Art. 62. (uchylony).

Art. 62a. (uchylony).

Art. 62b. (uchylony).

Art. 62c. 1. Producent dokonuje klasyfikacji wyrobów pirotechnicznych
wprowadzanych do obrotu w zależności od sposobu ich używania, przeznaczenia
i stopnia zagrożenia, w tym poziomu hałasu, w następujący sposób:
1) wyroby pirotechniczne widowiskowe:
a) klasa F1: wyroby, które podczas działania charakteryzują się bardzo
niskim stopniem zagrożenia życia i zdrowia ludzi oraz mienia
i środowiska, a także nieistotnym poziomem hałasu, przeznaczone do
użytku w budynkach oraz na zamkniętym obszarze na zewnątrz
budynków,
b) klasa F2: wyroby, które podczas działania charakteryzują się niskim
stopniem zagrożenia życia i zdrowia ludzi oraz mienia i środowiska, a także niskim poziomem hałasu, przeznaczone do użytku na zamkniętym obszarze na zewnątrz budynków,
c) klasa F3: wyroby, które podczas działania charakteryzują się średnim
stopniem zagrożenia życia i zdrowia ludzi oraz mienia i środowiska,
a także nieszkodliwym dla zdrowia ludzi poziomem hałasu,
przeznaczone do użytku na dużych, otwartych przestrzeniach na
zewnątrz budynków,
d) klasa F4: wyroby, które podczas działania charakteryzują się wysokim
stopniem zagrożenia życia i zdrowia ludzi oraz mienia i środowiska,
a także nieszkodliwym dla zdrowia ludzi poziomem hałasu, określane
również jako wyroby pirotechniczne widowiskowe do zastosowań
profesjonalnych, przeznaczone do obsługi i użytku wyłącznie przez
osoby posiadające wiedzę specjalistyczną;
2) wyroby pirotechniczne przeznaczone do użytku teatralnego:
a) klasa T1: wyroby, które podczas działania charakteryzują się niskim
stopniem zagrożenia życia i zdrowia ludzi oraz mienia i środowiska,
b) klasa T2: wyroby przeznaczone do obsługi i użytku wyłącznie przez
osoby posiadające wiedzę specjalistyczną;
3) pozostałe wyroby pirotechniczne:
a) klasa P1: wyroby inne niż wyroby klas F1–F3 i T1, które podczas
działania charakteryzują się niskim stopniem zagrożenia życia i zdrowia
ludzi oraz mienia i środowiska,
b) klasa P2: wyroby inne niż wyroby klas F4 i T2, przeznaczone do obsługi
i użytku przez osoby posiadające wiedzę specjalistyczną.
2. Osobą posiadającą wiedzę specjalistyczną jest osoba, która uzyskała
zaświadczenie potwierdzające przygotowanie zawodowe, o którym mowa
w art. 20 ust. 1.
3. Jednostka notyfikowana potwierdza klasyfikację, o której mowa w ust. 1,
w ramach dokonywania oceny zgodności.

Art. 62ca. 1. Wyroby pirotechniczne klasy P1 do pojazdów nie mogą być
udostępniane na rynku, chyba że zostały zamontowane w pojeździe lub stanowią
części zamienne do pojazdu.
2. Producenci, importerzy i dystrybutorzy udostępniają na rynku wyroby
pirotechniczne klas F4, T2 i P2 wyłącznie osobom posiadającym wiedzę
specjalistyczną, o których mowa w art. 62c ust. 2.

Art. 62d. (uchylony).

Art. 62e. (uchylony).

Art. 62f. (uchylony).

Art. 62g. (uchylony).

Art. 62h. (uchylony).

Art. 62i. (uchylony).

Art. 62j. (uchylony).

Art. 62k. (uchylony).

Art. 62l. (uchylony).

Art. 62m. (uchylony).

Art. 62n. (uchylony).

Art. 62o. (uchylony).

Art. 62p. (uchylony).

Art. 62r. (uchylony).

Art. 62s. (uchylony).

Art. 62t. (uchylony).

Art. 62u. (uchylony).

Art. 62v. 1. Producent materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku
cywilnego, z wyjątkiem wytwarzanego materiału wybuchowego metodą in situ,
jest obowiązany do:
1) zapewnienia, że materiał wybuchowy przeznaczony do użytku cywilnego
został zaprojektowany i wytworzony zgodnie z wymaganiami
bezpieczeństwa;
2) sporządzenia dokumentacji technicznej materiału wybuchowego
przeznaczonego do użytku cywilnego;
3) zlecenia jednostce notyfikowanej przeprowadzenia procedury oceny
zgodności zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 2g ust. 1;
4) w przypadku wykazania zgodności materiału wybuchowego przeznaczonego
do użytku cywilnego z wymaganiami bezpieczeństwa – sporządzenia
deklaracji zgodności i umieszczenia na tym materiale:
a) oznakowania CE w sposób widoczny, czytelny i trwały,
b) numeru identyfikacyjnego jednostki notyfikowanej zaangażowanej na
etapie kontroli produkcji umieszczonego za oznakowaniem CE według
wskazań tej jednostki, jeżeli numeru identyfikacyjnego nie umieściła
wcześniej sama jednostka notyfikowana,
c) w stosownych przypadkach znaków wskazujących na szczególne
zagrożenie lub zastosowanie materiału wybuchowego przeznaczonego
do użytku cywilnego;
5) w przypadku gdy umieszczenie oznakowania, numeru lub znaków, o których
mowa w pkt 4, nie jest możliwe ze względu na wielkość, kształt lub właściwości materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego – umieszczenia oznakowania, numeru lub znaków na opakowaniu
jednostkowym lub na dokumentach towarzyszących;
6) w przypadku materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego
transportowanych i dostarczanych bez opakowania lub na ciężarówkach
z zamontowanymi pompami w celu bezpośredniego wyładowania do otworu
strzałowego – umieszczenia na dokumentach towarzyszących oznakowania
CE;
7) umieszczenia na materiale wybuchowym przeznaczonym do użytku
cywilnego oraz na najmniejszej jednostce jego opakowania jednoznacznego
oznaczenia, o którym mowa w art. 62va ust. 1, lub, w przypadkach
wskazanych w art. 62va ust. 5 i 7, jednoznacznego oznaczenia obejmującego
niektóre jego elementy;
8) znakowania plastycznych materiałów wybuchowych przeznaczonych do
użytku cywilnego przez równomierne rozmieszczenie w nim materiału
znakującego, rozumianego jako jedna z substancji wymienionych
w części 2. „Materiały znakujące” załącznika technicznego do Konwencji,
dodanego w ilości wskazanej w tej części załącznika technicznego, z tym że
znakowaniu nie podlegają plastyczne materiały wybuchowe przechowywane
lub stosowane w sposób określony w części 1 ust. II lit. a–c załącznika
technicznego do Konwencji;
9) dołączenia do materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego
instrukcji obsługi oraz informacji dotyczących bezpieczeństwa,
sporządzonych w jasnej, zrozumiałej i czytelnej formie, w języku polskim;
10) stosowania procedury mającej na celu zapewnienie zgodności produkcji
seryjnej materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego
z wymaganiami bezpieczeństwa, w tym również w przypadku wprowadzenia
zmian w projekcie i cechach charakterystycznych materiału, a także zmian
w normach zharmonizowanych lub innych dokumentach określających
wymagania techniczne, w odniesieniu do których jest deklarowana zgodność
tego materiału;
11) oznaczenia obiektu produkcyjnego, w którym wytwarzane są materiały
wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego, trzycyfrowym kodem;
12) prowadzenia rejestru jednoznacznych oznaczeń, o których mowa w pkt 7,
zgodnie z wymaganiami określonymi w art. 62vc;
13) przechowywania danych zamieszczonych w rejestrze jednoznacznych
oznaczeń, o którym mowa w pkt 12, przez okres 10 lat, licząc od dnia
dostarczenia materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego
lub do momentu zużycia lub unieszkodliwienia tego materiału, o ile jest
znany. Obowiązek przechowywania danych nie wygasa mimo zaprzestania
wykonywania działalności w zakresie sprzedaży materiałów wybuchowych
przeznaczonych do użytku cywilnego, których jednoznaczne oznaczenie jest
przechowywane w rejestrze jednoznacznych oznaczeń;
14) przechowywania dokumentacji technicznej, o której mowa w pkt 2, oraz
deklaracji zgodności przez okres 10 lat od dnia wprowadzenia do obrotu
materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego;
15) w przypadku stwierdzenia, że wprowadzony do obrotu materiał wybuchowy
przeznaczony do użytku cywilnego jest niezgodny z wymaganiami ustawy,
lub powzięcia wątpliwości w tym zakresie – niezwłocznego podjęcia środków
naprawczych w celu zapewnienia zgodności tego materiału lub jego
wycofania z obrotu, lub odzyskania, stosownie do okoliczności;
16) niezwłocznego informowania organów nadzoru rynku, o których mowa
w art. 62zc ust. 4, a także organów nadzoru rynku w pozostałych państwach
członkowskich Unii Europejskiej, państwach członkowskich Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym i Konfederacji Szwajcarskiej, w których materiał
wybuchowy przeznaczony do użytku cywilnego został udostępniony,
o materiałach stwarzających zagrożenie dla bezpieczeństwa, przez podawanie
szczegółowych informacji, w szczególności o niezgodności tych materiałów
z wymaganiami ustawy oraz o podjętych środkach naprawczych;
17) udostępnienia, na żądanie organów nadzoru rynku, o których mowa
w art. 62zc, informacji i dokumentów, w postaci papierowej lub
elektronicznej, w języku polskim, koniecznych do wykazania zgodności
materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego
z wymaganiami ustawy oraz współpracy z tymi organami we wszelkich działaniach ukierunkowanych na usunięcie zagrożeń, jakie stwarza ten materiał;
18) przekazywania, na żądanie uprawnionych organów i służb państwowych,
danych zamieszczonych w rejestrze jednoznacznych oznaczeń, w trybie
określonym w art. 62vc ust. 9–12.
2. Obowiązki, o których mowa w ust. 1 pkt 1–11, producent materiału
wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego wykonuje przed
wprowadzeniem tego materiału do obrotu.
3. Przepisu ust. 1 pkt 7 nie stosuje się w przypadku:
1) wytworzonych materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku
cywilnego, które są przedmiotem wywozu poza terytorium państw
członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym oraz Konfederacji Szwajcarskiej i zostały
oznaczone zgodnie z przepisami państwa przeznaczenia;
2) materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego
transportowanych i dostarczanych bez opakowania lub na ciężarówkach
z zamontowanymi pompami w celu bezpośredniego wyładowania do otworu
strzałowego;
3) materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego
wytworzonych metodą in situ;
4) materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego
charakteryzujących się niskim stopniem zagrożenia, takich jak:
a) lonty będące niedetonującymi urządzeniami zapalającymi o kształcie
sznura,
b) lonty prochowe, które składają się z rdzenia z drobnoziarnistego prochu
czarnego otoczonego elastyczną tkaniną, z jednym lub kilkoma
zewnętrznymi pokryciami zabezpieczającymi i które po zapaleniu palą
się w określonym tempie bez zewnętrznego efektu wybuchowego,
c) spłonki kapsułkowe, które składają się z kapsułki metalowej lub
z tworzywa sztucznego, zawierającej niewielką ilość mieszaniny
inicjującej, łatwo zapalającej się przy uderzeniu, i które są stosowane jako elementy zapalające w nabojach do broni strzeleckiej lub w spłonkach nabojowych do ładunków miotających.

