Wyrok SA we Wrocławiu z 25 czerwca 2015 r. w sprawie o przeciwdziałaniu narkomanii.

UZASADNIENIE

1.  J. M. został oskarżony o to, że:

I. w okresie od września do listopada 2011 r. w K. przy ul. (...), w budynku (...) (...), działając wspólnie i w porozumieniu z J. W., w ramach podziału ról, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, prowadził uprawę konopi innych niż włókniste w ilości 14 krzewów, mogącej dostarczyć znacznej ilości ziela tych konopi,

tj. o przestępstwo z art. 63 § 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii,

II. w okresie od lutego 2012 r. do dnia 04 czerwca 2012 r. w K. przy ul. (...), w budynku (...) (...), działając wspólnie i w porozumieniu z J. W., w ramach podziału ról, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, prowadząc uprawę konopi innych niż włókniste w ilości 122 krzewów, mogącej dostarczyć znacznej ilości ziela tych konopi, usiłował w wyniku suszenia tego ziela wytwarzać znaczną ilość środka odurzającego w postaci marihuany w ilości nie mniejszej niż 296 g, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na zatrzymanie przez Policję,

tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 53 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 § 2 k.k.,

III. w okresie co najmniej od 2010 r. do dnia 04 czerwca 2012 r. w T. gm. B., działając wspólnie i w porozumieniu z J. W., w ramach podziału ról, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, prowadząc uprawę konopi innych niż włókniste każdorazowo w ilości nie większej niż 307 krzewów, mogącej dostarczyć znacznej ilości ziela tych konopi, wytworzył w wyniku suszenia tego ziela znaczną ilość środka odurzającego w postaci marihuany w ilości nie mniejszej niż 2500 gramów,

tj. o przestępstwo z art. 53 ust. 2 w zw. z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 § 2 k.k.,

IV. w okresie od listopada 2011 r. do dnia 04 czerwca 2012 r. w C. (...), pow. (...), działając w celu osiągnięcie korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, wspólnie i w porozumieniu z A. P. (1), T. P. (1) i J. W., w ramach podziału ról, prowadząc uprawę konopi innych niż włókniste w ilości jednorazowo nie więcej niż 120 krzewów, mogącej dostarczyć znacznej ilości ziela tych konopi, wytworzył w wyniku suszenia tego ziela znaczną ilość środka odurzającego w postaci marihuany w ilości nie mniejszej niż 8000 g, który to środek odurzający A. P. (1) wprowadził do obrotu sprzedając innym osobom,

tj. o przestępstwo z art. 53 ust. 2 w zw. z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 § 2 k.k.,

2.  A. P. (1) został oskarżony o to, że:

V (I). w okresie od marca 2012 r. do dnia 04 czerwca 2012 r. w B., pow. (...), na terenie posesji przy ul. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, wspólnie i w porozumieniu z T. P. (1), prowadząc w kolejnych cyklach wegetacyjnych uprawę konopi innych niż włókniste w ilości 330 krzewów, mogącą dostarczyć znacznej ilości ziela tych konopi, usiłował wytworzyć znaczną ilość środka odurzającego w postaci marihuany w ilości nie mniejszej niż 7184 g, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na zatrzymanie przez Policję, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwa podobne, orzeczonych wyrokami Sądu Okręgowego w Kleve (Republika Federalna Niemiec) z dnia 27.05.2008 r. sygn. akt 13 Ls 51/08, którą odbywał w okresie od dnia 08.12.2007 r. do dnia 27.01.2009 r., oraz sądu Tribunal de Grande Instancje w Albertville (Republika Francuska) sygn. akt 856/09 z dnia 13.07.2009 r., którą odbywał w okresie od dnia 11.07.2009 r. do 02.08.2010 r.,

tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 53 ust. 2 w zw. z art. 63 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.,

VI (II). w okresie od listopada 2011 r. do dnia 04 czerwca 2012 r. w C. (...), pow. (...), działając w celu osiągnięcie korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, wspólnie i w porozumieniu z T. P. (1), J. W. i J. M., prowadząc uprawę konopi innych niż włókniste w ilości jednorazowo nie więcej niż 120 krzewów, mogącej dostarczyć znacznej ilości ziela tych konopi, wytworzył w wyniku suszenia tego ziela znaczną ilość środka odurzającego w postaci marihuany w ilości nie mniejszej niż 8000 g, który to środek odurzający wprowadził do obrotu sprzedając innym osobom, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwa podobne, orzeczonych wyrokami Sądu Okręgowego w Kleve (Republika Federalna Niemiec) z dnia 27.05.2008 r. sygn. akt 13 Ls 51/08, którą odbywał w okresie od dnia 08.12.2007 r. do dnia 27.01.2009 r., oraz sądu Tribunal de Grande Instance w Albertville (Republika Francuska) sygn. akt 856/09 z dnia 13.07.2009 r., którą odbywał w okresie od dnia 11.07.2009 r. do 02.08.2010 r.,

tj. o przestępstwo z art. 53 ust. 2 w zw. z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.,

VII (III). w dniu 4 czerwca 2012 r. w domu jednorodzinnym w miejscowości Osiedle (...) bez wymaganego pozwolenia posiadał broń palną w postaci pistoletu marki B. (...) nr (...) z magazynkiem z amunicją (...) (...) w ilości 5 sztuk,

tj. o przestępstwo z art. 263 § 2 k.k.

VIII (IV). w okresie od lutego 2012 roku do kwietnia – maja 2012 roku, działając wspólnie i w porozumieniu z A. B., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, a następnie na polecenie A. K., brał udział w obrocie znaczną ilością środków odurzających i substancji psychotropowych w postaci łącznie nie mniej niż 3000 gram marihuany, którą zbył A. B. za łączną kwotę nie mniejszą niż 60.000 złotych, z której to ilości 1500 gram zbył A. B. na polecenie A. K., oraz 50 gram amfetaminy, którą nabył od A. K. za pośrednictwem A. B. za kwotę 500 złotych, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwa podobne, orzeczonych wyrokami Sądu Okręgowego w Kleve (Republika Federalna Niemiec) z dnia 27.05.2008 r. sygn. akt 13 Ls 51/08, którą odbywał w okresie od dnia 08.12.2007 r. do dnia 27.01.2009 r., oraz sądu Tribunal de Grande Instance w Albertville (Republika Francuska) sygn. akt 856/09 z dnia 13.07.2009 r., którą odbywał w okresie od dnia 11.07.2009 r. do 02.08.2010 r.,

tj. o czyn z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 § 1 k.k.,

IX (V). na przełomie 2011 i 2012 roku, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, działając wspólnie i w porozumieniu z T. P. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przewożąc z terenu Rzeczypospolitej Polskiej z miejscowości C. gm. B. na teren Republiki Włoskiej wytworzoną przez siebie znaczną ilość środka odurzającego w postaci marihuany w ilości 5000 g, dokonał wewnątrzwspólnotowej dostawy środka odurzającego na terytorium Republiki Włoskiej, gdzie sprzedał ją nieustalonym osobom, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwa podobne, orzeczonych wyrokami Sądu Okręgowego w Kleve (Republika Federalna Niemiec) z dnia 27.05.2008 r. sygn. akt 13 Ls 51/08, którą odbywał w okresie od dnia 08.12.2007 r. do dnia 27.01.2009 r., oraz sądu Tribunal de Grande Instance w Albertville (Republika Francuska) sygn. akt 856/09 z dnia 13.07.2009 r., którą odbywał w okresie od dnia 11.07.2009 r. do 02.08.2010 r.,

tj. o przestępstwo z art. 55 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 § 1 k.k.,

3.  P. P. (1) został oskarżony o to, że:

X (I). w okresie od lutego 2012 roku do czerwca 2012 roku w B. i C., pow. (...), woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, nie będąc do tego uprawnionym, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, uczestniczył w obrocie znaczną ilością środka odurzającego w postaci łącznie nie mniej niż 3000 gram marihuany, wytworzoną przez jego braci A. P. (1) i T. P. (1), którą zbywał za łączną kwotę nie mniej niż 60.000 złotych A. B., które to pieniądze następnie przekazywał wytwórcy marihuany – A. P. (1),

tj. o czyn z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k.,

4.  T. P. (1) został oskarżony o to, że:

XI (I). w bliżej nieustalonym okresie 2010 roku, działając wbrew przepisom ustawy, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po nabyciu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej od J. W. – w dwóch następujących po sobie transakcjach – znacznej ilości środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste, w łącznej ilości ok. 2000 g, dokonał wewnątrzwspólnotowej dostawy tego środka odurzającego na terytorium W., gdzie wprowadził go do obrotu dokonując jego sprzedaży nieustalonym osobom, za kwotę ok. 10.000 Euro,

tj. o przestępstwo z art. 55 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 § 2 k.k.,

XII (II). w okresie od marca 2012 r. do dnia 04 czerwca 2012 r. w B., pow. (...), na terenie posesji przy ul. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, wspólnie i w porozumieniu z A. P. (1), prowadząc w kolejnych cyklach wegetacyjnych uprawę konopi innych niż włókniste w ilości 330 krzewów, mogącą dostarczyć znacznej ilości ziela tych konopi, usiłował wytworzyć znaczną ilość środka odurzającego w postaci marihuany w ilości nie mniejszej niż 7184 g, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na zatrzymanie przez Policję,

tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 K.k. w zw. z art. 53 ust. 2 i w zw. z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 § 2 k.k.,

XIII (III). w okresie listopada 2011 r. do dnia 04 czerwca 2012 r. w C. (...), pow. (...), działając w celu osiągnięcie korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, wspólnie i w porozumieniu z A. P. (1), J. W. i J. M., prowadząc uprawę konopi innych niż włókniste w ilości jednorazowo nie więcej niż 120 krzewów, mogącej dostarczyć znacznej ilości ziela tych konopi, wytworzył w wyniku suszenia tego ziela znaczną ilość środka odurzającego w postaci marihuany w ilości nie mniejszej niż 8000 g, który to środek odurzający A. P. (1) wprowadził do obrotu sprzedając nieustalonym osobom,

tj. o przestępstwo z art. 53 ust. 2 w zw. z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 § 2 k.k.,

