Wyrok SA we Wrocławiu z 5 grudnia 2013 r. w sprawie o odszkodowanie za niesłuszne skazanie.

Teza Zgodnie z tym przepisem oskarżonemu, który w wyniku wznowienia postępowania lub kasacji został uniewinniony lub skazany na łagodniejszą karę, służy od Skarbu Państwa odszkodowanie za poniesioną szkodę oraz zadośćuczynienie za doznaną krzywdę, wynikłe z wykonania względem niego w całości lub części kary, której nie powinien był ponieść.
Data orzeczenia 5 grudnia 2013
Data uprawomocnienia 5 grudnia 2013
Sąd Sąd Apelacyjny we Wrocławiu II Wydział Karny
Przewodniczący Stanisław Rączkowski
Tagi Odszkodowanie za niesłuszne skazanie tymczasowe aresztowanie lub zatrzymanie
Podstawa Prawna 552kpk

Rozstrzygnięcie
Sąd

Sygn. akt II AKa 382/13


WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 grudnia 2013 r.


Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w II Wydziale Karnym w składzie:


Przewodniczący:


SSA Stanisław Rączkowski (spr.)


Sędziowie:


SSA Robert Wróblewski


SSO del. Klara Łukaszewska


Protokolant:


Beata Sienica


przy udziale Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej Beaty Lorenc - Kociubińskiej


po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2013 r.


sprawy R. P.


wnioskodawcy o odszkodowanie i zadośćuczynienie za niesłuszne skazanie w sprawie Sądu Rejonowego w Legnicy, sygn. II K 579/06


z powodu apelacji wniesionej przez wnioskodawcę


od wyroku Sądu Okręgowego w Legnicy


z dnia 12 września 2013 r. sygn. akt III Ko 32/13


I. uchyla zaskarżony wyrok i na podstawie art. 17 §1 pkt 7 k.p.k. w zw. z art. 439 §1pkt 8 k.p.k. umarza postępowanie,


II. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. K. 120 złotych tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu wnioskodawcy przed sądem odwoławczym oraz 27,60 tytułem zwrotu VAT,


III. stwierdza, iż wydatki za postępowanie odwoławcze ponosi Skarb Państwa.


UZASADNIENIE


R. P. skierował do Sądu Okręgowego w Warszawie pozew przeciwko Skarbowi Państwa o odszkodowanie i zadośćuczynienie. Pozew wpłynął do tego sądu 31 sierpnia 2011 r. Z treści uzasadnienia pozwu wynika, iż R. P. swoje roszczenia wywodzi z niesłusznego skazania przez Sąd Rejonowy w Legnicy w sprawie II K 579/06/ k. 7-10/. R. P. wymienił podmioty reprezentujące Skarb Państwa oraz prokuratora go oskarżającego i sędziów : Sądu Rejonowego w Legnicy oraz Sądu Okręgowego w Legnicy, którzy brali udział w wydaniu wyroku Sądu Rejonowego w Legnicy o sygn. akt II K 579/06 oraz Sądu Okręgowego w Legnicy o sygn. IV Ka 198/08/ k. 12-16/.


Postanowieniem z dnia 9 stycznia 2013 r.- sygn. XVIII Ko 307/12 - Sąd Okręgowy w Warszawie w XVIII Wydziale Karnym stwierdził swą niewłaściwość miejscową do rozpoznania sprawy w przedmiocie wniosku R. P. o odszkodowanie za niesłuszne skazanie i sprawę w tym zakresie przekazał Sądowi Okręgowemu w Legnicy/ k. 50/. W uzasadnieniu swego postanowienia sąd odwołał się do treści art. 554 §1k.p.k., w myśl którego to przepisu żądanie odszkodowania za niesłuszne skazanie należy zgłosić w sądzie okręgowym, w którego okręgu wydano orzeczenie w pierwszej instancji/ k. 52/.


Na powyższe postanowienie zażalenie złożył R. P./ k. 57/. Sąd Apelacyjny w Warszawie utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie/ k. 65/.


