Wyrok SR w Strzelcach Opolskich z 25 marca 2013 r. w sprawie o zapłatę.

Sygn. akt I C 708/12 „upr”

WYROK

Dnia 25 marca 2013r.

Sąd Rejonowy w Strzelcach Opolskich Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodnicząca: Sędzia Sądu Rejonowego Piotr Stanisławiszyn

Protokolant: st. sekr. sąd. Edyta Kukuczka

Po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2013r. w Strzelcach Opolskich

sprawy z powództwa (...) Bank S.A. w W.

przeciwko P. P.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego P. P. na rzecz powoda (...) Bank S.A. w W. kwotę 3.945,83zł (trzy tysiące dziewięćset czterdzieści pięć złotych 83/100) z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od kwoty 2.411,01zł (dwa tysiące czterysta jedenaście złotych 01/100) od dnia 11 czerwca 2012r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego P. P. na rzecz powoda (...) Bank S.A. w W. kwotę 50zł (pięćdziesiąt złotych) tytułem opłaty sądowej, kwotę 600zł (sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, kwotę 17 zł (siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Sygn. akt I C 708/12 upr

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank S.A. z siedzibą w W. pozwem wniesionym w dniu 24 czerwca 2012 r. wniósł o zasądzenie od pozwanego P. P. kwoty 3.945,83 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP liczonymi od kwoty 2.411,01 zł od dnia 11.06.2012 r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż zobowiązanie pozwanego powstało w wyniku nieterminowej realizacji zobowiązań wynikających z czynności bankowej – umowy pożyczki gotówkowej z dnia 07.01.2008 r. Wobec nie wywiązywania się pozwanego z zobowiązań w terminie powód wystawił wyciąg z ksiąg bankowych, a uprzednio skutecznie wypowiedział umowę i postawił pożyczkę w stan wymagalności. Pozwany, pomimo wezwania do dobrowolnego zaspokojenia wymagalnego roszczenia, nie spełnił swojego zobowiązania i zadłużenie nie zostało uregulowane.

W dniu 03 lipca 2012 r. Sąd wydał nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu nakazowym, w którym nakazał pozwanemu, aby zapłacił żądaną powodowi kwotę zawartą w pozwie w całości wraz z odsetkami.

Od powyższego nakazu zapłaty pełnomocnik pozwanego wniósł sprzeciw, domagając się uchylenia nakazu zapłaty i oddalenia powództwa w całości. W uzasadnieniu pozwany podniósł następujące zarzuty:

1)  wierzytelność powoda nie istnieje i nigdy nie powstała,

2)  przedawnienie wierzytelności objętej żądaniem pozwu,

3)  brak prawidłowego wskazania przez powoda wartości przedmiotu sporu,

4)  brak prawidłowego ustalenia kosztów zastępstwa procesowego,

5)  brak prawidłowego naliczenia wysokości odsetek w tym odsetek umownych oraz wysokości kosztów i prowizji,

6)  brak legitymacji czynnej po stronie powoda,

7)  między stronami nie doszło do skutecznego zawarcia umowy, a powód nie przekazał na rzecz pozwanego kwoty objętej żądaniem pozwu ani jakichkolwiek innych środków pieniężnych,