XIV (IV). w okresie od kwietnia 2012 r. do dnia 04 czerwca 2012 r. w G. na terenie posesji przy ul. (...), działając w celu osiągnięcie korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, wspólnie i w porozumieniu z Ł. S. (1), prowadząc uprawę konopi innych niż włókniste w ilości 192 krzewów, mogącej dostarczyć znacznej ilości ziela tych konopi, usiłował wytworzyć znaczną ilość środka odurzającego w postaci marihuany w ilości nie mniejszej niż 6470 g, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na zatrzymanie przez Policję,

tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 K.k. w zw. z art. 53 ust. 2 i w zw. z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 § 2 k.k.,

XV (V). w okresie od maja 2012 r. do dnia 04 czerwca 2012 r. w J., gm. (...), działając w celu osiągnięcie korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, wspólnie i w porozumieniu z Ł. S. (1), prowadząc uprawę konopi innych niż włókniste w ilości 106 krzewów, mogącej dostarczyć znacznej ilości ziela tych konopi, usiłował wytworzyć znaczną ilość środka odurzającego w postaci marihuany w ilości nie mniejszej niż 3404 g, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na zatrzymanie przez Policję,

tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 K.k. w zw. z art. 53 ust. 2 i w zw. z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 § 2 k.k.,

XVI (VI). w nieustalonym bliżej okresie pomiędzy kwietniem 2012 r. a czerwcem 2012 r., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, po nabyciu na terenie G. – w dwóch następujących po sobie transakcjach – od A. B. znacznych ilości substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w łącznej ilości ok. 300 g, dokonał wewnątrzwspólnotowej dostawy tego środka odurzającego na terytorium Włoch, gdzie wprowadził go do obrotu dokonując jego sprzedaży nieustalonym osobom,

tj. o przestępstwo z art. 55 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 § 2 k.k.,

XVII (VII). na przełomie 2011 i 2012 roku, wbrew przepisom ustawy, działając wspólnie i w porozumieniu z A. P. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przewożąc z terenu Rzeczypospolitej Polskiej z miejscowości C. gm. B. na teren Republiki Włoskiej znaczną ilość wytworzonego przez siebie środka odurzającego w postaci marihuany w ilości 5000 g, dokonał wewnątrzwspólnotowej dostawy środka odurzającego na terytorium Republiki Włoskiej, gdzie sprzedał ją nieustalonym osobom,

tj. o przestępstwo z art. 55 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

5.  Ł. S. (1) został oskarżony o to, że:

XVIII (I). w okresie od kwietnia 2012 r. do dnia 04 czerwca 2012 r. w G. na terenie posesji przy ul. (...), działając w celu osiągnięcie korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, wspólnie i w porozumieniu z T. P. (1), w ramach podziału ról, prowadząc uprawę konopi innych niż włókniste w ilości 192 krzewów, mogącej dostarczyć znacznej ilości ziela tych konopi, usiłował wytworzyć znaczną ilość środka odurzającego w postaci marihuany w ilości nie mniejszej niż 6470 g, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na zatrzymanie przez Policję,

tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 53 ust. 2 i w zw. z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 § 2 k.k.,

XIX (II). w okresie od maja 2012 r. do dnia 04 czerwca 2012 r. w J., gm. (...), działając w celu osiągnięcie korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, wspólnie i w porozumieniu z T. P. (1), w ramach podziału ról, prowadząc uprawę konopi innych niż włókniste w ilości 106 krzewów, mogącej dostarczyć znacznej ilości ziela tych konopi, usiłował wytworzyć znaczną ilość środka odurzającego w postaci marihuany w ilości nie mniejszej niż 3404 g, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na zatrzymanie przez Policję,

tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 K.k. w zw. z art. 53 ust. 2 i w zw. z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 § 2 k.k.,

XX (III). w dniu 04 czerwca 2012 r. w G. przy ul (...), działając wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, posiadał znaczną ilość substancji psychotropowej w ilości 254,8 grama amfetaminy wartości rynkowej nie mniejszej niż 5.096 zł, kokainy w ilości 0,2 grama wartości rynkowej 40 zł, oraz 1,286 grama 4-metylo-N-etylokatynonu (4-M.) o nieustalonej wartości,

tj. o przestępstwo z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

6.  J. W. został oskarżony o to, że:

XXI (I). w okresie co najmniej od 2010 r. do dnia 04 czerwca 2012 r. w T. gm. B., działając wspólnie i w porozumieniu z J. M., w ramach podziału ról, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, prowadząc uprawę konopi innych niż włókniste każdorazowo w ilości nie większej niż 307 krzewów, mogącej dostarczyć znacznej ilości ziela tych konopi, wytworzył w wyniku suszenia tego ziela znaczną ilość środka odurzającego w postaci marihuany w ilości nie mniejszej niż 2500 gramów,

tj. o przestępstwo z art. 53 ust. 2 w zw. z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 § 2 k.k.,

XXII (II). w okresie marca 2012 r., wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przewożąc z terenu Rzeczypospolitej Polskiej z miejscowości T. gm. B. na teren Republiki Czeskiej do miejscowości S. wytworzoną marihuanę w ilości 500 g, dokonał wewnątrzwspólnotowej dostawy znacznej ilości środka odurzającego na terytorium Republiki Czeskiej, gdzie sprzedał ją nieustalonym osobom za kwotę 10.000 złotych,

tj. o przestępstwo z art. 55 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

XXIII (III). w okresie od sierpnia – września 2011 roku do dnia 04 czerwca 2012 r. w T. gm. B., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, poprzez instalację dodatkowego przyłącza z pominięciem układu pomiarowo – rozliczeniowego dokonał kradzieży energii elektrycznej na cele produkcji marihuany, na szkodę (...) S.A. Oddział w O.,

tj. o przestępstwo z art. 278 § 5 k.k.,

XXIV (IV). w okresie od września do listopada 2011 r. w K. przy ul. (...), w budynku (...) (...), działając wspólnie i w porozumieniu z J. M., w ramach podziału ról, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, prowadził uprawę konopi innych niż włókniste w ilości 14 krzewów, mogącej dostarczyć znacznej ilości ziela tych konopi,

tj. o przestępstwo z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii,

XXV (V). w okresie od lutego 2012 r. do dnia 04 czerwca 2012 r. w K. przy ul. (...), w budynku (...) (...), działając wspólnie i w porozumieniu z J. M., w ramach podziału ról, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, prowadząc uprawę konopi innych niż włókniste w ilości 122 krzewów, mogącej dostarczyć znacznej ilości ziela tych konopi, usiłował w wyniku suszenia tego ziela wytwarzać znaczną ilość środka odurzającego w postaci marihuany w ilości nie mniejszej niż 296 g, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na zatrzymanie przez Policję,

tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 53 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 § 2 k.k.,

XXVI (VI). w okresie od listopada 2011 r. do dnia 04 czerwca 2012 r. w C. (...), pow. (...), działając w celu osiągnięcie korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, wspólnie i w porozumieniu z A. P. (1), T. P. (1) i J. M., w ramach podziału ról, prowadząc uprawę konopi innych niż włókniste w ilości jednorazowo nie więcej niż 120 krzewów, mogącej dostarczyć znacznej ilości ziela tych konopi, wytworzył w wyniku suszenia tego ziela znaczną ilość środka odurzającego w postaci marihuany w ilości nie mniejszej niż 8000 g, który to środek odurzający A. P. (1) wprowadził do obrotu sprzedając innym osobom,

tj. o przestępstwo z art. 53 ust. 2 w zw. z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 § 2 k.k.,

Sąd Okręgowy w Opolu wyrokiem w dniu 28 stycznia 2015 roku (sygn. akt III K 85/13 ) rozstrzygnął następująco:

I.  oskarżonego J. M. uznał za winnego popełnienia tego, że w okresie od września 2011 r. do listopada 2011 r. w K. przy ul. (...), w budynku (...) (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, prowadził uprawę konopi innych niż włókniste w ilości 14 krzewów, tj. przestępstwa z art. 63 ust. 1. ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie art. 63 ust. 1 powołanej ustawy wymierzył mu karę 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  oskarżonego J. M. uznał za winnego popełnienia tego, że w okresie od lutego 2012 r. do dnia 04 czerwca 2012 r. w K. przy ul. (...), w budynku (...) (...), w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, prowadząc uprawę konopi innych niż włókniste w ilości 122 krzewów, mogącej dostarczyć znacznej ilości ziela tych konopi, usiłował w wyniku suszenia tego ziela wytwarzać znaczną ilość środka odurzającego w postaci marihuany w ilości nie mniejszej niż 296 g, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na zatrzymanie przez Policję, tj. przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 53 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i z art. 63 ust. 3. ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 14 §1 k.k. w zw. z art. 53 ust. 2. ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 §3 k.k. przy zast. art. 60 §2 i §6 pkt 2) k.k. – stosując nadzwyczajne złagodzenie kary - wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz 100 (sto) stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej dziennej stawki na 80 (osiemdziesiąt) złotych;

III.  na podstawie art. 70 ust. 4. ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł wobec oskarżonego J. M. nawiązkę na cele zapobiegania i zwalczania narkomanii zobowiązując go do uiszczenia na rzecz Stowarzyszenia (...) Zakład Opieki Zdrowotnej (...) Ośrodek (...) w Z. kwoty 5.000 zł (pięć tysięcy złotych)

