Art. 4. 1. Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu
publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy
terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
1a. W odniesieniu do obszarów morskich wód wewnętrznych, morza
terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej przeznaczenie terenu, rozmieszczenie
inwestycji celu publicznego oraz sposób zagospodarowania i warunki zabudowy
terenu określa się na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach
morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2019 r. poz. 2169).
2. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje
w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:
1) lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji
inwestycji celu publicznego;
2) sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji
ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
3. W odniesieniu do terenów zamkniętych w miejscowym planie
zagospodarowania przestrzennego ustala się tylko granice tych terenów oraz granice
ich stref ochronnych. W strefach ochronnych ustala się ograniczenia w
zagospodarowaniu i korzystaniu z terenów, w tym zakaz zabudowy.
4. Przepisów ust. 3 nie stosuje się do terenów zamkniętych ustalanych przez
ministra właściwego do spraw transportu.

Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym art. 4