W odpowiedzi na sprzeciw z dnia 20.02.2013 r. pełnomocnik powoda podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie i wskazał, iż argumenty podniesione przez pozowanego są nietrafne i chybione. Wskazał, iż z dokumentów będących w posiadaniu powoda wynika bezspornie, iż do zawarcia umowy w formie pisemnej skutecznie doszło a następnie uruchomiono i przekazano środki pieniężne zgodnie z postanowieniami umowy, co pozwany własnoręcznie potwierdził. Te argumenty wsparto załącznikami. Pełnomocnik powoda podkreślił, iż pozwany dokonywał spłat zgodnie z postanowieniami umowy do dnia 24.07.2009 r., a dopiero później zaniechał dalszych spłat popadając w opóźnienie. Wskutek braku dalszych spłat doszło do skutecznego wypowiedzenia umowy przez powoda w dniu 02.12.2009 r. z zachowaniem ustawowego terminu i po doręczeniu w dniu 21.12.2009 r. treści oświadczenia. W efekcie tego kredyt został postawiony w stan wymagalności. Zdaniem pełnomocnika powoda w świetle poczynionych ustaleń chybiony jest zarzut przedawnienia, podobnie w świetle postanowień umowy należy oceniać zarzuty dotyczące sposobu i wysokości dochodzonych w pozwie odsetek.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 07.01.2008 r. powód zawarł z pozwanym na piśmie umowę o pożyczkę gotówkową na kwotę 8.491,18 zł na okres 2 lat, a po potrąceniu kosztów w postaci opłat i prowizji pozwany przekazał do dyspozycji powodowi kwotę 7.497,71 zł. Strony w umowie zawarły sposób obliczania odsetek wedle zmiennej stopy procentowej, której wysokość doprecyzowano w §4 umowy z uwzględnieniem art. 359 §2 1 kc. W umowie zawarto także klauzulę na wypadek opóźnienia w terminowym regulowaniu rat pożyczek (§6 umowy). Po zawarciu umowy powód przekazał środki pieniężne zgodnie z dyspozycją pozwanego.

Dowód:

umowa pożyczki k. 18 – 20

dyspozycja uruchomienia pożyczki k. 21

kopia potwierdzenia odbioru wypowiedzenia umowy k. 23

postanowienie KRS k. 27 – 30

harmonogram spłat k. 43 -46

Pozwany dokonywał spłat zgodnie z postanowieniami umowy i harmonogramem spłat do dnia 24.07.2009 r. Wskutek braku dalszych spłat doszło do skutecznego wypowiedzenia umowy przez powoda w dniu 02.12.2009 r. z zachowaniem ustawowego terminu. Po doręczeniu w dniu 21.12.2009 r. oświadczenia powoda kredyt został postawiony w stan wymagalności. Bank w dniu 10.06.2012 r. wystawił wyciąg z ksiąg bankowych w którym wykazano kwoty 2.411,01 zł tytułem wymagalnej niespłaconej należności głównej oraz kwotę 127,34 zł tytułem odsetek umownych, kwotę 1.372,48 zł tytułem odsetek za opóźnienie oraz kwotę 35 zł tytułem opłat w oparciu o postanowienia umowy. Według stanu na dzień 10.06.2012 r. całkowite zadłużenie pozwanego z tytułu umowy wynosiło 3.945,83 zł.

Dowód:

umowa pożyczki k. 18 – 20

dyspozycja uruchomienia pożyczki k. 21

wypowiedzenie umowy k. 22

kopia potwierdzenia odbioru wypowiedzenia umowy k. 23

wyciąg z ksiąg bankowych k. 24

harmonogram spłat k. 43 -46

Pomimo wezwań do spłaty zobowiązania z tytułu umowy pożyczki pozwany nie dokonał dalszych spłat ani nie ustosunkował się do wysyłanych przez powoda przesądowych wezwań do zapłaty.

Dowód:

wypowiedzenie umowy k. 22

wyciąg z ksiąg bankowych k. 24

wezwania przesądowe k. 25

(...) Bank S.A. w W. jest następcą prawnym (...) Bank S.A. w K. działając w ramach (...) S.A.

Dowód:

postanowienie KRS k. 27 – 30

Sąd zważył, co następuje

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w całości.