Art. 62va. 1. Jednoznaczne oznaczenie umieszczane na materiale
wybuchowym przeznaczonym do użytku cywilnego oraz na najmniejszej jednostce
jego opakowania obejmuje nazwę producenta, alfanumeryczny kod oraz
oznaczenie do odczytu elektronicznego.
2. Alfanumeryczny kod składa się z:
1) dwóch liter wskazujących państwo członkowskie Unii Europejskiej, państwo
członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) –
stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederację
Szwajcarską, w którym ma siedzibę producent lub importer materiału
wybuchowego;
2) trzech cyfr stanowiących kod oznaczenia obiektu produkcyjnego;
3) kombinacji liter i cyfr stanowiących jednoznaczny kod produktu i informację
logistyczną sporządzoną przez przedsiębiorcę, który w państwie
członkowskim Unii Europejskiej, państwie członkowskim Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej wytwarza materiał
wybuchowy.
3. Oznaczenie państwa producenta lub importera materiału wybuchowego
przeznaczonego do użytku cywilnego mającego siedzibę na terytorium państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej powinno być zgodne z kodem nazw
państw oraz ich jednostek organizacyjnych określonym w Polskiej Normie PN-ISO
3166-1:2008 w części pierwszej: Kody krajów.
4. Oznaczenie do odczytu elektronicznego zawiera informacje zawarte
w alfanumerycznym kodzie. Oznaczenie to umieszcza się na materiale
wybuchowym przeznaczonym do użytku cywilnego w formie kodu kreskowego
lub kodu matrycowego.
5. W przypadku materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku
cywilnego, które są zbyt małe, aby umieścić na nich jednoznaczny kod produktu i informację logistyczną, o których mowa w ust. 2 pkt 3, na materiale umieszcza się jednoznaczne oznaczenie obejmujące:
1) dwie litery wskazujące państwo członkowskie Unii Europejskiej, państwo
członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) –
stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederację
Szwajcarską, w którym ma siedzibę producent lub importer materiału
wybuchowego;
2) trzy cyfry stanowiące kod oznaczenia obiektu produkcyjnego;
3) oznaczenie do odczytu elektronicznego.
6. W przypadku gdy umieszczenie jednoznacznego oznaczenia zgodnie
z ust. 5 jest technicznie niemożliwe z uwagi na wielkość, kształt lub właściwości
materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego, jednoznaczne
oznaczenie umieszcza się na najmniejszej jednostce opakowania.
7. Na spłonkach lub pobudzaczach wybuchowych, których wielkość, kształt
lub właściwości uniemożliwiają umieszczenie jednoznacznego oznaczenia zgodnie
z ust. 5, umieszcza się jednoznaczne oznaczenie obejmujące:
1) dwie litery wskazujące państwo członkowskie Unii Europejskiej, państwo
członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) –
stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederację
Szwajcarską, w którym ma siedzibę producent lub importer materiału
wybuchowego;
2) trzy cyfry stanowiące kod oznaczenia obiektu produkcyjnego.
Liczbę spłonek i pobudzaczy wybuchowych umieszcza się na najmniejszej
jednostce opakowania przez bezpośredni nadruk.
8. W przypadku lontów detonujących, których wielkość, kształt lub
właściwości uniemożliwiają umieszczenie jednoznacznego oznaczenia zgodnie
z ust. 5, jednoznaczne oznaczenie umieszcza się na motku lub szpuli.
9. W przypadku materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku
cywilnego o niskim stopniu zagrożenia, zamiast jednoznacznego oznaczenia, na
materiale, a jeżeli nie jest to możliwe z uwagi na małe rozmiary, kształt lub
właściwości materiału wybuchowego, na opakowaniu lub dokumentach
towarzyszących, umieszcza się informacje umożliwiające identyfikację tego
materiału, w tym w szczególności: nazwę typu, zarejestrowaną nazwę handlową, zarejestrowany znak towarowy, o ile taki posiada, numer partii lub serii, a także nazwę producenta oraz adres jego siedziby albo miejsca zamieszkania; dane
kontaktowe są podawane w języku polskim.
10. Jednoznaczne oznaczenie umieszcza się na materiale wybuchowym
przeznaczonym do użytku cywilnego w sposób czytelny i trwały w postaci
bezpośredniego nadruku, pieczęci lub przytwierdzonej etykiety samoprzylepnej.
11. Przedsiębiorca może dołączyć do materiałów wybuchowych
przeznaczonych do użytku cywilnego do wykorzystania przez odbiorców tych
materiałów dodatkowe wyraźnie oznaczone etykiety samoprzylepne będące kopią
oryginalnych etykiet zawierających jednoznaczne oznaczenie. Na kopii oryginalnej
etykiety zawierającej jednoznaczne oznaczenie przedsiębiorca umieszcza pod
kodem kreskowym lub matrycowym wyraz „KOPIA”.
12. Najmniejszą jednostkę opakowania zapieczętowuje się.
13. W przypadku gdy materiał wybuchowy przeznaczony do użytku
cywilnego, który został oznaczony jednoznacznym oznaczeniem, podlega
dalszemu procesowi produkcyjnemu, nie jest wymagane ponowne jego oznaczenie
jednoznacznym oznaczeniem, o ile pierwotne oznaczenie zostało zachowane i jest czytelne.

