Art. 7. 1. Diagnostą laboratoryjnym jest osoba, która:
1) ukończyła studia wyższe na kierunku analityka medyczna i uzyskała tytuł
zawodowy magistra lub
2) ukończyła studia wyższe na kierunkach:
a) biologia lub farmacja i uzyskała tytuł zawodowy magistra,
b) chemia lub biotechnologia i uzyskała tytuł zawodowy magistra lub magistra
inżyniera,
c) weterynaria i uzyskała tytuł zawodowy lekarza weterynarii
– oraz odbyła kształcenie podyplomowe, o którym mowa w art. 7a, potwierdzone
egzaminem, albo uzyskała specjalizację I lub II stopnia lub tytuł specjalisty
w dziedzinie analityki klinicznej, diagnostyki laboratoryjnej, mikrobiologii lub
toksykologii, lub
3) ukończyła studia wyższe na kierunku lekarskim i uzyskała tytuł zawodowy
lekarza oraz odbyła kształcenie podyplomowe, o którym mowa w art. 7a, lub
4) posiada dyplom wydany w państwie innym niż państwo członkowskie Unii
Europejskiej lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym
Handlu (EFTA) – strona umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub
Konfederacja Szwajcarska uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za równoważny
z dyplomem uzyskiwanym w Rzeczypospolitej Polskiej, potwierdzającym tytuł
zawodowy magistra na kierunku analityka medyczna, lub
5) posiada kwalifikacje do wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego uznane
w Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 22 grudnia
2015 r. o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach
członkowskich Unii Europejskiej (Dz. U. z 2018 r. poz. 2272 oraz z 2019 r. poz.
534 i 577);
6) posiada pełną zdolność do czynności prawnych;
7) posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu diagnosty
laboratoryjnego;
8) została wpisana na listę diagnostów laboratoryjnych.
2. Diagnostą laboratoryjnym może być również osoba posiadająca prawo
wykonywania zawodu lekarza i specjalizację I lub II stopnia lub tytuł specjalisty
w dziedzinie analityka kliniczna, analityka lekarska, diagnostyka laboratoryjna lub
mikrobiologia, mikrobiologia i serologia, mikrobiologia lekarska, jeżeli została
wpisana na listę diagnostów laboratoryjnych.

Art. 7a. 1. Kształcenie podyplomowe osób, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2
i 3, przeprowadzają szkoły wyższe, które prowadzą studia na kierunku analityka
medyczna, zwane dalej „jednostkami szkolącymi”.
2. Kształcenie podyplomowe może być prowadzone w trybie: dziennym,
wieczorowym, zaocznym lub eksternistycznym, na podstawie programów nauczania
opracowanych przez zespół ekspertów powołany przez ministra właściwego do spraw
zdrowia.
3. Programy nauczania, opracowane na podstawie standardów nauczania dla
kierunku analityka medyczna, powinny uwzględniać różnice między treściami
programowymi określonymi w standardach kształcenia dla kierunków: farmacja,
lekarski, weterynaria oraz biologia, biotechnologia, chemia, zakończonego
uzyskaniem tytułu zawodowego magistra albo tytułu zawodowego magistra inżyniera.
4. Egzamin, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2, organizuje jednostka szkoląca,
a przeprowadza komisja egzaminacyjna powołana przez kierownika jednostki
szkolącej.
5. Koszty kształcenia podyplomowego i egzaminu ponosi osoba odbywająca
kształcenie podyplomowe.
6. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób opracowania programu nauczania, o którym mowa w ust. 2, ze
szczególnym uwzględnieniem składu zespołu ekspertów powołanego do
opracowania programu;
2) sposób i tryb odbywania kształcenia podyplomowego oraz wzór dokumentacji
przebiegu kształcenia podyplomowego, ze szczególnym uwzględnieniem
przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego, zakresu oraz form
zdobywania wiedzy teoretycznej i umiejętności praktycznych, czasu odbywania
kształcenia podyplomowego i wykonywania nadzoru nad jego merytoryczną
realizacją;
3) sposób przeprowadzania egzaminu oraz wzór zaświadczenia potwierdzającego
zdanie egzaminu, ze szczególnym uwzględnieniem składu komisji
egzaminacyjnej oraz wymagań dotyczących egzaminu.

Ustawa o diagnostyce laboratoryjnej art. 7

DODAJ