Na rozprawie przed Sądem Okręgowym w Legnicy w dniu 12 września 2013 r. wnioskodawca sprecyzował, iż domaga się odszkodowania w kwocie 50 000 zł oraz zadośćuczynienia w kwocie 200 000 zł. Jednocześnie wnioskodawca podał, iż pozew oraz wcześniej złożony wniosek dotyczą tego samego wyroku Sądu Rejonowego w Legnicy o sygn. akt II K 579/06 i niesłusznego skazania tym wyrokiem.


Sąd Okręgowy w Legnicy wyrokiem z dnia 12 września 2013 r. o sygn. akt III Ko 32/13 oddalił żądanie wnioskodawcy R. P.. Od Skarbu Państwa sąd zasądził na rzecz adw. P. K. kwotę 144 zł powiększoną o 23% VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej wnioskodawcy z urzędu. Sąd stwierdził, iż koszty postępowania ponosi Skarb Państwa.


Powyższy wyrok w części oddalającej żądanie zaskarżył pełnomocnik wnioskodawcy. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, a to naruszenie przepisu art. 17 §1 pkt 7 k.p.k. przez bezzasadne przyjęcie, iż istnieje przeszkoda formalna do prowadzenia postępowania w niniejszej sprawie z uwagi na tożsamość przedmiotu postępowania w sprawach już prawomocnie zakończonych przez Sąd Okręgowy w Legnicy o sygn. akt III Ko 257/08 oraz III Ko 32/12.


Stawiając powyższy zarzut pełnomocnik wnioskodawcy wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.


Wnioskodawca skierował do sądu pismo zatytułowane „apelacja”. Wniósł o „ uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania celem rozpoznania istoty sprawy i przeprowadzenie postępowania dowodowego i uchylenie wyroku z powodu bezwzględnych przyczyn odwoławczych – art. 439 k.p.k.”.


Sąd Apelacyjny zważył:


Apelacja jest bezzasadna. Sąd pierwszej instancji prawidłowo ocenił, iż zachodzi negatywna przesłanka procesowa, o której mowa w art. 17 §1pkt 7 k.p.k. Apelacja pełnomocnika wnioskodawcy oraz „apelacja” osobista wnioskodawcy nie zawierają żadnych argumentów, które podważałyby ocenę sądu pierwszej instancji.


R. P. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Legnicy z dnia 24 stycznia 2008 r. o sygn. akt IIK 579/06 za czyn z art. 164 §2k.k. w zw. z art. 31 §2k.k. oraz za czyn z art. 270 §1k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 31 §2k.k. na karę łączną roku i dwóch miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary na okres próby trzech lat/ k. 131-132/. Sąd Okręgowy w Legnicy po rozpoznaniu apelacji R. P. i jego obrońcy, wyrokiem z dnia 28 sierpnia 2008 r. o sygn. akt IVK 198/09, utrzymał w mocy zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w Legnicy/ k. 147/. Oba wyroki zostały uchylone a sprawa przekazana do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Legnicy po rozpoznaniu kasacji wniesionej przez obrońcę R. P.. Sąd Najwyższy uchylił wyroki ze względów formalnych, a mianowicie obrazę art. 439 §1 pkt 11 k.p.k. Oskarżony nie był obecny na rozprawie w dniu 19 września 2007 r. Sąd kontynuował postępowanie korzystając z uprawnień art. 376 §2k.p.k. W pisemnym uzasadnieniu swego wyroku Sąd Najwyższy wskazał, iż sąd nie miał wiedzy, że R. P. 18 września 2007 r. został zatrzymany przez Policję, osadzony w Areszcie Śledczym w O., a następnie przetransportowany do szpitala psychiatrycznego na obserwację do sprawy toczącej się przed Sądem Rejonowym w Gnieźnie. W zaistniałej sytuacji Sąd Najwyższy ocenił, iż nieobecność R. P. na wskazanej rozprawie nie była nieusprawiedliwiona.


Rozpoznając ponownie sprawę Sąd Rejonowy w Legnicy umorzył postępowanie karne prowadzone przeciwko R. P. na podstawie art. 414 §1k.p.k. i art. 17 §1pkt 3k.p.k./ k. 162/. Wskazane postanowienie zostało utrzymane w mocy przez Sąd Okręgowy w Legnicy postanowieniem z dnia 26 lutego 2010 r. o sygn. akt IV Kz 22/10/ k. 167/.


