Wyrok SA we Wrocławiu z 4 lipca 2019 r. w sprawie o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy.

UZASADNIENIE

Skazany R. S. s. S. dnia 10 czerwca 2019r. złożył skargę na przewlekłość postępowania w sprawie Sądu Okręgowego we Wrocławiu o sygn. akt: V Kow-el – 535/19 z wniosku tego skazanego o udzielenie zgody na odbywanie kary w systemie dozoru elektronicznego. 24 czerwca 2019r. sprawa ta wpłynęła do Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu.

Skarżący zarzucił, że przez swoją opieszałość w rozpoznaniu sprawy, Sąd Okręgowy we Wrocławiu nie rozpoznał jego wniosku o udzielenia zgody na odbywanie kary w systemie dozoru elektronicznego, złożonego 4 marca 2019r, co, już przez kilka miesięcy, pozbawiło go możliwości skorzystania z odbycia kary pozbawienia wolności w tym systemie. Sąd Okręgowy nie zachował odpowiednich terminów procesowych, ponieważ wyznaczono mu terminu pierwszego posiedzenia w sprawie dopiero 30.05.2019r., a sprawa nadal nie została rozpoznana..

Skarżący domagał się stwierdzenia przewlekłości postępowania wykonawczego.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (tekst jednolity: Dz.U. z 2018r. poz. 75), stanowi, iż strona może wnieść skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiło naruszenie jej prawa do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, jeżeli postępowanie zmierzające do wydania rozstrzygnięcia kończącego postępowanie w sprawie trwa dłużej niż to konieczne dla wyjaśnienia istotnych okoliczności faktycznych i prawnych albo dłużej niż to konieczne do załatwienia sprawy egzekucyjnej lub innej dotyczącej wykonania orzeczenia sądowego (przewlekłość postępowania).

Odstępstwo od tej zasady zawarte jest jednak w przepisie art. 2 ust. 1b cytowanej ustawy gdzie, jednoznacznie stwierdzono, że przywołanego przepisu art. 2 ust. 1 tej ustawy nie stosuje się w sprawach, o których mowa w art. 1 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 665, 666, 768, 1452 i 2217), chyba że dotyczą one obowiązku naprawienia szkody, zadośćuczynienia za doznaną krzywdę lub nawiązki orzeczonej na rzecz pokrzywdzonego.

Wobec tak brzmiących przepisów, uregulowań dotyczących skargi na przewlekłość postępowania nie stosuje się do wszelkich spraw prowadzonych na podstawie Kodeksu karnego wykonawczego, w tym także spraw o udzielenia zgody na odbywanie kary w systemie dozoru elektronicznego, o co wnosił skarżący R. S., bowiem nie dotyczy ona obowiązku naprawienia szkody, zadośćuczynienia za doznaną krzywdę lub nawiązki orzeczonej na rzecz pokrzywdzonego.

W sprawach skargi na przewlekłość dotyczącej postępowania karnego stosuje się odpowiednio przepisy procedury karnej. Zgodnie z treścią art. 429 § 1 in fine k.p.k. środek, który jest niedopuszczalny powinien spotkać się z odmową przyjęcia przez prezesa sądu, do którego ją złożono. Jednak w niniejszej sprawie został on przyjęty, a zatem w oparciu o przepis art. 430 § 1 k.p.k. sąd skargę skazanego R. S. pozostawił go bez rozpoznania.

Na podstawie art. 623 § 1 k.p.k. w zw. z art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (tekst jednolity: Dz.U. z 2016r. poz. 1256) zwolniono skazanego R. S. od obowiązku uiszczenia stałej opłaty w wysokości 200 zł, przewidzianej w art. 17 ust. 1 cyt. wyżej ustawy, gdyż ze względu na jego sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów wyłożenie jej byłoby dla niego zbyt uciążliwe.

Mając powyższe na względzie, postanowiono jak na wstępie.

SSA Stanisław RączkowskiSSA Agata RegulskaSSA Zdzisław Pachowicz