Wyrok SA we Wrocławiu z 30 kwietnia 2013 r. w sprawie o odszkodowanie.

UZASADNIENIE

K. L. domagał się zasądzenia na jego rzecz od Towarzystwa (...) S.A. w W. kwoty 94.804 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 20 czerwca 2010 r. oraz kosztami procesu. Powód wskazywał, że na skutek zalania wodami powodzi, zniszczeniu lub uszkodzeniu uległy części nieruchomości oraz szereg ruchomości stanowiących własność powoda a objętych umową ubezpieczenia zawartą z pozwanym Towarzystwem (...).

Strona pozwana wnosiła o oddalenie powództwa zarzucając, że w toku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego szkoda została wyliczona i całe, należne powodowi odszkodowanie wypłacone.

Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 12 grudnia 2012 r. zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 48.426,34 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 10 czerwca 2010 r. do dnia zapłaty, dalej idące powództwo oddalił oraz orzekł o kosztach procesu rozdzielając je stosunkowo. Sąd ten ustalił, że powód jest właścicielem nieruchomości nr (...) położonej przy ul. (...) w K.. W dniu 17 maja 2010 r. w związku z wylaniem rzeki O. nieruchomość stanowiąca własność powoda została zalana, a zniszczeniu uległy części nieruchomości, jak i znajdujące się w budynku ruchomości.

W dacie tego zdarzenia powód objęty był ochroną ubezpieczeniową udzieloną przez pozwane Towarzystwo. Powód wykupił w pozwanym Towarzystwie na okres 24.03.2010 r. – 23.03.2011 r. pakiet „Dom jednorodzinny” plus „zewnętrzne elementy domu jednorodzinnego w zakresie kradzieży” oraz „OC w życiu prywatnym”, a także „ruchomości domowe zwykłe”.

W dniu 21 maja 2010 r. powód zgłosił pozwanemu fakt powstania szkody. W wyniku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego Ubezpieczyciel wypłacił powodowi odszkodowanie w kwocie 17.407,81 zł.

Wartość ruchomości, które uległy zniszczeniu, a szczegółowo opisanych na k. 157 akt niniejszej sprawy, ustalona została na kwotę 11.860,00 zł.

Wartość części nieruchomości, które uległy zniszczeniu lub uszkodzeniu w wyniku zalania ustalona została na kwotę 57.920,73 zł.

W ocenie Sądu Okręgowego, co do zasady powództwo jest uzasadnione, bowiem skutki zalania były objęte łączącą strony umową ubezpieczenia. Odnośnie do wysokości szkody, Sąd zaaprobował opinię biegłego przy czym podkreślił, że w zakresie ruchomości przyjął wartość szkody wyliczoną przez biegłego w opinii uzupełniającej, w której biegły skorygował omyłki popełnione w pierwszej opinii. Sąd pominął przy określeniu wysokości szkody wartość zniszczonej kostki brukowej, albowiem ta, jako element małej architektury nie była objęta ochroną ubezpieczeniową. Orzekając o kosztach procesu, Sąd zastosował art. 100 k.p.c. przyjmując, że powód wygrał proces w połowie.

Powód zaskarżył wyroku Sądu pierwszej instancji w części, tj. w zakresie punktów od II do V, co do kwoty 32.873 zł zarzucając błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku przez przyjęcie, że wysokość szkody została oszacowana na 57.920,73 zł podczas, gdy w istocie biegły wyliczył tę szkodę na kwotę 90.793,12 zł, co przy uwzględnieniu już wypłaconego odszkodowania daje kwotę 81.298,72 zł. Wskazując na to, powód domagał się zmiany zaskarżonego wyroku przez zasądzenie na jego rzecz kwoty 81.298,72 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 20 czerwca 2010 r. oraz stosowne do wyniku sprawy orzeczenie o kosztach procesu.

Pozwany Ubezpieczyciel nie zajął stanowiska wobec treści apelacji.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Podstawa prawna odpowiedzialności pozwanego Towarzystwa (...) nie budzi wątpliwości w świetle art. 805 § 1 i § 2 pkt 1 k.c. Co do zasady przesłanki tej odpowiedzialności były przez Ubezpieczyciela akceptowane. Spór sprowadzał się do określenia wysokości szkody. Biorąc pod uwagę, że wyjaśnienie spornych okoliczności wymagało wiadomości specjalnych, słusznie Sąd pierwszej instancji przeprowadził dowód z opinii biegłego specjalisty z zakresu budownictwa i inżynierii lądowej oraz biegłego w zakresie wyceny ruchomości (art. 278 § 1 k.p.c.). Wycena szkody wywołanej powodzią w przedmiotach ruchomych wyniosła 11.860 zł. Odnośnie do szkody w mieniu nieruchomym, biegły inż. M. R. złożył opinię uzupełniającą korygując w niej dostrzeżone przez biegłego błędy w opinii pierwotnie złożonej. Ocena treści opinii sporządzonej przez tego biegłego, której dokonał Sąd Okręgowy jest błędna. Sąd nie dostrzegł, że objęte zarówno opinią pierwotną jak i opinią uzupełniającą wielkości szkody przyjęte przez Sąd jako szkoda całkowita odnoszą się do prac remontowych wykonanych przez powoda w czasie, gdy sporządzono oględziny nieruchomości. Ogólny koszt prac remontowych biegły ocenił na 96.955,97 zł. Korekta z opinii uzupełniającej dotyczyła wyłącznie zmiany obejmującej zastąpienie pozycji „demontaż i montaż grzejników części piwnicznej”, pozycją „wymiana” tych grzejników. Zabieg ten nie wpłynął na zamianę wskazanej wartości 96.955,97 zł. Sąd Apelacyjny podziela w całości stanowisko wyrażone w apelacji powoda na wysokość szkody całkowitej składającej się: wartość szkody w nieruchomości wynosząca 90.793,12 zł, wartość szkody w ruchomościach wynosząca 11.860 zl pomniejszone o wypłaconą kwotę odszkodowania 17.407,81 zł oraz wartość szkody w małej architekturze (kostka brukowa) wynosząca 3.946,59 zł. Łącznie daje to kwotę 81.298.72 zł, co oznacza potrzebę zasądzenia na rzecz powoda dalszej kwoty 32.873 zł.

W tych okolicznościach Sąd Apelacyjny stwierdził, że powód wygrał proces w 85 % (uległ w 15 %). Stosownie do tej proporcji zasądzono na rzecz powoda zwrot kosztów procesu oraz rozstrzygnięto o kosztach postępowania (art. 100 k.p.c.).

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 98 § 1 k.p.c.

MW