W pierwszej kolejności należy odnieść się do najdalej idącego zarzutu pozwanego, czyli zakwestionowania skutecznego zawarcia między stronami umowy. W świetle zgromadzonego materiału i poczynionych ustaleń bezspornym jest, iż to pozwany nie tylko skutecznie zawarł umowę pożyczki, ale nadto w pierwszych okresie wywiązywał się z jej postanowień dokonując jej spłat na rzecz powoda zgodnie z harmonogramem. Tym samym poodnoszone następnie zarzuty, iż nie doszło do zawarcia umowy i wierzytelność powoda nie istnieje i nigdy nie powstała a także między stronami nie doszło do skutecznego zawarcia umowy, a powód nie przekazał na rzecz pozwanego kwoty objętej żądaniem pozwu ani jakichkolwiek innych środków pieniężnych jest sprzeczna ze zgromadzonym materiałem dowodowym. Potwierdza, to zdaniem Sądu nie tylko przedłożona kopia umowy i dyspozycja uruchomienia pożyczki pod którą podpis złożył pozwany, co nie zostało w żaden sposób zakwestionowane pozwany, ale nadto potwierdzają to także wyciągi z ksiąg bankowych w trybie art. 95 prawa bankowego.

Równie nietrafnym jest kolejny zarzut pozwanego dotyczący przedawnienia wierzytelności objętej żądaniem pozwu. Warto wskazać, iż doszło do skutecznego wypowiedzenia umowy przez powoda z zachowaniem terminu wypowiedzenia i skutecznego doręczenia pozwanemu oświadczenia woli powoda. Przy zachowaniu ww. terminów okres przedawnienia mógł najwcześniej rozpocząć bieg od dnia 20 stycznia 2010 r., a mając na uwadze iż pozew został skutecznie wniesiony w dniu 14.06.2012 r. zatem nie może być mowy o zastosowaniu do przedmiotowej wierzytelności art. 118 kc w zakresie instytucji przedawnienia, w tym przypadku wynoszącą okres 3 lat.

Kolejnym zarzutem podnoszonym przez pozwanego był brak legitymacji procesowej po stronie powoda, co także zostało przez powoda wykazane. W aktach znajduje sie bowiem odpis postanowienia KRS wskazującym na następstwo prawne (...) Bank S.A. w W. po (...) Bank S.A. w K..

Także dalej idące zarzuty podnoszone przez pozwanego pozostają w zupełnej sprzeczności z ustaleniami poczynionymi przez Sąd. W szczególności powód prawidłowo wskazał oraz wykazał wartość przedmiotu sporu wykazując elementy składające na wartość dochodzona w pozwie. Nie budzi także wątpliwości Sądu prawidłowość naliczanych odsetek dochodzonych w pozwie tak, co do okresów jak i ich wysokości. W szczególności z wyciągu z ksiąg bankowych na dzień 10.06.2012 r. wynika nie tylko kwota główna, która nie została zapłacona przez pozwanego, ale dokładnie określenie wysokości i dat od jakich były naliczane odsetki umowne (kwota 127,34 zł), skapitalizowane odsetki za opóźnienie (kwota 1.372,48 zł) które to odsetki były wyliczane wedle postanowień umownych które pozwany zaakceptował (vide § 6 umowy). Nie naruszają one nadto art. 359 §2 1 kc. Warto przypomnieć, iż zgodnie z art. 481 §1 i 2 kc, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jak wyżej wskazano, objęte żądaniem pozwu roszczenie stało się wymagalne, a powód wskazał w pozwie, iż domaga się zasądzenia odsetek umownych od dnia 11 czerwca 2012 r. Mając zatem na uwadze dyspozycję art. 321 § 1 kpc Sąd zasądził odsetki za opóźnienie od ww. daty.

Dodatkowe koszty w wysokości 35 zł tytułem opłat także wynikają z postanowień umowy i zostały prawidłowe dookreślone i udowodnione przez powoda.

Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd orzekł, jak w pkt I wyroku.

Mając na uwadze, że powód skutecznie wykazał zasadność całości roszczeń dochodzonych w pozwie, Sąd obciążył pozwanego kosztami procesu w pełnej wysokości, kierując się dyspozycją art. 98 kpc. Na zasądzone koszty procesu składają się: opłata od pozwu w kwocie 50 zł, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 600 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł. Także w tym zakresie podnoszone przez pozwanego zarzuty pozostają jedynie polemiką z normami ius cogens zawartymi w aktach normatywnych.