IV.  oskarżonego J. M. uznał za winnego popełnienia tego, że:

-

nieustalonego dnia, w okresie co najmniej od połowy 2011 r. do dnia 04 czerwca 2012 r. w T. gm. B., działając w zamiarze by J. W. prowadził wbrew przepisom ustawy, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej uprawę konopi innych niż włókniste każdorazowo w ilości nie większej niż 307 krzewów, mogącej dostarczyć znacznej ilości ziela tych konopi, z którego wytworzył w wyniku suszenia tego ziela znaczną ilość środka odurzające w postaci marihuany, udzielił pomocy J. W. do wskazanego czynu zabronionego poprzez uczestnictwo w montażu urządzeń ww. plantacji,

-

nieustalonego dnia, w okresie od listopada 2011 r. do dnia 04 czerwca 2012 r. w C. (...), pow. (...), działając w zamiarze by A. P. (1) i T. P. (1) prowadzili wbrew przepisom ustawy, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, uprawę konopi innych niż włókniste w ilości jednorazowo nie więcej niż 120 krzewów, mogącej dostarczyć znacznej ilości ziela tych konopi, z którego wytworzyli w wyniku suszenia tego ziela znaczną ilość środka odurzającego w postaci marihuany, udzielił pomocy A. P. (1) i T. P. (1) do wskazanego czynu zabronionego poprzez uczestnictwo w ścinaniu i zbiorze konopi,

tj. przestępstw z art. 18 §3 k.k. w zw. z art. 53 ust. 2 w zw. z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k., popełnionych w ciągu przestępstw z art. 91 §1 k.k. i za to na podstawie art. 19 §2 k.k. w zw. z art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 §3 k.k. w zw. z art. 91 §1 k.k. przy zast. art. 60 §1 i §6 pkt 2) k.k. – stosując nadzwyczajne złagodzenie kary - wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz 80 (osiemdziesiąt) stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej dziennej stawki na 80 (osiemdziesiąt) złotych;

V.  na podstawie art. 91 §2 k.k. oraz art. 86 §1 i 2 k.k. połączył wymierzone oskarżonego J. M. jednostkowe kary pozbawienia wolności i grzywny i wymierzył mu łączną karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej dziennej stawki na 80 (osiemdziesiąt) złotych;

VI.  oskarżonego A. P. (1) uznał za winnego popełnienia:

-

czynu zabronionego opisanego w punkcie V (I). części wstępnej wyroku, przyjmując iż działał w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, tj. przestępstwa z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 53 ust. 2 w zw. z art. 63 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.,

-

czynu zabronionego opisanego w punkcie VI (II). części wstępnej wyroku, przyjmując iż działał w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru oraz wyeliminował z opisu że czynu tego dopuścił się z J. W. i J. M., tj. przestępstwa art. 53 ust. 2 w zw. z art. 63 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.,

przyjmując iż dopuścił się ich w ciągu przestępstw z art. 91 §1 k.k. i za to na podstawie art. 53 ust. 2. ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 §3 k.k. w zw. z art. 91 §1 k.k. przy zast. art. 60 §3, §4 i §6 pkt 2) k.k. – stosując nadzwyczajne złagodzenie kary - wymierzył mu karę 2 (dwóch) lat i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz 200 (dwieście) stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej dziennej stawki na 100 (sto) złotych;

VII.  na podstawie art. 70 ust. 4. ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł wobec oskarżonego A. P. (1) nawiązkę na cele zapobiegania i zwalczania narkomanii zobowiązując go do uiszczenia na rzecz Stowarzyszenia (...) Zakład Opieki Zdrowotnej (...) Ośrodek (...) w Z. kwoty 10.000 zł (dziesięć tysięcy złotych)

VIII.  oskarżonego A. P. (1) uznał za winnego popełnienia czynu zabronionego opisanego w punkcie VII (III). części wstępnej wyroku, przyjmując iż czyn trwał od marca 2012 r. do 4 czerwca 2012 r., tj. przestępstwa z art. 263 §2 k.k. i za to na podstawie art. 263 §2 k.k. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

IX.  oskarżonego A. P. (1) uznał za winnego popełnienia czynu zabronionego opisanego w punkcie VIII (IV). części wstępnej wyroku, tj. przestępstwa z art. 56 ust. 3. ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 §1 k.k. i za to na podstawie art. 56 ust. 3. ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 §1 k.k. przy zast. art. 60 §4 i §6 pkt 3) k.k. – stosując nadzwyczajne złagodzenie kary - wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej dziennej stawki na 100 (sto) złotych;

X.  na podstawie art. 45 §1 k.k. orzekł od A. P. (1) przepadek na rzecz Skarbu Państwa równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z popełnienia przestępstwa, za które A. P. (1) został skazany w pkt. IX. sentencji wyroku w wysokości 60.000 zł (sześćdziesiąt tysięcy złotych);

XI.  oskarżonego A. P. (1) uznał za winnego popełnienia czynu zabronionego opisanego w punkcie IX (V). części wstępnej wyroku, tj. przestępstwa z art. 55 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 § 1 k.k., i za to na podstawie art. 55 ust. 3. ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 §1 k.k. przy zast. art. 60 §4 i §6 pkt 2) k.k. – stosując nadzwyczajne złagodzenie kary - wymierzył mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej dziennej stawki na 100 (sto) złotych;

XII.  na podstawie art. 45 §1 k.k. orzekł od A. P. (1) przepadek na rzecz Skarbu Państwa równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z popełnienia przestępstwa, za które A. P. (1) został skazany w pkt. XI. sentencji wyroku w wysokości 55.800 zł (pięćdziesiąt pięć tysięcy osiemset złotych );

XIII.  na podstawie art. 91 §2 k.k. oraz art. 86 §1 i 2 k.k. połączył wymierzone oskarżonemu A. P. (1) jednostkowe kary pozbawienia wolności i grzywny i wymierzył mu łączną karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności oraz 400 (czterysta) stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej dziennej stawki na 100 (sto) złotych;

XIV.  na podstawie art. 60 §4 i §5 k.k. wykonanie orzeczonej A. P. (1) łącznej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 8 (ośmiu) lat próby;

XV.  oskarżonego P. P. (1) uznał za winnego popełnienia tego, że w okresie od lutego 2012 roku do czerwca 2012 roku w B. i C., pow. (...), woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, nie będąc do tego uprawnionym, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, uczestniczył w obrocie nieustaloną ilością środka odurzającego w postaci marihuany, wytworzonej przez jego braci A. P. (1) i T. P. (1), pośrednicząc w jej zbywaniu A. B., tj. czynu z art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej dziennej stawki na 80 (osiemdziesiąt) złotych;

XVI.  na podstawie art. 69 §1 i 2 k.k. oraz art. 70 ust. 2. k.k. wykonanie orzeczonej P. P. (1) kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 5 (pięciu) lat próby;

XVII.  na podstawie art. 73 §2 k.k. w okresie próby oddał oskarżonego P. P. (1) pod dozór kuratora sądowego;

XVIII.  na podstawie art. 70 ust. 4. ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł wobec oskarżonego P. P. (1) nawiązkę na cele zapobiegania i zwalczania narkomanii zobowiązując go do uiszczenia na rzecz Stowarzyszenia (...) Zakład Opieki Zdrowotnej (...) Ośrodek (...) w Z. kwoty 3.000 zł (trzy tysiące złotych)

XIX.  oskarżonego T. P. (1) uznał za winnego popełnienia:

-

czynu zabronionego opisanego w punkcie XI (I). części wstępnej wyroku, z tym że prostując iż dopuścił się go w bliżej nieustalonym okresie w drugiej połowie 2011 roku,

-

czynów zabronionych opisanych w punktach XVI (VI.) i XVII (VII). części wstępnej wyroku

tj. przestępstw z art. 55 ust. 3. ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, przyjmując iż dopuścił się ich w ciągu przestępstw z art. 91 §1 k.k. i za to na podstawie art. 55 ust. 3. ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 91 §1 k.k. przy zast. art. 60 §2 i §6 pkt 2) k.k. – stosując nadzwyczajne złagodzenie kary - wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz 200 (dwieście) stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej dziennej stawki na 100 (sto) złotych;

XX.  na podstawie art. 45 §1 k.k. orzekł od T. P. (1) przepadek na rzecz Skarbu Państwa równowartości korzyści majątkowych osiągniętych z popełnienia przestępstw, za które T. P. (1) został skazany w pkt. XIX. sentencji wyroku w łącznej wysokości 98.806 zł (dziewięćdziesiąt osiem tysięcy osiemset sześć złotych);

XXI.  oskarżonego T. P. (1) uznał za winnego popełnienia:

-

czynu zabronionego opisanego w punkcie XII (II). części wstępnej wyroku, przyjmując iż działał w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, tj. przestępstwa z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 53 ust. 2 w zw. z art. 63 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.,

-

czynu zabronionego opisanego w punkcie XIII (III). części wstępnej wyroku, przyjmując iż działał w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu oraz eliminując z opisu to, że dopuścił się go z J. W. i J. M., tj. przestępstwa z art. 53 ust. 2 w zw. z art. 63 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.,

-

czynu zabronionego opisanego w punkcie XIV (IV). części wstępnej wyroku, przyjmując iż działał w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, tj. przestępstwa z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 53 ust. 2 w zw. z art. 63 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.,

-

czynu zabronionego opisanego w punkcie XV (V). części wstępnej wyroku, przyjmując iż działał w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, tj. przestępstwa z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 53 ust. 2 w zw. z art. 63 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.,

przyjmując iż dopuścił się ich w ciągu przestępstw z art. 91 §1 k.k. i za to na podstawie art. 53 ust. 2. ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 §3 k.k. w zw. z art. 91 §1 k.k. przy zast. art. 60 §2 i §6 pkt 2) k.k. – stosując nadzwyczajne złagodzenie kary - wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz 200 (dwieście) stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej dziennej stawki na 100 (sto) złotych;

