Wyrok SA we Wrocławiu z 9 maja 2018 r. w sprawie o rozbój.

Sygnatura akt II AKa 91/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 maja 2018 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA Grzegorz Kapera

Sędziowie: SSA Piotr Kaczmarek (spr.)

SSO del. do SA Robert Zdych

Protokolant: Beata Sienica

przy udziale prokuratora Prokuratury Rejonowej del. do Prokuratury Regionalnej Alicji Domaradzkiej

po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2018 r.

sprawy J. D. (1)

oskarżonego z art. 158 § 1 kk i art. 157 § 2 kk w związku z art. 11 § 2 kk i art. 64 § 1 kk, art. 13 § 1 kk w związku z art. 280 § 2 kk w związku z art. 157 § 2 kk w związku z art. 64 § 1 kk, art. 280 § 1 kk w związku z art. 275 § 1 kk w związku z art. 11 § 2 kk w związku z art. 64 § 1 kk, art. 226 § 1 kk, art. 226 § 1 kk w związku z art. 57 a § 1 kk, art. 288 § 1 kk w związku z art. 57 a § 1 kk

M. D.

oskarżonego z art. 158 § 1 kk i art. 157 § 2 kk w związku z art. 11 § 2 kk w związku z art. 64 § 1 kk, art. 13 § 1 kk w związku z art. 280 § 1 kk w związku z art. 64 § 1 kk, art. 222 § 1 kk w związku z art. 57 a § 1 kk w związku z art. 64 § 1 kk, art. 226 § 1 kk w związku z art. 57 a § 1 kk, art. 190 § 1 kk w związku z art. 64 § 1 kk

i W. G.

oskarżonego z art. 280 § 1 kk i art. 275 § 1 kk w związku z art. 11 § 2 kk, art. 245 kk, art. 245 kk

na skutek apelacji wniesionych przez prokuratora i oskarżonych

od wyroku Sądu Okręgowego w Świdnicy

z dnia 28 grudnia 2017 r. sygn. akt III K 123/17

I.  zmienia zaskarżony wyrok wobec:

1.  oskarżonego J. D. (1) w ten sposób, że:

a)  opis czynu przypisanego w pkt III uzupełnia o ustalenie o dokonaniu po zastosowaniu przemocy zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie około 43 zł i dowodu osobistego pokrzywdzonego;

b)  na podstawie art. 57 a § 2 k.k. orzeka wobec niego:

- za przestępstwo zarzucone w pkt V części wstępnej, a przypisane w pkt IV nawiązki po 500 zł na rzecz Z. K. i R. S.;

- za przestępstwo przypisane w pkt V nawiązkę 1000 zł na rzecz G. W.;

2. oskarżonego W. G. w ten sposób, że opis czynu

przypisanego w pkt III uzupełnia o ustalenie o dokonaniu po

zastosowaniu przemocy zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w

kwocie około 43 zł i dowodu osobistego pokrzywdzonego;

3.  oskarżonego M. D. w ten sposób, że na podstawie art. 57 a § 2 k.k. orzeka wobec niego nawiązki na rzecz G. K.:

- za przestępstwo zarzucone w pkt IX części wstępnej, a przypisane w pkt VI – 300 zł;

- za przestępstwo zarzucone w pkt X, a przypisane w pkt VI – 500 zł;

II. utrzymuje w mocy w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok wobec

oskarżonych J. D. (1), W. G. i M.

