Postanowienie SO w Zielonej Górze z 17 lutego 2014 r. w sprawie o odszkodowanie.

Sygn. akt IV Pa 143/13

POSTANOWIENIE

Dnia 17 lutego 2014r.

Sąd Okręgowy Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Zielonej Górze

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SO Hanna Rawska

Sędziowie : Sędzia SO Robert Macholak

Sędzia SO Roman Walewski

po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2014r. w Zielonej Górze

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa P. G.

przeciwko E. Sp z o.o. P.

o odszkodowanie

w przedmiocie zażalenia pozwanego na postanowienie zawarte w punkcie II wyroku Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 20.12.2013r. sygn. akt.IV Pa 143/13

postanawia:

oddalić zażalenie

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 20.12.2013r. Sąd Okręgowy w Zielonej Górze po rozpoznaniu apelacji pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego w Nowej Soli z dnia 17.09.2013r. ( sygn.akt. IV P 153/13) zmienił zaskarżony wyrok w całości w ten sposób, że oddalił powództwo i zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 150 zł tytułem zwrotu kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje ( sygn.IV Pa 143/13 ).

W uzasadnieniu Sąd Okręgowy w Zielonej Górze podał, że o kosztach postępowania orzeczono na podstawie art.98 kpc.

Pozwany wniósł zażalenie na postanowienie w przedmiocie zwrotu kosztów procesu zawarte w wyroku Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z dnia 20.12.2013r. zaskarżając je w całości i wniósł o jego zmianę poprzez zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kwoty 1397 zł tytułem zwrotu kosztów procesu w tym kwoty 1350 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje, obciążenie powoda kosztami postępowania zażaleniowego z uwzględnieniem kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych i rozpoznanie sprawy przez Sąd Okręgowy w Zielonej Górze w innym składzie na podstawie art.394 2 § 1 kpc.

Pozwany zarzucił naruszenie § 11 ust.1 pkt 2 oraz § 12 ust.1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2012r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, a także art.98 kpc poprzez przyjęcie, że zasadzona kwota 150 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego odpowiada wysokością stawek określonym z powołanym rozporządzeniu jak również obejmuje wszystkie poniesione przez pozwanego koszty procesu.

W uzasadnieniu zażalenia pozwany wywiódł., że zgodnie z § 11 ust.1 pkt 2 wskazanego rozporządzeniu stawka minimalna za prowadzenie spraw z zakresu prawa pracy o wynagrodzenie za pracę lub odszkodowanie inne niż wymienione w pkt 4 wynosi 75 % stawki obliczonej na podstawie § 6 od wartości wynagrodzenia lub odszkodowania będącego przedmiotem sprawy. Skoro zatem w myśl § 6 stawka minimalna przy wartości przedmiotu sporu powyżej 5.000 zł do 10.000 zł wynosi 1200 zł a 75% z tej kwoty wynosi 900 zł.

Sąd II instancji rozpoznając apelację pozwanego i rozstrzygając o kosztach procesu winien zasądzić od powoda na rzecz pozwanego m. in. kwotę 900 zł.

Stosownie natomiast do § 12 ust.1 rozporządzenia o którym mowa powyżej, stawka minimalna za prowadzenie sprawy w postępowaniu apelacyjnym przed sądem okręgowym wynosi 50% stawki minimalnej, a jeżeli w pierwszej instancji niż prowadził sprawy ten sam radca prawny – 75% stawki minimalnej, w obu wypadkach nie mniej niż 60 zł. Z przytoczonego przepisu jednoznacznie wynika, ze Sąd winien zasądzić od powoda na rzecz pozwanego kwotę 450 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

Biorąc pod uwagę powyższe w pełni uzasadnione jest przyjęcie, że wydając wyrok w niniejszej sprawie Sąd II instancji winien zasądzić od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1.350 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje.

Do kosztów procesu poniesionych przez pozwanego w postępowaniu przed sądem I i II instancji należy natomiast zaliczyć uiszczoną opłatę sadową od apelacji w kwocie 30 zł oraz opłatę skarbową od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł. Tym samym pozwanemu należy się zwrot kosztów procesu w łącznej kwocie 47 zł. Nie ulega bowiem najmniejszej wątpliwości, że powód jest stroną przegrywającą sprawę w rozumieniu przepisów art.98 § 1 KPC w związku z czym to na powodzie ciąży obowiązek zwrotu pozwanemu niezbędnych kosztów do celowego dochodzenia praw i celowej obrony- tym bardziej, że pozwany złożył stosowny wniosek w tym zakresie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie pozwanego nie jest zasadne.