Art. 62vb. 1. Kod oznaczenia obiektu produkcyjnego, o którym mowa
w art. 62va ust. 2 pkt 2, nadaje, w drodze decyzji, minister właściwy do spraw
gospodarki, na wniosek przedsiębiorcy.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) oznaczenie przedsiębiorcy wnioskującego o nadanie kodu oznaczenia obiektu
produkcyjnego, jego numer identyfikacji podatkowej (NIP), adres jego
siedziby lub miejsca zamieszkania oraz dane kontaktowe;
2) oznaczenie koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej posiadanej
przez wnioskodawcę;
3) rodzaj wytwarzanych materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku
cywilnego;
4) nazwę oraz adres obiektu produkcyjnego.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się uwierzytelnioną kopię
dokumentu uprawniającego przedsiębiorcę posiadającego obiekt produkcyjny
objęty wnioskiem zlokalizowany poza terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub
Konfederacji Szwajcarskiej do wytwarzania materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, wydanego przez właściwy organ państwa, na terytorium którego obiekt ten się znajduje.
4. W przypadku gdy kolejny numer kodu oznaczenia obiektu produkcyjnego
składa się z cyfr w liczbie mniejszej niż trzy, poprzedza się go odpowiednią liczbą
zer.
5. Kod oznaczenia obiektu produkcyjnego umieszcza się w widocznym
miejscu na tym obiekcie.
6. Wniosek może być złożony za pośrednictwem środków komunikacji
elektronicznej, po opatrzeniu kwalifikowanym podpisem elektronicznym,
podpisem zaufanym lub podpisem osobistym.
7. Minister właściwy do spraw gospodarki prowadzi rejestr obiektów
produkcyjnych, którym nadał kod oznaczenia obiektu produkcyjnego.
8. Rejestr obiektów produkcyjnych, o którym mowa w ust. 7, zawiera
następujące informacje:
1) oznaczenie przedsiębiorcy wnioskującego o nadanie kodu oznaczenia obiektu
produkcyjnego, jego numer identyfikacji podatkowej (NIP), adres jego
siedziby lub miejsca zamieszkania oraz dane kontaktowe;
2) oznaczenie koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej posiadanej
przez wnioskodawcę;
3) rodzaj wytwarzanych materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku
cywilnego;
4) nazwę oraz adres obiektu produkcyjnego;
5) oznaczenie dokumentu uprawniającego przedsiębiorcę posiadającego obiekt
produkcyjny zlokalizowany poza terytorium państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia
o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej do wytwarzania materiałów
wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, wydanego przez właściwy organ państwa, na terytorium którego obiekt ten się znajduje;
6) nadany kod oznaczenia obiektu produkcyjnego;
7) oznaczenie decyzji ministra właściwego do spraw gospodarki w sprawie
nadania kodu oznaczenia obiektu produkcyjnego.
9. Wnioskodawca jest obowiązany zgłaszać ministrowi właściwemu do spraw
gospodarki zmiany dotyczące danych zawartych we wniosku w terminie 7 dni od
dnia ich powstania.
10. W przypadku dokumentów dołączanych do wniosku sporządzonych
w języku obcym należy dołączyć dokonane przez tłumacza przysięgłego
tłumaczenia tych dokumentów na język polski.

Art. 62vc. 1. Rejestr jednoznacznych oznaczeń, o którym mowa w art. 62v
ust. 1 pkt 12, art. 62x ust. 1 pkt 7 oraz art. 62y ust. 1 pkt 3, zawiera informacje o:
1) jednoznacznym oznaczeniu materiału wybuchowego przeznaczonego do
użytku cywilnego;
2) osobie fizycznej lub prawnej lub jednostce organizacyjnej nieposiadającej
osobowości prawnej, która sprawuje nadzór nad materiałem wybuchowym
przeznaczonym do użytku cywilnego;
3) miejscu przechowywania materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku
cywilnego w okresie, gdy jest on w posiadaniu przedsiębiorcy lub pod jego
nadzorem, dopóki nie zostanie przekazany innemu przedsiębiorcy, zużyty lub
unieszkodliwiony.
2. W zakresie dotyczącym:
1) osoby fizycznej – rejestr jednoznacznych oznaczeń zawiera:
a) imię i nazwisko,
b) numer PESEL lub serię i numer dokumentu tożsamości,
c) adres miejsca zamieszkania,
d) dane kontaktowe;
2) osoby prawnej – rejestr jednoznacznych oznaczeń zawiera:
a) nazwę,
b) numer z Krajowego Rejestru Sądowego, numer identyfikacji podatkowej
(NIP) albo numer identyfikacyjny używany w państwie siedziby,
c) adres siedziby,
d) imię i nazwisko, stanowisko oraz dane kontaktowe osoby upoważnionej
do reprezentowania tej osoby prawnej w zakresie dotyczącym rejestru
jednoznacznych oznaczeń.
3. Rejestr jednoznacznych oznaczeń jest prowadzony w formie pisemnej.
4. Załącznikiem do rejestru jednoznacznych oznaczeń jest ewidencja
materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego wraz
z dokumentami stanowiącymi podstawę do dokonania wpisów w tej ewidencji.
5. W celu zapewnienia ochrony danych zgromadzonych w rejestrze
jednoznacznych oznaczeń przed przypadkowym lub celowym uszkodzeniem lub
zniszczeniem przedsiębiorca:
1) wskazuje osoby upoważnione do prowadzenia tego rejestru;
2) określa zasady udostępniania pozostałym pracownikom danych zawartych
w tym rejestrze;
3) zapewnia przechowywanie tego rejestru w sejfie lub w pomieszczeniu
zabezpieczonym przed swobodnym dostępem osób innych niż wskazane
w pkt 1. W przypadku prowadzenia rejestru w sposób, o którym mowa
w ust. 6, przedsiębiorca tworzy zapasowe kopie przechowywanych
dokumentów oraz zabezpiecza stanowisko komputerowe, na którym rejestr
jest prowadzony, przed nieautoryzowanym dostępem.
6. Prowadzenie rejestru jednoznacznych oznaczeń wyłącznie
z wykorzystaniem systemu elektronicznego jest dopuszczalne jedynie pod
warunkiem stosowania rozwiązań systemowych umożliwiających:
1) ochronę zgromadzonych danych i ich zapasowych kopii przed przypadkowym
lub celowym uszkodzeniem lub zniszczeniem;
2) ochronę zgromadzonych danych przed kradzieżą, zmianą i dostępem osób
nieupoważnionych, w tym kradzieżą, zmianą lub dostępem za pomocą
wirusów lub programów szpiegujących;
3) weryfikację zgromadzonych danych na podstawie przechowywanej przez
przedsiębiorcę dokumentacji ewidencyjnej.
7. Przedsiębiorca przynajmniej raz do roku sprawdza prawidłowość
prowadzenia rejestru jednoznacznych oznaczeń, w szczególności pod względem
bezpieczeństwa danych w nim zawartych oraz poprawności gromadzenia tych
danych.
8. Rejestr jednoznacznych oznaczeń może stanowić ewidencja materiałów
wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego prowadzona w sposób
określony w przepisach wydanych na podstawie:
1) art. 47 ust. 7 oraz art. 59 ust. 7 ustawy z dnia 13 czerwca 2019 r.
o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu
materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią
o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym – przez przedsiębiorców
wykonujących działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania materiałów
wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego lub obrotu takimi
materiałami, albo
2) art. 120 ust. 2 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze
– przez przedsiębiorców wykonujących działalność w zakresie wydobywania
kopalin ze złóż, albo
3) art. 18 ust. 2 – przez przedsiębiorców albo jednostki naukowe, prowadzących
prace z użyciem materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku
cywilnego poza górnictwem na podstawie pozwolenia wojewody – pod
warunkiem uwzględnienia w niej informacji, o których mowa w ust. 1.
9. Dane zgromadzone w rejestrze jednoznacznych oznaczeń są udostępniane
upoważnionemu pracownikowi organu lub służby państwowej w zakresie
wynikającym z przedstawionego upoważnienia tego organu lub służby.
10. Żądanie udostępnienia danych, o których mowa w ust. 9, przedkłada się
przedsiębiorcy lub osobie przez niego upoważnionej do udostępniania danych,
także poza godzinami pracy tej osoby.
11. Dane, o których mowa w ust. 9, są udostępniane niezwłocznie, pisemnie
lub w formie elektronicznej, zgodnie z żądaniem organu lub służby państwowej.
12. Informację zawierającą imię, nazwisko, adres miejsca zamieszkania oraz
dane kontaktowe osoby upoważnionej do udostępniania danych, o której mowa
w ust. 10, przedsiębiorca przekazuje pisemnie lub w postaci elektronicznej,
z zachowaniem przepisów o ochronie danych osobowych, komendantowi
wojewódzkiemu Policji, właściwemu ze względu na siedzibę tego przedsiębiorcy.

