Wyrok SO w Zielonej Górze z 6 listopada 2015 r. w sprawie o wysokość emerytury.

Sygn. akt IV U 1879/15

WYROK

Dnia 6 listopada 2015r.

Sąd Okręgowy w Zielonej Górze IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący SSO Katarzyna Kijowska

Protokolant st. sekr. sąd. Wioletta Romanowska

po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2015r. w Zielonej Górze

odwołania M. M.

od decyzji (...) w Z.

z dnia (...). znak (...)

w sprawie M. M.

przeciwko (...) w Z.

o wysokość emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że zalicza wnioskodawcy M. M.do wojskowej wysługi emerytalnej okres pracy wykonywanej na terenie (...) od 12.02.2014r. do 30.04.2015r.

Sygn. akt IV U 1879/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia (...)znak (...), pozwany organ rentowy – (...)w Z., stosownie do wniosku z dnia 02.06.2015 r., dotyczącego zaliczenia okresu zatrudnienia w charakterze pracownika na terenie (...)do wysługi emerytalnej wnioskodawcy M. M., odmówił zaliczenia okresu pracy wykonywanej na terenie (...) w okresie od 12.02.2014 r. do 30.04.2015 r. do wojskowej wysługi emerytalnej wnioskodawcy. Podstawą prawną decyzji był art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 330) w zw. z art. 6 , art. 50 oraz art. 51 ust. 3 i art. 52 -59 rozporządzenia nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego.

W uzasadnieniu organ rentowy podał, że wojskowa ustawa emerytalna z dnia 10.12.1993 r. nie należy do powszechnego systemu zabezpieczenia społecznego w Rzeczypospolitej Polskiej, jest bowiem całkowicie odrębnym i szczególnym systemem zaopatrzeniowym, który w ramach koordynacji może jedynie być utożsamiany z przepisami unijnymi dotyczącymi „urzędników służby cywilnej”.

Zdaniem organu, wojskowy system zaopatrzeniowy, w zakresie zaliczania okresów składkowych przypadających po dniu 01.01.1999 r. nie przewiduje uwzględnienia okresów zatrudnienia i opłacania składek ubezpieczenia emerytalnego i rentowego, które miało miejsce poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, na rzecz pracodawcy zagranicznego.

W odwołaniu od powyższej decyzji wnioskodawca M. M. zaskarżył decyzję organu rentowego w całości, zarzucając jej:

1) naruszenie prawa materialnego, tj.:

a) art. 14 ust. 1 pkt 2 i art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 10.12.1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 330) w związku z art. 5 i art. 6 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883 z dnia 29.04.2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. Urz. Unii Europejskiej L 166/1 z 30.04.2004)

b) oraz art. 50 , art. 51 ust. 3, a także postanowień art. 52 -59 powołanego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883 z dnia 29.04.2004r.,

2) wydanie zaskarżonej decyzji bez ustalenia, czy w związku z krótkim okresem pracy, jakiego wnioskodawca domaga się zaliczenia do wysługi emerytalnej w wojskowym systemie zaopatrzenia emerytalnego, wnioskodawca nabył jakiekolwiek prawa emerytalne na terenie Niemiec (w opinii wnioskodawcy minimalny okres składkowy na terenie (...) wynosi 5 lat),

3) oparcie zaskarżonej decyzji, w przekonaniu wnioskodawcy na błędnym przyjęciu założenia, że emerytowany żołnierz zawodowy jest urzędnikiem służby cywilnej – stosując konsekwentnie w tym względzie bardzo szeroko poszerzoną nadinterpretację przepisów krajowych i przepisów wspólnotowych, które zostały zastosowane w bardzo wybiórczym zakresie, w takim, który ogranicza prawo wnioskodawcy do podjęcia zatrudnienia w dowolnym kraju Unii Europejskiej z uprawnieniami jakie ma pracujący w kraju emeryt wojskowy powołany po raz pierwszy do zawodowej służby wojskowej przed 01.01.1999 r.