D.;

III.  zwalnia oskarżonych od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, poniesionymi wydatkami obciążając Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

J. D. (1) został oskarżony o to, że:

I.  w dniu 14 lipca 2017r. w Z., woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu M. D. pobił P. G. w ten sposób ze uderzając go rękoma po głowie twarzy i innych częściach ciała naraził go na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienia ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w wyniku czego pokrzywdzony doznał obrażeń ciała w postaci powierzchniowego urazu owłosionej skóry głowy i bólu żeber po prawej stronie i oka lewego, które to naruszyły czynności narządu ciała na okres poniżej dni siedmiu przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym - tj. o przestępstwo z art. 158 § 1 kk i art. 157 § 2kk w zw. z art. 11 § 2kk w zw. z art. 64 § 1kk;

II.  w dniu 14 lipca 2017r. w Z., woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z M. D. w celu kradzieży, groził spowodowaniem obrażeń ciała S. W. (1), przy czym dopuścił się ekscesu grożąc pokrzywdzonemu prezentowaną przez siebie maczetą oraz uderzając go bokiem jej ostrza po twarzy, działając w celu kradzieży pieniędzy w kwocie nie mniejszej niż 20 zł, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na swoje dobrowolne odstąpienie, jednocześnie powodując u pokrzywdzonego obrażenia ciała w postaci urazu twarzy z otarciami naskórka i drobnymi ranami naskórkowymi, które to naruszyły czynności narządu ciała na okres poniżej dni siedmiu przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 28 września 2012r. – sygn. akt IIIK 63/12 – za przestępstwo z art. 280 § 1 kk i inne na karę 2 lat pozbawienia wolności, która odbył w okresie od dnia 24.11.2011r. do dnia 13.04.2012r. i od dnia 03.12.2015r. do dnia 21.12.2016r., tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 280 § 2kk i art. 157 § 2kk w zw. z art. 64 § 1kk;

III.  w dniu 07 lipca 2017r. w Z., woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z W. G. w celu kradzieży, w celu kradzieży przytrzymywał P. T., zakładał dźwignię metalową rurką i bił po twarzy oraz głowie rurką, następnie zabrał w celu przywłaszczenia portfel z kieszeni pokrzywdzonego z dowodem osobistym i pieniędzmi w kwocie nie mniejszej niż 43 zł, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 28 września 2012r. – sygn. akt IIIK 63/12 – za przestępstwo z art. 280 § 1 kk i inne na karę 2 lat pozbawienia wolności, która odbył w okresie od dnia 24.11.2011r. do dnia 13.04.2012r. i od dnia 03.12.2015r. do dnia 21.12.2016r. tj. o przestępstwo z art. 280 § 1 kk i art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk;

IV.  w dniu 18 czerwca 2017r. w Z., woj. (...), znieważył funkcjonariuszy Policji Z. K. i R. S. słowami powszechnie uznanymi za obelżywe podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych, tj. o przestępstwo z art. 226 § 1 kk;

V.  w dniu 01 lipca 2017r. w Z., woj. (...), znieważył funkcjonariuszy Policji Z. K. i I. S. słowami powszechnie uznanymi za obelżywe podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych, przy czym działał publicznie i umyślnie, bez powodu, okazując rażące lekceważenie porządku publicznego, tj. o przestępstwo z art. 226 § 1 kk w zw. z art. 57 a § 1 kk;

VI.  w dniu 09 lipca 2017r. w Z., woj. (...), uszkodził okno wystawowe sklepu (...) poprzez wybicie w nim szyby maczetą, czym spowodował stratę o wartości 1000 zł na szkodę G. W., przy czym działał publicznie i umyślnie, bez powodu, okazując rażące lekceważenie porządku publicznego, tj. o przestępstwo z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 57 a § 1 kk.

Wyrokiem z dnia 28 grudnia 2017r. w sprawie o sygn. akt III K 123/17 Sąd Okręgowy w Świdnicy uznał:

