Art. 95. 1. Sędzia-komisarz, zastępca sędziego-komisarza lub wyznaczony
sędzia rozpoznaje sprzeciw na posiedzeniu niejawnym w terminie dwóch miesięcy od
dnia jego wniesienia.
2. Jeżeli sędzia-komisarz, zastępca sędziego-komisarza lub wyznaczony sędzia
uzna za potrzebne wyznaczenie rozprawy, zawiadamia o niej nadzorcę sądowego albo
zarządcę, dłużnika oraz wierzyciela, który złożył sprzeciw, i wierzyciela, którego
wierzytelności sprzeciw dotyczy. Niestawiennictwo tych osób, nawet
usprawiedliwione, nie wstrzymuje wydania postanowienia.
3. Sędzia-komisarz, zastępca sędziego-komisarza lub wyznaczony sędzia może
odstąpić od przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego, jeżeli biegły sporządził opinię
w innym postępowaniu toczącym się przed sądem, sądem polubownym lub organem
administracji. W takim przypadku dowodem są dokumenty obejmujące treść opinii
biegłego.
4. W toku postępowania wywołanego złożeniem sprzeciwu nadzorca sądowy
albo zarządca ma prawa i obowiązki uczestnika postępowania.
5. Na postanowienie w przedmiocie sprzeciwu zażalenie przysługuje
dłużnikowi, nadzorcy sądowemu albo zarządcy oraz wierzycielom.
6. Uchylenie postanowienia w przedmiocie sprzeciwu i przekazanie sprawy do
ponownego rozpoznania jest dopuszczalne wyłącznie w przypadku konieczności
przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości albo jeżeli przy rozpoznawaniu sprzeciwu doszło do nieważności postępowania, której skutków nie dało się usunąć w postępowaniu zażaleniowym.

Prawo restrukturyzacyjne art. 95

DODAJ