Art. 62vd. 1. Producent wytwarzanego materiału wybuchowego metodą in
situ jest obowiązany do:
1) zapewnienia, że wytwarzany materiał wybuchowy metodą in situ będzie
wytwarzany zgodnie z wymaganiami bezpieczeństwa;
2) sporządzenia dokumentacji technicznej wytwarzanego materiału
wybuchowego metodą in situ;
3) zlecenia jednostce notyfikowanej przeprowadzenia procedury oceny
zgodności zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 2g ust. 1;
4) w przypadku wykazania zgodności wytwarzanego materiału wybuchowego
metodą in situ z wymaganiami bezpieczeństwa, sporządzenia deklaracji
zgodności i umieszczenia oznakowania CE na dokumentach towarzyszących;
5) sporządzenia w jasnej, zrozumiałej i czytelnej formie, w języku polskim
instrukcji obsługi oraz informacji dotyczących bezpieczeństwa,
uwzględniających specyfikę wytwarzanego materiału wybuchowego metodą
in situ;
6) przechowywania dokumentacji technicznej, o której mowa w pkt 2, oraz
deklaracji zgodności, przez okres 10 lat od dnia wytworzenia materiału
wybuchowego metodą in situ;
7) udostępnienia, na żądanie organów nadzoru rynku, o których mowa
w art. 62zc, informacji i dokumentów, w postaci papierowej lub
elektronicznej, w języku polskim, koniecznych do wykazania zgodności
wytwarzanego materiału wybuchowego metodą in situ z wymaganiami
ustawy.
2. Obowiązki, o których mowa w ust. 1 pkt 1–5, producent wytwarzanego
materiału wybuchowego metodą in situ wykonuje przed wytworzeniem tego
materiału.

Art. 62ve. Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, po zasięgnięciu opinii Szefa
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe wymagania w zakresie jednoznacznego oznaczenia materiału
wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego oraz jego opakowania,
2) wzór wniosku o nadanie kodu oznaczenia obiektu produkcyjnego
– biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia możliwości pełnej identyfikacji oraz
identyfikowalności każdego materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku
cywilnego pozostającego w obrocie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu
ograniczenia ryzyka wykorzystania tego materiału w działaniach przestępczych,
w tym terrorystycznych.

Art. 62w. 1. Upoważniony przedstawiciel producenta materiału
wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego działa na podstawie
pisemnego pełnomocnictwa udzielonego przez producenta takiego materiału.
2. Pełnomocnictwo:
1) obejmuje co najmniej upoważnienie do:
a) przechowywania przez okres 10 lat od dnia wprowadzenia do obrotu
materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego, z tym że
przez okres 10 lat od dnia wytworzenia materiału wybuchowego metodą
in situ deklaracji zgodności oraz dokumentacji technicznej,
b) udostępniania, na żądanie organów nadzoru rynku, o których mowa
w art. 62zc, informacji i dokumentów, w postaci papierowej lub
elektronicznej, w języku polskim, koniecznych do wykazania zgodności
materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego
z wymaganiami bezpieczeństwa,
c) podjęcia, na żądanie organów nadzoru rynku, o których mowa w art.
62zc, współpracy z tymi organami we wszelkich działaniach
ukierunkowanych na usunięcie zagrożeń dla bezpieczeństwa, jakie
stwarza materiał objęty pełnomocnictwem;
2) nie może upoważniać do:
a) zapewnienia w imieniu producenta, aby wprowadzany do obrotu
materiał wybuchowy przeznaczony do użytku cywilnego oraz
wytwarzany materiał wybuchowy metodą in situ został wytworzony
zgodnie z wymaganiami bezpieczeństwa,
b) sporządzenia dokumentacji technicznej, o której mowa w art. 62v
ust. 1 pkt 2 i art. 62vd ust. 1 pkt 2.

Art. 62x. 1. Importer materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku
cywilnego jest obowiązany do:
1) wprowadzania do obrotu wyłącznie materiałów wybuchowych
przeznaczonych do użytku cywilnego zgodnych z wymaganiami
bezpieczeństwa;
2) w przypadku stwierdzenia niezgodności z wymaganiami ustawy materiału
wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego albo powzięcia wątpliwości w tym zakresie – wprowadzenia do obrotu takiego materiału po zapewnieniu jego zgodności;
3) zapewnienia, że producent materiału wybuchowego przeznaczonego do
użytku cywilnego:
a) przeprowadził procedurę oceny zgodności z wymaganiami
bezpieczeństwa i umieścił na tym materiale oznakowanie CE w sposób
widoczny, czytelny i trwały,
b) sporządził dokumentację techniczną, o której mowa w art. 62v
ust. 1 pkt 2,
c) dołączył do materiału wymagane dokumenty;
4) zapewnienia, że producent materiału wybuchowego przeznaczonego do
użytku cywilnego umieścił na tym materiale, na najmniejszej jednostce jego
opakowania lub dokumentach towarzyszących oznaczenia zgodnie
z art. 62va;
5) umieszczenia na materiale wybuchowym przeznaczonym do użytku
cywilnego swojej nazwy, adresu siedziby albo miejsca zamieszkania,
a w przypadku, o którym mowa w art. 62z, zarejestrowanej nazwy handlowej
lub zarejestrowanego znaku towarowego, o ile taki posiada, w języku
polskim; w przypadku gdy umieszczenie na materiale wybuchowym tych
danych nie jest możliwe, umieszcza się je na opakowaniu jednostkowym lub
na dokumentach towarzyszących;
6) zapewnienia dołączenia do materiału wybuchowego przeznaczonego do
użytku cywilnego instrukcji obsługi oraz informacji dotyczących
bezpieczeństwa, w języku polskim;
7) prowadzenia rejestru jednoznacznych oznaczeń wprowadzonych do obrotu
materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, zgodnie
z wymaganiami określonymi w art. 62vc;
8) przechowywania danych zamieszczonych w rejestrze jednoznacznych
oznaczeń, o którym mowa w pkt 7, przez okres 10 lat, licząc od dnia
dostarczenia materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego
lub do momentu zużycia lub unieszkodliwienia tego materiału, o ile jest
znany. Obowiązek przechowywania danych nie wygasa mimo zaprzestania
wykonywania działalności w zakresie sprzedaży materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, których jednoznaczne oznaczenie jest przechowywane w rejestrze jednoznacznych oznaczeń;
9) w przypadku stwierdzenia, przed wprowadzeniem do obrotu materiału
wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego, że materiał ten jest
niezgodny z wymaganiami bezpieczeństwa i stwarza zagrożenie dla
bezpieczeństwa, albo powzięcia wątpliwości w tym zakresie –
poinformowania o takim materiale producenta oraz organów nadzoru rynku,
o których mowa w art. 62zc ust. 4;
10) zapewnienia, że w okresie, gdy ponosi odpowiedzialność za materiał
wybuchowy przeznaczony do użytku cywilnego, warunki przechowywania
i transportu tego materiału nie wpływają ujemnie na zgodność materiału
z wymaganiami bezpieczeństwa;
11) przechowywania kopii deklaracji zgodności oraz zapewnienia dostępności
dokumentacji technicznej przez okres 10 lat od dnia wprowadzenia do obrotu
materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego, w celu
udostępnienia tych dokumentów na żądanie organów nadzoru rynku;
12) w przypadku uznania, że wprowadzony do obrotu materiał wybuchowy
przeznaczony do użytku cywilnego jest niezgodny z wymaganiami ustawy,
lub powzięcia wątpliwości w tym zakresie – podjęcia niezwłocznie
koniecznych środków naprawczych w celu zapewnienia zgodności tego
materiału lub jego wycofania z obrotu, lub odzyskania, stosownie do
okoliczności;
13) niezwłocznego informowania organów nadzoru rynku, o których mowa
w art. 62zc ust. 4, a także organów nadzoru rynku w pozostałych państwach
członkowskich Unii Europejskiej, państwach członkowskich Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym i Konfederacji Szwajcarskiej, w których materiał
wybuchowy przeznaczony do użytku cywilnego został udostępniony,
o materiałach stwarzających zagrożenie dla bezpieczeństwa, przez podawanie
szczegółowych informacji, w szczególności o niezgodności tych materiałów
z wymaganiami ustawy oraz o środkach naprawczych podjętych w celu
zapewnienia tej zgodności;
14) udostępnienia, na żądanie organów nadzoru rynku, o których mowa
w art. 62zc, informacji i dokumentów, w postaci papierowej lub
elektronicznej, w języku polskim, koniecznych do wykazania zgodności
materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego
z wymaganiami bezpieczeństwa, a w przypadku stwierdzenia, że
wprowadzony do obrotu materiał stwarza zagrożenie, współpracy z tymi
organami we wszelkich działaniach ukierunkowanych na usunięcie zagrożeń,
jakie stwarza ten materiał;
15) przekazywania, na żądanie uprawnionych organów i służb państwowych,
danych zamieszczonych w rejestrze jednoznacznych oznaczeń, o którym
mowa w pkt 8, w trybie określonym w art. 62vc ust. 9–12.
2. Obowiązki, o których mowa w ust. 1 pkt 3–9, importer materiału
wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego wykonuje przed
wprowadzeniem tego materiału do obrotu.