I. oskarżonych J. D. (1) i M. D. za winnych popełnienia czynu polegającego na tym, że w dniu 14 lipca 2017 roku w Z. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu wzięli udział w pobiciu P. G. w ten sposób, że uderzali go rękoma i kopali po głowie i twarzy i innych częściach ciała, narażając go w ten sposób na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub też nastąpienia ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w wyniku czego P. G. doznał obrażeń ciała w postaci powierzchownego urazu owłosionej skóry głowy i bólu żeber po prawej stronie i oka lewego, które to obrażenia naruszyły czynności narządu ciała na okres poniżej dni 7, przy czym obaj oni dopuścili się tego czynu, działając w warunkach powrotu do przestępstwa, a to J. D. (1) był m.in. karany wyrokiem Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 28 września 2012 roku w sprawie o sygn. III K 63/12 za przestępstwo z art. 280 § 1 k.k. i inne na karę 2 lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od dnia 24 listopada 2011 roku do dnia 13 kwietnia 2012 roku oraz od dnia 3 grudnia 2015 roku do dnia 21 grudnia 2016 roku, zaś M. D. karany był m.in. wyrokiem Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 28 września 2012 roku w sprawie o sygn. III K 63/12 w brzemieniu nadanym mu wyrokiem Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 25 stycznia 2013 roku, sygn. II AKa 397/12 na karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, za przestępstwo z art. 280 § 1 k.k., którą odbywał w okresie od dnia 19 lutego 2013 roku do dnia 17 sierpnia 2016 roku, tj. co do obu oskarżonych występku z art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to wymierza na podstawie art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. J. D. (1) karę 2 lat pozbawienia wolności, zaś M. D. karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

II. oskarżonych J. D. (1) i M. D. za winnych popełnienia czynu polegającego na tym, że w dniu 14 lipca 2017 roku w Z. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu grozili S. W. (2) spowodowaniem obrażeń ciała, w tym J. D. (1) obcięciem głowy metalową maczetą, a następnie ten oskarżony zażądał od niego wydania pieniędzy i gdy pokrzywdzony zamierzał spełnić to żądanie oskarżony ten dobrowolnie odstąpił od realizacji tego zamiaru, rezygnując w ten sposób od zabrania mu pieniędzy, po czym kilkakrotnie uderzył tą maczetą pokrzywdzonego w twarz po obu jej stronach, powodując u niego uraz twarzy z otarciami naskórka i drobnymi ranami naskórkowymi, które to obrażenia naruszyły czynności narządu ciału na okres poniżej dni 7, zaś M. D. będąc przez cały czas bezpośrednio przy J. D. (1) i S. W. (2) zwracał się m.in. do tego pierwszego, by uderzał pokrzywdzonego ręką zamiast maczetą, przy czym obaj ci oskarżeni czynu tego dopuścili się w warunkach powrotu do przestępstwa opisanego w pkt I sentencji wyroku, tj. występku z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. co do J. D. (1) i z art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. co do M. D. i za to na podstawie art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza J. D. (1) karę 2 i 6 miesięcy pozbawienia wolności, zaś M. D. karę 1 roku pozbawienia wolności,

III. oskarżonych J. D. (1) i W. G. za winnych popełnienia czynu polegającego na tym, że w dniu 7 lipca 2017 roku w Z., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu dokonali rozboju na osobie P. T. w ten sposób, że J. D. (1) bił pokrzywdzonego po twarzy ręką oraz uderzał go metalową rurką po głowie, przytrzymywał go zakładając na szyję tę rurką tzw. dźwignię, zaś W. G. uderzał go ręką po twarzy i groził mu pobiciem, przy czym J. D. (1) dopuścił się tego czynu w warunkach powrotu do przestępstwa opisanego w pkt I sentencji wyroku, tj. wobec J. D. (1) występku z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., zaś wobec W. G. występku z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to wymierza na podstawie art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. J. D. (1) karę 4 lat pozbawienia wolności, zaś W. G. karę 3 lat pozbawienia wolności,

IV. oskarżonego J. D. (1) uznaje za winnego popełnienia czynów opisanych w pkt IV i V części wstępnej wyroku, tj. co do czynu IV występku z art. 226 § 1 k.k., zaś co do czynu V z art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 57 a § 1 k.k. i za to za czyn IV na podstawie art. 226 § 1 k.k. wymierza mu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, zaś za czyn V na podstawie art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 57 a § 1 k.k. wymierza mu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności,