XXII.  na podstawie art. 70 ust. 4. ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł wobec oskarżonego T. P. (1) nawiązkę na cele zapobiegania i zwalczania narkomanii zobowiązując go do uiszczenia na rzecz Stowarzyszenia (...) Zakład Opieki Zdrowotnej (...) Ośrodek (...) w Z. kwoty 10.000 zł (dziesięć tysięcy złotych)

XXIII.  na podstawie art. 91 §2 k.k. oraz art. 86 §1 i 2 k.k. połączył wymierzone oskarżonego T. P. (1) jednostkowe kary pozbawienia wolności i grzywny i wymierzył mu łączną karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz 400 (czterysta) stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej dziennej stawki na 100 (sto) złotych;

XXIV.  oskarżonego Ł. S. (1) uznał za winnego popełnienia:

-

czynu zabronionego opisanego w punkcie XVIII (I). części wstępnej wyroku, przyjmując iż działał w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu,

-

czynu zabronionego opisanego w punkcie XIX (II). części wstępnej wyroku, przyjmując iż działał w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu,

tj. przestępstw z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 53 ust. 2 w zw. z art. 63 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k., przyjmując iż dopuścił się ich w ciągu przestępstw z art. 91 §1 k.k. i za to na podstawie art. 53 ust. 2. ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 §3 k.k. w zw. z art. 91 §1 k.k. przy zast. art. 60 §2 i §6 pkt 2) k.k. – stosując nadzwyczajne złagodzenie kary - wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz 200 (dwieście) stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej dziennej stawki na 100 (sto) złotych;

XXV.  na podstawie art. 70 ust. 4. ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł wobec oskarżonego Ł. S. (1) nawiązkę na cele zapobiegania i zwalczania narkomanii zobowiązując go do uiszczenia na rzecz Stowarzyszenia (...) Zakład Opieki Zdrowotnej (...) Ośrodek (...) w Z. kwoty 5.000 zł (pięć tysięcy złotych)

XXVI.  oskarżonego Ł. S. (1) uznał za winnego popełnienia czynu zabronionego opisanego w punkcie XX (III). części wstępnej wyroku, tj. przestępstwo z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

XXVII.  na podstawie art. 91 §2 k.k. oraz art. 86 §1 k.k. połączył wymierzone oskarżonego Ł. S. (1) jednostkowe kary pozbawienia wolności i wymierzył mu łączną karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

XXVIII.  oskarżonego J. W. uznał za winnego popełnienia tego, że w okresie co najmniej od połowy 2011 r. do dnia 04 czerwca 2012 r. w T. gm. B., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy, prowadząc uprawę konopi innych niż włókniste każdorazowo w ilości nie większej niż 307 krzewów, mogącej dostarczyć znacznej ilości ziela tych konopi, wytworzył w wyniku suszenia tego ziela znaczną ilość środka odurzającego w postaci marihuany w ilości nie mniejszej niż 2500 gramów, tj. przestępstwa z art. 53 ust. 2 w zw. z art. 63 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 53 ust. 2. ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 §3 k.k. przy zast. art. 60 §2 i §6 pkt 2) k.k. – stosując nadzwyczajne złagodzenie kary - wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz 200 (dwieście) stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej dziennej stawki na 80 (osiemdziesiąt) złotych;

XXIX.  na podstawie art. 45 §1 k.k. orzekł od J. W. przepadek na rzecz Skarbu Państwa równowartości korzyści majątkowych osiągniętej z popełnienia przestępstwa, za które J. W. został skazany w pkt. XXVIII. sentencji wyroku w wysokości 36.000 zł (trzydzieści sześć tysięcy złotych);

XXX.  na podstawie art. 70 ust. 4. ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł wobec oskarżonego J. W. nawiązkę na cele zapobiegania i zwalczania narkomanii zobowiązując go do uiszczenia na rzecz Stowarzyszenia (...) Zakład Opieki Zdrowotnej (...) Ośrodek (...) w Z. kwoty 10.000 zł (dziesięć tysięcy złotych)

XXXI.  oskarżonego J. W. uznał za winnego popełnienia czynu zabronionego opisanego w punkcie XXII (II). części wstępnej wyroku, tj. przestępstwa z art. 55 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie art. 55 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 60 §2 i §6 pkt 2) k.k. – stosując nadzwyczajne złagodzenie kary - wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności oraz 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej dziennej stawki na 80 (osiemdziesiąt) złotych;

XXXII.  oskarżonego J. W. uznał za winnego popełnienia czynu zabronionego opisanego w punkcie XXIII (III). części wstępnej wyroku, tj. przestępstwa z art. 278 §5 k.k. i za to na podstawie art. 278 §1 i 5 k.k. oraz art. 33 §2 k.k. wymierzył mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej dziennej stawki na 80 (osiemdziesiąt) złotych;

XXXIII.  oskarżonego J. W. uznał za winnego popełnienia tego, że w okresie od września do listopada 2011 r. w K. przy ul. (...), w budynku (...) (...), działając w zamiarze by J. M., prowadził wbrew przepisom ustawy, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, uprawę konopi innych niż włókniste w ilości 14 krzewów, mogącej dostarczyć znacznej ilości ziela tych konopi, udzielił pomocy J. M. do wskazanego czynu zabronionego poprzez dostarczenie części urządzeń oraz udzielania porad, tj. przestępstwa z art. 18 §3 k.k. w z zw. z art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie art. 19 §1 k.k. w zw. z art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii wymierzył mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

XXXIV.  oskarżonego J. W. uznał za winnego popełnienia tego, że:

-

w okresie od lutego 2012 r. do dnia 04 czerwca 2012 r. w K. przy ul. (...), w budynku (...) (...), działając w zamiarze by J. M., w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, prowadził wbrew przepisom ustawy, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, uprawę konopi innych niż włókniste w ilości 122 krzewów, mogącej dostarczyć znacznej ilości ziela tych konopi, a następnie w wyniku suszenia tego ziela wytworzył znaczną ilość środka odurzającego w postaci marihuany, udzielił pomocy J. M. do wskazanego czynu zabronionego poprzez pomoc w montażu urządzeń oraz udzielania porad,

-

w okresie od listopada 2011 r. do dnia 04 czerwca 2012 r. w C. (...), pow. (...), działając w zamiarze by A. P. (1) i T. P. (1) w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, prowadzili wbrew przepisom ustawy, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, uprawę konopi innych niż włókniste w ilości jednorazowo nie więcej niż 120 krzewów, mogącej dostarczyć znacznej ilości ziela tych konopi, a następnie w wyniku suszenia tego ziela wytworzyli znaczną ilość środka odurzającego w postaci marihuany, udzielił pomocy A. P. (1) i T. P. (1) do wskazanego czynu zabronionego poprzez udzielanie porad, pomoc w skompletowaniu urządzeń uprawy oraz uczestnictwo w ścinaniu i zbiorze konopi,

tj. przestępstw z art. 18 §3 k.k. w zw. z art. 53 ust. 2 w zw. z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k., popełnionych w ciągu przestępstw z art. 91 §1 k.k. i za to na podstawie art. 19 §2 k.k. w zw. z art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 §3 k.k. w zw. z art. 91 §1 k.k. przy zast. art. 60 §1 i §6 pkt 2) k.k. – stosując nadzwyczajne złagodzenie kary - wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz 100 (sto) stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej dziennej stawki na 80 (osiemdziesiąt) złotych;

XXXV.  na podstawie art. 45 §1 k.k. orzekł od J. W. przepadek na rzecz Skarbu Państwa równowartości korzyści majątkowych osiągniętej z popełnienia przestępstwa, za które został skazany w pkt. XXXIV. sentencji wyroku w wysokości 6.615 zł (sześć tysięcy sześćset piętnaście złotych);

XXXVI.  na podstawie art. 91 §2 k.k. oraz art. 86 §1 i 2 k.k. połączył wymierzone oskarżonemu J. W. jednostkowe kary pozbawienia wolności i grzywny i wymierzył mu łączną karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz 400 (czterysta) stawek dziennych grzywny określając wysokość jednej dziennej stawki na 80 (osiemdziesiąt) złotych;

XXXVII.  na podstawie art. 63 §1 k.k.:

-

zaliczył oskarżonemu J. M. na poczet kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności od 4 czerwca 2012 r. do 7 września 2012 r.;

-

zaliczył oskarżonemu A. P. (1) na poczet kary grzywny okres rzeczywistego pozbawienia wolności od 4 czerwca 2012 r. do 6 września 2012 r.;

-

zaliczył oskarżonemu T. P. (1) na poczet kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności od 4 czerwca 2012 r. do 6 września 2012 r.;

-

zaliczył oskarżonemu Ł. S. (1) na poczet kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności od 4 czerwca 2012 r. do 25 października 2012 r.;

-

zaliczył oskarżonemu J. W. na poczet kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności od 4 czerwca 2012 r. do 29 listopada 2012 r.;

XXXVIII.  na podstawie art. 70 ust. 1. ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł przepadek dowodów rzeczowych stanowiących przedmiot przestępstwa i służących do popełnienia przestępstwa opisanych w wykazie dowodów rzeczowych zapisanych pod poz. 23/13 w Księdze Depozytów Rzeczowych Sądu Okręgowego w Opolu pod poz. 1.-145., k. 566-578;

XXXIX.  na podstawie art. 44 §6 k.k. orzekł przepadek dowodów rzeczowych opisanych w wykazie dowodów rzeczowych Nr XII/12/13 pod poz. 175-177, k.324-326;

XL.  na podstawie art. 29 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o Adwokaturze (Dz.U. Nr 16 poz. 124 z późn.zm.) w zw. z §14, §16 i §20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. Nr 163, poz. 1348) zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokat K. K. 1.180,80 zł (jeden tysiąc sto osiemdziesiąt złotych 80/100), w tym 220,80 zł VAT, tytułem kosztów udzielonej oskarżonemu J. M. nieopłaconej obrony z urzędu w postępowaniu przed Sądem;

XLI.  na podstawie art. 627 k.p.k. zasądził od oskarżonych J. M., A. P. (1) P. P. (1), T. P. (1), Ł. S. (1), J. W. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w części w kwocie po 2.500 zł do każdego z nich, na podstawie art. 624 §1 k.p.k. zwalniając ich od obowiązku ponoszenia kosztów ponad 2.500 zł.