W związku z wyrokiem Sądu Rejonowego w Legnicy z dnia 24 stycznia 2008 r. o sygn. akt IIK 579/06 R. P. złożył wniosek o odszkodowanie i zadośćuczynienie w dniu 16 grudnia 2008 r. w Sądzie Okręgowym w Legnicy. Sprawa została zarejestrowana pod sygn. III Ko 257/08. Sąd Okręgowy w Legnicy wyrokiem z dnia 14 maja 2012 r. o sygn. akt III Ko 257/08 oddalił wniosek R. P.. Sąd w pisemnym uzasadnieniu swego wyroku wskazał, iż podstawą roszczeń może być art. 552 k.p.k. Zgodnie z tym przepisem oskarżonemu, który w wyniku wznowienia postępowania lub kasacji został uniewinniony lub skazany na łagodniejszą karę, służy od Skarbu Państwa odszkodowanie za poniesioną szkodę oraz zadośćuczynienie za doznaną krzywdę, wynikłe z wykonania względem niego w całości lub części kary, której nie powinien był ponieść. Podstawą odpowiedzialności Skarbu Państwa za szkodę z tytułu niesłusznego skazania nie jest samo wydanie wyroku skazującego lecz dopiero wykonanie w całości lub w części kary, której skazany nie powinien ponieść.


Sąd Apelacyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 19 września 2012 r. o sygn. akt II AKa 245/12 utrzymał w mocy wyrok Sądu Okręgowego w Legnicy z dnia 14 maja 2012 r. o sygn. akt III Ko 257/08 oddalający wniosek R. P. o odszkodowanie i zadośćuczynienie w związku ze skazaniem wynikającym z wyroku Sądu Rejonowego w Legnicy z 24 stycznia 2008 r. o sygn. akt II K 579/06.


Z zestawienia powyższych faktów jednoznacznie wynika, iż R. P. ponownie domagał się odszkodowania i zadośćuczynienia wywodząc swe roszczenia z faktu skazania go przez Sąd Rejonowy w Legnicy wyrokiem z dnia 24 stycznia 2008 r. o sygn. akt II K 579/06. O tych roszczeniach Sąd Okręgowy w Legnicy rozstrzygnął już w wyroku z dnia 14 maja 2012 r. Wyrok stał się prawomocny wobec utrzymania go w mocy przez Sąd Apelacyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 19 września 2012 r. o sygn. akt II AKa 245/12.


W zaistniałej sytuacji mamy powagę rzeczy osądzonej. Zgodnie z art. 17 §1pkt7k.p.k. w takiej sytuacji nie wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza. Sąd Okręgowy w Legnicy nie powinien zatem orzec o oddaleniu żądania wnioskodawcy lecz umorzyć postępowanie. Podstawę takiego rozstrzygnięcia daje wskazany art. 17 §1pkt7k.p.k. w zw. z art. 414 §1k.p.k. Treść art. 437 §2k.p.k. w zw. z art. 439 §1pkt 8 k.p.k. obligowała sąd odwoławczy do uchylenia zaskarżonego wyroku i umorzenia postępowania.


Poza uchybieniem treści art. 439 §1pkt8k.p.k. Sąd Apelacyjny nie znalazł podstaw do oceny, iż zachodzą inne bezwzględne przyczyny odwoławcze, do których odwołuje się wnioskodawca w swym piśmie zatytułowanym „apelacja”.


W związku z „apelacją” wnioskodawcy oraz jego „pozwami” Sąd Apelacyjny wskazuje, że roszczenia, z którymi wystąpił wnioskodawca mogą być adresowane wyłącznie do Skarbu Państwa a nie jego funkcjonariuszy. Wynika to wprost z treści art. 552 §1k.p.k. Z kolei treść art. 554 §1k.p.k.przesądza o tym w jakim sądzie zgłasza się roszczenia. Sąd okręgowy, w którego okręgu wydano orzeczenie w pierwszej instancji jest też statio fisci.


A zatem mając na uwadze powyższe orzeczono jak na wstępie. Orzeczenie o kosztach uzasadnia treść art. 554 §2k.p.k. Zgodnie z §14 pkt 6 oraz §2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu/ Dz. U. Nr 163,poz.1348 ze zm./. rozstrzygnięto o kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej wnioskodawcy z urzędu przed sądem odwoławczym.

Wyszukiwarka