[Skarga kasacyjna]

Art. 519. (uchylony).

Art. 519¹. § 1. Od wydanego przez sąd drugiej instancji postanowienia co do
istoty sprawy oraz od postanowienia w przedmiocie odrzucenia wniosku i umorzenia
postępowania kończących postępowanie w sprawie – w sprawach z zakresu prawa
osobowego, rzeczowego i spadkowego – przysługuje skarga kasacyjna do Sądu
Najwyższego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
§ 2. W sprawach z zakresu prawa rodzinnego, opiekuńczego i kurateli skarga
kasacyjna przysługuje tylko w sprawach o przysposobienie oraz o podział majątku
wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej między małżonkami, chyba że wartość
przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż sto pięćdziesiąt tysięcy złotych.
§ 2¹. Skarga kasacyjna przysługuje także w sprawach o odebranie osoby
podlegającej władzy rodzicielskiej lub pozostającej pod opieką prowadzonych na
podstawie konwencji haskiej z 1980 r.
§ 2². Skargę kasacyjną w sprawach, o których mowa w § 2¹, mogą wnieść Prokurator Generalny, Rzecznik Praw Dziecka lub Rzecznik Praw Obywatelskich
w terminie czterech miesięcy od dnia uprawomocnienia się postanowienia.
§ 3. W postępowaniu rejestrowym skarga kasacyjna przysługuje jedynie od
postanowień sądu drugiej instancji w przedmiocie wpisu lub wykreślenia z rejestru
podmiotu podlegającego rejestracji.
§ 4. Skarga kasacyjna nie przysługuje w sprawach dotyczących:
1) przepadku rzeczy;
2) zarządu związanego ze współwłasnością lub użytkowaniem;
3) zabezpieczenia spadku i spisu inwentarza, wyjawienia przedmiotów
spadkowych, zarządu spadku nieobjętego oraz zwolnienia wykonawcy
testamentu;
4) zniesienia współwłasności i działu spadku, jeżeli wartość przedmiotu
zaskarżenia jest niższa niż sto pięćdziesiąt tysięcy złotych;
5) likwidacji niepodjętych depozytów.

Art. 519².  § 1. Można żądać stwierdzenia niezgodności z prawem
prawomocnego postanowienia co do istoty sprawy sądu drugiej instancji kończącego
postępowanie w sprawie, jeżeli przez jego wydanie stronie została wyrządzona
szkoda, a zmiana lub uchylenie tego postanowienia w drodze przysługujących stronie
środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
§ 2. W wyjątkowych wypadkach, gdy niezgodność z prawem wynika
z naruszenia podstawowych zasad porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności
albo praw człowieka i obywatela, można także żądać stwierdzenia niezgodności
z prawem prawomocnego postanowienia co do istoty sprawy sądu pierwszej lub
drugiej instancji kończącego postępowanie w sprawie, jeżeli strona nie skorzystała
z przysługujących jej środków prawnych, chyba że jest możliwa zmiana lub uchylenie
postanowienia w drodze innych przysługujących stronie środków prawnych.

Kodeks Postępowania Cywilnego art. 519

DODAJ