V. oskarżonego J. D. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt VI części wstępnej wyroku, przyjmując że czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa opisanych jak w pkt I sentencji wyroku tj. występku z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 57 a § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie tego przepisu wymierza mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności,

(…)

VIII.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. wymierzył oskarżonym kary łączne, a to J. D. (1) 6 lat pozbawienia wolności, M. D. 3 lat pozbawienia wolności, natomiast W. G. na podstawie art. 91 § 2 k.k. karę 3 lat pozbawienia wolności,

IX.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonych kar pozbawienia wolności zaliczył okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania a to:

-

J. D. (1) i M. D. od dnia 14 lipca 2017 r. do dnia 28 grudnia 2017 r.

-

W. G. od dnia 19 lipca 2017 r. do dnia 28 grudnia 2017 r.

X.  na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzekł przepadek i zarządził zniszczenie dowodów rzeczowych opisanych w pkt 1-5 jak na karcie 458 akt sprawy,

XI.  zwolnił oskarżonych od uiszczenia kosztów sądowych, w tym opłaty, zaś wydatki poniesione w sprawie zalicza na rachunek Skarbu Państwa.

Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca oskarżonych: J. D. (2), M. D. i W. G.. Odnośnie oskarżonego J. D. (2) apelacja obrońcy została wniesiona w zakresie uznania go za winnego czynu opisanego w punkcie I wyroku w części dotyczącej uznania za winnego popełnienia czynu z art. 158 § 1 kk, w punkcie II wyroku w części uznania go za winnego popełnienia przestępstwa z art. 158 § 1 kk, w punkcie III wyroku w części uznania go za winnego popełnienia przestępstwa z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk, zarzucając:

1.  obrazę przepisów prawa procesowego, a to art. 7 kpk mającą wpływ na treść wyroku, polegająca na dokonaniu przez Sąd I instancji, wbrew zasadom logiki i doświadczenia życiowego, dowolnej oceny dowodów,

2.  obrazę przepisów prawa procesowego, a to art. 5 § 2 kpk mającą wpływ na treść wyroku polegającą na rozstrzygnięciu niedających się usunąć wątpliwości na niekorzyść oskarżonych;

3.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mających wpływ na jego treść polegający na uznaniu, że zebrany w sprawie materiał dowody jest wystarczający do przypisana oskarżonym sprawstwa i winy w zakresie zarzucanych im czynów, podczas gdy wnikliwa analiza zebranego w sprawie materiały dowodowego winna doprowadzić do uznania, że oskarżeni nie dopuścili się popełnienia zarzucanych im czynów.

Podnosząc powyższe zarzuty odnośnie oskarżonego J. D. (2) obrońca wniósł o:

I.  zmianę zaskarżonego wyroku w pkt I poprzez przyjęcie, że oskarżony nie dopuścił się popełnienia czynu z art. 158 § 1 kk i przyjęcie, że dopuścił się czynu z art. 157 § 2 kk,

II.  zmianę zaskarżonego wyroku w pkt II poprzez przyjęcie, że oskarżony nie dopuścił się popełnienia czynu z art. 158 § 1 kk i przyjęcie, że dopuścił się czynu z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 190 § 1 kk

III.  zmianę zaskarżonego wyroku w pkt III poprzez przyjęcie, że oskarżony nie dopuścił się popełnienia czynu z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk i przyjęcie, że dopuścił się czynu z art. 191 § 1 kk

IV.  wymierzenie oskarżonemu kary łącznej 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Przedmiotowy wyrok zaskarżył również Prokurator Rejonowy w Ząbkowicach Śl. W części dotyczącej punktu III, IV, V i VI części dyspozytywnej orzeczenia na niekorzyść oskarżonych zarzucając w stosunku do oskarżonego J. D. (2):