W przedmiotowej sprawie powód dochodził od pozwanego odszkodowania z tytułu nieuzasadnionego wypowiedzenia umowy .

Zgodnie z § 11 ust.1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu ( t.j. .Dz.U. z 2013r. poz.490) stawka minimalna za prowadzenie sprawy o uznanie wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne, bądź przywrócenie do pracy wynosi 60 zł,

Natomiast według § 12 ust.1 pkt 1 w/w rozporządzenia stawka minimalna za prowadzenie sprawy w postępowaniu apelacyjnym przed sądem okręgowym wynosi 50% stawki minimalnej ( jeżeli ten sam radca prawny prowadził sprawę w pierwszej instancji ) nie mniej niż 60 zł.

Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 9.06.2010r. ( II PZ 20/10 LEX nr 621336) stwierdził, że stawka minimalna opłat za czynności adwokata lub radcy prawnego powinna być taka sama zarówno w sprawie o uznanie wypowiedzenia za bezskuteczne ( o przywrócenie do pracy ) , jak i w sprawie o odszkodowanie z tytułu nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę przez pracodawcę albo z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania przez pracodawcę umowy bez wypowiedzenia. W każdej z tych spraw rodzaj i stopień zawiłości sprawy oraz wymagany i niezbędny nakład pracy pełnomocnika jest taki sam niezależnie od wybranego przez pracownika lub uwzględnionego przez sąd pracy z urzędu alternatywnego roszczenia.

W uzasadnieniu swojego stanowiska ,Sąd Najwyższy wskazał, że roszczenie o uznanie wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne ( a po rozwiązaniu umowy o pracę – o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach art. 45 §1 kp ) lub o przywrócenie do pracy w razie rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia ( art. 56 § 1 kp ) oraz roszczenie o odszkodowanie ( art.45 § 1 kp i art. 56 § 1 kp ) są nie tylko alternatywne ale także ekwiwalentne. Roszczenie o odszkodowanie jest substytutem roszczenia o uznanie wypowiedzenia za bezskuteczne lub o przywrócenie do pracy. W taki sposób traktuje je prawo materialne. ( Kodeks pracy) pozwalając nie tylko pracownikowi na dokonanie swobodnego wyboru miedzy nim, ale także sądowi na orzeczenie o żądaniu ekwiwalentnym w stosunku do wybranego przez pracownika nawet wbrew jego woli i zgłoszonemu oraz popieranemu przez niego roszczeniu ( art.45 § 2 kp i art.,56 § 2 kp oraz art.264 § 1 i 2 kp ). Podobnie traktuje te roszczenia prawo procesowe ( art.477 1 § 2 kpc ).Przy rozpoznawaniu i rozstrzyganiu sprawy o uznanie wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne (o przywrócenie do pracy ) lub odszkodowanie, podstawy prawne roszczeń są takie same ( zastosowanie znajdują te same przepisy kodeksu pracy) przesłanki materialno prawne są identyczne ( rozwiązanie umowy o pracę jest niezgodne z prawem lub nieuzasadnione ) ustalenia wymagają te same okoliczności faktyczne, a wysokość odszkodowania

( odpowiednio zryczałtowana – art.47 1 kp i art., 58 kp ) nie jest istotą takiego procesu i na ogół nie jest przedmiotem sporu. Również formuła odwołania od wypowiedzenia ( art.44 kp i art.,264 § 1 kp ) sprawia, że odwołanie dotyczy w takim samym stopniu uznania wypowiedzenia za bezskuteczne, jak i odszkodowania. Jest to zatem ten sam rodzaj sprawy sprowadzający się w istocie do tego samego niezależnie od zgłoszonego przez pracownika żądania. Z tej przyczyny wynagrodzenie pełnomocnika powinno być ustalone według tych samych zasad ( na tej samej podstawie) – albo w obu przypadkach jako pochodna stawki minimalnej, odniesionej do wartości przedmiotu sprawy, albo w obu przypadkach jako pochodna zryczałtowanej stałej kwoty stawki minimalnej.

