Art. 9. 1. Ochrona zwierzyny – poza zasadami określonymi w przepisach
o ochronie przyrody – obejmuje tworzenie warunków bezpiecznego bytowania
zwierzyny, a w szczególności:
1) zwalczanie kłusownictwa i wszelkich zjawisk szkodnictwa łowieckiego;
2) zakaz – poza polowaniami i odłowami – płoszenia, chwytania,
przetrzymywania, ranienia i zabijania zwierzyny;
3) zakaz wybierania i posiadania jaj i piskląt, wyrabiania i posiadania
wydmuszek oraz niszczenia legowisk, nor i gniazd ptasich;
4) zakaz sprzedaży, transportu w celu sprzedaży, przetrzymywania w celu
sprzedaży oraz oferowania do sprzedaży żywych lub martwych zwierząt
łownych, jak również wszelkich łatwo rozpoznawalnych części lub
produktów uzyskanych z tych zwierząt, z wyjątkiem tych zwierząt łownych,
które zostały pozyskane zgodnie z prawem lub nabyte w inny legalny sposób.
2. Starosta może wyrazić zgodę, na okres do 6 miesięcy, na przetrzymywanie
zwierzyny, osobie, która weszła w jej posiadanie w wyniku osierocenia, wypadku
lub innego uszkodzenia ciała zwierzyny, mając na uwadze potrzebę podjęcia
koniecznej opieki i leczenia. Zwierzyna ta powinna następnie być przekazana
uprawnionym podmiotom w celu dalszej hodowli.
3. Do celów hodowlanych, w tym eksportu, oraz celów naukowych
dozwolone jest łowienie zwierzyny żywej wyłącznie w sieci i nieraniące pułapki,
w tym pułapki niechwytające za kończynę.

Art. 9a. 1. Marszałek województwa, po zasięgnięciu opinii Polskiego
Związku Łowieckiego, może zezwolić na odstępstwo od zakazu płoszenia zwierząt
łownych. Zezwolenie może być wydane w przypadku braku rozwiązań alternatywnych oraz jeżeli nie jest szkodliwe dla zachowania we właściwym stanie
ochrony dziko występujących populacji zwierząt łownych.
2. Zezwolenie jest wydawane na wniosek, który zawiera:
1) imię, nazwisko i adres albo nazwę i siedzibę wnioskodawcy;
2) cel wykonania czynności;
3) nazwę gatunku lub gatunków w języku polskim i łacińskim, których będą
dotyczyć te czynności;
4) określenie sposobu, miejsca i czasu wykonywania czynności oraz
wynikających z tego zagrożeń;
5) wskazanie podmiotu, który wykona czynności.
3. Zezwolenie zawiera:
1) imię, nazwisko i adres albo nazwę i siedzibę wnioskodawcy;
2) nazwę gatunku lub gatunków w języku polskim i łacińskim, których będą
dotyczyć czynności;
3) wskazanie sposobu, miejsca i czasu płoszenia oraz podmiotów
wykonywających tę czynność;
4) określenie warunków realizacji wynikających z potrzeb ochrony populacji
gatunków zwierząt łownych i ich siedlisk w rejonie wykonywania czynności;
5) wskazanie podmiotów uprawnionych do wykonania kontroli realizacji
wydanego zezwolenia w terenie;
6) określenie terminu złożenia marszałkowi województwa informacji
o wykorzystaniu zezwolenia.
4. Marszałek województwa dokonuje kontroli spełniania warunków
określonych w wydanych przez siebie zezwoleniach, o których mowa w ust. 1.
Przepisy art. 44 ust. 6–12 stosuje się odpowiednio.
5. Marszałek województwa do dnia 30 czerwca każdego roku składa
ministrowi właściwemu do spraw środowiska raport o wydanych w roku
poprzednim zezwoleniach, o których mowa w ust. 1, zawierający informacje,
o których mowa w ust. 3 pkt 2–5, a także informację o wykorzystaniu zezwoleń
oraz wynikach kontroli spełniania warunków określonych w tych zezwoleniach.

Prawo łowieckie art. 9

Poprzedni

Art. 8. 1. Gospodarka łowiecka jest prowadzona w obwodach łowieckich przez dzierżawców albo zarządców. 2. Gospodarka łowiecka jest prowadzona na zasadach określonych w ustawie, w oparciu o roczne p...

Nastepny

Art. 10. 1. Hodowanie lub utrzymywanie chartów rasowych lub ich mieszańców wymaga zezwolenia starosty właściwego ze względu na miejsce prowadzenia ich hodowli lub utrzymywania, wydawanego na wniosek ...

Powiązania

Powiązane orzeczenia (0)

brak powiązań

Szczegóły

  • Stan prawny Obecnie obowiązujący
  • Uchwalenie Ustawa z dnia 13 października 1995 r. – Prawo łowieckie
  • Wejscie w życie 17 lutego 1996
  • Ost. zmiana ustawy 16 maja 2020
  • Ost. modyfikacja na dlajurysty 19 10 2020
Komentarze

Wyszukiwarka