1.  obrazę prawa procesowego mającego wpływ na treść orzeczenia a to art. 413 § 2 pkt 1 kpk poprzez zaniechanie wskazania w opisie przypisanego J. D. (2) czynu z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, ze dopuścił się zaboru pieniędzy w kwocie 43 zł i dowodu osobistego pokrzywdzonego, pomimo poczynienia prawidłowych ustaleń faktycznych przez Sąd i przyjęcia prawidłowej kwalifikacji prawnej czynu, co spowodowało wewnętrzną sprzeczność pomiędzy kwalifikacją prawną a opisem tego występku;

2.  obrazę prawa materialnego a to art. 57 a § 2 kk poprzez zaniechanie orzeczenia obligatoryjnej nawiązki na rzecz pokrzywdzonych za czynu przypisane oskarżonemu J. D. (2) wskazane w punkcie V i VI części wstępnej wyroku, mimo poczynionych przez Sąd prawidłowych ustaleń w przedmiocie dopuszczenia się przez oskarżonego występków opisanych we wskazanych punktach części wstępnej wyroku w warunkach tzw. czynu chuligańskiego.

Podnosząc powyższe zarzutu odnośnie oskarżonego J. D. (2) prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku:

- w punkcie III części dyspozytywnej wyroku poprzez uzupełnienie opisu czynu zgodnie z prawidłowo przyjętą kwalifikacją prawną;

- w punkcie IV części dyspozytywnej orzeczenia na podstawie art. 57 a § 2 kk nawiązki w wysokości po 500 zł na rzecz pokrzywdzonych Z. K. i I. S. za występek przypisany oskarżonemu J. D. (1), opisany w puncie V części wstępnej wyroku;

- w punkcie V części dyspozytywnej orzeczenia na podstawie art. 57 a § 2 kk nawiązki w wysokości 1000 zł na rzecz pokrzywdzonej G. W..

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Z uwagi na treść wniosku prokuratora, Sąd Apelacyjny zgodnie z brzmieniem art. 457 § 2 kpk, ograniczył zakres uzasadnienia do tych tylko części wyroku, którego wniosek dotyczył, a zatem - do orzeczenia o karze wobec oskarżonego J. D. (2).

Podkreślić należy, że zgodnie z brzmieniem art. 57 a § 2 kk, wyrok Sądu I instancji został skorygowany poprzez orzeczenie za przestępstwo zarzucone w pkt V części wstępnej, a przypisane w pkt IV wyroku nawiązki po 500 zł na rzecz Z. K. i R. S. oraz za przestępstwo zarzucone w punkcie VI części wstępnej wyroku a przypisane w pkt V części dyspozytywnej wyroku – nawiązki w wysokości 1 000 zł na rzecz G. W.. Orzeczenie nawiązki było obowiązkowe w sytuacji, gdy zostało ustalone przez Sąd I instancji, że powyższe występki popełnione przez oskarżonego miały charakter chuligański, nie orzeczono zaś za nie obowiązku naprawienia szkody, obowiązku zadośćuczynienia za doznaną krzywdę lub nawiązki na podstawie art. 46 kk. W pozostałym zakresie orzeczenie o karze w stosunku do oskarżonego nie uległo zmianie.

Sąd I instancji w sposób prawidłowy skorelował wymierzone za poszczególne przestępstwa kary ze stopniem winy, społecznej szkodliwości czynu oraz z cechami osobowymi sprawcy, a wymierzając karę łączną kierował się nadto funkcją prewencyjną i wychowawczą kary oraz potrzebami w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

W pierwszej kolejności podkreślić należy, że przestępstw wskazanych w punktach I, II, III i V części dyspozytywnej wyroku oskarżony dopuścił się w warunkach art. 64 § 1 kk. Uprzedni pobyt w warunkach izolacyjnych nie spowodował zatem u niego pozytywnej zmiany wobec przestrzegania porządku prawnego, gdyż do popełniania przestępstw powrócił w niespełna kilka miesięcy po opuszczeniu zakładu karnego.

Jednocześnie nie można tracić z pola widzenia, że oskarżony J. D. (1) był wyraźnym inicjatorem przestępstw popełnionych wspólnie z oskarżonymi M. D. i W. G..