Jeżeli pracownik dokonał wyboru jednego z przysługujących mu alternatywnie roszczeń, a roszczenie to okaże się nieuzasadnione, sąd pracy może z urzędu uwzględnić inne roszczenie alternatywne. Ta możliwość działania przez sąd pracy z urzędu, wbrew woli pracownika, jest podstawowym argumentem przemawiającym za tym, aby przy zasądzeniu zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w sprawie toczącej się na skutek odwołania pracownika od wypowiedzenia umowy o pracę wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika było określane według tych samych zasad ( na tej samej podstawie ) niezależnie od wyboru żądania przysługującego pracownikowi i niezależnie od tego, które z przysługujących alternatywnie roszczeń uwzględni sąd pracy. Inaczej mówiąc, stawka minimalna opłat za czynności adwokata lub radcy prawnego, powinna być taka sama zarówno w sprawie o uznanie wypowiedzenia za bezskuteczne ( o przywrócenie do pracy) jak i w sprawie o odszkodowanie z tytułu nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę przez pracodawcę albo z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania przez pracodawcę umowy o pracę bez wypowiedzenia. W każdej z tych spraw rodzaj i stopień zawiłości sprawy oraz wymagany i niezbędny nakład pracy pełnomocnika jest taki sam, niezależnie od wybranego przez pracownika lub uwzględnionego przez sąd pracy z urzędu alternatywnego roszczenia.

Pomimo, że z brzmienia interpretowanych przepisów ( § 11 ust.1 pkt 1 i § 11 ust.1 pkt 2 rozporządzenia ) wynika rozdzielność i zakres przedmiotowej regulacji w § 11 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia określone zostały stawki minimalne opłaty prowadzenie spraw o „nawiązanie umowy o pracę, uznanie wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne, przywrócenie do pracy lub ustalenie sposobu ustania stosunku pracy”. Od kategorii spraw z zakresu prawa pracy określonych w § 11 ust.1 pkt 1 rozporządzenia z 28 września 2002r.w odrębnych uregulowaniach, zostały wyłączone sprawy o wynagrodzenie za pracę i sprawy o odszkodowanie. Sprawa taka jak ta nie może zostać zaliczona do kategorii spraw z § 11 ust.1 pkt 2 rozporządzenia o wynagrodzenie za pracę lub odszkodowanie inne niż wymienione w pkt 4.

Tym samym Sąd Najwyższy potwierdził stanowisko wyrażone w uchwale Sądu Najwyższego z 7.08.2002r. ( sygn. III PZP 15/02 OSNP 2003r., nr 12 poz.285), w której stwierdził, że w sprawie toczącej się na skutek odwołania od wypowiedzenia umowy o pracę należy przyjmować jednakową podstawę do zasądzenia kosztów zastępstwa procesowego, niezależnie od wyboru żądania

Także w postanowieniu z dnia 28.06.2012r. ( sygn. II PZ 12/12. LEX nr 1235832 ) Sąd Najwyższy stwierdził, że w sprawie o odszkodowanie, którego pracownik dochodzi na podstawie art.45 k.p. zastosowanie ma stawka z § 11 ust.1 pkt 1, nie natomiast z pkt 2 rozporządzenia z 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.

Sąd Okręgowy w przedmiotowej sprawie w pełni podziela powyższy pogląd Sądu Najwyższego.

Zasądzona w pkt III wyroku Sądu Okręgowego kwota 150 zł od powoda na rzecz pozwanego obejmuje 120 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje ( czyli 60 zł za I instancję i 60 zł za II instancję ) oraz 30 zł tytułem zwrotu opłaty od apelacji.

Zasądzona kwota tytułem kosztów zastępstwa procesowego jest zgodna z § 11 ust.1 pkt 1 i § 12 ust.1 pkt 1 w/w rozporządzenia z 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( … ).

Mając powyższe na uwadze, zażalenie pozwanego jest niezasadne i na podstawie art.397 § 2 kpc w związku z art.385 kpc i art.394 2 § 1 kpc oddalono zażalenie.