Apelację od tego wyroku wniósł, prokurator oraz wszyscy oskarżeni.

Obrońca oskarżonego JackaWrzalskiego zaskarżył wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze.

Wyrokowi zarzucił rażącą niewspółmierność kary orzeczonej wobec oskarżonego J. W. wynikającą z orzeczenia obok kary pozbawienia wolności kary grzywny w łącznym wymiarze 400 stawek dziennych po 80 złotych każda, podczas gdy z całokształtu okoliczności podmiotowych, a przede wszystkim z ustalonych przez Sąd możliwości zarobkowych oskarżonego wynika, że orzeczona kara stanowi zbyt surowy środek represji i stanowi dla niego zbyt surową dolegliwość, co przemawia za orzeczeniem kary grzywny w wymiarze ustalonym przez Sąd przy przyjęciu stawki dziennej na kwotę nie wyższą niż 20 (dwadzieścia) złotych.

Obrońca oskarżonego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu J. W. za przypisane mu czyny kary grzywny – obok już wymierzonej kary pozbawienia wolności w wymiarze ustalonym przez Sąd I instancji – w wymiarze 400 stawek dziennych przy określeniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę co najwyżej 20 złotych.

Obrońca oskarżonego Ł. S. (1) powyższemu wyrokowi zarzucił:

1.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjęty za podstawę orzeczenia mających wpływ na jego treść polegający na uznaniu, iż oskarżony na terenie posesji w G. prowadził uprawę w okresie od kwietnia 2012 roku podczas gdy prawidłowym winno być ustalenie, iż proceder ten trwał od maja 2012 roku,

2.  błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia mających wpływ na jego treść polegający na uznaniu, iż oskarżony prowadził uprawę konopi, innych niż włókniste w J. z T. P. (1) w okresie od kwietnia do dnia 4 czerwca 2012 roku oraz iż był świadom posiadanych środków, podczas gdy w rzeczywistości nie miało to miejsca zaś ewentualna jego rola w uprawie mogła sprowadzać się co najwyżej do pomocnictwa, albowiem oskarżony nie obejmował swoim zamiarem chęci i woli udziału w procederze datującym się od maja 2012 roku,

3.  obrazę przepisów prawa materialnego poprzez błędne jego zastosowanie co nastąpiło poprzez uznanie, iż Ł. S. (1) dopuścił się zbrodni opisanej w art. 13 § 1 w zw. z art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii tj. usiłowania wytworzenia znacznej ilości środków odurzających albowiem prawidłowym winno być uznanie, iż samo zachowanie polegające na uprawie krzewów konopi bez rozpoczęcia ścinki, suszenia itp. stanowi typ czynu zabronionego określony w art. 63 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, stąd nie może to być zatem jednocześnie uznane za usiłowanie wytworzenia tego środka odurzającego,

4.  rażącą niewspółmierność kary do tej, jak winna być orzeczona, za przypisane oskarżonemu przestępstwa, przewyższająca zakres niezbędnej represji jaka jest konieczna celem osiągnięcia celów jakie stawia się karze w zakresie prewencji indywidualnej i ogólnej, także mając na uwadze postawę Ł. S. (1) w toku procesu, skutkiem czego koniecznym jest uznanie, iż orzeczona kara bezwzględnego pozbawienia wolności jest rażąco wygórowana.

Wskazując na powyższe obrońca oskarżonego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i przypisanie oskarżonemu w zakresie czynu opisanego w pkt. XVIII aktu oskarżenia działania w okresie od maja do 4 czerwca 2012 roku, w zakresie zaś pkt. XIX i XX z aktu oskarżenia uniewinnienie Ł. S. (1) od stawianych mu w tym zakresie zarzutów, ewentualnie uznanie, iż w zakresie uprawy w J. oskarżony swym działaniem jedynie pomagał T. P. (1) w popełnieniu czynu od maja 2012 roku, wyeliminowanie ze stawianych Ł. S. (1) zarzutów z opisu czynu zarzutu z treści art. 13 § 1 w zw. z art. 53 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i orzeczenie wobec oskarżonego kary z zastosowaniem warunkowego zawieszenia jej wykonania grawitującej ku najniższemu wymiarowi przewidzianemu przepisami prawa.

Obrońca oskarżonych P. P. (1), A. P. (1) i T. P. (1), zaskarżył wyrok:

1. w całości na korzyść oskarżonego P. P. (1) zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1) obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, a to art. 5 , 7 k.p.k. poprzez ich niezastosowanie, a to poprzez jednostronną, subiektywną i dowolną ocenę materiału dowodowego dokonaną z pominięciem zasady swobodnej oceny dowodów, skutkującą błędnym ustaleniem stanu faktycznego i uznaniem, iż oskarżony ad. 1 dopuścił się przypisywanego mu przestępstwa wyłącznie w oparciu o relacje świadka A. B.,

a także, w razie nieuwzględnienia powyższego, z daleko posuniętej ostrożności procesowej:

2) obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, a to, art. 5 , 7, k.p.k. poprzez ich niezastosowanie, a to poprzez jednostronną, subiektywną i dowolną ocenę materiału dowodowego, do0konaną za pominięciem zasady swobodnej oceny dowodów, skutkującą błędnym ustaleniem stanu faktycznego i uznaniem, iż czyn popełniony został przez oskarżonego ad. 1 w okresie do czerwca 2012 r., podczas gdy z okoliczności sprawy jednoznacznie wynika, iż czyn ten nie mógł być przez niego popełniony w tym okresie.

Obrońca oskarżonego w związku z powyższym wniósł o:

- uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, ewentualnie o:

- zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wskazanie, iż oskarżony ad. 1 dopuścił się zarzucanego mu czynu w okresie od lutego 2012 r. do 04 czerwca 2012 r.

2. w części na korzyść oskarżonego A. P. (1) , zaskarżonemu wyrokowi zarzucając:

1) rażącą niewspółmierność orzeczonych wobec oskarżonego ad. 2 kar jednostkowych grzywny, a w efekcie kary łącznej grzywny, a także rażącą niewspółmierność orzeczonego wobec oskarżonego środka karnego w postaci nawiązki,

2) rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonego ad. 2 kary łącznej pozbawienia wolności.

W związku z powyższym obrońca oskarżonego wniósł o:

zmianę zaskarżonego wyroku w pkt. VI, IX, XI, XIII i XIV części dyspozytywnej wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu ad.2 kary grzywny w wysokości 100 stawek dziennych, określając jedną stawkę na 100 złotych oraz zmianę zaskarżonego wyroku w pkt XIII i XIV poprzez wymierzenie oskarżonemu ad. 2 kary łącznej pozbawienia wolności w wymiarze 4 lat, warunkowo zawieszając jej wykonanie na odpowiedni adekwatny okres próby.

3. w części na korzyść oskarżonego T. P. (1) , zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1) rażącą niewspółmierność orzeczonych wobec oskarżonego ad.3 kar jednostkowych grzywny, a w efekcie kary łącznej grzywny, a także rażącą niewspółmierność orzeczonego wobec oskarżonego środka karnego w postaci nawiązki,

2) rażącą niewspółmierność wobec oskarżonego ad. 3 kary łącznej pozbawienia wolności, a to poprzez nie zastosowanie wobec niego warunkowego zawieszenia wykonania kary łącznej pozbawienia wolności.

Obrońca oskarżonego w związku z powyższym wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt. XIX, XXI części dyspozytywnej wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu ad. 3 kary grzywny w wysokości 100 stawek dziennych, określając jedną stawkę na 100 złotych oraz zmianę zaskarżonego wyroku w pkt. XXIII poprzez wymierzenie oskarżonemu ad. 3 kary łącznej grzywny w wysokości 200 stawek dziennych po 100 złotych, a także poprzez wymierzenie oskarżonemu ad. 3 kary łącznej pozbawienia wolności w wymiarze 3 lat, warunkowo zawieszając jej wykonanie na odpowiedni okres próby.

Obrończyni oskarżonego J. M. zaskarżyła powyższy wyrok w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze, zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła:

I. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, a mianowicie ustalenia, że zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności względem oskarżonego J. M. nie byłoby wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celu kary, nie stanowiąc realnej, dolegliwej – mającej wychowawczy cel – odpłaty za bezprawne zachowanie, którego się dopuścił, a także przyjęcia, że orzeczenie kary bez warunkowego zawieszenia wykonania kary nie zrealizuje zasady prewencji ogólnej oraz poczucia sprawiedliwości społeczeństwa, podczas gdy cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma w stosunku do oskarżonego zrealizować orzeczona kara, zostaną osiągnięte również w przypadku warunkowego zawieszenia jej wykonania. Ponadto orzekający Sąd meriti w sposób niezrozumiały kierował się głównie uczynieniem zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, podczas gdy rozważając możliwość warunkowego zawieszenia wykonania kary względem oskarżonego, Sąd powinien w myśl art. 69 § 1 k.k. kierować się prognozą kryminologiczną, która w istocie jest najważniejszym determinantem mającym wpływ na rodzaj wymierzonej kary.