W związku z powyższym, odwołujący wniósł o:

1) zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie wnioskodawcy prawa do doliczenia do wysługi emerytalnej okresów opłacania na terenie Niemiec składek ubezpieczenia społecznego (emerytalnego i rentowego) z tytułu udokumentowanego i nie podważanego przez pozwany organ rentowy zatrudnienia na terenie (...) w okresie od 12.02.2014 r. do 30.04.2015 r. według dowodów załączonych do wniosku z dnia 02.06.2015 r. – przekazanych pozwanemu organowi rentowemu,

2) w razie wątpliwości Sądu w zakresie oceny konsekwencji prawnych objęcia Rzeczypospolitej Polskiej przepisami wspólnotowymi, które nie obowiązywały w dniu 10.12.1993 r. – rozpatrzenie przez Sąd możliwości przedstawienia Trybunałowi Konstytucyjnemu pytania prawnego w zakresie zgodności art. 14 ustawy z dnia 10.12.1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin z art. 2 oraz art. 32 ust. 1 w zw. z art. 67 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

W uzasadnieniu znalazło się rozwinięcie powyższych zarzutów. Zdaniem wnioskodawcy pozwany przyjął błędne założenie, że wojskowy system zaopatrzenia emerytalnego jest systemem szczególnym w zakresie zaliczania okresów zatrudnienia (składkowych) przypadających po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej i równocześnie zrównanym z uprawnieniami służby cywilnej według przepisów wspólnotowych.

W opinii wnioskodawcy wojskowy system zaopatrzenia emerytalnego dla żołnierzy zawodowych powołanych do zawodowej służby wojskowej przed 01.01.1999 r. uzależnia zaliczenie okresów zatrudnienia i okresów składkowych wyłącznie od opłacania składek emerytalnych i rentowych.

Wnioskodawca nie podzielił ponadto poglądu pozwanego w zakresie dotyczącym ewentualnego nabycia uprawnień emerytalnych na terenie (...).

Zdaniem wnioskodawcy, próba dokonania poszerzonej interpretacji pojęcia urzędnika służby cywilnej przez pozwany organ rentowy narusza konstytucyjną równość wobec prawa, określoną w art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Pozwany podał, że art. 14 powołanej ustawy z dnia 10.12.1993 r. odwołuje się do instytucji prawa ubezpieczeń społecznych, zawartych w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, a skoro tak, to nie jest obojętne, w jakim systemie ubezpieczeń społecznych były opłacane składki przez ubezpieczonego.

Wspólnotową koordynacją został objęty specjalny system dla urzędników służby cywilnej, przez co rozumie się każdy system zabezpieczenia społecznego odrębny od systemu powszechnego, do którego należą pracownicy, stworzony dla szczególnej kategorii osób. W kontekście prawa polskiego takim specjalnym systemem jest system stworzony dla żołnierzy zawodowych, funkcjonariuszy służb mundurowych, sędziów czy prokuratorów.

Pozwany powołał się na przepisy rozporządzenia nr 833/2004 z dnia 29.04.2004 r. i stwierdził, że możliwość uwzględnienia okresów zatrudnienia w innym państwie członkowskim istnieje tylko w sytuacji, gdy od tych okresów uzależnione jest nabycie, zachowanie lub odzyskanie prawa do świadczeń, a nie zwiększenie wysokości świadczenia. Tym samym uwzględnienie tego okresu może nastąpić jedynie dla ustalenia prawa do świadczenia emerytalnego przez instytucję ubezpieczeniową państwa członkowskiego, w którym osoba ta była ubezpieczona przez okres dłuższy niż 1 rok, o ile spełnia warunki wymagane do nabycia prawa do emerytury w tym państwie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca M. M., urodzony (...), z dniem (...) został zwolniony z zawodowej służby wojskowej wskutek upływu terminu wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej dokonanego przez żołnierza zawodowego.

