Art. 1. 1. Wobec sędziego, który w latach 1944-1989, orzekając w procesach
będących formą represji za działalność niepodległościową, polityczną, obronę praw
człowieka lub korzystanie z podstawowych praw człowieka, sprzeniewierzył się
niezawisłości sędziowskiej, nie stosuje się, do dnia 31 grudnia 2002 r., przepisów o
przedawnieniu w postępowaniu dyscyplinarnym dotyczącym sędziów.
2. Postępowanie dyscyplinarne w sprawach, o których mowa w ust. 1, wszczęte
przed dniem 31 grudnia 2002 r., toczy się do czasu jego prawomocnego zakończenia.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do sędziego, który, wykonując
kierownicze funkcje w administracji sądowej lub w organizacjach politycznych,
naruszył niezawisłość sędziowską poprzez wywieranie wpływu na wydawanie przez
innych sędziów orzeczeń w indywidualnych sprawach, o których mowa w ust. 1.

Art. 2. 1. Z żądaniem wszczęcia postępowania dyscyplinarnego, w sprawach
określonych w art. 1 ust. 1 i 3, oprócz podmiotów, o których mowa w art. 88 § 1
ustawy wymienionej w art. 1 ust. 1, może wystąpić Krajowa Rada Sądownictwa z
urzędu lub na wniosek osoby skrzywdzonej orzeczeniem.
2. Wniosek osoby skrzywdzonej, o którym mowa w ust. 1, może być
skierowany również do Ministra Sprawiedliwości.

Art. 3. Za czyny, o których mowa w art. 1 ust. 1 i 3, Sąd Dyscyplinarny orzeka
karę wydalenia ze służby sędziowskiej.

Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.