Art. 62y. 1. Dystrybutor materiałów wybuchowych przeznaczonych do
użytku cywilnego działa z należytą starannością w odniesieniu do wymagań ustawy
i jest obowiązany do:
1) sprawdzenia, że:
a) na materiale wybuchowym przeznaczonym do użytku cywilnego albo na
najmniejszej jednostce opakowania lub dołączonych dokumentach
zostało umieszczone oznakowanie CE, w sposób widoczny, czytelny
i trwały, oraz numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej,
b) do materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego
zostały dołączone wymagane dokumenty,
c) do materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego
została dołączona instrukcja obsługi oraz informacje dotyczące
bezpieczeństwa, w języku polskim,
d) na materiale wybuchowym przeznaczonym do użytku cywilnego oraz na
najmniejszej jednostce jego opakowania zostało umieszczone
jednoznaczne oznaczenie zgodnie z art. 62va, a w przypadku, o którym
mowa w art. 62z, na materiale zostały umieszczone informacje,
o których mowa w art. 62x ust. 1 pkt 5;
2) w przypadku wystąpienia niezgodności materiału wybuchowego
przeznaczonego do użytku cywilnego z wymaganiami bezpieczeństwa albo
powzięcia wątpliwości w tym zakresie – nieudostępniania na rynku materiału
wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego do czasu zapewnienia
zgodności tego materiału;
3) prowadzenia rejestru jednoznacznych oznaczeń udostępnionych materiałów
wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, zgodnie
z wymaganiami określonymi w art. 62vc;
4) przechowywania danych zamieszczonych w rejestrze jednoznacznych
oznaczeń, o którym mowa w pkt 3, przez okres 10 lat, licząc od dnia
dostarczenia materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego
lub do momentu zużycia lub unieszkodliwienia tego materiału, o ile jest
znany. Obowiązek przechowywania danych nie wygasa mimo zaprzestania
wykonywania działalności w zakresie sprzedaży materiałów wybuchowych
przeznaczonych do użytku cywilnego, których jednoznaczne oznaczenie jest
przechowywane w rejestrze jednoznacznych oznaczeń;
5) zapewnienia, że w okresie, gdy ponosi odpowiedzialność za materiał
wybuchowy przeznaczony do użytku cywilnego, warunki przechowywania
i transportu tego materiału nie wpływają ujemnie na zgodność materiału
z wymaganiami bezpieczeństwa;
6) w przypadku uznania, że udostępniony na rynku materiał wybuchowy
przeznaczony do użytku cywilnego jest niezgodny z wymaganiami ustawy,
lub powzięcia wątpliwości w tym zakresie – podjęcia niezwłocznie
koniecznych środków naprawczych w celu zapewnienia zgodności tego
materiału lub jego wycofania z obrotu, lub odzyskania, stosownie do
okoliczności;
7) niezwłocznego informowania producenta lub importera oraz organów
nadzoru rynku, o których mowa w art. 62zc ust. 4, a także organów nadzoru
rynku w pozostałych państwach członkowskich Unii Europejskiej, państwach
członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) –
stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym i Konfederacji
Szwajcarskiej, w których materiał wybuchowy przeznaczony do użytku
cywilnego został przez niego udostępniony, o materiałach stwarzających zagrożenie dla bezpieczeństwa, przez podawanie szczegółowych informacji, w szczególności o niezgodności tych materiałów z wymaganiami
bezpieczeństwa oraz o środkach naprawczych podjętych w celu zapewnienia
tej zgodności;
8) udostępniania, na żądanie organów nadzoru rynku, o których mowa
w art. 62zc, informacji i dokumentów, w postaci papierowej lub
elektronicznej, w języku polskim, koniecznych do wykazania zgodności
materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego
z wymaganiami ustawy oraz współpracy z tymi organami we wszelkich
działaniach ukierunkowanych na usunięcie zagrożeń, jakie stwarzają
materiały wprowadzone do obrotu niespełniające wymagań;
9) przekazywania, na żądanie uprawnionych organów i służb państwowych,
danych zamieszczonych w rejestrze jednoznacznych oznaczeń, o którym
mowa w pkt 3, w trybie określonym w art. 62vc ust. 9–12.
2. Obowiązki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, dystrybutor materiału
wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego wykonuje przed
udostępnieniem tego materiału na rynku.

Art. 62z. W przypadku gdy importer lub dystrybutor wprowadza materiał
wybuchowy przeznaczony do użytku cywilnego pod własną nazwą lub znakiem
towarowym, o ile taki posiada, lub modyfikuje materiał wybuchowy już znajdujący
się w obrocie, w sposób mogący mieć wpływ na zgodność tego materiału
z wymaganiami ustawy, podlega obowiązkom producenta, o których mowa w art.
62v.

Art. 62za. Na żądanie organów nadzoru rynku, o których mowa w art. 62zc,
podmioty gospodarcze muszą udostępniać dane pozwalające zidentyfikować każdy
podmiot gospodarczy, który im dostarczył, lub każdy podmiot, któremu dostarczyły
materiał wybuchowy przeznaczony do użytku cywilnego, w przypadku, o którym
mowa w art. 62v ust. 1 pkt 6 i art. 62va ust. 9. Informacje, o których mowa
w zdaniu pierwszym, podmioty gospodarcze są obowiązane udostępniać w okresie
10 lat od dnia dostarczenia im lub dostarczenia przez te podmioty tego materiału.

Art. 62zb. Przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się do wyrobów
pirotechnicznych.

