej objętej księgą wieczystą Kw nr (...), zabudowanej budynkiem mieszkalnym, na który powód czynił nakłady. Nie może również ulegać wątpliwości, iż przedmiotowy budynek jest częścią składową gruntu i dzieli jego los. Zgodnie bowiem z art. 48 k.c. z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Podkreślenia również wymaga, iż współwłasność w częściach ułamkowych charakteryzuje się tym, że prawo własności całej rzeczy przysługuje niepodzielnie wszystkim współwłaścicielom, ale udział jest prawem, które należy wyłącznie do danego współwłaściciela. Współwłaściciel może swym udziałem rozporządzać bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 KC). Udział nie odnosi się do części fizycznej rzeczy, lecz jest udziałem idealnym w prawie do całej rzeczy.

Wobec powyższego nakłady czynione przez M. C. (1) na budynek mieszkalny były nakładami czynionymi na nieruchomość stanowiącą obecnie działki nr (...), których współwłaścicielami w udziałach po 1/2 części są pozwany M. C. (2) i następcy zmarłych B. H. i Z. H..

Zgodnie z 207 k.c. pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną.

Skoro zatem M. C. (1) poczynił nakłady na nieruchomość będącą przedmiotem współwłasności w udziałach po 1/2 części, to żądanie zwrotu całości nakładów skierowane wyłącznie do jednego ze współwłaścicieli nie zasługuje na uwzględnienie. Będący współwłaścicielem nieruchomości pozwany M. C. (2) ponosi bowiem wobec powoda odpowiedzialność w stosunku do wielkości swojego udziału w nieruchomości tj. w 1/2 części, co w konsekwencji uzasadniało uwzględnienie żądania pozwu do kwoty 20 184,04 zł. Natomiast w pozostałym zakresie żądanie pozwu nie zostało wykazane *brak jest podstaw do obciążenia pozwanego całością nakładów na nieruchomość) i jako bezzasadne podlegało oddaleniu. W szczególności bez znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy pozostawały twierdzenia powoda o podziale quoad usum nieruchomości. Nawet w razie podziału rzeczy do korzystania (quoad usum) każdy ze współwłaścicieli pozostaje podmiotem prawa do całej rzeczy, a nie tylko do używanej części.

Reasumując poczynione rozważania, Sąd zasądził od pozwanego M. C. (2) na rzecz powoda kwotę 40.184,04 zł, w tym kwotę 20.000 zł tytułem zwrotu nienależnego świadczenia oraz kwotę 20.184,04 zł tytułem zwrotu nakładów należnych od pozwanego jako współwłaściciela nieruchomości, oddalając dalej idące powództwo jako nieuzasadnione.

Rozstrzygnięcie o odsetkach ustawowych od zasądzonego świadczenia pieniężnego Sąd oparł o treść przepisów art. 481 § 1 i § 2 k.c., art. 455 k.c. Zgodnie z treścią przepisów art. 481 § 1 i § 2 k.c. w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2015 r., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi, przy czym, gdy stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe.

Stosownie do brzmienia przepisu art. 455 k.c., jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania.

Datę początkową nieliczenia odsetek określono na dzień 10 września 2016 r. Przed doręczeniem pozwanemu odpisu pozwu w niniejszej sprawie, M. C. (2) nie miał wiedzy o żądaniach powoda, nie był w tym zakresie wzywany do zapłaty. Jak bowiem zeznał powód M. C. (1) uprzednio nie wzywał ona poznanego do zapłaty, nie podnosił roszczeń o zwrot kwoty uiszczonej w ramach umowy przedwstępnej, nie wnosił o zwrot nakładów. Z kolei kierowane do pozwanego wezwanie do zapłaty z dnia 08 czerwca 2016 r. wysłane zostało na adres pod którym pozwany nie przebywał, a zatem nie sposób go uznać za skuteczne.

Skoro zatem dopiero w wyniku skutecznego doręczenia stronie pozwanej odpisu pozwu, co miało miejsce w dniu 2.09.2016 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru karta 80 akt), uwzględniając czas niezbędny do ewentualnego dobrowolnego spełnienia świadczenia zgodnie z żądaniem pozwu (Sąd przyjął siedem dni od dnia doręczenia odpisu pozwu) jako datę początkową odsetek ustawowych za opóźnienie należało przyjąć dzień 10.09.2016 r., oddalając powództwo o odsetki za okres wcześniejszy.

Wobec częściowego uwzględnienia powództwa, o kosztach procesu należało orzec zgodnie z wyrażoną w art. 100 k.p.c. zasadą ich stosunkowego rozdzielenia. Powód wygrał sprawę w 66,56%, pozwany zaś w 33,44% Koszty procesu poniesione przez powoda to opłata od pozwu – 3 .019,00 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17,00 zł, wynagrodzenie pełnomocnika – 7 200 zł, tj. łącznie 10 236,00 zł, z czego 66,56% wynosi 6.813,08 zł.

Jednocześnie Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w G. kwotę 190,03 zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych tymczasowo w sprawie przez Skarb Państwa, a to kosztów mediacji, do której Sąd skierował strony.

Orzeczenie w przedmiocie nadania wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności uzasadnia natomiast przepis art. 333 § 1 pkt 3 k.p.c.

Mając na względzie powołane okoliczności, na podstawie wskazanych przepisów, orzeczono jak w sentencji wyroku.