II. rażącą niewspółmierność kary orzeczonej wobec oskarżonego J. M. polegającą na nieuwzględnieniu w należytym stopniu okoliczności łagodzących wymiar kary, tj. niskiego stopnia zdemoralizowania, trybu życia przed popełnieniem przestępstwa – niekaralności, zachowania po popełnieniu przestępstwa – przyznania się do popełnienia zarzucanych mu czynów, czynienia starań w rzetelnym wyjaśnieniu okoliczności sprawy, motywem działania - popadnięciem w kłopoty finansowe, niską społeczną szkodliwość z uwagi na niesprawczą formę zjawiskową czynu, brak powiązania ze światem przestępczym, jak również faktu, że czyny dotyczyły tzw. miękkich narkotyków, a zatem nie tak szkodliwych jak tzw. twarde i przez to orzeczenie rażąco niewspółmiernie surowej kary w postaci bezwzględnego pozbawienia wolności w wymiarze 2 lat bez warunkowego zawieszenia wykonania kary.

Podnosząc powyższe zarzuty obrończyni oskarżonego wniosła o zmianę orzeczenia w punkcie V jego sentencji i orzeczenie oskarżonemu kary łącznej w wymiarze 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby.

Prokurator Prokuratury Okręgowej zaskarżył powyższy wyrok na niekorzyść oskarżonego J. W. w części orzeczenia o karze, zarzucając wyrokowi:

- błąd w ustaleniach faktycznych, przyjęty za podstawę orzeczenia o karze, w odniesieniu do czynów przypisanych w pkt XXVIII i XXXI części dyspozytywnej wyroku, mający wpływ na jego treść, a polegający na uznaniu przez Sąd I instancji, iż istnieją szczególnie uzasadnione okoliczności warunkujące zastosowanie instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary, na podstawie przepisów art. 60 § 2 k.k. związane, w szczególności z: przyznaniem się oskarżonego do stawianych zarzutów, okazaniem skruchy, tym, iż przedmiotem wykonawczym, w zakresie stawianych ww. zarzutów były tzw. „narkotyki miękkie”, gdy w istocie, łączna ocena poczynionych ustaleń, dotyczących postawy i właściwości osobistych oskarżonego, zakresu przedmiotowego podejmowanych przez niego, w długim okresie czasu, działań przestępczych znamionujących zbrodnie z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, prowadzi w logiczny sposób do wniosku przeciwnego, to jest, iż zarzuconych mu czynów, przypisanych w pkt XXVIII i XXXI dopuścił się, w warunkach wykluczających zastosowanie nadzwyczajnego złagodzenia kary, na podstawie przepisów art. 60 § 2 k.k.

Podnosząc powyższy zarzut wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w stosunku do J. W., w części orzeczenia o karze poprzez rozwiązanie orzeczenia o karze łącznej pozbawienia wolności, wymierzenie za przypisane przestępstwa w pkt XXVIII i XXXI, kar pozbawienia wolności, w wysokości wnioskowanej przez oskarżyciela publicznego na rozprawie (to jest po 3 lata pozbawienia wolności) oraz przy uwzględnieniu powyższego, orzeczenie kary łącznej pozbawienia wolności, w wymiarze 3 lat i 6 miesięcy.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje.

Co do apelacji oskarżonego Ł. S. (1) i J. M..

Apelacja oskarżonego J. M. zasługiwała na uwzględnienie. Częściowo zasadna okazała się także apelacja oskarżonego Ł. S. (1).

Zasadny był podniesiony przez obrońcę oskarżonego Ł. S. (1) zarzut błędu w ustaleniu, że Ł. S. (1) uprawiając ziele konopi z zamiarem wytworzenia środka odurzającego usiłował ów środek wytworzyć i w konsekwencji dopuścił się zbrodni opisanej w art. 13 § 1 w zw. z art. 53 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Sąd Okręgowy wadliwie przyjął, że czyny przypisane oskarżonemu S. w punkcie XXIV części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku realizują jednocześnie znamiona występku z art. 63 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (nielegalnej uprawy konopii innych niż włókniste), ale również usiłowania wytworzenia znacznej ilości środka odurzającego w postaci marihuany (tj. zbrodni z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 53 ust. 2 NarkU). Uzasadniając przyjętą kwalifikację prawną Sąd meriti stwierdził, że „Założenie i prowadzenie uprawy konopi, mogącej dostarczyć znacznych ilości ziela tej rośliny (co wyczerpuje znamiona ustawowe czynu z art. 63 ust. 3 powołanej ustawy), przeznaczone było bowiem na cele produkcji z wyhodowanych roślin znacznych ilości środków odurzających (co wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 53 ust. 2 powołanej ustawy)’’…. „Wobec faktu, że zamierzonego przestępstwa, zmierzając do niego nie dokonano, działanie oskarżonego stanowiło usiłowanie z art. 13 § 1 kk” . Z taką argumentacją Sąd Apelacyjny zgodzić się nie może. Zgodnie z treścią art. 13 § 1 k.k. usiłowaniem jest czyn podjęty w zamiarze popełnienia przestępstwa zmierzający bezpośrednio do dokonania, które jednak nie następuje. Warunkiem sine qua non przypisania przestępstwa w formie stadialnej usiłowania jest ustalenie, że sprawca zmierza „bezpośrednio” do jego dokonania. Zachowanie bezpośrednio zmierza do dokonania wtedy, gdy zagrożenie dla dobra prawnego, będącego znamieniem czynu zabronionego objętego zamiarem sprawcy, przekształca się z zagrożenia abstrakcyjnego w zagrożenia realne. Działanie oskarżonego polegające na uprawie konopi w zamiarze późniejszego wytworzenia znacznej ilości środka odurzającego w postaci marihuany, nie było jeszcze „bezpośrednim zmierzaniem” do popełnienia czynu z art. 53 ust. 2 . O usiłowaniu nie może bowiem przesądzać sam zamiar sprawcy, a konkretne działania. Zachowania oskarżonego wypełniały więc jedynie znamiona występków z art. 63 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Sąd Apelacyjny podziela pogląd Sądu Najwyższego zawarty w postanowieniu z 8.3.2005 r. (IV KK 14/05, OSNKW 2005, Nr 4, poz. 37) , że wytworzeniem środka odurzającego, o którym mowa w art. 40 NarkU z 1997 r. (obecnie art. 53 NarkU), w sytuacji gdy inne przepisy ustawy odrębnie penalizują zakazaną uprawę określonej rośliny (np. konopi) oraz zbiór z niej takich jej części, które same są już uznawane za środek odurzający (np. ziela i żywicy konopi), są dopiero takie dalsze czynności podejmowane po zbiorze (np. suszenie), za pomocą których otrzymuje się gotowy środek odurzający zdatny do użycia, a więc określony preparat danej rośliny (np. susz konopi). Jeżeli zatem sprawca poprzestaje na uprawie lub zbiorze konopi, odpowiada za przestępstwo z art. 63 ustawy. Dopiero dalsze działanie, które wykracza poza uprawę lub zbiór, stanowi wytworzenie, o którym mowa w art. 53 ustawy o przeciwdziałaniu. Do takich działań ze strony oskarżonego, z uwagi na interwencję Policji, nie doszło, choć oskarżony przyznał, że miał zamiar wytworzyć z uprawianych roślin znaczną iloścć marihuany. Z protokołów oględzin pomieszczeń w G. i J. (k.8-11, 16-24 – akt dot. Ł. S. (1)) w których ujawniono nielegalne plantacje konopi wynika, że w chwili ujawnienia plantacji uprawiane rośliny znajdowały się dopiero w średniej fazie wzrostu.

Nietrafione było powoływanie się przez Sąd Okręgowy na orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Gdańsku (sygn. akt II AKa 141/13), które dotyczyło innego stanu faktycznego. W przytoczonej sprawie oskarżonym udowodniono bowiem nielegalną uprawę konopi innych niż włókniste, a następnie wytworzenie znacznej ilości środka odurzającego w postaci marihuany w ramach z góry powziętego zamiaru. Zasadnie więc Sąd Apelacyjny w Gdańsku przyjął konstrukcję ciągu przestępstw z art. 63 ust. 3 i art. 53 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Powyższe rozważania mają odniesienie również do oskarżonego T. P. (1), z którym oskarżony S. wspólnie i w porozumieniu prowadził uprawy konopi innych niż włókniste w G. i J.. Z uwagi na tożsame ustalenia faktyczne (niepodjęcie czynności zmierzających do wytworzenia środków odurzających) stanowiące podstawę przypisania J. W., J. M., A. P. (1) i T. P. (1) uprawy konopi innych niż włókniste w B. i K. (druga plantacja) należało rozważyć wyeliminowania ustaleń o usiłowaniu wytworzenia środków odurzających. Kierunek zaskarżenia nie pozwalał jednak na wyeliminowanie tych ustaleń wobec oskarżonych W., A. P. i T. P. z uwagi na zakaz reformationis in peius. Zmiana wyroku we wskazanym zakresie skutkowałaby bowiem koniecznością „rozbicia” przyjętych ciągów przestępstw z powodu dezaktualizacji przesłanki tożsamości kwalifikacji prawnej czynów wchodzących w skład owych ciągów i wymierzenia każdemu z tych oskarżonych kar za każde z przestępstw z osobna, co ewidentnie byłoby dla nich niekorzystne.

Wyeliminowanie z opisu czynu przypisanego w punkcie II części rozstrzygającej ustalenia o usiłowaniu wytworzenia środka odurzającego było natomiast możliwe w odniesieniu do oskarżonego J. M.. Czyn ten Sąd Apelacyjny zakwalifikował, tak jak w przypadku czynów przypisanych oskarżonemu Ł. S. (1), jako przestępstwo z art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Nie znalazł Sąd Apelacyjny podstaw do podważenia ustaleń Sądu meriti w zakresie przyjęcia wobec oskarżonego współsprawstwa.