Art. 62zc. 1. Materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego
wprowadzone do obrotu podlegają kontroli organów nadzoru rynku w zakresie
spełniania przez te materiały wymagań, o których mowa w ustawie, oraz kontroli
w zakresie niezgodności formalnych w odniesieniu do tych materiałów.
2. Kontrolę w zakresie, o którym mowa w ust. 1, prowadzą:
1) Prezes Wyższego Urzędu Górniczego – w odniesieniu do materiałów
wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego stosowanych
w górnictwie;
2) inspektorzy pracy – w odniesieniu do materiałów wybuchowych
przeznaczonych do użytku cywilnego stosowanych poza górnictwem.
3. (uchylony)
4. Postępowania w sprawach wprowadzonych do obrotu materiałów
wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego niezgodnych z wymaganiami
ustawy oraz niezgodności formalnych prowadzą:
1) Prezes Wyższego Urzędu Górniczego – w odniesieniu do materiałów
wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego stosowanych
w górnictwie;
2) okręgowi inspektorzy pracy – w odniesieniu do materiałów wybuchowych
przeznaczonych do użytku cywilnego stosowanych poza górnictwem.
5. Kontrolę i postępowania, o których mowa w ust. 1 i 4, prowadzi się
zgodnie z przepisami ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o systemach oceny
zgodności i nadzoru rynku, z tym że za niezgodności formalne uważa się
niezgodności polegające na naruszeniu przez podmiot gospodarczy obowiązków,
o których mowa w art. 62v ust. 1 pkt 2, 4–9 i 14, art. 62x ust. 1 pkt 3–6 i 11 oraz
art. 62y ust. 1 pkt 1.

Art. 62zd. Przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się do wyrobów
pirotechnicznych.

Art. 62ze. 1. Producent wyrobu pirotechnicznego jest obowiązany do:
1) zapewnienia, że wyrób pirotechniczny został zaprojektowany i wytworzony
zgodnie z wymaganiami bezpieczeństwa;
2) sporządzenia dokumentacji technicznej wyrobu pirotechnicznego;
3) zlecenia jednostce notyfikowanej przeprowadzenia procedury oceny
zgodności zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 2g ust. 2;
4) w przypadku wykazania zgodności wyrobu pirotechnicznego z wymaganiami
bezpieczeństwa, sporządzenia deklaracji zgodności i umieszczenia na nim:
a) oznakowania CE w sposób widoczny, czytelny i trwały,
b) numeru identyfikacyjnego jednostki notyfikowanej zaangażowanej na
etapie kontroli produkcji umieszczonego według wskazań tej jednostki,
jeżeli numeru identyfikacyjnego nie umieściła wcześniej sama jednostka
notyfikowana,
c) w stosownych przypadkach znaków wskazujących na szczególne
zagrożenie lub zastosowanie wyrobu pirotechnicznego,
d) numeru rejestracyjnego identyfikującego wyrób oceniony pod względem
zgodności z wymaganiami bezpieczeństwa, przydzielonego przez
jednostkę notyfikowaną;
5) umieszczenia na wyrobie pirotechnicznym etykiety, która spełnia wymagania
określone w przepisach wydanych na podstawie art. 2g ust. 2 i zawiera
w szczególności oznakowanie, numery i znaki, o których mowa w pkt 4,
a także, jeżeli jest to możliwe, instrukcję obsługi oraz informacje dotyczące
bezpieczeństwa;
6) w przypadku gdy umieszczenie etykiety, o której mowa w pkt 5, nie jest
możliwe ze względu na wielkość, kształt lub charakter wyrobu
pirotechnicznego, umieszczenia informacji, które powinny znajdować się na
etykiecie na opakowaniu jednostkowym lub na dokumentach towarzyszących;
7) dołączenia do wyrobu pirotechnicznego instrukcji obsługi oraz informacji
dotyczących bezpieczeństwa, sporządzonych w jasnej, zrozumiałej i czytelnej formie, w języku polskim, jeżeli nie zostały one umieszczone na etykiecie lub opakowaniu jednostkowym wyrobu pirotechnicznego;
8) stosowania procedury mającej na celu zapewnienie zgodności produkcji
seryjnej wyrobu pirotechnicznego z wymaganiami bezpieczeństwa, w tym
również w przypadku wprowadzenia zmian w projekcie i cechach
charakterystycznych wyrobu, a także zmian w normach zharmonizowanych
lub innych dokumentach określających wymagania techniczne, w odniesieniu
do których jest deklarowana zgodność tego wyrobu;
9) przechowywania dokumentacji technicznej, o której mowa w pkt 2, oraz
deklaracji zgodności, przez okres 10 lat od dnia wprowadzenia do obrotu
wyrobu pirotechnicznego;
10) w przypadku stwierdzenia, że wprowadzony do obrotu wyrób pirotechniczny
jest niezgodny z wymaganiami ustawy, lub powzięcia wątpliwości w tym
zakresie, niezwłocznego podjęcia środków naprawczych w celu zapewnienia
zgodności tego wyrobu lub jego wycofania z obrotu, lub odzyskania,
stosownie do okoliczności;
11) niezwłocznego informowania organów nadzoru rynku, o których mowa w art.
62zl ust. 4, a także organów nadzoru rynku w pozostałych państwach
członkowskich Unii Europejskiej, państwach członkowskich Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym i Konfederacji Szwajcarskiej, w których wyrób
pirotechniczny został udostępniony, o wyrobach stwarzających zagrożenie
dla bezpieczeństwa, przez podawanie szczegółowych informacji,
w szczególności o niezgodności tych wyrobów z wymaganiami ustawy oraz
o podjętych środkach naprawczych;
12) w przypadku zaistnienia podejrzenia stwarzania przez wyrób pirotechniczny
zagrożenia, w celu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa ludzi, na uzasadnione
żądanie organów nadzoru rynku, o których mowa w art. 62zl, przeprowadzenia badania próby wyrobów pirotechnicznych udostępnionych na rynku,
a także analizy skarg oraz prowadzenia ewidencji skarg, wyrobów
pirotechnicznych niezgodnych z wymaganiami oraz przypadków odzyskania
wyrobu pirotechnicznego, a także informowania dystrybutorów o tego
rodzaju działaniach;
13) udostępnienia, na żądanie organów nadzoru rynku, o których mowa w art.
62zl, informacji i dokumentów, w postaci papierowej lub elektronicznej,
w języku polskim, koniecznych do wykazania zgodności wyrobu
pirotechnicznego, z wymaganiami ustawy oraz współpracy z tymi organami
we wszelkich działaniach ukierunkowanych na usunięcie zagrożeń, jakie
stwarza ten wyrób;
14) prowadzenia rejestru numerów rejestracyjnych wyrobów pirotechnicznych
przez siebie wyprodukowanych, uwzględniającego ich nazwę handlową, typ
oraz podtyp – jeżeli występuje, a także miejsce produkcji;
15) przechowywania rejestru, o którym mowa w pkt 14, przez okres 10 lat od
momentu wprowadzenia wyrobu pirotechnicznego do obrotu;
16) udostępniania informacji zawartych w rejestrze, o którym mowa w pkt 14,
organom nadzoru rynku wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej,
państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu
(EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym
i Konfederacji Szwajcarskiej oraz ministrowi właściwemu do spraw
gospodarki, na ich wniosek;
17) przekazania rejestru, o którym mowa w pkt 14, ministrowi właściwemu do
spraw gospodarki w przypadku zakończenia działalności gospodarczej za
pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej, w formacie ustalonym
z ministrem właściwym do spraw gospodarki po opatrzeniu kwalifikowanym
podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym.
2. Obowiązki, o których mowa w ust. 1 pkt 1–8, producent wyrobu
pirotechnicznego wykonuje przed wprowadzeniem tego wyrobu do obrotu.