Od dnia (...) wnioskodawca uprawniony jest do emerytury wojskowej (wypłata świadczenia emerytalnego była do dnia 30.09.2013 r. zawieszona ze względu na pobranie przez wnioskodawcę 12-miesięcznego świadczenia). Procentowy wymiar emerytury przysługującej wnioskodawcy nie przekracza 75% podstawy wymiaru.

Od dnia 01.10.2012 r. wnioskodawca uprawniony jest też do wojskowej renty inwalidzkiej. Wypłata renty została zawieszona na czas pobierania wyższego świadczenia – emerytury wojskowej.

okoliczności niesporne

dowód: akta organu rentowego

W okresie od 12 lutego 2014 r. do 30 kwietnia 2015 r. wnioskodawca zatrudniony był u (...)pracodawcy w O. Z. H.na terenie (...)

okoliczności niesporne

dowód: - dokumenty składkowe, k. 21-42 akt sąd.,

- akta organu rentowego, w tym świadectwo z dnia 22.05.2015 r.

(k. 131)

Wnioskiem z dnia 02.06.2015 r. M. M.domagał się zaliczenia do wysługi emerytalnej ww. okresu pracy na terenie (...), od której były odprowadzane składki na ubezpieczenia społeczne.

Wobec zgłoszonego wniosku, organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję.

okoliczności niesporne

dowód: akta organu rentowego

Sąd zważył, co następuje.

Odwołanie wnioskodawcy jest zasadne.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie było ustalenie, czy sporny okres pracy wnioskodawcy u (...)pracodawcy na terenie (...) od 12 lutego 2014 r. do 30 kwietnia 2015 r. podlega doliczeniu do wysługi emerytalnej na podstawie art. 14 ustawy z dnia 10.12.1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 330 ze zm.). Okoliczności faktyczne sprawy nie były kwestionowane przez żadną ze stron.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, emerytowi uprawnionemu do emerytury obliczonej na podstawie art. 15 dolicza się na jego wniosek do wysługi emerytalnej, z zastrzeżeniem ust. 2, następujące okresy przypadające po zwolnieniu ze służby:

1) zatrudnienia przed dniem 1 stycznia 1999 r. w wymiarze czasu pracy nie niższym niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy;

2) opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe po dniu 31 grudnia 1998 r. lub okres nieopłacania składek z powodu przekroczenia w trakcie roku kalendarzowego kwoty rocznej podstawy wymiaru składek na te ubezpieczenia.

W myśl ust. 2 powołanego artykułu, okresy, o których mowa w ust. 1, dolicza się do wysługi emerytalnej, jeżeli:

1) emerytura wynosi mniej niż 75% podstawy jej wymiaru oraz

2) emeryt ukończył 55 lat życia - mężczyzna i 50 lat życia - kobieta albo stał się inwalidą.

Za każdy rok okresów, o których mowa w ust. 1, doliczanych do wysługi emerytalnej w myśl ust. 1-3, emeryturę obliczoną na podstawie art. 15 zwiększa się o 1,3% podstawy jej wymiaru (ust. 4).

Zgodnie natomiast z art. 6 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29.04.2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. U. UE L z dnia 30 kwietnia 2004 r.), o ile rozporządzenie nie stanowi inaczej, właściwa instytucja Państwa Członkowskiego, której ustawodawstwo uzależnia:

- nabycie, zachowanie, przysługiwanie lub odzyskanie prawa do świadczeń,

- objęcie przez ustawodawstwo lub

- dostęp do lub zwolnienie z ubezpieczenia obowiązkowego, fakultatywnego kontynuowanego lub dobrowolnego,

od spełnienia okresów ubezpieczenia, zatrudnienia, pracy na własny rachunek lub zamieszkania, bierze pod uwagę w niezbędnym zakresie okresy ubezpieczenia, zatrudnienia, pracy na własny rachunek lub zamieszkania spełnione na podstawie ustawodawstwa każdego innego Państwa Członkowskiego, tak jakby były to okresy spełnione na podstawie stosowanego przez nie ustawodawstwa.