Nadto zasadnie Sąd I instancji zauważył, że oskarżony nie posiada pozytywnej opinii w miejscu zamieszkania.

Wszystkie te elementy miały wpływ na wymiar kary wobec oskarżonego.

Odnośnie przestępstwa przypisanego oskarżonemu w punkcie I części dyspozytywnej wyroku podkreślić należy, że kara za jego popełnienie uwzględnia postać i intensyfikację agresji stosowanej wobec pokrzywdzonego P. G. oraz stopień obrażeń, które poniósł. Uwagę zwraca zwłaszcza prowokacyjny charakter zachowań oskarżonego, stosującego przemoc zupełnie przypadkowo, bez najmniejszych nawet powodów do jej użycia.

Rozmiar kary wymierzonej za popełnienie przestępstwa wskazanego w punkcie II części dyspozytywnej wyroku obejmuje okoliczności w postaci użycia maczety przez oskarżonego wobec pokrzywdzonego S. W. (1), bezwzględność w używaniu przemocy i motywację do jej stosowania (w celu okazania mu szacunku, bo pokrzywdzony „źle stoi”) oraz doznane przez pokrzywdzonego obrażenia.

Kara za przestępstwo przypisane w punkcie III części dyspozytywnej wyroku uwzględnia zwłaszcza stopień natężenia przemocy na osobie pokrzywdzonego P. T., bezwzględność podejmowanych czynności, popełnienie przestępstwa kwalifikowanego poprzez działanie z użyciem metalowej rurki oraz rozmiar wyrządzonej pokrzywdzonemu szkody.

Sąd Okręgowy trafnie nadto zauważył, że w stosunku do pokrzywdzonych występkami wskazanymi w punkcie IV I V części dyspozytywnej wyroku oskarżony wykazał dużą dozę agresji i wulgarności. Jednocześnie nie można tracić z pola widzenia, że przestępstw tych dopuścił się dwukrotnie w przeciągu dwóch tygodni, co ukazuje jego konsekwencję i wolę wywołania konkretnych skutków. Nadto reakcja oskarżonego na czynności funkcjonariuszy była zupełnie niewspółmierna i miała charakter wyraźnie prowokacyjny. Przy zróżnicowaniu kar za czyn opisany w punkcie IV i V części wstępnej wyroku Sąd I Instancji słusznie uwzględnił działanie w warunkach art. 57 a kk na szkodę pokrzywdzonych Z. K. i I. S.. Czynów tych oskarżony dopuścił się z wyraźnie błahych powodów, wykazując rażące lekceważenie porządku prawnego.

Taką samą motywacją kierował się oskarżony popełniając występek przypisany mu w punkcie VI części dyspozytywnej wyroku, co słusznie ustalił Sąd Okręgowy. Kara za jego popełnienie uwzględnia nadto wysokość wyrządzonej przez niego szkody na rzecz G. W. oraz fakt działania oskarżonego w warunkach art. 64 § 1 kk.

Wymierzając oskarżonemu karę łączną w środkowych granicach możliwego zagrożenia, Sąd Okręgowy prawidłowo uznał, że jej wymiar jest wystarczający do spełnienia celów zapobiegawczych i wychowawczych wobec oskarżonego, a jednocześnie kara taka będzie w sposób właściwy kształtowała świadomość prawną społeczeństwa.

W świetle powyższego nie budzą wątpliwości wymierzone oskarżonemu kary jednostkowe jak i wymiar kary łącznej. Tak ukształtowana kara czyni zadość wymaganiom wynikającym z art. 53 kk i jest adekwatna zarówno do stopnia winy oskarżonego, jak i stopnia społecznej szkodliwości popełnionych przez niego czynów. W świetle okoliczności zasadnie dostrzeżonych przez Sąd Okręgowy i właściwie ocenionych, jest to kara zasłużona i sprawiedliwa.

Piotr Kaczmarek

Grzegorz Kapera

Robert Zdych