Postanowienie SA we Wrocławiu z 25 maja 2015 r. w sprawie o przedmiocie umorzenia postępowania w kwestii warunkowego przedterminowego zwolnienia.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy we Wrocławiu postanowieniem z dnia 21 kwietnia 2015r. umorzył postępowanie w sprawie warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbycia pozostałej kary pozbawienia wolności skazanego G. P., przyjmując, iż nie nabył jeszcze formalnych uprawnień do ubiegania się o to dobrodziejstwo. Skazany odbywa dwie kary orzeczone dwoma wyrokami niepodlegającymi łączeniu, tj. karę 25 lat pozbawienia wolności i dożywotniego pozbawienia wolności.

Na powyższe postanowienie złożył zażalenie skazany, w którym podniósł okres odbytej kary, wiek, stan zdrowia oraz to, że gdy odbywał karę w innych okręgach, to były rozpoznawane merytorycznie wnioski o jego warunkowe zwolnienie. Wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenia skazanego zasługuje na uwzględnienie, gdyż treść zaskarżonego postanowienia budzi poważne wątpliwości w świetle dokumentów znajdujących się w aktach sprawy oraz z powodu braku należytego jego uzasadnienia.

Sąd Okręgowy umarzając postępowanie nie poczynił żadnych własnych ustaleń ani nawet nie wskazał, na jakim dokumencie oparł się przyjmując, że skazany nie nabył jeszcze uprawnień do ubiegania się o warunkowe przedterminowe zwolnienie. Tymczasem w aktach sprawy znajdują się dwa różne dokumenty na tę okoliczność. Z pierwszego z dnia 26 lutego 2015r. (k-17) wynika, że skazany nabędzie uprawnienia do ubiegania się o warunkowe zwolnienie w dniu 7.11.2030r., zaś z dokumentu późniejszego, bo z dnia 12 marca 2015r. wynika, że uprawnienia te nabył już w dniu 7.11.2005r. Należy zatem przypuszczać, gdyż Sąd I instancji w tej kwestii się nie wypowiada, że swoje rozstrzygniecie Sąd ten oparł na dokumencie pierwszym, a nie jego późniejszej wersji.

W ocenie Sądu Apelacyjnego oba obliczenia dotyczące okresu kary, jaki skazany musi odbyć, aby mógł ubiegać się o warunkowe zwolnienie, nie są prawidłowe. W pierwszym wypadku okres ten ustalono tak, jakby skazany odbywał tylko jedną karę, tj. od dnia 7.11.2005r. karę dożywotniego pozbawienia wolności i po 25 latach od tej daty nabywał uprawnienia do ubiegania się o warunkowe zwolnienie. W drugim wypadku zastosowano jakby „swoistą sumę kar” przyjmując, że dla uzyskania przedmiotowych uprawnień skazany z kar 25 lat pozbawienia wolności i dożywotniego pozbawienia wolności musi odbyć 25 lat tej kary, ustalając początek tego okresu na dzień 7.11.1980r.

Okres ten winien samodzielnie ustalić Sąd I instancji biorąc pod uwagę realia sprawy oraz uregulowania normatywne. Na marginesie jedynie należy zasygnalizować, że przepis art. 79 § 3 kk ma zastosowanie tylko wówczas, gdy jedną z niepodlegających łączeniu kar jest kara 25 lat pozbawienia wolności lub dożywotniego pozbawienia wolności, a pozostałe kary nie przekraczają 15 lat pozbawienia wolności. Nie dotyczy on sytuacji, gdy skazany ma kolejno odbyć karę 25 lat pozbawienia wolności i dożywotniego pozbawienia wolności. W takiej sytuacji uzyskuje on uprawnienia do ubiegania się o warunkowe zwolnienie po odbyciu okresów, o jakich mowa w art. 78 § 3 kk, dla każdej z tych kar.

Mając na względzie powyższe uwagi winien Sąd I instancji samodzielnie ustalić kiedy skazany uzyskał lub uzyska uprawnienia do ubiegania się o warunkowe przedterminowe zwolnienie i na bazie tych ustaleń rozstrzygnąć o dopuszczalności dalszego postępowania w przedmiocie warunkowego przedterminowego zwolnienia.

W związku z powyższym postanowiono – jak na wstępie.