Art. 62zf. 1. Importer wyrobu pirotechnicznego jest obowiązany do:
1) wprowadzania do obrotu wyłącznie wyrobów pirotechnicznych zgodnych
z wymaganiami bezpieczeństwa;
2) w przypadku stwierdzenia niezgodności wyrobu pirotechnicznego albo
powzięcia wątpliwości w tym zakresie, wprowadzenia do obrotu takiego
wyrobu po zapewnieniu jego zgodności;
3) zapewnienia, że producent tego wyrobu:
a) przeprowadził procedurę oceny zgodności z wymaganiami
bezpieczeństwa i umieścił na tym wyrobie oznakowanie CE w sposób
widoczny, czytelny i trwały,
b) sporządził dokumentację techniczną, o której mowa w art. 62ze ust. 1 pkt
2,
c) dołączył do wyrobu wymagane dokumenty;
4) zapewnienia, że producent tego wyrobu umieścił na nim etykietę, spełniającą
wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie art. 2g ust. 2,
a gdy nie jest to możliwe ze względu na wielkość, kształt lub charakter
wyrobu pirotechnicznego, umieścił informacje, które powinny znajdować się
na etykiecie, na opakowaniu jednostkowym lub na dokumentach
towarzyszących;
5) zapewnienia dołączenia do wyrobu pirotechnicznego instrukcji obsługi oraz
informacji dotyczących bezpieczeństwa, w języku polskim, jeżeli nie zostały
one umieszczone na etykiecie lub opakowaniu jednostkowym wyrobu;
6) w przypadku stwierdzenia przed wprowadzeniem do obrotu wyrobu
pirotechnicznego, że ten wyrób jest niezgodny z wymaganiami
bezpieczeństwa i stwarza zagrożenie dla bezpieczeństwa, albo powzięcia
wątpliwości w tym zakresie, poinformowania o takim wyrobie producenta
oraz organów nadzoru rynku, o których mowa w art. 62zl ust. 4;
7) zapewnienia, że w okresie, gdy ponosi odpowiedzialność za wyrób
pirotechniczny, warunki przechowywania i transportu tego wyrobu nie
wpływały ujemnie na zgodność wyrobu z wymaganiami bezpieczeństwa;
8) przechowywania kopii deklaracji zgodności oraz zapewnienia dostępności
dokumentacji technicznej, przez okres 10 lat od dnia wprowadzenia do obrotu
wyrobu pirotechnicznego, w celu udostępnienia tych dokumentów na żądanie
organów nadzoru rynku;
9) w przypadku uznania, że wprowadzony do obrotu wyrób pirotechniczny jest
niezgodny z wymaganiami ustawy, lub powzięcia wątpliwości w tym
zakresie, podjęcia niezwłocznie koniecznych środków naprawczych w celu
zapewnienia zgodności tego wyrobu lub jego wycofania z obrotu, lub
odzyskania, stosownie do okoliczności;
10) niezwłocznego informowania organów nadzoru rynku, o których mowa w art.
62zl ust. 4, a także organów nadzoru rynku w pozostałych państwach
członkowskich Unii Europejskiej, państwach członkowskich Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym i Konfederacji Szwajcarskiej, w których wyrób
pirotechniczny został udostępniony, o wyrobach stwarzających zagrożenie
dla bezpieczeństwa, przez podawanie szczegółowych informacji,
w szczególności o niezgodności tych wyrobów z wymaganiami ustawy oraz
o środkach naprawczych podjętych w celu zapewnienia tej zgodności;
11) w przypadku zaistnienia podejrzenia stwarzania przez wyrób pirotechniczny
zagrożenia, przeprowadzania, w celu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa
ludzi, na uzasadnione żądanie organów nadzoru rynku, o których mowa
w art. 62zl, badania próby wyrobów pirotechnicznych udostępnionych na
rynku, analizy skarg oraz prowadzenia ewidencji skarg, wyrobów
pirotechnicznych niezgodnych z wymaganiami ustawy oraz przypadków
odzyskania wyrobu pirotechnicznego, a także informowania dystrybutorów
o tego rodzaju działaniach;
12) udostępnienia, na żądanie organów nadzoru rynku, o których mowa w art.
62zl, informacji i dokumentów, w postaci papierowej lub elektronicznej,
w języku polskim, koniecznych do wykazania zgodności wyrobu
pirotechnicznego z wymaganiami bezpieczeństwa, a w przypadku
stwierdzenia, że wprowadzony do obrotu wyrób stwarza zagrożenie,
współpracy z tymi organami we wszelkich działaniach ukierunkowanych na
usunięcie zagrożeń, jakie stwarza ten wyrób;
13) prowadzenia rejestru numerów rejestracyjnych wyrobów pirotechnicznych
przez siebie importowanych, uwzględniającego ich nazwę handlową, typ oraz
podtyp – jeżeli występuje, a także miejsce produkcji;
14) przechowywania rejestru, o którym mowa w pkt 13, przez okres 10 lat od
momentu wprowadzenia wyrobu pirotechnicznego do obrotu;
15) udostępniania informacji zawartych w rejestrze, o którym mowa w pkt 13,
organom nadzoru rynku wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej,
państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu
(EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym i Konfederacji Szwajcarskiej oraz ministrowi właściwemu do spraw
gospodarki, na ich wniosek;
16) przekazania rejestru, o którym mowa w pkt 13, ministrowi właściwemu do
spraw gospodarki w przypadku zakończenia działalności gospodarczej za
pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej, w formacie ustalonym
z ministrem właściwym do spraw gospodarki po opatrzeniu kwalifikowanym
podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym.
2. Obowiązki, o których mowa w ust. 1 pkt 3–5, importer wyrobu
pirotechnicznego wykonuje przed wprowadzeniem tego wyrobu do obrotu.

Art. 62zg. 1. Dystrybutor wyrobów pirotechnicznych działa z należytą
starannością w odniesieniu do wymagań ustawy i jest obowiązany do:
1) sprawdzenia, czy:
a) na wyrobie pirotechnicznym albo na opakowaniu jednostkowym
i dołączonych dokumentach umieszczone zostało oznakowanie CE,
w sposób widoczny, czytelny i trwały, oraz numer identyfikacyjny
jednostki notyfikowanej,
b) do wyrobu pirotechnicznego zostały dołączone wymagane dokumenty,
c) do wyrobu pirotechnicznego dołączona została instrukcja obsługi oraz
informacje dotyczące bezpieczeństwa, w języku polskim, jeżeli nie
zostały one umieszczone na etykiecie lub opakowaniu jednostkowym
wyrobu;
2) sprawdzenia, czy na wyrobie pirotechnicznym umieszczona została etykieta,
spełniająca wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie art.
2g ust. 2, a gdy nie jest to możliwe ze względu na wielkość, kształt lub
charakter wyrobu pirotechnicznego, sprawdzenia, czy informacje, które
powinny znajdować się na etykiecie, zostały umieszczone na opakowaniu
jednostkowym lub na dokumentach towarzyszących;
3) w przypadku wystąpienia niezgodności wyrobu pirotechnicznego
z wymaganiami bezpieczeństwa albo powzięcia wątpliwości w tym zakresie,
nieudostępniania na rynku wyrobu pirotechnicznego do czasu zapewnienia
zgodności tego wyrobu;
4) zapewnienia, że w okresie, gdy ponosi odpowiedzialność za wyrób
pirotechniczny, warunki przechowywania i transportu tego wyrobu nie
wpływały ujemnie na zgodność wyrobu z wymaganiami bezpieczeństwa;
5) w przypadku uznania, że udostępniony na rynku wyrób pirotechniczny jest
niezgodny z wymaganiami ustawy, lub powzięcia wątpliwości w tym
zakresie, podjęcia niezwłocznie koniecznych środków naprawczych, w celu
zapewnienia zgodności tego wyrobu lub jego wycofania z obrotu, lub
odzyskania, stosownie do okoliczności;
6) niezwłocznego informowania producenta lub importera oraz organów
nadzoru rynku, o których mowa w art. 62zl ust. 4, a także organów nadzoru
rynku w pozostałych państwach członkowskich Unii Europejskiej, państwach
członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) –
stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym i Konfederacji
Szwajcarskiej, w których wyrób pirotechniczny został udostępniony,
o wyrobach stwarzających zagrożenie dla bezpieczeństwa, przez podanie
szczegółowych informacji, w szczególności o niezgodności tych wyrobów
z wymaganiami bezpieczeństwa oraz o środkach naprawczych podjętych
w celu zapewnienia tej zgodności;
7) udostępniania, na żądanie organów nadzoru rynku, o których mowa w art.
62zl, informacji i dokumentów, w postaci papierowej lub elektronicznej,
w języku polskim, koniecznych do wykazania zgodności wyrobu
pirotechnicznego z wymaganiami ustawy oraz współpracy z tymi organami
we wszelkich działaniach ukierunkowanych na usunięcie zagrożeń, jakie
stwarzają wyroby wprowadzone do obrotu niespełniające wymagań.
2. Obowiązki, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, dystrybutor wyrobu
pirotechnicznego wykonuje przed udostępnieniem tego wyrobu na rynku.