Przez współsprawstwo należy rozumieć porozumienie (choćby konkludentne) o dokonaniu wspólnie przestępstwa, a następnie wykonanie określonej i uzgodnionej części przestępstwa. Nie można się zgodzić z poglądem, że brak aktywności oskarżonego S. w pielęgnacji plantacji w J. wyklucza jego odpowiedzialność za przestępstwa z art. 63 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Oskarżony Ł. S. (1) wiedział o tym, że dom jest wynajęty w celu prowadzenia nielegalnej uprawy konopi, zapłacił czynsz najmu, sfinansował zakup urządzeń koniecznych do prowadzenia plantacji w sklepie ogrodniczym w B.. Tym okolicznościom oskarżony nie zaprzeczał, podając je już podczas składania wyjaśnień w dniu 23 sierpnia 2012r. (k.200-201). Wskazał również, że liczył na zwrot „zainwestowanych pieniędzy” z zyskiem. Znamienne, że w tym samym czasie oskarżony prowadził wraz oskarżonym T. P. inną nielegalną uprawę konopi w prowadzonym przez siebie klubie (...) w G.. (k.200-201). Oskarżony zatem swoim zachowaniem wyszedł poza uwarunkowania podmiotowe właściwe dla pomocnictwa i podżegania. Dla przyjęcia współsprawstwa (art. 18 § 1 k.k.) nie jest konieczne, aby każda z osób działających w porozumieniu realizowała znamiona czynu zabronionego, czy nawet część tych znamion. Wystarczy natomiast, że osoba taka działa w ramach uzgodnionego podziału ról, ułatwiając bezpośredniemu sprawcy realizację wspólnie zamierzonego celu. W rezultacie, o wspólnym działaniu możemy mówić nie tylko wtedy, gdy każdy ze współsprawców realizuje część znamion czynu zabronionego, ale także wtedy, gdy współdziałający nie realizuje żadnego znamienia czasownikowego uzgodnionego czynu zabronionego, ale wykonane wcześniej przez niego czynności stanowią istotny wkład we wspólne przedsięwzięcie. Z istoty konstrukcji współsprawstwa wynika więc, że każdy ze współsprawców ponosi odpowiedzialność za całość popełnionego (wspólnie i w porozumieniu) przestępstwa, a więc także i w tej części, w jakiej znamiona czynu zabronionego zostały wypełnione zachowaniem innego ze współsprawców. Decydujące jest to, czy współdziałający dążyli do tego samego celu wspólnymi siłami w ramach wspólnego porozumienia. Taki podział zadań nastąpił również w niniejszej sprawie, gdzie Ł. S. (1) finansując przestępczy proceder wypełnił swoją rolę i stał się współsprawcą czynu wyczerpującego znamiona art. 63 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Nie budzi wątpliwości przyjęte przez Sąd Okręgowy, a kwestionowane w apelacji obrońcy, ustalenie o czasie popełnienia przestępstwa, tj. od kwietnia do 4 czerwca 2012r. Sąd oparł się w tym zakresie na uznanych za wiarygodne zeznaniach oskarżonego T. P. (1): „To było z trzy tygodnie przed założeniem plantacji w J., tak pod koniec kwietnia 2012roku”(k.43 akt dot. T. P.). Wprawdzie oskarżony S. podnosił, że plantację w G. z oskarżonym P. prowadził dopiero od około 12 maja 2012r., to w powiązaniu z faktem, że już 16 maja 2012r. oskarżeni wynajęli dom pod prowadzenie kolejnej uprawy ta wersja nie przekonuje.

Z treści apelacji wynika również, że skarżący kwestionuje przypisanie oskarżonemu przestępstwa opisanego w punkcie XXVI części rozstrzygajacej, choć nie sformułował żadnego zarzutu odnośnie tego czynu w petitum apelacji. Z materiału dowodowego zgromadzonego przez Sąd Okręgowy, wskazanego jako źródła ustaleń co do sprawstwa i winy tego oskarżonego bezspornie wynika, że oskarżony S. miał świadomość, iż posiada na terenie prowadzonego przez siebie klubu (...) substancje psychotropowe. Sąd oparł się na protokole przeszukania pomieszczeń należących do oskarżonego Ł. S. oraz opinii z przeprowadzonych badań chemicznych (k.345,382 – akt dot. Ł. S. (1)). Nie sposób uznać za wiarygodne irracjonalnych wyjaśnień Ł. S., który twierdził, że wszedł on w posiadanie przedmiotowych substancji psychotropowych przypadkowo, gdyż przyjął pakunek od nieznajomego mężczyzny i nie miał wiedzy, co do jego faktycznej zawartości. Oskarżony nie wskazał mężczyzny od którego miał otrzymać niedozwolone substancje. Znamienne również, że substancje psychotropowe oskarżony trzymał w pomieszczeniu przeznaczonym na uprawę konopi, a nie w siłowni. Wersji Ł. S. przeczą też uznane za wiarygodne wyjaśnienia T. P., który podał, że oskarżony S. proponował mu sprzedaż amfetaminy.

Zasadne okazały się zarzuty rażącej niewspółmierności kary, które postawili obrońcy oskarżonych Ł. S. (1) i J. M.. Sąd Apelacyjny warunkowo zawiesił wykonanie wymierzonych oskarżonym kar pozbawienia wolności na 5 lat okresu próby. Wobec oskarżonych można przyjąć pozytywną prognozę kryminologiczną z uwagi uprzednią niekaralność, nienaganne zachowanie przed przestępstwem, postawę prezentowaną w trakcie postępowania, a w szczególności skruchę wyrażoną z powodu popełnionych przestępstw. Nie występuje wobec oskarżonych wysokie ryzyko powrotu do przestępstwa. Nie ulega przy tym wątpliwości, że biorąc pod uwagę całokształt okoliczności dotyczących zarówno przypisanych oskarżonym czynów, jak i okoliczności charakteryzujących ich osoby, dla realizacji celów postępowania nie ma konieczności sięgania do kary izolacyjnej. Dotychczasowy sposób życia oskarżonych, a także fakt już wcześniejszej izolacji spowodowanej tymczasowym aresztowaniem nie uzasadnia konieczności odbycia bezwzględnej kary pozbawienia wolności i ponownego kontaktu z realiami zakładu karnego. A w takiej sytuacji, dyrektywa z art. 58 § 1 k.k. jednoznacznie wskazuje na potrzebę warunkowego zawieszenia wykonania wymierzonych oskarżonym kar pozbawienia wolności.

Co do apelacji oskarżonych P. P. (1), T. P. (1) i A. P. (1).

Apelacja obrońcy oskarżonych okazała się częściowo zasadna.

Wbrew twierdzeniom skarżącego, sprawstwo i wina oskarżonego P. P. (1) nie budzi wątpliwości. Sąd Okręgowy ustalając fakty nie pomijał wyjaśnień oskarżonego P. P. (1), jak również oskarżonych A. i T. P. (1) do których odwołuje się apelujący obrońca i szczegółowo wyjaśnienia te ocenił, odmawiając im wiary. Sąd Okręgowy zasadnie przyjął w tej mierze za wiarygodne stanowcze i konsekwentne zeznania świadka A. B., które znajdują pośrednie wsparcie w innych, przekonujących dowodach, tj. zeznaniach świadka D. S.. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku(str. 18) wykazano rację takiego stanowiska, z uwzględnieniem wszystkich przeprowadzonych dowodów i wynikających z nich okoliczności. Trzeba podkreślić, że Sąd dostrzegł wskazane w apelacjach różnice w zeznaniach świadka A. B. i za wiarygodną uznał relację złożoną przez świadka w toku postępowania sądowego. Owe zeznania zostały ocenione przez biegłego psychologa jako psychologicznie wiarygodne. Co istotne, świadek już podczas składania pierwszych zeznań w postępowaniu przygotowawczym w dniu 27 września 2012r. podawał, że P. P. (1) udzielał mu środków odurzających: „ Za każdym razem marihuanę przekazywał mi młody P., P. P. (4), z nim też się rozliczałem, chociaż wiedziałem, że to jest marihuana z plantacji od starszego P. – A.” (k.3 – akt dot. P. P.) Zwraca również uwagę drobiazgowość relacji świadka B.. Świadek wskazał, że oskarżony P. P. pokazywał mu pistolet należący do jego brata A., co potwierdziło się w toku niniejszego postępowania. Ze zgromadzonych dowodów nie wynika też, żeby świadek B. był uprzednio skonfliktowany z oskarżonym P. P. (1), wręcz przeciwnie, miał z oskarżonym koleżeńskie relacje, co przeczy stawianej w apelacji tezie o chęci zemsty na oskarżonym. W świetle powyższego należy uznać, że Sąd Okręgowy, uznając zeznania świadka A. B. za wiarygodne, nie naruszył art. 7 k.p.k., co wyklucza możliwość podważenia ustaleń faktycznych tego Sądu.

Słusznie natomiast skarżący podnosi, że czasookres czynu popełnionego przez oskarżonego P. P. (1) powinien kończyć się w dniu 3 czerwca 2012r. Wszak w następnym dniu, tj. 4 czerwca 2012r. z uwagi na interwencję Policji plantacje prowadzone przez braci oskarżonego przestały istnieć. Skoro więc Sąd Okręgowy ustalił, że środki odurzające, których udzielał oskarżony, pochodziły z plantacji prowadzonych przez A. i T. P. (1) to niemożliwym było dalsze prowadzenie przez oskarżonego przestępczego procederu.

Apelacja obrońcy oskarżonego okazała się o tyle zasadna, iż w wyniku jej złożenia zaistniała konieczność zmiany zaskarżonego wyroku i obniżenia kary grzywny orzeczonej wobec oskarżonego P. P. (1) za czyn przypisany w punkcie XV części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku. Kara ta, nie uwzględniała w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa, jak i osobowości sprawcy - innymi słowy, była karą niesprawiedliwą. W ocenie Sądu Apelacyjnego Sąd meriti wymierzając oskarżonemu P. P. (1) karę 150 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość stawki dziennej na 80 zł nie uwzględnił należycie właściwości i warunków osobistych oskarżonego, a przede wszystkim jego młodego wieku. Oskarżony popełnił przestępstwo przede wszystkim z chęci zaimponowania rówieśnikom, korzystając z przestępczej działalności swoich braci. W tych okolicznościach Sąd Apelacyjny uznał za słuszne zmienić zaskarżony wyrok i obniżyć orzeczoną karę grzywny, jak w sentencji wyroku.