Sąd nie podziela argumentacji pozwanego organu, opartej na założeniu, że pod pojęciem specjalnego systemu dla urzędników służby cywilnej należy rozumieć każdy system zabezpieczenia społecznego odrębny od systemu powszechnego, do którego należą pracownicy, stworzony dla szczególnej kategorii osób.

Wnioskodawca jako żołnierz zawodowy nie jest urzędnikiem służby cywilnej w rozumieniu przepisów ww. rozporządzenia, zgodnie z którym określenie „urzędnik służby cywilnej” oznacza osobę uważaną za taką lub traktowaną jako taką przez Państwo Członkowskie, któremu podlega zatrudniająca go administracja (art. 1 lit. d), a określenie „system specjalny dla urzędników służby cywilnej” oznacza każdy system zabezpieczenia społecznego, który jest różny od ogólnego systemu zabezpieczenia społecznego, mającego zastosowanie do osób zatrudnionych w zainteresowanym Państwie Członkowskim, i któremu podlegają wszyscy urzędnicy służby cywilnej lub pewne grupy takich urzędników (art. 1 lit. e).

Niniejszy Sąd w pełni aprobuje stanowisko Sądu Apelacyjnego w Katowicach (wyrok z dnia 26.04.2012 r., sygn. akt III AUa 2139/11, Biul.SAKa 2013/1/34 -35), który biorąc pod uwagę brzmienie przepisów art. 60 (odsyłającego do art. 6 , 50, 51 ust. 3 i 59, które wymienia organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie), art. 6 i art. 1 lit. d rozporządzenia, wypowiedział się następująco: kierując się regułami wykładni funkcjonalnej uznać należy, że system szczególny dla urzędników służby cywilnej odnosi się tylko do urzędników, którzy są zatrudnieni w administracji podlegającej państwu członkowskiemu i są uważani za urzędnika służby cywilnej przez prawo państwa członkowskiego

Wnioskodawca jako żołnierz zawodowy nie kwalifikuje się do szczególnego systemu dla urzędników służby cywilnej. Fakt, iż wojskowy system emerytalny nie zalicza się do powszechnego systemu emerytalnego, nie może oznaczać, że należy zaliczyć go do systemu szczególnego dla urzędników służby cywilnej.

Do emerytury pobieranej przez wnioskodawcę, a więc emerytury wojskowej, wbrew stanowisku pozwanego, znajduje pełne zastosowanie opisana w art. 6 rozporządzenia zasada prawa unijnego o sumowaniu okresów.

Należy ponadto wskazać, że rozporządzenie nr 883/20 opiera się m.in. na zasadzie równego traktowania na podstawie różnych ustawodawstw krajowych, zasadzie sumowania okresów zatrudnienia, zamieszkania, ubezpieczenia czy zasadzie równego traktowania świadczeń, dochodu i okoliczności lub zdarzeń – art. 5 rozporządzenia (por. G. Uścińska, Zabezpieczenie społeczne osób korzystających z prawa do przemieszczania się w Unii Europejskiej, LEX 2013).

Odmowa zaliczenia okresu pracy wykonywanej przez wnioskodawcę za granicą w spornym okresie kłóci się z celami wprowadzenia w życie przepisów ww. rozporządzenia i duchem jego postanowień. Koordynacja systemów zabezpieczenia społecznego zmierza bowiem m.in. do zagwarantowania równego traktowania zainteresowanych osób na podstawie różnych ustawodawstw krajowych (pkt 5 preambuły rozporządzenia), a także przyjęcia i rozwijania zasady równego traktowania świadczeń, dochodu i okoliczności (pkt 9).

Mając powyższe na względzie, na podstawie art. 477 14 § 2 k.p.c., orzeczono jak w sentencji wyroku.