Art. 62zh. W przypadku gdy importer lub dystrybutor wprowadza wyrób
pirotechniczny pod własną nazwą lub znakiem towarowym, o ile taki posiada, lub
modyfikuje wyrób pirotechniczny już znajdujący się w obrocie, w sposób mogący
mieć wpływ na zgodność tego wyrobu z wymaganiami ustawy, podlega
obowiązkom producenta, o których mowa w art. 62ze.

Art. 62zi. Na żądanie organów nadzoru rynku, o których mowa w art. 62zl,
podmioty gospodarcze muszą udostępniać dane pozwalające zidentyfikować każdy
podmiot gospodarczy, który im dostarczył, lub każdy podmiot, któremu dostarczyły
wyrób pirotechniczny. Informacje, o których mowa w zdaniu pierwszym, podmioty
gospodarcze są obowiązane udostępniać w okresie 10 lat od dnia dostarczenia im
lub dostarczenia przez te podmioty tego wyrobu.

Art. 62zj. 1. Wyroby pirotechniczne niezgodne z wymaganiami ustawy mogą
być prezentowane lub używane na targach, wystawach i pokazach pod warunkiem
wyraźnego uwidocznienia informacji o:
1) niezgodności wyrobu z wymaganiami ustawy;
2) zakazie wprowadzania do obrotu lub udostępniania na rynku tego wyrobu do
czasu zapewnienia zgodności z wymaganiami ustawy;
3) nazwie i dacie targów, wystaw lub pokazów, podczas których te wyroby będą
prezentowane lub używane.
2. Wyroby pirotechniczne, o których mowa w ust. 1, mogą być prezentowane
lub używane na targach, wystawach lub pokazach, jeżeli zapewnione zostały
odpowiednie środki bezpieczeństwa w celu uniknięcia zagrożeń dla życia i zdrowia
ludzi oraz mienia lub środowiska związanych z prezentowaniem lub używaniem
tych wyrobów.

Art. 62zk. Wyroby pirotechniczne niezgodne z wymaganiami ustawy
wytworzone na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej i testów mogą być
udostępniane na rynku i używane pod warunkiem wyraźnego oznakowania
wskazującego na ich niezgodność oraz zakaz wykorzystywania do innych celów
niż działalność badawczo-rozwojowa i testy.

Art. 62zl. 1. Wyroby pirotechniczne wprowadzone do obrotu podlegają
kontroli organów nadzoru rynku w zakresie spełniania przez te wyroby wymagań,
o których mowa w ustawie, oraz kontroli w zakresie niezgodności formalnych
w odniesieniu do tych wyrobów.
2. Kontrolę w zakresie, o którym mowa w ust. 1, prowadzą:
1) wojewódzcy inspektorzy Inspekcji Handlowej – w odniesieniu do wyrobów
pirotechnicznych klas F1–F4, T1 i P1;
2) inspektorzy pracy – w odniesieniu do wyrobów pirotechnicznych klas F4, T1,
T2, P1 i P2.
3. (uchylony)
4. Postępowania w sprawach wprowadzonych do obrotu wyrobów
pirotechnicznych niezgodnych z wymaganiami ustawy oraz niezgodności
formalnych prowadzą:
1) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów – w odniesieniu do
wyrobów pirotechnicznych klas F1–F4, T1 i P1;
2) okręgowi inspektorzy pracy – w odniesieniu do wyrobów pirotechnicznych
klas F4, T1, T2, P1 i P2.
5. Kontrolę i postępowania, o których mowa w ust. 1 i 4, prowadzi się
zgodnie z przepisami ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o systemach oceny
zgodności i nadzoru rynku, z tym że za niezgodności formalne uważa się
niezgodności polegające na naruszeniu przez podmiot gospodarczy obowiązków,
o których mowa w art. 62ze ust. 1 pkt 2, 4–7 i 9, art. 62zf ust. 1 pkt 3–5 i 8 oraz
art. 62zg ust. 1 pkt 1 i 2.

Art. 62zm. 1. Jednostka notyfikowana przydziela numery rejestracyjne
identyfikujące wyroby pirotechniczne ocenione pod względem zgodności
z wymaganiami bezpieczeństwa, składające się z następujących elementów:
1) czterocyfrowego numeru identyfikacyjnego jednostki notyfikowanej, która
wydała certyfikat zgodności:
a) w procedurze badania typu UE (moduł B) – certyfikat badania typu UE
albo
b) w procedurze zgodności w oparciu o weryfikację jednostkową (moduł
G) – certyfikat zgodności, albo
c) w procedurze zgodności w oparciu o pełne zapewnienie jakości (moduł
H) w zakresie dotyczącym wyrobów pirotechnicznych widowiskowych
klasy F4 – zatwierdzenie systemu zapewnienia jakości
– o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 2g ust. 2;
2) oznaczenia klasy wyrobu pirotechnicznego, którego dotyczy certyfikat
zgodności, w skróconej formie (F1, F2, F3 i F4, T1 i T2, P1 i P2);
3) numeru stosowanego przez jednostkę notyfikowaną w odniesieniu do danego
wyrobu pirotechnicznego.
2. Numer rejestracyjny wyrobu pirotechnicznego ma następującą strukturę:
„XXXX – YY – ZZZZ…”, gdzie XXXX odnosi się do ust. 1 pkt 1, YY odnosi się
do ust. 1 pkt 2, a ZZZZ… odnosi się do ust. 1 pkt 3.
3. Jednostka notyfikowana prowadzi, udostępniany na swojej stronie
internetowej, regularnie aktualizowany, rejestr numerów rejestracyjnych wyrobów
pirotechnicznych.
4. Rejestr, o którym mowa w ust. 3, zawiera następujące informacje:
1) numer rejestracyjny wyrobu pirotechnicznego;
2) datę wydania certyfikatu zgodności, o którym mowa w ust. 1, dla danego
wyrobu pirotechnicznego oraz w stosownym przypadku – termin upływu
ważności certyfikatu zgodności;
3) nazwę producenta wyrobu pirotechnicznego;
4) typ wyrobu pirotechnicznego i podtyp – jeżeli występuje;
5) wskazanie zastosowanej procedury oceny:
a) zgodności z typem w oparciu o wewnętrzną kontrolę produkcji oraz
nadzorowaną kontrolę wyrobów w losowych odstępach czasu (moduł
C2) albo
b) zgodności z typem w oparciu o zapewnienie jakości procesu produkcji
(moduł D), albo
c) zgodności z typem w oparciu o zapewnienie jakości wyrobu (moduł E);
6) nazwę jednostki notyfikowanej, która przeprowadziła ocenę zgodności
wyrobu pirotechnicznego przy zastosowaniu procedury oceny zgodności,
o której mowa w pkt 5, jeżeli jest to inna jednostka notyfikowana niż
jednostka, która przeprowadziła procedurę badania typu UE (moduł B) –
jeżeli jest znana;
7) informacje dodatkowe, które jednostka notyfikowana chce zamieścić
w rejestrze.
5. Informacje zawarte w rejestrze są przechowywane przez 10 lat od dnia
wydania certyfikatów zgodności, o których mowa w ust. 1, dla danego wyrobu
pirotechnicznego.
6. W przypadku, gdy jednostka notyfikowana utraci uprawnienia do oceny
zgodności wyrobów pirotechnicznych, przekazuje rejestr, o którym mowa w ust. 3,
innej jednostce notyfikowanej lub ministrowi właściwemu do spraw gospodarki.
7. Przekazanie rejestru w przypadku, o którym mowa w ust. 6, następuje za
pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej, w formacie ustalonym
z jednostką notyfikowaną lub ministrem właściwym do spraw gospodarki, które
przejmą rejestr, po opatrzeniu kwalifikowanym podpisem elektronicznym,
podpisem zaufanym albo podpisem osobistym.

Ustawa o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego art. 62

DODAJ