Odnosząc się do argumentów apelacji oskarżonego T. P. (1), nie sposób zgodzić się z tak mocno eksponowanym w niej twierdzeniem, że w tej sprawie istnieją podstawy określone w art. 69 § 1 i 2 k.k., do warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec oskarżonego kary. Otóż jedyną przesłanką decydującą o tym, czy kara w odpowiedniej wysokości ma być orzeczona w postaci bezwzględnej czy też z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, jest ocena, w jakiej postaci kara ta osiągnie cele wobec sprawcy przestępstwa, a więc rozstrzygnięcie to musi znajdować uzasadnienie jedynie w pozytywnej lub negatywnej prognozie kryminologicznej. Przepis art. 69 § 1 i 2 k.k. jest tak skonstruowany, że przy stosowaniu warunkowego zawieszania wykonania kary nakazuje kierować się jedynie względami szczególno-prewencyjnymi. Warunkowe zawieszenie wykonania kary warunkuje zatem jedynie przekonanie, że sprawca nie powróci na drogę przestępstwa i wykonanie wymierzonej kary nie będzie konieczne dla wdrożenia go do przestrzeganego porządku prawnego. Tego rodzaju przekonanie bazować zaś musi na ocenie postawy sprawcy, jego właściwości i warunków osobistych, dotychczasowego sposobu życia oraz zachowania się po popełnieniu przestępstwa. Jeśli więc przez pryzmat tych warunków spojrzy się na sylwetkę oskarżonego, to zauważyć należy, że jest on osobą wcześniej kilkukrotnie karaną. Mimo orzeczonych kar oskarżony powracał do przestępstwa. Czyny zabronione za które został uprzednio ukarany były rodzajowo podobne do objętych tym postępowaniem, co ujawnia, że oskarżony ma łatwość w naruszaniu obowiązującego porządku prawnego. Premiowanie go obecnie dobrodziejstwem warunkowego zawieszenia wykonania kary, mogłoby więc wskazaną cechę lekceważącego podejścia do przestępczych zachowań jedynie utrwalić. Na podstawie ustaleń, jakie poczynił Sąd Okręgowy, w efekcie właściwie przywołanych i ocenionych okoliczności, uwzględniając dotychczasowe rozważania, także i Sąd Apelacyjny nie ma więc przekonania, że poprzestając na warunkowym zawieszeniu wykonania orzeczonej wobec oskarżonego kary, nie popełni on więcej przestępstwa, a to jest minimalnym przecież zadaniem kary, szczególnie w omawianej tu postaci.

Z pewnością pozostałe okoliczności, na które powołuje się obrońca w apelacji są korzystne dla oskarżonego. Nie uszły one jednak uwadze Sądu Okręgowego, o czym przekonuje treść pisemnych motywów zaskarżonego orzeczenia. W szczególności chodzi o postawę oskarżonego po popełnieniu przestępstwa, który udzielił szczegółowych wyjaśnień, co do popełnionych przez siebie czynów. Okoliczności te jednak nie są w stanie pozbawić racji wniosków, do jakich doszedł Sąd w przedmiocie konieczności zastosowania wobec niego bezwzględnej kary pozbawienia wolności. Sytuacji procesowej oskarżonego nie można porównywać z sytuacją oskarżonego A. P. (1). Wobec tego oskarżonego zastosowano obligatoryjne nadzwyczajne złagodzenie z uwagi, że pełnił rolę tzw. „małego świadka koronnego” w sprawie Sądu Rejonowego w Prudniku, sygn. akt VII K 304/13. Z akt sprawy(k.731-739) wynika, że relacje oskarżonego A. P. stały się podstawą aktu oskarżenia w tamtej sprawie i te okoliczności przyczyniły się do orzeczenia warunkowego zawieszenia łącznej kary pozbawienia wolności wobec tego oskarżonego.

Wymierzona oskarżonemu T. P. (1) kara łączna grzywny na zasadzie kumulacji razi jednak surowością. Należy bowiem zwrócić uwagę, że oskarżony dopuścił się przypisanych przestępstw w krótkim odstępie czasowym. Zachodzi również ścisły związek przedmiotowo-podmiotowy między tymi czynami. Nie bez znaczenia jest fakt, że wobec oskarżonego orzeczono bezwzględną karę pozbawienia wolności. Powyższe przemawia za tym, że kara łączna grzywny powinna być oparta na zasadzie absorpcji i takową Sąd Apelacyjny wymierzył respektując wymogi art. 53 k.k. Odnosząc się do wysokości środków karnych w postaci nawiązek, orzeczonych wobec A. i T. P. podkreślić trzeba, że nawiązka, jak każdy środek karny podlega miarkowaniu w kategoriach rażącej niewspółmierności kary lub środka karnego, lecz Sąd Apelacyjny nie dostrzega by tak ukształtowane raziły swoją nieuzasadnioną surowością.

Zarzut rażącej niewspółmierności kary dotyczący oskarżonego A. P. (1) jest niezasadny. Przy ustalaniu stawki dziennej wymiaru grzywny, tj. 100 zł Sąd Okręgowy wziął pod uwagę dochody A. P. (1), jego warunki osobiste, majątkowe i możliwości zarobkowe. Trzeba również mieć na uwadze ogromny rozmiar działalności przestępczej oskarżonego i orzeczenie wobec niego kary łącznej pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Oczywiście Sąd odwoławczy zauważa, że oskarżony prócz kary grzywny ponosi inne jeszcze obciążenia finansowe, tj. nawiązka i przepadek korzyści majątkowej to jednak jest to „normalnym” następstwem jego zachowania i nie może radykalnie wpływać na obniżenie wysokości stawki dziennej.

Co do apelacji prokuratora i oskarżonego J. W..

Apelacje nie zasługiwały na uwzględnienie.

Chybiony jest zarzut apelacji prokuratora. Nadzwyczajne złagodzenie kary określone w art. 60 § 2 k.k. związane jest z zasadą jej indywidualizacji i ma charakter fakultatywny. Jej zastosowanie należy od uznania sądu. Celem tej instytucji prawa karnego jest racjonalna polityka karania daleka od represji zbyt surowej z punktu widzenia osiągniecia celów kary. Muszą zaistnieć takie okoliczności które powodują, że nawet najniższa kara przewidziana za przestępstwo byłaby niewspółmiernie surowa. W tej materii należy wskazać, że oskarżony już podczas pierwszego przesłuchania w dniu 5 czerwca 2012r (k.32 akt dot. J. W.) przyznał się do stawianego zarzutu z art. 63 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i udzielił szczegółowych wyjaśnień. Podał również okoliczności innych czynów zabronionych, które popełnił, m.in. dotyczące prowadzonej w 2011r. nielegalnej plantacji: „Pod koniec 2011 roku założyłem pierwszą uprawę, która mi się nie udała”, czy wewnątrzwspólnotowej dostawy środków odurzających: „Ten susz podzieliłem na dwie części z czego pół kilograma zawiozłem do S. w Czechach”. Wyjaśnienia owe były podstawą do postawienia mu kolejnych zarzutów. Na dalszym etapie postępowania oskarżony J. W. konsekwentnie przyznawał się do popełnienia kolejnych zarzucanych mu czynów. Jego wyjaśnienia były spójne i konsekwentne i stanowią wiarygodny materiał dowodowy. Oskarżony wyraził skruchę w związku z popełnionymi przestępstwami. Prawdą jest, że oskarżony J. W. wyjaśniał szczegółowiej po skonfrontowaniu z wyjaśnieniami A. P. (1). Po zatrzymaniu nie miał jednak kontaktu z oskarżonym P., zaś jego wyjaśnienia, co do zasady korespondują z wyjaśnieniami tego ostatniego. Drobne rozbieżności, czy nieścisłości, które mogą wynikać z niepamięci bądź pomylenia zdarzeń, które miały miejsce na przestrzeni kilku lat nie mogą stanowić podstawy do kwestionowania ich wiarygodności.

Wobec powyższego Sąd Apelacyjny nie ma zastrzeżeń do zastosowania instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary wobec J. W..

Sąd Apelacyjny nie podzielił zarzutów rażącej niewspółmierności kary, które stawia obrońca J. W. w zakresie orzeczonych wobec oskarżonego kar jednostkowych grzywny. Obrońca kwestionuje przyjęcie przez Sąd Okręgowy stawki dziennej kary grzywny w kwocie 80zł. Niewątpliwie jest to kwota wysoka uwzględniając obecne możliwości finansowe oskarżonego. Z załączonych dokumentów wynika, że oskarżony pracuje i pobiera wynagrodzenie 1680,00zł miesięcznie. Nie jest to jednak jedyne kryterium orzeczenia wysokości stawki dziennej grzywny. Ustalając stawkę dzienną, sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. Tak ukształtowana jej wysokość wynika z faktu, że oskarżony jest osobą stosunkowo młodą, bezdzietną, prowadzącą w przeszłości działalność gospodarczą i jego możliwości zarobkowe należy ocenić jako wysokie.

Także wysokość kary łącznej grzywny orzeczonej na zasadzie asperacji nie budzi zastrzeżeń Sądu Apelacyjnego.

Co do kosztów.

O wynagrodzeniu obrońcy z urzędu adw. K. K. orzeczono uwzględniając jej oświadczenie, że koszty obrony w żadnej części nie zostały pokryte, przeprowadzenie rozprawy odwoławczej na jednym terminie, podwyższając ustalone wynagrodzenie o należny podatek od towarów i usług.

Sąd Apelacyjny na podstawie art. 634 k.p.k. w zw. z art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonych od obowiązku ponoszenia kosztów postępowania odwoławczego, obciążając nimi Skarb Państwa, uznając, iż zobowiązanie ich do ich uiszczenia byłoby dlań zbyt uciążliwe.